Ah wat k*t dat je je mentaal/emotioneel ook zo voelt zeg, inderdaad actie ondernemen als je dat nodig acht! Hopelijk helpt het je al wat, als de hormonen wat kalmeren. Sterkte ❤️
Thanks, heb voor nu eerst nog een telefonische afspraak staan met de verpleegkundige/miskraamcoach van het ziekenhuis woensdag, misschien dat dat al wat helpt. En anders maar weer verder kijken. Hormonen zullen ook wel invloed hebben, hcg was nog boven de 1000 donderdag, dus emotioneel instabiel is dan niet zo gek zei ze
@Boompje88 en @Lief bedankt lieve meiden. In de middag wat leuke afleiding dus dan zakt t gevoel ook wel weer wat naar de achtergrond Weet ook niet wat ik nou moet voelen haha, ik kan uitkijken naar beginnen over twee weken, maarja voor t zelfde geld moet er nog een menstruatie overheen voor het schoon is. Mja iig duidelijkheid dat is ook heel fijn. Maar vandaag ben ik gewoon weer even ongeduldig En @Lief ik snap helemaal dat je dat lang vind hoor.. oktober klinkt gewoon ver weg. Maarja misschien toch ergens fijn om mentaal soort van voorbereiding te hebben op de laatste poging. Zo spannend ... misschien nog een leuk weekendje weg ofzo plannen? Lekker relaxed en zorgt voor afleiding
Ik heb over 2 weken lekker weekje vrij gepland, zomaar helemaal voor mezelf, en al aangekondigt rondom punctie dit keer ook vrij te nemen dus dat komt goed Weekendje weg zit er helaas financieel niet in, maar hebben nog wel wat leuke dingen in het vooruitzicht hoor. Ook hebben we onze zomervakantie al geboekt (whuuut haha). Die is kostenloos te annuleren tot half juli dus dat leek me veilig, zwanger en bevallingstechnisch gezien. Ergens dubbel, als hij doorgaat komt dat waarschijnlijk doordat ivf 3 niet succesvol zal zijn. Tegelijk fantastisch om naar uit te kunnen kijken! Hebben een groot huis in Oostenrijk geboekt want we gaan mijn ouders de echte bergen laten zien Ze durven niet zover alleen, maar wij kunnen al jaren alleen in de schoolvakanties en aangezien mijn vader op een camping werkte...hij zijn hele leven al juist niet Maarja met pensioen dus gelijk de kans gegrepen, hadden we het al lang over, dus superleuk. Alleen de 10 nachteb met hen nu geboekt, wij gaan met zn drietjes waarschijnlijk dan nog wat anders erachteraan boeken. Doet me goed om toch ook die afslag te plannen, dan wordt het niet helemaal een zwart gat
Nou, stap voor stap inderdaad! Het is vooralsnog volkomen logisch en “normaal” dat je je zo voelt. Gezien de gebeurtenis, uitputting en hormonale rollercoaster. Evengoed hoop ik toch dat je je spoedig wat beter mag voelen!
Slim gedaan! Wordt het dan onverhoopt niet wat je gewenst had, heb je in ieder geval iets om naar uit te kijken. Je even te koesteren in wat er wél is zeg maar.
Wat een goed en ontzettend leuk idee zeg! Klinkt heel erg gezellig. En ja misschien ben je gewoon zwanger op vakantie dan, of bevallen (kan dat nog? Haha), het kan ook nog beide zijn he! Ik zat een week of vier voor de bevalling nog in Zwitserland Ah men ik hoop het zó voor je. En voor jou @Flora85. Ik wil echt zo graag dat jullie laatste poging succesvol is.
Ik denk dat die cycluslengte weinig zegt hoor! Ik heb met een amh van slechts 0.23 een perfecte cyclus. Dus denk eigenlijk dat er niet echt een lineair verband is.
Ik snap dit zó goed! Die paar dagen dat ik onlangs positief testte, was ik eigenlijk nog het meest blij met “dat het eindelijk voorbij” was … Het is ook gewoon zo zwaar, mentaal, fysiek, emotioneel… Je weerbaarheid, veerkracht en geduld worden zó op de proef gesteld.
Ja dat snap ik helemaal! Dat je gedachten altijd ook gedeeltelijk ergens anders zijn he. En zonder dat traject ben je weer meer bewust aan het leven zonder die afleiding. Maarja aan de andere kant biedt het ook hoop, dat je bezig bent. Vind je het erg eng om aan de laatste punctie te beginnen?
Nou het is ook gwn klote dat je een cyclus onverwacht moet overslaan gewoon omdat ze geen plek hebben. Daar heb je echt het volste recht voor om je stom om te voelen en niet mee inzitten dat anderen misschien al langer zouden wachten. Het is oke dat je je kut voelt erover. Wat bij mij helpt is dan 1) afleiding voorzien doorheen de weken. En 2) aftellen in kleinere stukjes. Dus misschien bv eerst aftellen naar eisprong, dan naar menstruatie en vervolgens het beginnen prikken?
Awww @Milena92 heel logisch en normaal dat er zulke dagen tussenzitten helaas. Je wacht oprecht al lang. Hopelijk lukt het je gedachten wat te verzetten en voel je je snel weer draaglijker. Maar het is ook perfect oke wat je voelt he.
Precies, stap voor stap. Ga vandaag weer rustig aan beginnen met werken, kijken hoe dat gaat. In ieder geval wat afleiding
Lieve dames, Ik vrees dat dit een soort afscheid zal zijn … Wij gaan ermee stoppen. Niet om alle wijze dingen die ik laatst zei helaas, maar omdat het ons te veel kost. Met de nadruk op óns. De relatie met mijn man lijdt te veel, staat op scherp en zou nog een poging misschien wel overleven, maar nog een kindje niet. Dan hoef je niet door te gaan natuurlijk. Het doet pijn dit toe te moeten geven aan mezelf en de consequentie doet natuurlijk ook pijn. Maar ik vind ook dat ik het aan mijn zoon verplicht ben om mijn energie te steken in een gelukkig, heel en dan maar klein gezin. In mijn optiek heeft hij daar meer aan, dan aan een broertje of zusje. Het betekent ook dat ik wat afstand ga nemen van hier, want het idee is juist dat ik afscheid ga nemen van almaar bezig zijn met die kinderwens (wellicht helpt dat alleen al de relatie al een heel eind). Ik wil jullie bedanken voor al het medeleven, de troost, het begrip en de waardevolle adviezen. Jullie zijn stuk voor stuk mooie, lieve mensen die alle geluk verdienen. Welke vorm dat ook moge hebben ❤️
Jeetje @Flora85 Wat een heftig maar moedig besluit. Ik kan niet anders dan ontzettend veel bewondering voor je hebben. Je bent een powervrouw. Heel heel veel liefs ❤️
Zolang het een keuze is die voor jou goed voelt, is het hoe dan ook een goede keuze. Ik ga echt enorm voor je duimen dat waar je ook van droomt, hoe onrealistisch ook, alsnog waar voor je mag worden. Of dat nu een gelukkig maar klein gezinnetje is, of welke droom je dan ook hebt. Want wat betreft die laatste twee zinnen, vlak jezelf niet uit ❤️.
Wat heftig, verdrietig en moedig om dit besluit zo te nemen. Wil je graag bedanken voor al je steun en lieve woorden, heeft echt een impact gehad. Heel veel liefs en sterkte de komende tijd, hoop dat jullie er samen uitkomen zo en wens jou en je gezin alle goeds en geluk. Hele dikke knuffel ❤️