Ha allemaal, Wat is jullie visie op vernoemen? Is het puur liefdevol naar degene die je vernoemt, of juist eerder kwetsend naar degenen die je niét vernoemt? Vernoem je je vader, kwets je dan niet je moeder en schoonouders dat je hen niet vernoemt? Vernoem je je beste vriendin, kwets je dan niet je zus, broer of andere vriend(inn)en dat je hen blijkbaar niet vernoemt? Ik ben benieuwd naar jullie visie! X
Ik zou eerder zeggen liefdevol dan kwetsend. Maar dat ligt ook erg aan hoe de verhoudingen liggen. Stel je hebt met je moeder een goede band hebt en met je schoonmoeder niet. Als je dan je schoonmoeder wel vernoemd en je moeder niet is het al een hele andere situatie dan wanneer alle banden goed zijn. Zijn alle banden goed en zeg je "jongen schoonvader, meisje moeder" is dat ook uit te leggen. Vriendin ipv zus vind ik een lastige. Kortom, vooral erg situatie afhankelijk dus. Hier wel vernoemd. Schoonvader Moeder Schoonmoeder Vader Ons En deze baby naar onze 2 oudste zussen, beide ongewenst kinderloos. Nr1 was dus jongen > schoonvader, meisje > modder Nr2 was jongen vader, meisje moeder Nr3 jongen schoonvader, meisje schoonmoeder Nr4 vader Nr5 ons, geslacht vsn de baby bepaalde de 2e naam en daarmee ook de 3e Nr6 ligt de volgorde waarschijnlijk aan de roepnaam, wat lekker bekt maar sowieso die 2 zussen
Wij vernoemen ook. Het is traditie in onze omgeving, maar buiten dat vind ik het ook een ontzettende eer richting de mensen die we vernoemen. Ook hier is het eerst vaders vader of moeders moeder en dan andere kant eventueel. Hier: Dochter 1: mijn moeder (+1 zusje) Dochter 2: mans moeder Zoon 1: mijn vader (+ broers) Zoon 2: mans vader (+1 broertje) Zoon 3: diverse broers Baby: mij of broers van man, ligt eraan wat het is Kanttekening: hier van beide kanten broers die dezelfde naam hebben, vandaar dat er meerdere broers soms vernoemd zijn. Broers zijn ook vernoemd, dus daarin vernoemen we ook opa's en oma's. Dat is ook met mijzelf zo. Ik ben zelf vernoemd naar mijn oma, dus naar mijzelf is niet om mijzelf maar om die oma. Mijn man is naar zijn vader vernoemd en dus is zoon 2 ook naar mijn man vernoemd. Het is misschien wel pijnlijk als je iemand bewust niet vernoemd door een slechte band. Dan kan het pijnlijk zijn. Een vriendin zou ik nooit vernoemen. Al zijn ze nog zo close, wie weet wanneer of waarom je elkaar toch loslaat. Dan blijf je haar herinneren door je kind, wat misschien dan niet fijn is.
Wauw, wat een bijzonder verhaal! Zowel de traditie in jouw familie die jullie voortzetten (veel nieuwe generaties laten dat toch los) als hoe groot je gezin is. Wat mooi dat jullie zo allemaal verbonden zijn Bedankt voor het delen! Pas jij de namen aan tot je het mooi vindt? Of doen jullie het echt precies zoals de naam om naar te vernoemen is? Bedankt ook voor je mening over vernoemen naar vrienden! Al heb ik 100% vertrouwen in de houdbaarheid van de vriendschap waarnaar wij graag willen vernoemen, is dat inderdaad iets om over na te denken…
Bedankt voor je reactie! Wat leuk om te weten wat jullie hebben gekozen!! Wat een groot gezin heb je ook zeg, bijzonder! Dat lijkt me ergens wel fijn met vernoemen want dan kan je iedereen die je wilt vernoemen “een plekje geven” zonder een kind 10 namen te geven Begrijp ik het goed dat je meerdere kids wel naar dezelfde mensen hebt vernoemd trouwens? Of heb je meerdere schoonvaders, bijv. door scheiden en weer hertrouwen? En wat zou je ervan vinden als iemand zijn beste vriend(in) vernoemt, waarmee de vriendschap al heel lang duurt en veel heeft overwonnen/meegemaakt?
