Ja, ik ken niemand die een huis koopt voor zn kinderen en dan geen huur vraagt. Anders leren kinderen niet op eigen benen staan. Het is niet anders dan een huis huren, maar dan van je ouders. Het is puur je kind een kans bieden om het huis uit te kunnen.
En nog iets: je mag je kind niet voor een vriendenprijsje in het huis laten wonen. Huurprijzen moeten marktconform zijn. Kan een jongvolwassene wel die huurprijs opbrengen? Hetzelfde geldt voor kopen: koopprijs moet marktconform zijn. Ik zie meer in financiele ondersteuning op het moment zelf.
Maar naar wat voor huur wordt er dan gekeken? Ook naar kleinere woningen? hier in de stad hebben we echt heel veel verschillende woonvormen. Het is niet verkeerd om klein te beginnen en vandaaruit verder te kijken.
Nee hoor, zou ik ook nooit doen. Mijn kinderen huur aan mij laten betalen? Echt niet. Zouden ze zelf ook geeneens willen. Je krijgt daardoor zo'n scheve verhouding met je ouders en met je kinderen. Moet je gewoon niet willen.
Wij gaan niks kopen hier. Te grote kans dat ze toch uit het dorp gaan (sowieso voor studie acht die kans hoog). Tegen de tijd dat ze uit huis willen kunnen we gaan kijken of/hoe/waar we helpen want het moet dan ook x6 kunnen. Kunnen niet de oudste wel helpen en de jongste niet is mijn mening
Wij gaan niet van te voren een huis voor ze kopen, maar betalen onze eigen hypotheek nu wel versneld af zodat we ze financieel ruimschoots kunnen ondersteunen met een bepaalde constructie.
Inderdaad, het kan ook een soort verwachtingen creëren van beide kanten die ongezond zijn op de lange termijn. Plus ik denk dat zelf de weg bewandelen van bv studeren, werken, sparen voor en investeren in de toekomst heel belangrijk is voor jongvolwassenen, ook als er een woningcrisis is. Natuurlijk zou ik mijn kinderen niet onder een brug laten slapen, maar dat is ook wel het andere uiterste.
Inderdaad, ik zou mijn kinderen nooit laten vallen en ze kunnen altijd bij ons terecht maar in deze vind ik het heel belangrijk dat ze zichzelf ontwikkelen en hun eigen schaapjes op het droge krijgen. Ik heb er ook wel vertrouwen in dat ze dat ook gaat lukken, ze zijn niet te beroerd om hun handen uit de mouwen te steken, weten zelf ook wel dat het niet vanzelf gaat en dat je soms nu eenmaal een lange adem moet hebben om te komen waar je wil komen. Wij betalen ( betaalden) sws hun studie waardoor ze al zonder schulden kunnen starten en dat doe ik dan liever dan dat ze in hun volwassen leven financieel afhankelijk van ons zullen blijven.
Betaal je dan ook alle levenskosten tijdens de studie? Ik verwacht ook wel dat ze werken voor eigen levensonderhoud en een deel kamer. Kamer kan ook al 700 euro kosten. Als ze niet werken, maar lenen, dan beginnen ze al met een studieschuld. Ik zal dus ook inzetten op werken tijdens school en studie.
Wij hebben bij de keuze van onze volgende woning wel rekening gehouden met de ruimte die we hebben om eventueel iets bij te kunnen bouwen. Er staat al een groot bijgebouw waar we iets mee kunnen. Daarnaast nog een lap tuin waar meerdere woningen op zouden kunnen. De keus ligt natuurlijk altijd bij de kinderen. Wie weet gaan ze wel naar een hele andere regio. Maar wij zijn er ook wel een beetje bang voor wat er nog is als zij zich op de huizenmarkt moeten gaan begeven. En eeuwig thuis wonen lijkt me voor beide partijen ook niet fijn. Maar nog iets apart er bij kopen, nee. Het zijn niet alleen de lusten, maar ook de lasten. En van 1 huis vind ik die hoog zat.
Dat werkt ook niet overal. Bij ons kun je max. 3 jaar ingeschreven staan en dan moet je weer opnieuw beginnen mocht je dan nog niets hebben.
Wij betalen ook de studiekosten. In de praktijk gaan weinig kinderen hier nog op kamers, omdat wij echt midden in de randstad wonen. Onze oudste is al begonnen met geld verdienen en dat gaat super goed, ze kennen de waarde van geld hier goed want alles moet verder zelf bekostigd worden. Uitjes, cadeautjes etc worden door de oudste allemaal al zelf bij elkaar verdient. Het is puur om straks onderdak te genereren mocht de markt nog zo krap zijn.
Onderdak is niet het juist woord, want dat hebben ze een zelfstandige woonruimte Op je vraag, wij hebben t geld niet en ik zou ook niet zover van te voren zulke beslissingen kunnen nemen.
Mijn zoon heeft al aangegeven dat hij voor altijd bij mij blijft wonen.... Nu is het bij hem zo dat hij sowieso niet zelfstandig kan wonen, zou voor hem begeleid wonen worden maar zelfs als dat niet zo zou zijn dan raakt hij wel de kern momenteel.Veel woningen zijn er niet voor starters en geld heb ik niet op de plank om hem te helpen.Ik ga er wel voor zorgen dat hij op zijn 18e ingeschreven staat en ik maak hem medehuurder van deze woning voor het geval mij iets overkomt, dan hoeft hij niet stel op sprong het huis te verlaten...
Ik hoop eigenlijk wel dat ze op kamers gaan. Zo'n verrijking van hun leven. Ik heb het zelf niet gedaan en een hoop gemist, achteraf. Dan wil ik best iets bijdragen, maar je hebt ook nog iets als internetaansluiting, eten, enz. Ik weet nog niet of ik dat ook allemaal ga betalen.
Mocht de nood tegen die tijd heel hoog zijn, dan zouden wij het perceel kunnen splitsen en een mantelzorgwoning op het kleine perceel kunnen zetten. Dat mag in onze gemeente vanaf de leeftijd van 55 jaar. Tegen de tijd dat de kinderen aan een huis toe zijn, zijn we in de 50-60, dus dat zou dan een optie zijn.
Helemaal met je eens. Zie nu in mijn directe omgeving wat het kan doen als je huurt van je ouders. Nee dank je wel.
Zeker bestaan ze. Of een zeer minimale niet marktconforme huur. Kan je zeggen dat dat tov eventuele andere kinderen ook nogal scheef is.