Ik vind het best lastig wanneer het gaat om noodzakelijke producten, en dat daar kennelijk toch makkelijk mee wordt omgegaan tegenwoordig. En dan bedoel ik vooral: dat daar soort van begrip voor is. Voor mij is diefstal namelijk gewoon diefstal. Ik heb ook wel verhalen gehoord van mensen die geen geld meer hebben en dus maar een brood stelen. Naast dat ik me er daar niet zoveel bij kan voorstellen, lijkt het me dat er altijd nog andere opties zijn dan stelen. Vragen bij winkels/bakkerijen of er iets over is, een paar euro lenen bij de buurvrouw. Stelen zou gewoon echt niet in me opkomen, sorry.
In deze situatie vind ik het vooral kwalijk dat het kind dit leert van haar moeder. In wat voor gezin groei je dan op, met welke normen en waarden. Mooi dat ze werd teruggefloten. Ik weet niet wat ik zou doen.. wss iets zoals jij inderdaad. Niet de mensen zelf aanspreken, dat durf ik niet. Met het lakentje is ook wel bizar, dat zou ik laten gaan.. zo zag ik laatst in de supermarkt ook iemand broodjes in z’n jaszak stoppen uit armoede. Maar wel een bepaald type zeg maar. Dat laat ik ook gaan maar ben wel in shock ofzo.
Je hebt tegenwoordig veel weggeef kastjes met eten en verzorgings producten ook. Waar je uit kan halen. Weggeefhoeken. Brood dag erna vaak hoogstens 50 cent in de supermarkt ook.
Ik zou er ook wat van tegen tegen winkelpersoneel. Dwz.... als ik niet dichtklap. Want dat gebeurt me nogal snel
Jazeker. Pas geleden had ik nog een kind van jaar of 9 a 10 die bij de Kruidvat in zo'n stelling buiten zo'n heel pak met 6 rollen mentos jatte. Heb hem meteen aangesproken en gezegd: wat doen jij nou??! "Niks" Nou volgens mij jat jij net iets "Nee hoor" Maak je fietstas open dan " oké sorry sorry ik leg het terug " En toen legde ie t terug en fietste echt met Mach 4 weg Mn zoon van 8 was erbij, die zegt "mama die ken ik, die zit op mijn school" De eerstvolgende dag zag ie hem bij het naar school brengen, hij in de gang vd school wijzen en roepen" KIJK MAMA DAAR IS DIE JONGEN DIE DIE MENTOS JATTE BIJ DE KRUIDVAT!!!"
Ik zou het ook melden bij het winkelpersoneel zoals jij met die boekentas deed Neuzeke. Wij waren recent in een grote stad en zaten op een terrasje. Vlak daarnaast zat een groep blowende, ongure figuren die allemaal wegdoken toen er politie langsreed. Even later waren we in een wat duurdere tassenwinkel vlakbij en zag ik ineens een van die kerels met z’n halfvolle blikje RedBull nog in z’n hand binnenkomen met z’n capuchon een eind over z’n hoofd. Hij liep meteen richting de Valentino tasjes etc. Ik ben toen telkens van een afstandje hem gevolgd door de winkel en heb ook zitten seinen naar een verkoopster die ook zeer alert was. Hij kreeg dit door en maakte zich vrij snel weer uit de voeten. Later vroeg ik me wel af hoe slim dit was maar ik had me dus al zitten irriteren op dat terras en ik kwam echt in zo’n modus van ‘jij gaat hier niet een tas lopen jatten terwijl ik toekijk!’ Ik ben verder totaal niet snel of sterk ofzo
Natuurlijk valt diefstal nooit goed te praten. Maar ik weet vanuit mijn werk hoe diep mensen kunnen zitten en hoe groot de schaamte kan zijn om om hulp te vragen. Natuurlijk heb je gelijk in de andere mogelijkheden die je schrijft, en is diefstal niet de oplossing. Maar 'kwaad' beantwoorden met een goede daad, zet mensen wellicht wel aan het nadenken en keurt de daad op zichzelf niet goed.
Ik had het denk ik ook wel gedurfd op de manier hoe jij het nu gedaan hebt. Rechtstreeks de persoon die steelt confronteren durf ik eigenlijk niet. Ik heb t eens aan de kassa van de supermarkt meegemaakt dat iemand iets in zijn karretje achterliet. Het was dat ze haar tas er ook nog eens heel bewust voorzette en het wat wegduwde dat ik echt dacht dat t niet klopte. Achter de kassa zat een bekende van mij, een heel jonge meid van toen 19 ofzo. Het leek me voor haar heel vervelend om dat op te moeten lossen dus ik heb t niet aangedurfd. Het gaat dan ook nog vrij snel dus je maakt een snelle keuze. Achteraf had ik t wel kunnen zeggen toen de klant wegliep zeg maar. Maar stom, niet gedaan .
