Zijn het geen padden? Die schijnen niet persé water nodig te hebben, wel vochtige grond en beschutting.
Klopt. Padden trekken alleen in het paarseizoen naar een vijver oid. Even rampetampen, en nadat de eitjes zijn gelegd weer snel op het droge.
Bij mijn nieuwe woning zitten padden en salamanders Kikkers/padden wist ik nog van vroeger toen we hier woonden omdat het vlakbij het park en grote vijver ligt. Maar salamanders waren nieuw voor mij
Geen idee, alle 2 even eng t zijn redelijk kleine beestjes, wel donker maar niet zo geknobbeld als padden. Er is wel een bosje achter onze tuin, en veel verstopplekjes. Onze kat speelt er tikkertje meedan tikt ie met z'n pootjes en springt de kikker een meter, en dan tikt onze poes weer. Ziet er wel grappig uit, vanachter het raam dan he Salamanders nog niet gespot, maar die vind ik dan weer niet eng.
Soms vind ik het zo verdrietig dat er bij mijn moeder geen ruimte is voor mijn emoties. Ze heeft een vriend, drie jaar na het overlijden van mijn vader. Iets wat ik haar echt gun, want het huwelijk met mijn vader was niet gemakkelijk. Maar ook iets wat mij verdriet doet, omdat ze in dat huwelijk mijn vader met grote regelmatig zwart heeft gemaakt richting mij. Mij meetrok in haar verdriet. En het klopt dat mijn vader geen gemakkelijke man was, helemaal niet na zijn cva. Maar het was wel m’n vader. Waar ik nog steeds verdriet om heb, vooral omdat ik het alleen moet doen. Toen ik laatst aangaf dat ik het haar oprecht gun, maar het ook moeilijk vind om te zien dat ze hem wel liefde geeft (en begon te huilen), werd ze boos en moest ik me niet zo aanstellen. Dat doet best wel pijn. Ze zal nooit eens vragen hoe het allemaal voor mij is, hoe het voor mij voelt. Ik moet het allemaal maar leuk vinden. Tegelijkertijd denk ik dan weer dat onze kinderen er ook niet voor gekozen hebben om met een ‘stief’ ouder en broer(s) te wonen. Wij hebben daarin ook voor ons eigen geluk gekozen, en ik had zelf na drie jaar weer een relatie, dus dan zegt dat stemmetje in mijn hoofd weer dat ik me inderdaad aanstel. Aan de andere kant is er bij ons thuis ruimte voor alle emoties, mogen ze het moeilijk vinden, huilen, zoveel praten over hun overleden ouder als ze willen. We zijn er, luisteren naar ze en troosten ze waar nodig. En dan mag ik volwassen zijn, maar eigenlijk zou ik dat ook heel graag van mijn moeder willen.
Een hele dikke knuffel!!! Ik snap je gevoel wel. Soms wil je ook nog even het kleine meiske zijn en bij je moeder even neerleggen/ klagen en dan horen dat je goed bezig bent en even troost krijgt. Sinds het overlijden van mijn vader is mijn moeder minder aardig. Schuift dingen bij mij in de schoenen. Duikt in slachtoffer rol en ben ik de persoon die het fout doet. Zegt gemene dingen die te maken heeft met onze zoon. Geeft altijd het gevoel dat je faalt. Je hebt er niks aan maar je bent niet alleen.
Jij ook een knuffel❤️! Klopt precies wat je zegt, soms heb je dat gewoon nodig. Wat verdrietig voor jou ook. Helemaal als het over jullie zoon gaat. Je hoopt eigenlijk dat je wat naar elkaar toe groeit, of in elk geval steun aan elkaar hebt, na zo'n overlijden. Blijft hard als dat niet zo is.
@Philou Ik zie nu je handtekening! Gefeliciteerd Ik herinner me je verhaal nog en vind het zo mooi hoe jullie met z'n allen nu 1 groot gezin zijn en groeiende dus ❤️
Nu even teruggelezen over je moeder, ik kan mij voorstellen dat dat een gemis is… de relatie mag nog zo complex zijn, maar jij hebt daar nooit voor gekozen en hij was wel jouw vader. Mooi te lezen hoe jullie het voor jullie kinderen doen❤️
Wat leuk dat jullie er nog een kleintje bij krijgen, gefeliciteerd!! mbt je moeder, dat is en blijft lastig. Mijn vader overleed toen ik 11 jaar was en mijn ouders hadden ook geen geweldig huwelijk. Mijn vader dronk teveel en dat gaf altijd veel ruzies in huis maar hij was wel een hele lieve en zorgzame vader. Hoe vaak mijn moeder zich wel niet negatief over mijn vader heeft uitgelaten weet ik geeneens meer maar ik weet wel dat ik het altijd heel kwetsend vond en dat ik er ook heel verdrietig van werd temeer ik juist hele mooie en fijne herinneringen aan hem heb. Nu zoveel jaren later is ze wel milder over hem gestemd en heb ik ook weleens uitgesproken dat ik het zo jammer vind dat hij nooit Opa heeft kunnen worden van onze kinderen en dat ze hem nooit hebben leren kennen. Toen gaf ze wel aan dat dat zeker jammer is want hij was altijd wel een hele lieve vader en hij was vast net zo'n leuke opa geweest, dat maakte wel veel goed maar het wist niet de woorden weg die ze al zo vaak had gezegd. mbt tot je eigen gezin, denk ik dat jullie kinderen vooral heel blij zullen zijn met zulke lieve en zorgzame ouders, daar zou ik zeker niet over inzitten.
