Even mijn hart luchten, want mijn man kan dit niet aanhoren. (Ongelofelijke loyaliteit) Mijn schoonzus en ik kregen met 3 maand verschil een baby’tje. Helaas worden uiterlijke kenmerken en gedrag constant vergeleken. Bij elke bijeenkomst worden er wel pijnlijke opmerkingen gezegd. Ons zoontje is toevallig altijd de benadeelde in het verhaal en ik vind het zo sneu voor hem! Dingen als: * x is toch al groter dan ons zoontje. (Klopte totaal niet. Ons zoontje is de oudste) * op een dag dat ons zoontje een moeilijke dag had en nogal prikkelbaar is, zegt ze dan oh x heeft toch echt niet geweend vandaag, zo flink. * x haar haar is toch echt zwart, veel dondenkerder dan jullie zoontje. Ik vind zwart haar zo mooi. * pakt enkel x bij haar. Ons zoontje geeft ze met moeite een aaitje over zijn hoofd. Enkel voor de foto neemt ze hem op. Uiteraard begint ons zoontje dan te wenen of spartelen dat hij weg wil. zo dikt het lijstje wat aan. Ze deed/ doet dit ook nog steeds bij mij. Steeds vergelijken met zichzelf en haar dochter. Als ik iets goed doe, haalt ze het naar beneden. Ik bescherm me er wat voor, maar ik wil mijn zoontje hier ook zo graag tegen beschermen, want dit doe je niet bij een onschuldig kindje. Gelukkig heeft hij het nu nog niet door, maar wat als hij dit wel begint te snappen…
Heel eerlijk: wie aan mijn kind komt (en dat hoeft niet letterlijk te zijn, maar ook figuurlijk), komt aan mij en kan een opmerking terug verwachten. Dan absoluut niet met de intentie om ruzie te maken, maar met de intentie van: gelukkig zijn alle kinderen uniek en bijzonder. Iedere ouder vindt zijn kind(eren) de knapste, beste etc. Ik begrijp dat je dit niet kan bespreken met je partner, klopt dat? Wat is zijn reactie als je dit bespreekt?
@Newbie123 ik ben het met Dutchgirl eens!! Het is natuurlijk niet om op oorlogspad te gaan maar geef wel je grenzen aan als het op jou of jouw kinderen aankomt. Want voor hetzelfde geldt kunnen zulke dingen gebeuren op familie bijeenkomsten wanneer jij er niet bij staat en dan gaat jouw kind zich echt in de steek voelen. Dus laat je horen, voor jouw kind! En precies, elk ouder vindt dat zijn/haar kind DE BESTE is ! En alleen mensen met weinig zelfvertrouwen gaan proberen andermans kind naar beneden te halen. Dat is echt een gedrag van zwakte. Gelukkig is jouw kind geen gouden muntje die bij iedereen in de smaak moet vallen! Maar laat je aub horen voor jouw kind. Hij heeft het nu niet echt door maar hij zou het zeker merken als jij nu al voor hem op gaat komen!!
@Dutchgirl1991 en @GabrielaH Gelukkig zegt mijn man, ik of zelfs mijn schoonzus er elke keer wel wat op en spreken we haar tegen of zeggen we ‘het is normaal dat een kindje van die leeftijd weent, ze mogen dat gewoon of iets dergelijks. Maar als ik het over het grote geheel wil hebben ‘dat alle opmerkingen moeten stoppen’. Dan krijgen mijn man en ik keer op keer discussie er over. Flauwe opmerkingen als ‘ze bedoelt het niet slecht’ of ‘zo bedoelde ze het niet’ veegt hij het onderwerp gewoon van tafel. Als ik er later wil over beginnen zegt hij gewoon meteen ‘ik wil het niet horen’. Ik denk dat hij wel beseft dat het echt fout is, maar hij wil het positief beeld van zijn mama niet laten gaan ofzo… loyaliteitsconflict… Voor zelfbescherming ging ik al niet meer mee naar basic bezoekjes enkel bij familiefeesten. Ik hou mijn man niet tegen om te gaan, want het is en blijft zijn mama en tot voor kort had ik er ook geen probleem mee dat mijn zoontje mee ging, maar als deze opmerkingen blijven aanhouden zonder deftig gesprek hierover, wil ik hem echt niet meer meegeven… Gelukkig gaat mijn man uit zichzelf ook maar eens in de 2 maand. Zijn prioriteiten liggen wel bij ons gezinnetje.
