Ja ze houden het werk wel in het land e . Ja idd medisch ontslag. Uitsluiting van eigen job maar wel nog in de branche mogen blijven enzo maar dan een andere functie die meer aangepast kan worden ofzo. Ja hospitalisatieverzekering is in uw geval van groot belang e. Kan je niet eventjes zo laten. Valt wel mee mijn controle arts. Doordat ik zelf beroepsherscholing aanvroeg en ook dit gesprek zelf aanvroeg zijn ze eigenlijk heel enthousiast. Mijn arts zou mij eerder durven zeggen: kalm aan dan omgekeerd. Ik heb trouwens vandaag een gesprek bij vdab. Mijn opleiding was via vdab maar tijdens invaliditeit. Ook zo een gesprek waarmee ze het werk in het land houden. Toen ik haar belde en mijn twijfels uitte over het nut van dit gesprek zei ze: oh maar je bent al ingepland, dan babbelen we wel wat. Oké dan.
Succes! Ben een tijdje geleden ook op eigen initiatief naar de terug naar werk coach geweest, maar cursus of werk was voorlopig niet aan de orde. Maar ze zijn inderdaad wel blij als je op dat vlak initiatief toont en je goede wil. Dan zijn ze merk ik wel iets meedenkender
Vanmorgen naar de markt gelopen. En met een kleine omweg terug naar huis gegaan. Dadelijk even wat boodschappen doen. En vanmiddag naar de presentatie van een nieuwbouwproject (appartementen). Ze claimen betaalbare prijzen te hebben. Ik ben benieuwd. Heb geen concrete plannen om te verhuizen, maar wie weet als het inderdaad aantrekkelijk geprijsd is.
Ja zeker en vast. En in mijn ogen hoort het ook dat je af en toe eens kijkt of er bepaalde mogelijkheden zijn. En soms is het mogelijk maar soms ook volledig uitgesloten. Zo heb ik een buurman die al 20 jaar op invaliditeit zit en die verklaart mij gek Blijft thuis, toch gemakkelijk. En dan denk ik : ja makkelijk op sommige vlakken dat klopt MAAR doodsaai en ik heb toch liever wat meer inkomen . En ook het feit dat ik als 37 jarige met 3 kinderen al een tijd thuis zit door echt wel een k*k gezondheid vind ik niets om van te genieten hoor.
Nee inderdaad, niks leuk aan thuis zitten door je gezondheid. Gezond thuis zijn en dus leuke dingen kunnen doen is leuk, ziek not so much. Ik mis het echt om me nuttig te voelen, om iets te doen en daar voldoening uit te halen. En inderdaad de financiële stress door lage uitkering is ook niet te onderschatten. Ik hoop dat ik binnen niet al te lange tijd misschien iets van vrijwilligerswerk kan doen een paar uurtjes per week, dat zou al heel fijn zijn. Nu ben ik daar nog iets te onstabiel voor en zou ik nog te vaak moeten afzeggen, maar daar wordt hard aan gewerkt.
100% eens! @Neuzeke Eens praten kan geen kwaad. Dan heb je in elk geval je goede wil getoond. En wie weet zijn er mogelijkheden die je nog niet had gezien.
Vanmorgen eerst jongste naar school gebracht. Die was helemaal hyper vanwege kinderfeestje van een vriend vanmiddag. gewerkt/cursus gedaan Na de lunch nog even gewerkt en daarna wat aan mijn haakprojectje gewerkt (een triceratops) Geoefend met de hoorn. Toen appte zoon dat hij een klapband had. Dus man ging m halen. En ik boodschappen halen (ipv hij boodschappen en ik ern rondje rennen). En na het avondeten die fiets maar gerepareerd, want zoon zelf heeft vanavond voetbalwedstrijd (kon gelukkig meerijden, dus de fiets niet nodig) en morgen moet ie weer naar school. Pffff. Was natuurlijk de achterband. Dus gedoe met kettingkast open maken. Wiel er niet uit kunnen halen zodat je de nieuwe band ertussen moet frotten. Maar t is weer gelukt Toen t klaar was was ik letterlijk doorweekt van het zweet. Dus net lekker gedouched en nu in pyama op de bank. Wachten tot jongste wordt thuisgebracht van het kinderfeestje.
Vandaag huwelijk van de meter van de oudste. We lopen met 3 mee in de suite. Dochters als bloemenmeisjes en ik als bruidsmeisje(nu ja dame). Dichtste dat ik ooit bij n huwelijk ga komen. Dus straks kapper en dan naar de bruid bij haar moeder thuis, iets kleins eten en naar de gemeente. Kijk er naar uit hoewel ze kutweer geven .
Ik ga zo lunchen met een vriendin, daarna nog wat huishouden en niks doen. Vanavond gaan we de nieuwe eetkamerstoelen bestellen en ik wil nog even wandelen.
hahah, dit is een ander vriendin. Grappig hoe je in de loop van de jaren een patroon ontwikkelt. Met de ene vriendin ga ik altijd thee drinken, met de ander altijd lunchen en met die vriendin van afgelopen week is het om en om bij ons thuis. Zou ik van vaste patronen houden?
Hier is dat ook wel hoor. Met 1tje ga ik 3 keer per jaar naar stad. Shoppen(90% van de tijd voor de kinderen) en tegen 12u gaan we de zakken in de wagen stoppen en dan lunchen, wandelen, bootje varen, nog een drankje doen en naar huis. Met een andere is het altijd in de omgeving (we wonen maar 2 km van elkaar af). Ontbijten, thee drinken,... 1op1 is altijd buitenhuis. Gezinnen is dan weer altijd thuis (afwisselen).
Vanmorgen al een lekker stuk gewandeld. Ga zo denk ik weer eens wat borduren.. En vanmiddag nog even naar de fysio.
Hier huis aan kant want mijn hulp komt zo. Met de fiets boodschappen gehaald want de auto is kapot en staat bij de garage en is pas volgende week klaar. Groot defect maar nog wel de moeite om te laten repareren. En helaas is mijn schoonvader opgehaald met de ambulance. Vorige week al opgenomen gelegen en diagnose hartfalen en nu opnieuw weer erg benauwd en vervolgens weer naar ziekenhuis. Maar weer afwachten welke kant dit weer opgaat. schiet niet op voor hem en ook enorm angstig voor hem.
Mijn moraal is weer de goede kant op aan het gaan. Gisterenavond nog een deugddoende wandeling gedaan. En nu staat er een appel Kaneelcake in de oven heb ook al vanillepudding gemaakt. Was eigenlijk superlange geleden dat ik nog eens iets voor onszelf gebakken heb.