Vanavond na de zoveelste woede uitbarsting van dochter zat ik er wel goed doorheen.. man heeft haar naar bed gedaan en het heeft veel moeite gekost om geduldig te blijven. Wat uiteindelijk de trigger is geweest weet ik niet, maar het voelt zo klote. Alsof je alles verkeerd doet in de opvoeding waardoor ze zo reageren. We gaan in ieder geval door met alle gegeven tips, man heeft vandaag het planbord opgehaald en de magneetjes komen er ook aan. Ik wil het wel bij het cb gaan bespreken volgende maand want ik vind dit gewoon heftig. En vermoeiend.
Herkenbaar hoor, mijn schoonouders deden ook nooit iets. Was er eens iets bij mijn schoonzus/ zwager dan stonden ze direct op de stoep om op te passen etc en als wij eens iets vroegen dan moesten de agenda's worden getrokken. Een afspraak om te kaarten met vrienden was dan belangrijker dan dat er misschien op een kleinkind kon worden gepast voor een ziekenhuisafspraak oid. Toen is mijn man eens een keer heel boos geworden omdat we eens iets vroegen en ze weer kwamen van nee dat kan niet want dan moeten we klaverjassen. Hij is toen echt woest geworden en heeft ze van alles verweten over dat het bij zijn broer altijd wel allemaal wel kan maar dat ze te beroerd waren om ons eens te helpen met iets en toen is het wel beter geworden maar er zijn toen toch dingen gebeurd die ik niet meer zal vergeten. Ik zeg ook altijd, mocht ik ooit oma worden dan zal ik voor al mijn kleinkinderen een leuke en betrokken oma zijn en nooit onderscheid maken, ik vind dat zo ontzettend laag en kwetsend.
Ahh zo waardeloos is dit. Heeft ze echt van die driftbuien? Die heeft mijn oudste dochter ook altijd zo gruwelijk erg gehad. Dat kon al uitgelokt worden door bijv een kledingstuk wat niet goed zat of een speelgoedje wat niet goed in de vensterbank stond. Zo dodelijk vermoeiend. Heb er ook weleens jankend naast gezeten. Verder was het echt een schat van een kind, ze liep wel altijd voor in alles en is gewoon een slimme meid. Bij haar werd het om en nabij de 4 jaar wel duidelijk minder maar daarvoor... poeh Ze is nu 18 jaar en heeft een ijzersterk karakter met een hele sterke eigen wil, ze weet precies wat ze wil en krijgt het altijd weer voor elkaar, zat er toen al in denk ik dan maar. Op een gegeven moment kon ik de triggers wel eruit pikken en dan kon ik het weleens zo draaien dat we om de trigger heen konden maar lang niet altijd Ik heb haar weleens huilend en hysterisch bij het schoolhek laten staan omdat er weer iets was, dat weet ze nu nog haha Ik hoop dat het CB jullie wat kan ondersteunen en helpen hierbij. Sterkte ermee.
Mijn ervaring is dat het na zo'n uitbarsting alsnog niet volledig goed komt helaas. Wij woonden altijd "te ver weg" terwijl ze wel naar een schoonzus konden die, jawel, 650m dichterbij woonden. Op een afstand van zo'n 100km... In deze context vond ik het "fijn" dat hun geen kinderen hebben zodat mijn kinderen het onderscheid niet zagen. Of naar schoonzus met een schip wat dus zo uren rijden was (ja maar hun betalen de benzine als dat het probleem echt was had ik ook met liefde betaald). Nou ja, bij ons was dus ook alles te veel moeite. Laatste halfjaar ging het beter met schoonmoeder (schoonvader overleden), totdat ik heel boos ben geweest begin van de zwangerschap. Zij snapt het niet, man ook niet echt. Mijn familie snapt mij helemaal zij wist dat ik zwanger was maar was nog geheim. Zegt ze tegen een zwager en schoonzus dat we stoppen met ons schip (wisten ze al + vervolgplannen) en "nog iets wat we zelf willen vertellen" dus toen wisten hun genoeg. Inmiddels 8 weken verder en ik weet nog steeds niet wat dat "iets" anders had kunnen zijn. Nieuwe auto boeit niemand, waren net verhuist dus nieuw huis was het ook niet. Wat is dan zo geheim nog. Nou goed, zij snapt dus niet dat ze het verraden heeft en dat ik boos was. (Is uiteraard ook opeenstapeling van jaren waardoor ik zo reageerde + niet de 1e x dat ze een zwangerschap voortijdig verteld)
Gewoon even een knuffel. En het ligt niet aan jou/jullie. Echt niet. Je doet het beste wat je kan. En je bent bereid naar advies te luisteren en nieuwe dingen te proberen. Voor mij het bewijs dat je een goede moeder bent. In een zware periode. ❤️
Gisteren weer op mijn neefjes gepast, was echt zo leuk. En als ik man dan zo bezig zie met hen word ik altijd extra verliefd op hem, hij zou echt zo een goede papa zijn. En dan breekt mijn hart ook wel even want het is mij nog altijd niet gelukt om die droom waar te maken. Als ik dan ook al denk hoe graag ik die 2 kleine pateekes zie, dan kan ik me niet voorstellen hoe het voelt om je eigen kinderen te hebben. Dan springt je hart toch al helemaal uit elkaar. Hoop zo dat het ons ook snel gegund is
Ja gewoon dat inderdaad, het kan om vanalles zijn. Hysterisch huilen of gillen en slaan/ schoppen.. Soms heb je indd zin om dan een potje mee te janken pfft. Vanmorgen ging het dan weer heel vlot allemaal eigenlijk. Maar ik zie er iedere keer weer tegenop 'ohja het is bijna bedtijd, hoe zou het gaan vandaag' of 'ohja het is ochtend, hoeveel strijd gaan we hebben vandaag'.