Oh maar een kind had ik ook zeker zo aangesproken als jij! Ik heb pasgeleden ook een kind aangesproken wat iets omgooide midden in de winkel en liet liggen en er ook nog een trap tegen gaf. Ik kreeg ook nog een grote bek, maar toen had ik een nog grotere bek terug. Ja sorry hoor, maar de jeugd moet het juist nog leren.
Heb ooit vakantiejob gedaan aan de kassa bij GB/Carrefour. Was test de eerste dag: kassierster legde de band vol en ik moest scannen (ik wist dat het een test was ivm diefstal en dat het allemaal dingen waren die al echt gebeurd waren). Denk dat ik met moeite 1/3 van de verborgen spullen gevonden had. De inventiviteit van mensen!!
Ik heb een keer gezien dat iemand gerold werd in de tram in Amsterdam. Ik wilde het wel uitschreeuwen, maar het was alsof ik bevroor. Het was ook net voor het uitstappen bij een halte dus een split second om überhaupt iets te doen, maar vind het nog altijd zo stom van mezelf dat ik gewoon niks uit kon brengen.
Nee. Ook nog nooit meegemaakt overigens. Maar eerlijk gezegd durf ik het gewoon niet om iemand aan te spreken. Helemaal tegenwoordig niet meer. Lijkt wel of de helft van de mensen een mes bij zich heeft of gelijk fysiek wordt. Ook aangeven bij winkelpersoneel lijkt me soms lastig, omdat de kans groot is dat ze weten dat jij het hebt doorgegeven.
Het luchtbed van mijn kinderen is een keer gestolen door een volwassen! Engelse vrouw. Ik heb het vriendelijk gevraagd, maar ze ontkende het. Ik heb het toen gelaten, maar andere mensen die het hadden gezien gingen zich er mee bemoeien, dat werd nog best een toestand en we hebben het niet teruggekregen .
Ja ze had hem aan haar tienerdochter gegeven. Dus ik vroeg gewoon vriendelijk aan haar of ze hem van ons geleend had. Haalde ze haar schouders op en zei 'geen idee, moet je aan mijn moeder vragen '. Dus dat deed ik en die ontkende het. Dus ik dacht 'laat maar'. Al wist ik dat het ons luchtbed was, want hij was vrij uniek en die mensen waren er al voor ons zonder spullen. Ze wisselden ook steeds van plek en verzamelde van alles, emmers, ballen enzovoort (allemaal niet van hun). En andere mensen hadden het gezien en gingen dus de discussie wel aan.
Dat snap ik hoor, en ik denk dat een grote groep van deze mensen ook zo in de problemen zit dat ze het allemaal gewoon niet meer overzien, en daarom tot zulke daden overgaan. Die mensen moeten ook echt geholpen worden (budgetbeheer, wegwijs in voedselhulp etc). En ik vind sommige dingen ook wel ver gaan: zo was er laatst iemand die een brood stal en een winkelverbod voor 1 jaar kreeg. Er zit natuurlijk een verschil tussen 1 brood stelen en een kar vol luxe boodschappen "vergeten" te scannen, maar dat laatste gebeurt dus ook steeds meer. En dan heb je ook nog een groep kleptomanen die met dank aan de zelfscanners steeds makkelijker hun gang kunnen gaan, ook zij hebben natuurlijk hulp nodig. Maar: ik merk toch dat er steeds meer begrip lijkt te zijn voor het stelen op zich, zolang mensen maar zielig zijn of zich in ieder geval zo voordoen (armoede enz.) daar ben ik het dus niet mee eens. Ik vind dat de daad wel echt veroordeeld dient te worden, wat uiteraard niet altijd betekent dat we zo'n persoon niet meer menselijk behandelen.
Ik zeg er absoluut wat van. In het geval van ts zou ik bij de kassa goed hoorbaar voor de halve winkel gezegd hebben 'mevrouw u vergeet nog wat spullen te laten scannen!'. Dat jou man het zou negeren vind ik best erg. Als mijn man zoiets zou zeggen zou me.dat enorm van hem tegenvallen. We zijn beide nogal van de regels.