Dit dus. Wij zijn gewend dat het vooral familie is en kinderen erbij. Van de week waren we bij een bruiloft ( ‘s avonds) was 1 groot feest, zuipen en zonder kinderen. Gezellig voor hun maar niet bepaald mijn type bruiloft.
Dat kan, maar TS kijkt daar op dit moment anders tegenaan. Voor haar doet - op dit moment - elk kind gewoon pijn omdat het haar confronteert met haar verdriet. Of dat nou neefjes/nichtjes zijn of kinderen van kennissen, dat doet er niet toe. Het gaat niet om de band die ze heeft met kinderen, om de liefde die ze voelt voor haar neefjes/nichtjes, het gaat om haar eigen pijn. Beide kunnen naast elkaar bestaan; gemis en liefde, maar op haar bruiloft wil ze niet dat de pijn bestaat. En daarom dat ze geen kinderen wil. Ondanks de liefde die ze vast voor ze voelt, maar dus ook de pijn die die liefde met zich mee brengt. Dat zou begrijpelijk moeten zijn. Dat is niet vreemd of jammer. Of nou ja, jammer wel, want het liefst wil je dat ze enkel vreugde ervaart met je kinderen. Maar de realiteit is anders, en het minste wat je kan doen - vind ik althans - is respect hebben voor de situatie en haar steunen door begrip te hebben. Maar vreemd is het niet. Ik vind het vreemd dat men zich dat niet kan voorstellen.
[QUOTE="Spectre, post: 24945372, member: 99825" Maar ik maak zelf duidelijk onderscheid in kinderen van broers/zussen of van kennissen/vrienden. [/QUOTE] dit heb ik dus ook. De kinderen van broers en zussen ( ook van man zijn kant) horen voor mij bij het ouderlijk gezin. zelfs terwijl ik geen contact meer heb met 1 broer, blijft hij en zijn gezin voor mij toch een bepaalde band behouden. Wij gaan dus wel om met zijn ( volwassen) zoon. Maar nogmaals: dit heeft ook te maken naar “ hoe kijk ik naar familie “. Voor ons is de band tussen familieleden onbreekbaar, zelfs al heb je er door omstandigheden geen of weinig contact mee zoals in mijn geval: mijn broer blijft mijn broer. En hij en zijn gezin zijn mijn familie. dat heb ik bij vrienden gewoon niet
Ik verbaas mijzelf hier eerlijk gezegd wel. Want ik lees reacties als ik heb zoveel kinderen, die kan ik niet bij 1 iemand onder brengen. Of ik heb nog een baby van zoveel maanden, etc. Serieus?! Denk even na! Hoe graag zou TS niet hebben gewild dat ze iets moest regelen voor haar baby van zoveel maanden. Of dat ze zoveel kinderen had gehad dat ze deze onder meerdere mensen moest verdelen qua oppas? Ik denk dat als TS zelf een bruiloft zou hebben waar geen kinderen welkom zijn, ze heel graag had gewild dat ze een oppas 'probleem' zou hebben. De reden dat TS geen kinderen op haar eigen bruiloft wil, is namelijk het gemis en de pijn van haar eigen kinderloosheid. Hoe diep triest ben je dan dat je gaat zeuren dat het lastig is met je eigen kinderen? Wees blij dat je kinderen hebt!
Vreemd is in deze misschien niet het juiste woord nee. Ik weet zelf even niet hoe ik het anders moet verwoorden wat ik bedoel. Zoals jij het nu omschrijft is dat zeker begrijpelijk, maar ook die gevoelens mogen naast elkaar bestaan. Natuurlijk is het jammer en verdrietig dat het te confronterend is om je nichtjes en neefjes te zien, en ja in de eerste plaats voor diegene waar het gemis is. Maar ook als broer/zus mag je daar verdriet om hebben (of het jammer vinden) dat je kinderen niet gewenst zijn bij zo'n dag, om welke reden dan ook. Dat staat los van hoe je vervolgens handelt.
Dit Echt..verbazing Mag je op je trouwdag die dan ook nog best wel beladen is gewoon zelf bepalen hoe je dat wil? Dan hoef je toch geen rekening te houden met hoe andere mensen zich daar over voelen? En dat mensen zich dit zo persoonlijk aantrekken….het is toch geen afwijzing voor het leven? En als je geen oppas kan regelen ook al weet je maanden van te voren al dat die dag komt dan blijft er maar iemand thuis.
Tis toch geen familiefeest???? Tis niet dat ze ts hebben gevraagd om de jaarlijkse familie dag te organiseren en ze denkt: dan doen we het lekker zonder kinderen
TS schrijft dat elk samenkomen met de familie draait om de kinderen. Dan voel je op je klompen aankomen dat dat ook gaat gebeuren op hun trouwdag, dus ik snap TS helemaal en vind het totaal niet egoïstisch!
Deze reactie slaat werkelijk helemaal nergens op. Of ga je er nu vanuit dat een ieder die dit dus niet wil/kan niet blij is dat ze kinderen heeft? Echt serieus, hoe oud ben je en waar zit je verstand?
En waar staat er hier dan dat er NIET iemand thuis zou blijven? Serieus meiden, lees gewoon wat er staat en ga daar op in en maak er geen eigen verhalen van.
