Heel veel sterkte met deze moeilijke beslissing. Ik ben benieuwd hoe jullie arts erover denkt. Het is vreselijk oneerlijk dit ❤️
Ja dat is het. Voel de bui ook wel hangen dat we het advies krijgen om te stoppen omdat ze niet meer kunnen doen.
Lief, dank je wel! Het gaat opzich wel oké hoor, heb goede hoop voor poging 3. En binnenkort een afspraak met een therapeut die mij hopelijk een beetje kan helpen. En hoe gaat het met jou? Hoe ver ben je nu?
Fijn om te horen! Ik duim weer heel hard mee voor poging 3, gun het jullie zo! (en natuurlijk ook de andere dames hier). Fijn dat je binnenkort een afspraak hebt met een therapeut, het hele traject is best intens en heftig en doet emotioneel meer met je dan je van te voren kunt inschatten. Met mij gaat alles goed, last van “normale” zwangerschapskwaaltjes dus mag absoluut niet klagen. Vandaag precies 13 weken, heel bijzonder om het kindje via de echo te zien, voelt nog onwerkelijk dat het echt in mijn buik zit. In het begin durfde ik nog niet echt blij te zijn omdat ik heel bang was dat het mis zou gaan. Dat kan natuurlijk nog steeds, maar krijg ook steeds meer vertrouwen dat het goed komt. Ik wens jou en alle andere dames heel veel liefde en geluk toe, hoop en wens voor jullie allemaal een mooie positieve test binnenkort!
Wat ga je toch gekke dingen doen na een terugplaatsing. Volgens mij ben ik vandaag al 100x naar de wc geweest om te kijken of ik al ongesteld ben geworden... Maar dat is voor jullie vast herkenbaar Wat blijft die wachttijd toch verschrikkelijk. Ik voel verder helemaal "niks" dus heb niet echt goede hoop
Wat fijn dat het goed gaat! En klagen mag af en toe heus wel hoor. 13 Weken alweer, dat gaat snel joh! Lijkt me echt zo bijzonder dat er echt iets in je buik groeit. Jouw verhaal geeft ook weer hoop dat het wel goed kan gaan. Ja hoop echt zo dat het dit keer lukt, ik weet ook niet of mijn vriend een 4e poging nog zou willen. Dus er staat wel wat druk op maar toch voelt dat niet helemaal zo. Omdat de vorige ronde zo goed ging heb ik nu meer vertrouwen! En het lijkt me inderdaad heel fijn om eens mijn hart te luchten, bij mijn vrienden vind ik dat toch lastig.
Haha dat is heel herkenbaar! Van ieder uur naar de wc willen gaan tot niet durven plassen op werk omdat je er daar niet achter wilt komen. De eerste keer voelde ik vanalles en de 2e keer niks, toen wel een paar dagen een heel licht streepje op te test dus er is iets geweest. Zegt echt helemaal niks natuurlijk wat je voelt maar je wilt je toch ergens aan vast houden. Wachten is ook verschrikkelijk! Je wilt het zo snel mogelijk weten. Wanneer mag je testen?
De dokter zei eind deze week. Als ik donderdag nog niet ongesteld ben geworden wil ik vrijdag een testje wagen. Maar 3 dagen duurt voor mijn gevoel nog zooooo lang
Ik kom dus sowieso tot de conclusie dat wachten echt één van de meest frustrerende dingen is die er bestaat. Want, als je wacht op iets, dan gaat de tijd dus ook ineens tergend langzaam, terwijl dat juist hetgene is dat je snel wil laten gaan. Erg vermoeiend. Ik vind het knap dat je het nog volhoudt! Op hoeveel dagen na de terugplaatsing zit je nu? Wij zitten in het eindeloze wacht-traject voor de uitslagen van de PGT-testen. #duurtlang. Weekenden zijn echt wel prima te doen, maar doordeweeks (met veel tijd achter de computer, want ik werk in IT) kruipt de tijd echt voorbij. En maar duimen voor een goed resultaat.