Jemig meid wat heftig!! Wij hebben een zoon die slim is, gevoelig en precies weet wat hij wel en niet wil. Vakanties begonnen en eindigde altijd met drama. Had minstens een week nodig om bij te komen en dagen tot een week om te wennen dat hij moest starten. Waarom hij dan zo boos was werd niet gelijk duidelijk. Meestal niet waar hij op dat moment boos over was. Zoon is hb en denkt ook anders, gevoelens genoeg maar dat kunnen vertellen is een ander verhaal. Inmiddels 10 en sinds hij zijn uitdaging krijgt zit hij beter in zijn vel. Overigens heeft hij ook hulp gehad van speltherapie. Die kun je misschien in je achterhoofd houden. Makkelijk is het nog steeds niet maar zie steeds beter wat hij nodig zou kunnen hebben en soms tast ik in het duister en lijkt zijn handleiding in het japans te zijn. Zelf overigens niet hb dus dat blijft een uitdaging Ik herken je gevoel van falen heel goed. Alle tips volgens we ook op maar toch werkt het bij de ene kind soms beter dan bij de ander. Hoe is ze trouwens op school? Kan zijn dat ze haar frustratie van school thuis afgeeft.
Knuffel voor jou! Je hebt ze er tussen zitten, kinderen die gewoon intens zijn. Maar kijk naar je zoontje en dan weet je dat het eigenlijk niet aan de opvoeding kan liggen. Ik snap je gevoel wel hoor, hier is het ook niet altijd makkelijk. En het bespreken bij het CB kan geen kwaad en hoef je ook niet mee te wachten. Je kunt altijd eens een berichtje doen of iemand nu al kan meedenken/kan praten. Voor mijn tweede heb ik een aantal maanden terug een gesprek gehad met iemand van het wijkteam, de jeugdprofessional volgens mij, of misschien heet het net anders. Tweede kan namelijk ook nogal intens zijn en ook met termen als 'dan ga ik maar dood' en 'ik ben toch een kutkind'. Het heeft mij wel geholpen het er met anderen over te hebben. Wat de jeugdprofessional trouwens zei, is dat ik wat minder mocht doen Ik zie jou ook heel hard proberen en verschillende dingen uitproberen. Je dochter zal richting de 4 jaar gaan, dus ik weet niet of het bij haar al werkt, maar bij mijn tweede raadde ze aan eigenlijk alleen te herhalen wat hij zei. Dus als hij zegt: Pietje kan beter voetballen dan ik, hoef ik niet te zeggen: Nee joh, jij bent ook heel goed! Maar: Oh, jij vindt dat Pietje heel goed kan voetballen. En dan niets. Niet overtuigen, niet overmatige aandacht, niet zijn stemming proberen te veranderen. Dan voelt hij zich gehoord en vult hij eventueel nog wat aan. Of niet, en gaat hij verder met wat anders. Maar nu ben ik weer tips aan het geven :') Ik wil je in ieder geval laten weten dat je niet alleen bent!