Doe gewoon normaal. Werkelijk!!! Ik heb ook wel een naaste die vliegtuigmonteur is... lijkt me toch beter voor de gehele mensheid als ik die rol niet ga vervullen, enkel omdat ik hem ken. En zo is het voor jou en je naaste. Jij weet niet hoe het is om kinderloos te zijn en te blijven. Dat weet je naaste. En dan nog kan het zijn dat je naaste zegt; geen probleem, alle kinderen welkom Ts niet. Ts heeft verdriet en rouw en wil op haar huwelijk daar niet mee geconfronteerd worden In je andere post zeg je dat jonge kinderen geen overlast veroorzaakte opeen huwelijk. Ts schrijft niet dat ze bang is voor omvallende glazen of friet tegen t plafond.. maar dat ze niet geconfronteerd wilt worden met haar eigen gemis. Ik kan zo zo boos worden om zulke kortzichtige reacties. Het maakt voor ts natuurlijk geen zak uit of het de kinderen van haar broer zijn of van haar nicht. Het confronteert en dat wil ze niet. En over verjaardagen mijden, heb je haar post wel gelezen?
Ik zou een mooie zin op de kaart zetten, zoiets als 'Hoe leuk wij het ook vinden om jullie kinderen te zien spelen, deze dag gaan wij alleen met volwassenen delen.' Het is jullie bruiloft en jullie keuze! Je kunt het toch nooit iedereen naar de zin maken. Voor bijvoorbeeld mezelf als gast ook wel relaxt om zonder kinderen naar een bruiloft te gaan. Daarbij namen wij eigenlijk altijd alleen de kids mee naar iets als een bruiloft, als ze ook nadrukkelijk uitgenodigd waren. Niet spontaan. Tegelijk ben ik er ook wel makkelijker in geworden, om mij niet in allerlei bochten te wringen om oppas te regelen. Ik heb maar een zeer kleine familie, geen broers en zussen en voor een lange dag/avond, ga ik geen oppas-buurmeisje van 13 vragen of een minder bekende oppas. Wanneer opa en oma ook op de bruiloft zijn, zijn bij ons de oppas mogelijkheden wel echt beperkt. Lukt oppas regelen niet, zodat de hele dag/avond weg gaan ook 'ok' voelt, dan zal toch helaas één van ons thuis blijven. Of we gaan maar een gedeelte (bijvoorbeeld de tijd dat de kinderen op de opvang/bso) zijn.
Ik lees in de OP van TS dat ze dat prima inziet en ook accepteert. Een trouwdag vind ik echter zelf (ook) iets anders dan een verjaardag oid, jarig ben je ieder jaar, trouwen doe je meestal maar één keer (dat is in ieder geval bij de meeste mensen het uitgangspunt). Ik vind het helemaal niet gek dat je die dag dan echt 'voor jezelf' - en je partner- wil hebben en dat je dan dus andere keuzes maakt dan bij een verjaardag. Zelf zou ik geen trouwdag zonder kinderen willen en ik vind het ook heel fijn als mijn eigen kinderen bij trouwerijen van anderen mee mogen. Maar ik zou er wel begrip voor op kunnen brengen als het bruidspaar het om een dergelijke reden (liever) niet wil. Zéker als ze ook goed nagedacht hebben m.b.t. de consequenties ed. Wat ik dan weer niet zou begrijpen is als iemand in Verweggistan zou trouwen en verwacht dat je als volwassenen overkomt en je kinderen 'achterlaat' in Nederland. Maar volgens mij is dat hier niet aan de orde.
In geval van broers/zussen zou ik dat eerder meedelen (met het save the date bericht) en niet pas paar weken vooraf met de kaart. Even er van uit gaande dat de datum stuk eerder bekend wordt gemaakt dan de kaarten verstuurd
Als je verder leest, zie je ook dat ik schrijf dat ik het niet handig verwoord heb of dat ik bepaalde dingen beter niet had moeten benoemen. Daar heb ik oprecht spijt van want heb het niet zo bedoelt.
Excuses! Dat heb ik niet gelezen. Echt sorry. Het getuigt van een groot hart als je zelfreflectie kunt toepassen. Lieg!
Ik vond het al een vrij stellige reactie voor jou. Ik ben overigens wel ook van mening dat als mensen niet (kunnen) komen i.v.m. de kinderen, dat je dat dan wel 'moet' accepteren als bruidspaar. Dit dus los van dat ik vind dat je een dergelijke 'eis' moet kunnen en mogen stellen. Maar het is een mogelijke consequentie ervan. Maar goed, ik ben ook niet voor 'als ik niet op jouw feestje mag komen, dan mag jij ook niet op mijn feestje komen' en 'ik geef alleen een cadeautje als je ook iets aan mij gegeven hebt' ed.
Ja sorry, als ik het nu terug lees, komt het ook heel bot over richting ts of mensen die in een zelfde situatie zitten. Ik ben helemaal niet zo dat ik denk 'get over it' en die vergelijking met een verjaardag had ik ook niet moeten maken. Ik ben nog steeds van mening dat een bruiloft ook familie gericht is en dat kinderen daarbij horen, maar een ieder vult dat weer zelf in en natuurlijk mag iedereen zelf weten hoe zij de dag vieren.