Bij zoontje hebben we een combi gemaakt voor zn tweede naam van vader en schoonvader. Alhoewel de referentie naar schoonvader wel goed zoeken is, hij ligt niet heel overduidelijk. Naar mijn vader ligt de link aanzienlijk duidelijker, maar dan denk ik maar "de opa die hij nooit heeft mogen leren kennen en herinneringen mee heeft kunnen maken krijgt dan zo maar een plekkie in zn leven". Met dochter niet gedaan, die heeft echt haar eigen namen. We hadden ook niet echt namen waar we wat mee konden zullen we maar zeggen. (Denk aan de hoek van gertrude enzo)
Ik vind het kwetsend noch liefdevol. ben zelf niet van het vernoemen omdat ik het gewoon echt niet leuk vind, tenzij je de naam an sich mooi vind. van de drie kinderen heeft alleen de jongste 1 van de namen van zijn vader, niet om te vernoemen, maar omdat wij dat echt een mooie naam vinden. Overigens vind ik ( mijn man dus niet) dat een kind genoeg aan 1 naam heeft. De andere wordt zelden gebruikt en dus in mijn ogen overbodig. Omdat mijn man graag meerdere namen wilde heeft elk kind er twee, maar was voor mij dus niet perse nodig zeg maar. maar als je vernoemen leuk vind, moet je dat natuurlijk gewoon doen. en dan op de goede manier: 1e jongen naar opa van vaderskant, 2 e van moeders kant 1e meisje naar oma van moederskant, 2 e van vaderskant
Als je bang bent dat het problemen oplevert zou je ook volgens de oude cultuur regels kunnen vernoemen. Die zijn vast ook niet uit de lucht komen vallen.
Nee dat rijtje is wat de keuzes waren, of of dus. Staat er niet echt duidelijk zie ik. Naar 1 persoon dus. Of eigenlijk net als bij @wiedeltje meerdere in 1 omdat er meerdere dezelfde namen hebben. Bijvoorbeeld vader Piet en broer Piet en schoonzusje pieternel. Maar vader Piet is dan de hoofdverwarming Wat jk zelf wel mooi vind is dat mijn grootouders meevernoemd zijn Schoonvader en opa1 heette hetzelfde Moeder en oma1 s/z verschil Schoonmoeder en stiefoma zelfde roepnaam Vaders naam kan uit naam van opa2. En omdat ik naar oma2 ben vernoemd en nr5 naar mij is die oma ook nog meegenomen. Bij nr3 wwl erg getwijfeld over het vernoemen. Wat als er geen 4e zou komen en 1 ouder dus niet vernoemd zou worden... Op dat moment leek het erop dat het er 3 zouden blijven. Zelf zou ik geen vriend(in) direct vernoemen. Zou het ook niet raar vinden bij een ander alleen niet mijn keus.
Nee zeker niet kwetsend. Vroeger waren de (ongeschreven?) regels daarover heel strikt. Als je daarvan afweek moest je denk ik een goede reden hebben. Nu zijn die er niet meer. Mijn dochter is nu zwanger. Geen idee of zij wil gaan vernoemen of niet. Dat is helemaal hun keus en ze zal mij heus niet kwetsen als ze besluit iemand anders te vernoemen en niet mij of mijn man. Wij hebben al onze kinderen vernoemd. We namen bij elk kind de letterlijke doopnamen van degene die we vermoeden en haalden daar een roepnaam uit. Beetje in de trant Johanna, we noemen haar Anne oid. Ons rijtje is zo: Dochter 1: schoonmoeder Dochter 2: moeder Zoon 1: vader Zoon 2: schoonvader (en 1 zwager die hetzelfde heet) Zoon 3: mijn opa, moeders kant (en 1 broer die ook vernoemt is naar die opa en 2 zwagers met (bijna) dezelfde naam) Zoon 4: mijn opa vaderskant en mans opa moederskant. (En weer een zwager die hetzelfde heet) Zoon 5: een zwager
Ik heb mijn oudste zoon vernoemd naar mijn vader. Ik heb maar één vader dus geen andere vader die zich gekwetst zou kunnen voelen omdat ik mijn vader kies .. Mijn andere kinderen zijn niet vernoemd. Ik zou geen vriendin vernoemen, om meerdere redenen niet. 1) Een vriendschap is niet onvoorwaardelijk (al voelt dat op dat moment uiteraard wel zo.) 2) Voor mijzelf zou ik het pijnlijk vinden als mijn kind de naam draagt van iemand die vanwege negatieve redenen niet meer dichtbij staat. 3) Ik zou het zelf heel ongemakkelijk vinden als iemand haar kind naar mij vernoemd. Zelfs al zou het mijn beste vriendin zijn. Misschien dat ik wel een vriendin zou vernoemen als ze bijvoorbeeld is overleden. In dat geval vernoem ik mijn kind naar waardevolle herinneringen, en de betekenis voor waar ze (mijn vriendin) voor staat staat vast en kan ook niet meer veranderen. Maar een levend persoon vernoemen is altijd een risico. Ook ouders in die zin, hoewel ik denk dat die relatie redelijk te voorspellen is en je goed kan inschatten of het een handig idee is of niet. (Je hebt je hele leven al een stabiel, liefdevol, onvoorwaardelijk en loyale relatie met je ouder, bijv.)