Oke, ik begrijp je wel maar het is goed dat jij zelf je zoontje en jezelf beschermt tegen de mogelijke opmerkingen. En idd mocht het nodig zijn niet meer mee laten gaan! Want als jij er niet bij bent en je man soms wel alles van de tafel veegt en dingen tussen de vingers zie, kan wel een keer gebeuren dat je zoontje wel iets buiten kan voelen..
@Mena92 en @GabrielaH voor jullie nu de laatste loodjes alweer, wat gaat het snel zeg! Hoe gaat het met jullie. Vinden jullie het spannend?
Ik vrees er voor. Ik denk dat het onvermijdelijk gaat zijn dat hij het ooit gaat opmerken en voelen, maar dan gaat hij gewoon zelf niet meer willen gaan en ik ga hem er niet toe dwingen… Gelukkig meer dan genoeg liefde van andere mensen, die we veel vaker zien!
It’s insane!!! We hebben weer alles klaar staan, zelfs de vluchtkoffer is al ingepakt en wel.. het is een gek idee. Soms lijkt het alsof ik het vergeten ben ofso en dan dringt gelijk de gedachte dat we binnenkort gewoon echt een baby erbij gaan hebben
Gaat het effectief ook echt sneller dan bij een eerste zwangerschap? Zie je het wat zitten met little nugget er ook bij?
Ik vind dat het super snel gegaan is!! Maar wij hadden ook een verhuizing gehad tussendoor, dus misschien ligt het daar aan. Dat ik daar veel afleiding aan had en voor ik het wist waren we weer in het derde trimester, even een dutje gedaan en we zijn alweer 36 weken ik zie het wel voor me.. hij vraagt nu best wel vaak ook naar “zusje” dus hij voelt ook wel dat ze er bijna is.. hoe het echt gaat zijn met twee weet ik niet precies maar ik denk (en hoop) dat het goed gaat komen!
@Newbie123 wat super vervelend zeg van die opmerkingen. Heb er geen ervaring of tips voor maar kan me voorstellen dat het echt niet leuk is... Ik vond tweede zwangerschap veeeeel sneller gaan en daardoor ook een stuk makkelijker. Alleen de laatste weken vond ik echt verschrikkelijk. Mn dochter kwam een week en een dag later dan mn zoontje, dus vanaf 39.2 dat mijn zoontje kwam zat ik al op de wachtbank en elke ochtend dat ik wakker werd zonder baby baalde ik als een stekker (voelde me ook fysiek heel slecht op het einde, dus wilde zo snel mogelijk 'verlost' worden). Bevalling van een tweede was hier ook veel beter. Eerste kwam al snel, binnen 2,5 uur, maar heb ik wel als enorm heftig en emotioneel ervaren omdat je gewoon geen idee hebt wat je overkomt. Mn dochter kwam binnen 1 uur en 15 minuten vanaf de eerste wee en floepte er zo uit. Was echt een appeltje eitje! Ook qua emoties was het niks heftigs. Eerste keer is alles zo bizar, je bent ineens moeder en je hebt ineens een kind. Tweede keer overheerste bij mij gewoon geluk, verder was er niet heel veel veranderd. En hoe gaat het met jou nu met je kinderwens? Je wilde voor een tweede gaan? Ik zie nu in je onderschrift dat je bent gestart met OI?
Oh ja @Newbie123 ik weet nog dat het zo heftig voor je was met je eerste... Ik wil je bij deze even laten weten dat mijn eerste en tweede dus totaal verschillend zijn. Mijn zoontje was heel intens, prikkelbaar, huilde veel en was erg onrustig. Mijn dochtertje is echt de rust zelve. Die zet je in de box en ze kan uren om zich heen kijken. Heeft ook nooit krampjes gehad, alleen misschien de eerste 2 weken een beetje. Ik wist echt niet dat er zulke makkelijke babys bestonden, al helemaal niet na mijn zoontje waarvan ik dacht dat dat gewoon was hoe alle babys waren. Dus hopelijk bij jullie de tweede keer ook wat rustiger!