Oh wat snap ik je goed! Mijn vader is al langer geleden overleden. As november is dat alweer 16 jaar. En in diezelfde maand is mijn moeder alweer 12,5 jaar getrouwd met haar nieuwe man. Ik gun haar heel erg het geluk van een nieuwe liefde, maar wat is dat af en toe moeilijk. Af en toe vind ik hem zo'n ongelooflijke l*l en kan ik hem wel schieten. Hij lijkt ook in echt niks op mijn vader, hij is vooral vol van zichzelf en heeft eigenlijk 0,0 belangstelling voor ons. Nu scheelt hij ook nog eens behoorlijk met mijn moeder in leeftijd en is hij echt een oude man, die niks meer kan. Het enige wat hij nog doet is in zijn stoel hangen en op bed liggen omdat hij weer moe is. Het is een ongelooflijk eigenwijze man, die zich niets laat gezeggen. Mijn moeder durft hem niet lang alleen te laten, dus bij ons komen doet ze zelden. Want tja, dan moet ze hem zo lang alleen laten. En als ze er eens een keer is zit ze op het puntje van haar stoel. En als wij bij hen komen merk je ook dat het hem allemaal veel te veel is, dus blijf je ook niet lang. Ik ben dus voor mijn gevoel niet alleen mijn vader verloren, maar ook een deel van mijn moeder is voor mij er niet meer. En dat doet af en toe verdomd veel pijn. Nu is mijn moeder zelf ook wel kwakkelende met haar gezondheid, maar voor mijn gevoel komt het haar vaak maar wat goed uit dat ze niet weg kan door haar man. Hoe vaak ze nu inmiddels al verstek heeft laten gaan op de verjaardagen van de kinderen, de kinderen rekenen al niet eens meer op haar komst.
Pff ik baal. Net bedacht de komende maanden weer even wat te kunnen sparen na wat tegenvallende kosten, autopech gisteren. Anwb weggesleept, man anwb vermoed minimale kosten 1600 euro, maar niet verbaasd te moeten zijn als het nog flink duurder wordt. Nou maar even aankijken. Onze gebruikelijke garage gaf aan niet te kunnen helpen, dus op stel en sprong maar een andere uitgezocht. Zou sowieso lang gaan duren gaven ze al aan. Baal altijd zo van auto's. Geef er niks om, moeten gewoon rijden. Zo oud is de auto ook niet..4 jaar en 85.000km. Stom gedoe. Maar wil/kan ook niet zonder en nu zitten we, als hij nog gemaakt kan worden en als dat nog rendabel is, sowieso ook 2 week zonder. Denk heel hard na weer over private lease. Dan sta je in elk geval nooit voor zulke onverwachte kosten.
ah wat balen zeg! Zulke dingen komen nooit goed uit. Onze ervaring met private lease is echt heel goed. Over 1 jaar zoeken we gewoon weer een nieuwe auto uit en je weet 4 jaar lang wat je kosten zijn. Geen gedoe, helemaal nieuw rijden en precies weten waar je aan toe bent. Ideaal!
Ja wij hebben het al 2x eerder gedaan, maar voor grotere auto's vind ik het vrij duur, maar neig er nu wel weer echt naar. Vind het gewoon zo fijn dat je weet waar je aan toe bent idd! En als er wel iets is, dan lossen ze het op.
Ipv betalen aan private lease zou ik eerder maandelijks geld sparen voor dit soort kosten. Uiteindelijk ben je dan wel goedkoper uit waarschijnlijk.
Ja dat betwijfel ik. We hebben het geld wel, dat is het punt niet perse, maar ik houd niet van de onverwachte kosten. De verwachting is dat de kosten kunnen oplopen tot 3000 euro en dat is als de motor niet kapot is, dan wordt het nog duurder en wellicht niet rendabel. Ik heb de auto 3 jaar geleden gekocht voor 15000. Als de motor kapot is nu, dan is dat heel wat duurder dan wat ik aan privé lease kwijt geweest zou zijn. Buiten dat vind ik dit onzekere gedoe gewoon heel vervelend. Ik weet nu niks. Misschien valt het mee en zijn we 2000 euro kwijt, misschien valt het tegen en dan weet ik nog niet hoe uitpakt. Wil gewoon rijden en geen omkijken ernaar hebben. Het is ook gewoon weer het zoveelste. Elektrische fietsen stuk, wat niet zou mogen na 1.5 jaar, zijn we mee bezig. Wasmachine stuk net 2 jaar oud en net buiten de garantie. Oven kapot, nog maar 1 jaar oud (wel garantie), keukendeurtje al vochtplek. Allemaal dure dingen die niet al kapot zouden mogen zijn en alles tegelijk. Baal gewoon heel even. Niet alleen het geld, maar ook het gedoe.
Wij hebben ook nagedacht over leasen maar het grootste struikelpunt is dat als je auto total loss is dan krijg je geen nieuwe auto maar je blijft wel doorbetalen tot einde contract. En dat vind ik veel enger dan onverwachte kosten om eerlijk te zijn.