maar komen ze dan ook allemaal tegelijk uit bed? Hier zit de eerste om 6:15 al beneden: De oudste komt er om 06:30 uit en is voor 7 uur volledig klaar, behalve als ze ineens besluit te douchen dan is het 7:15. Maar zoon komt met geluk pas om 7:30 zijn bed uit gerold , eet op zijn dooie gemak. Als die meiden op hem moeten wachten zitten ze op hete kolen hier mogen ze gewoon tv/tablet kijken terwijl ze ontbijten. 7:50 aankleden en doe je dat niet pak ik je scherm af en gooi ik ‘m op de hoge kast. Ik hoef maar 1x te waarschuwen en binnen no time zijn ze klaar hoor
Hier wel, basisschoolkinderen tenminste. Oudste 2 eten vaak eerder ivm vroeger vertrekken. Maar de jongste 3 roep ik tegelijk tussen 7.15 en 7.30. 99% van de keren slapen ze dan nog. Zonder wekker zouden 4 van de 5 haast standaard te laat op school zijn aangezien deze moeder ook geen vroege vogel is alleen nr4 is vaak wel voor 8u wakker in het weekend/vakantie dus zou dan op schooldagen met wat haasten wel op tijd zijn
De niet-meer-kleuter is altijd vroeg, zodra hij mij hoort (6:00) is hij er ook uit, maar alsnog duurt het lang voordat hij aangekleed en klaar voor school is. Dochter blijft lang liggen (7:45), dus áls ze tv willen kijken, dan moeten ze beiden gewoon vlotter worden. Om 8u vertrekken wij namelijk en voor 2 minuten gaat de tv niet meer aan.
ahh heftig dit.. je kunt je dan zo machteloos voelen hè? Je doet het goed en je doet het al helemaal niet fout! Je gaat met alles aan de slag en je wil alles aanpakken. Hier gingen die periodes in fases, vaak als het op het hoogtepunt was werd het daarna beter. Hopelijk bij jullie ook!
ooh beter Hier zijn die meiden altijd voor half 7 wakker. Alleen N moet ik uit zijn bed trekken tussen 7:30 en 7:45.
Bij mij komen(kwamen) de basisschoolkinderen idd allemaal tegelijk uit bed. 7 uur. Dan meteen aankleden en naar beneden. Zo aan tafel, die al gedekt staat.
Ja hier zit er 5 jaar tussen, dus vooralsnog is dat niet heeeeel zinvol. (En zodra R op die leeftijd is, zit G op de middelbare...) Maar wel een goeie als ze bij elkaar in de buurt zitten.
Is ze net op school begonnen of is t ritme ineens veranderd gisteren? (Door weer naar werk te moeten o.i.d.?)
We kregen vandaag bericht dat de kinderen volgens de DHH getest zullen worden. Echter krijg ik nergens duidelijk of ze spraak " af straffen' onze jongste loopt al heel lang voor, eigenlijk is dat begonnen met lopen met 8 maanden en alle dingen die hij op 3 jaar moest kunnen. Met 2 jaar al te doen op het consultatiebureau. Waar op de arts er aan gaf dat we hem wel goed moesten uitdagen. Helaas begrepen ze op de peuterspeelzaal niet echt dat een articulatie probleem niks met verderen ontwikkeling te maken heeft. # mijn man is hoogbegaafde en C heeft een dysharmonische profiel met hier bij op ruimtelijke inzicht/rekenen een HB score. Hij is logopedische gigantische vooruit gegaan, en heeft een gigantische woordenschat waar de logopedist elke keer weer van sta te kijken. Echter kan hij bepaalde klanken nog rommelig zeggen. Waar op ik bang ben dat ze hem hier nu weer op zullen beoordelen.
@Spectre, wij hebben ook een pittige meid uit 2020. Moedeloos worden we er soms van. De woede aanvallen en constant de strijd aangaan drijft ons soms tot waanzin. Toen ze voor de zomer een aantal weken naar school ging, ging het echt veel beter. En ik de vakantie ook. Nu alweer 2 dagen drama in de ochtend en avond. Vooral het naar bed gaan is lastig. Niet echt tips, maar humor helpt (heeft mijn man veel meer, daarom moet hij vaak het avondritueel). En toch een stukje meebewegen, zonder over grenzen heen te gaan. Zo lastig om je geduld niet te verliezen. Pfff. En dan zie ik mijn 6 jarige echt zo kijken van, die is gek. Weet ook dat het beter gaat over een tijdje. In de kern is het echt een schat.
Ik zie door de bomen het bos niet meer. Probeer een verzekering uit te zoeken voor de scooter van dochter. Op haar naam is niet mogelijk, op onze naam met haar als regelmatige bestuurder is 300 euro per maand en gewoon op onze naam betekend dat we feitelijk fraude plegen. Pfffff hoe doen andere dat?!?