@Marlena , nou weet je wat ik ook raar vind , ik “wacht” ook elk moment op de bevalling. Ik denk dat het ligt aan het feit dat ik best vroeg weeën begon te hebben die uiteindelijk allemaal niet door hebben gezet en heb spotting gehad en dergelijke . Bij m’n zoon had ik dat allemaal niet dus bij elk dingetje denk ik echt dat de bevalling gaat beginnen. Bevalling van m’n zoontje was ook een inleiding dus heb geen flauw idee wat ik moet verwachten van een spontane bevalling. Bij m’n zoon was ik de slijm prop verloren , een paar dagen voor de inleiding (zonder gemengd te zijn met bloed ) en toen we in het ziekenhuis waren de dag van de inleiding had ik al 1,5 cm ontsluiting en konden ze gelijk de ballon katheter plaatsen en heb vanaf diezelfde middag tot de volgende dag met 3 cm ontsluiting gelopen zonder krampen of iets te hebben.. nu heb ik allemaal dingen waardoor ik elke keer denkt dat dat het begin kan zijn en baal ook echt als een stekker wanneer ik merk dat de weeën weer weg gaan of dat de spotting ophoudt, want tja, ik kan daar dus geen pijl op trekken , het maakt me soort onzeker maar aan de andere kant , heel blij dat ze nog veilig in utero zit en dus met full term geboren gaat worden! Want een prematuur is ook niet echt een pretje!! Want dan heb je ook allemaal complicatie risico’s. edit: en MOE. Ik ben zo op. Ik “slaap” in de nachten maar het lijkt alsof ik niet slaap want in de ochtend zodra ik uit bed ga kan ik gelijk weer neer ploffen en slapen..
Haha ja bij mn dochter had ik ook al weken voorweeën, en uiteindelijk de dag voordat de bevalling begon meette de verloskundige al 3 cm ontsluiting. Schijnt gebruikelijk te zijn bij een tweede. Bij de eerste merkte ik helemaal niks, totdat plots de bevalling begon. Bij de tweede had ik elke dag bij de voorweeën (al zo'n twee weken) het idee en de hoop dat ze geboren zou worden. Nou niet dus... Uiteindelijk braken mijn vliezen waarna de weeën plots heel heftig waren en ze er heel kort daarna was
Hier lijkt het dus weer even spannend te worden, sinds gisteravond verlies m’n slijmprop in delen.. bij de vorige zwangerschap stond de inleiding al ingepland en toevallig was ik een paar dagen ervoor m’n slijmprop verloren , ook in delen.. maar ja, ik weet niet hoe het zich verder zou hebben gespeeld mocht er geen inleiding hebben gestaan.. wat dus wel zo was bij de vorige keer na het verliezen van de slijmprop had ik al wel 1,5 cm ontsluiting.. misschien is het nu ook zo maar in het ziekenhuis doen ze geen inwendig onderzoek.. ze doen dit pas als de bevalling dus echt op gang wordt gebracht doormidden van inleiding of iets dergelijks of als de bevalling al opgang is en ze even moeten kijken hoe het loopt.. maar tegelijk zegt een 1,5 cm ontsluiting niet veel, want kan daar ook nog week of twee mee rond lopen
Oooh ja dan lijk je nog meer tijd te kort te hebben met eenverdieners erbij! Hij is klaar om grote broer te worden! Leuk zeg!
Ik denk sowieso dat een 2de zwangerschap wel pittiger kan zijn, laat staan die laatste weken dan ben je echt klaar voor het einde, lukt het allemaal niet zo top meer en heb je nog een kindje rond lopen! En zo fijn dat je een top bevalling had! Die was bij ons bij nr 1 echt super, dus ik hoop dat ik dit een 2de keer mag meemaken. Wij zijn inderdaad opgestart, maar het loopt niet zoals gehoopt. De medicatie heeft niet echt het gewenste effect gehad. Morgen op CD 26 zal mijn eisprong plaatsvinden met een te dun baarmoederslijmvlies en vocht in mijn baarmoeder. De arts zei dat het eitje niet zal kunnen innestelen. Best een stomme start want het ziet er naar uit dat het medicatieschema volgende cyclus er niet anders zal uitzien.