Ikzelf ben vernoemd naar mijn doopmeter en dooppeter. Maar buiten op mijn pass staan, hebben die namen geen enkel meerwaarde if geen enkel gevoel bij. Onze kinderen hebben elk 1 naam en dat is de naam die wij voor hen uitgekozen hebben en die naam word ook gewoon gebruikt. Met de kennis die ik nu heb rond hoe het gelopen is binnen onze familie ben ik alleen maar blij dat ze geen naam dragen van familie
Liefdevolle ouders maakt hen nog geen liefdevolle grootouders. De komst van schoondochters veranderd al veel voor sommigen
Mijn man is geen schoondochter e . Mijn ouders zou ik sowieso niet gekozen hebben . Mijn man en zijn ouders hadden een prima band. Zijn echt wel oké mensen in mijn ogen MAAR en nu komt als schoondochter zorg je soms voor kleinkinderen en als die kinderen uiteindelijk niet "perfect" blijken te zijn dan slaan ze volledig om. Oudste kleinkind heeft al jaren psychische problemen en vinden ze maar niets. 2de is geweldig in hun ogen. 3de is lesbisch dus vinden ze maar niets 4de is homo en vinden ze maar niets 5de is geweldig 6,7 en 8 zijn onze kinderen en door hun adhd en ass vinden ze dat ook maar niets. De band vooraf was helemaal niets mis mee. Dus dat ze zo zouden doen, had niemand kunnen voorspellen.
Dat snap ik Ik sprak vanuit het oogpunt van 'ik krijg een baby en ik wil vernoemen naar mijn ouders, maar misschien wil mijn partner dat helemaal niet want mijn ouders vinden mijn partner niets.' In dat geval zou ik ook niet willen vernoemen want 1) waarom zou je je kind de naam van iemand willen geven die negatieve gevoelens heeft over zijn/haar ouder? en 2) mijn ouders zijn dan ook niet het soort mens die ik wil vernoemen als ze negatief denken over mijn partner. Had je man echt geen flauw idee over de ideeën van zijn ouders over homofilie? Dat, en een algemeen beeld over psychische aandoeningen / stoornissen zijn toch wel onderwerpen die af en toe voorbij komen waar je dan opvattingen over hoort? Het wereldbeeld van je ouders ken je wel denk ik. Dat speelt - lijkt me, denk ik - juist ook mee in het wel/niet willen vernoemen.
Ik denk eigenlijk dat zo gesprekken en die onderwerpen, 30/35 jaar geleden (mijn man is eind de 40) minder actueel waren of toch zeker niet besproken werden met kinderen in de buurt. Allesinds is mijn schoonmoeder altijd enorm op handen gedragen geweest door al haar zonen. Ik heb mijn schoonmoeder ook nooit echt als kritisch gezien of iemand die echt commentaar had tot ik haar beter ging observeren. Ze spreekt het namelijk niet uit maar laat het op voldoende manieren merken. En dat is iets waar je oog moet voor hebben en dat hadden mijn man en schoonbroers niet. Ondertussen heeft ze geen filter meer en zegt ze wel alles en kan je wel bedenken dzt ze vroeger veel zweeg Ik begrijp trouwens best, dat mensen die het niet ervaren hebben, het "raar" vinden hoor. Maar in het leven veranderen mensen nu eenmaal en dat is niet altijd positief
ahhh, ja dat herken ik ook heel erg van mijn schoonmoeder. Die heeft 8 zonen en 1 dochter. Allemaal zijn het mama's kindjes. Ze zien ook wel dat sommig gedrag niet eh.. productief is , maar het is hun moeder en dus heilig. En ik snap dat wel, vind het ook wel mooi, en ik vind het ook geen probleem zolang de relatie gezond is. Het is een beetje geven en nemen, haha. Hoe ze precies denkt over homofilie weet ik niet eigenlijk. Haar oudste kleinkind is bi en daar heeft ze geloof ik niet zo'n mening over behalve dan 'maar hoe ga je een kind krijgen dan?' Mijn zoon is natuurlijk autistisch en daar gaat ze heel natuurlijk mee om. Ze snapt niets van autisme (noch van andere stoornissen en begin niet over het begrip neurodiversiteit want dat gaat echt allemaal langs haar heen) , maar hij is altijd welkom en ze accepteert volledig dat hij andere behoeften heeft. Dat zit ook wel in de cultuur om daar zo mee om te gaan. (groepscultuur) Ik snap dat de niet-acceptatie van je schoonmoeder wel rauw op je dak komt. Hoe gaat je man daarmee om?
Dochter hebben wij vernoemd naar mijn overleden vriendin en de overleden moeder van mijn vriend. Zoontje hebben we getwijfeld of we dan ook 'moesten' vernomen, maar niet gedaan omdat daar 'geen reden' voor was.
Wij passen de roepnaam inderdaad aan, aan wat wij mooi vinden. Zoon 1 heeft de letterlijke 2e naam van mijn vader omdat we die erg mooi vinden. Maar hij is daarmee de enige. De anderen hebben we de naam uit de vernoeming gehaald. Soms niet heel duidelijk en vraagt het iets uitleg, bij anderen is het voor iedereen herkenbaar.