Ja dat van mij ook denk ik Elke keer als ik meer begin te bewegen ontsteekt er weer iets. Is het niet m'n voet is het wel m'n scheenbeen of mijn heup. Ga sporten zeggen ze dan, dat gaat u deugd doen
En stoppen met roken zou ook heel goed zijn. Meer lucht (waar) Minder hijgen (wie bel ik?) Denk dat ik toch eens naar de ha moet,
Mijn moeder zegt wel eens dat ze me per ongeluk helemaal door elkaar gerammeld heeft waardoor ik zo raar in elkaar steek, toen ze zwanger was ze is indertijd op haar buik gevallen waardoor ik prematuur geboren ben, maar dat heeft de natuurlijk niks mee te maken. Maar we lachen daar wel eens mee ook. We kunnen er maar beter mee lachen he, anders zouden we niet meer uit onze dipjes komen. Sterke madammen zijn we, vind ik toch
Zo grappen wij weleens dat doordat ik in de achtbaan geweest ben toen ik zwanger was (wist ik toen nog niet) mijn dochter haar ogen door elkaar zijn geschud. Zij is scheel geboren namelijk. Maar respect voor iedereen met een gezondheid die te wensen over laat. Doorzetters zijn jullie!
Oh ja , ook dat herkenbaar. als kleuter mijn arm gebroken door met veel te grote schoenen van mijn vader aan in de tuin te willen rennen. Dat ging niet goed. 6 weken gips en zeer gefrustreerde ouders verder, want ik had er last van en kon moeilijk slapen, veel huilen etc. ouders blij dat eindelijk het gips eraf mocht zodat het hele gezin weer in rustig vaarwater kon komen. een dag later gingen we kijken bij een of ander evenement en mijn vader had mij op een dranghek gezet zodat ik het goed kon zien. Geeft mijn broer mij een zet, kukelde ik er af en was dezelfde arm wederom gebroken en moest ik weer 6 weken in het gips
Van mijn man.... Ik draai lekker t gezin doordeweeks en gaat prima. We hebben plezier, tuurlijk ook wel strijd maar daar ga ik prima mee om (heeft lang geduurd voordat bij mij t kwartje viel). Maar mijn man.... hij komt thuis na zn werk, hele gezinsdynamiek veranderd. In t weekend idem.... Ik bevries gewoon, slik in t weekend oxazepam om te ontdooien. En hij wil er niets aan doen. Duikt in de slachtofferrol. Ligt aan iedereen. Zelfs de 1 jarige kreeg te horen 'hou op zeg!'. We hebben een super makkelijk kind. Dus als hij even piept is er wat aan de hand. Ik vind het moeilijk. Ik heb mij volledig ingezet om onze oudste en middelste te kunnen helpen. Oudste heeft nog een kindercoach. Ik begin hem steeds beter te lezen en te begrijpen en hij kan zich beter uiten. Maar mijn man vertikt t om bij een afspraak te zijn. 'Kost een uur'. Ik zeg al vaker, het lijkt er steeds meer op dat je een burnout nadert. Maar denk maar niet dat hij met iemand erover wil praten. Ondertussen weet ik t gewoon niet meer en verlang ik gewoon naar maandag....
Pittig zeg.. ook als hij het zelf niet wil/kan zien. Ik herken het wel van mijn man, die gaf uiteindelijk wel zelf toe. En daar is hij echt van opgeknapt!! Hopelijk wil je man toch snel inzien dat er wat anders moet. Sterkte!!
Ik wilde ook zoiets schrijven @GroeneBomen, over dat ik blij ben dat ik morgen weer mag werken. Mijn man is aan het reïntegreren na ziekte en óf heel chagrijnig en snel boos tegen mij en de kinderen óf hij ligt te slapen op de bank. Hopelijk gaat dat snel beter want dat gechagerijn heel de dag ben ik echt zat.
Jij ook sterkte. Zelfs mijn moeder heeft t tegen hem gezegd dat zij er ook wel klaar mee was. Ze heeft mijn man zowat op een voetstuk gezet dus dat ze dit zegt is uitzonderlijk!
Dan gaat die reïntegratie te snel lijkt me. En dus ieys voor hem om met de bedrijfsarts /zijn baas te bespreken. Logisch dat je bij elke stap verder in je reïntegratie wat vermoeid bent. Maar dit lijkt me op de lange duur niet haalbaar. Sterkte ermee. Ook voor hem. @GroeneBomen Jij ook Sterkte. Heftig hoor. Zuigt zoveel energie.
Ja klopt hoor, maar hij heeft deze week ook meer dingen erbij gedaan dan alleen z'n werk. Komende week weer wat meer op de rem en dan hoop ik op over n paar weken weer een beetje gezelligheid in huis.
Succes en sterkte.. klinkt heel pittig als iemand dan ook niet wil inzien dat er iets verandert moet worden.
Bekijk bijlage 771940 Als je de kledingkasten van het hele gezin gaat uitmesten... Voor 7 personen. Overigens doe ik het elk half jaar maar ik was nu wel strenger met wat weg moest
. Herkenbaar! Maar dan met 4 mensen Wel iets minder zakken hoor, maar sinds 2 jaar heeft jongste een hele andere smaak dan de oudste, dus die bewaarde kleren hebben we niks meer aan
Het was fantastisch. Precies zoals we het wilden. Kleine groep zodat je met iedereen kon praten. Heel veel eten en drinken. Mensen waren ongelooflijk enthousiast over de locatie. Van tevoren zeiden we ‘als het maar niet regent, dat is genoeg’ maar het werd op een gegeven moment zo heet dat ik zei: ‘[...] ik zweet uit m’n ondergoed’ Het was echt heel warm En nu mag en ga ik me noemen zoals m’n man en kinderen qua achternaam en dat voelt zo leuk! Heel veel kaartjes gekregen als bedankje en dat de locaties zo mooi waren. Ja ik ben echt ontroerd hoe het was.