Ik vind het ook wel wat dat je niet alsnog samen naar binnen bent gegaan. Je stond er al! Verder zou ik de eerste keer alleen een boodschap halen iets simpels laten kopen waarvan je zeker weet dat hij weet waar het ligt en wat het is. Slagroom had hij waarschijnlijk ook niet kunnen pakken omdat dat vaak bovenin ergens staat en hier zouden hij denk ook niet zo goed weten wat het is/waar het staat.
Hm, aan de ene kant: ja, TS had wellicht wat harde opstelling, ze heeft het echter uiteindelijk wel gehaald, dus die taart zal er gekomen zijn. Aan de andere kant verbaas ik me echt over "met 10 jaar, hoeft dat echt nog niet" etc. Rond die leeftijd deden ze dat hier echt al wel zelfstandig een boodschap. Ja, ik stuur mijn kind er soms wel op uit om even wat te halen. En als het gaat om het verkeer, dat je kind daarom op 10 jarige leeftijd niet bij de winkel kan/mag komen, daar kan ik me nog wat bij inkomen, maar hier vanaf 8 jaar zelfstandig naar school en de weg naar de winkel is iets verder, dus als dat bezwaar er niet is, waarom dan niet? (Alhoewel sommige met 11 al naar de middelbare school gaan, lijkt het mij juist goed om dan op tijd op zulke dingen in te zetten) TS, is het puur alleen iets kopen in de winkel, of durft hij bijv. ook niet alleen thuis te blijven?
Ik zou wel echt samen gaan fietsen veel ook zodat hij dat ook alleen kan. Ik struikel vooral over dat je hem alleen op de fiets wilt sturen en dat jullie samen dan wel met de auto gaan als het zo dichtbij is. Tenzij je zelf iets mankeert zou ik zeggen dat jullie vooral lekker veel moeten fietsen!
Je zal toch vooral naar uw eigen kind moeten kijken. Wat andere kinderen kunnen en doen maakt voor uw situatie geen verschil. Probeer te achterhalen waarom hij niet durft en aub push hem niet als er angst mee gemoeid is.
dat zie ik nergens staan? Volgens mij heeft ze alles geprobeerd on vervolgens naar huis te gaan zonder slagroom omdat hij niet durfde.
Maar wel.eerst naar huis. Tranen stonden in zijn ogen. Uiteindelijk zijn we zonder slagroom terug naar huis gegaan. Hij durfde écht niet naar binnen. Veel gedoe voor een pakje slagroom zeg.
Mijn kinderen halen vanaf ca. 7-8 jaar weleens een boodschapje. Ondertussen gaan ze met de lege blikjes en flesjes naar de supermarkt en kopen ze van het statiegeld, een koekje, of nemen voor ons wat mee. We hebben het niet eens echt geoefend. Maar we sturen ze vaak wel met een vriendje op pad, of als 2 broers. De oudste is namelijk ook sneller onzeker, terwijl de jongste de hele wereld aan kan! ik zou dus wel oefenen, en dan mee lopen, maar hem de dingen laten pakken, en laten afrekenen. Laten zien dat hij het echt wel kan. Dat het niet iets is om bang voor te zijn, en ook dat als het niet goed gaat, je ervan kunt leren. En dat het de volgende keer wel goed gaat.
Dat het kan met 10jr, betekent toch niet dat iedere 10-jarige het moet kunnen en moet doen? Is nog genoeg tijd om het te leren.
Ja, zo bedoelde ik het inderdaad. Ik ben zelf bekend met angstklachten en ik weet hoe moeilijk het kan zijn om iets te doen waarvan je signalen krijgt in je lichaam om het niet te doen.
Ik ken het zelf niet maar ken mijn kinderen en weet dat het bij geen van de 3 uithaalt om hen te pushen en tot tranen toe te proberen overtuigen. Neen ik durf niet is namelijk een perfect antwoord.
Als kind was ik ook een scheitert hoor, dus ik weet maar al te goed wat mijn kinderen dan bedoelen als ze zeggen dat ze niet durven. Mijn zoon van nu 12 heeft ook lang niet gedurfd om zelf een boodschap te halen. Ik weet echt niet meer hoe oud hij was toen hij voor het eerst alleen ging. Daarvoor nam hij zijn 4 jaar jongere broertje gewoon mee, die durfde wel
Het ene kind kan het wel, het andere niet. En angst is een hele goede reden om het niet te doen. Bij angst moet je een kind niet dwingen, daar help je het kind absoluut niet mee. Nagaan wat er eng is (en waarschijnlijk kunnen ze daar geen antwoord op geven) en samen rustig blijven oefenen helpt beter.
Hier gaan de oudste 2 ( 11 en 9 ) regelmatig alleen vooral die van 9 vind het helemaal geweldig om boodschappen voor mij te doen haha maar soms neemt ze ook een vriendinnetje mee en vraagt ze of ze dan ook wat voor zichzelf mogen meenemen Misschien wil ie wel eerst met een vriendje ofzo ? Maar vooral niet pushen over een paar maandjes kan het zomaar anders zijn
Ik zou ook beginnen met een boodschapje halen wat een beloning is. Een zakje chips ofzo, dat weten ze goed liggen. Zelf weet ik ook niet waar de slagroom ligt dus snap dat dat nog enger is voor een tienjarige.
Oh en soms is bv samen met een vriendje ook minder spannend, ze bv iets noodzakelijks laten kopen (een brood ofzo) en iets lekkers terwijl je zelf in de auto wacht. Maar ik zou eerst kijken hoe het gaat nu met samen gaan en hem kleine onderdelen van het geheel zelf laten doen.
Mijn oudste is heel makkelijk, mijn jongste piekert overal over, mijn middelste gaat pas zelfstandig dingen doen sinds hij op de middelbare school zit. Dus kijk naar je kind. Als ze eenmaal op de middelbare school zitten worden ze vanzelf zelfstandiger omdat er dan veel zelf gedaan moet worden en ze veel 'eerste dingen' alleen moeten doen. Dat hoef je niet te dwingen en ze komen er vanzelf aan toe omdat niet doen dan geen optie is. Tot die tijd ben ik een warm vangnet voor mijn kinderen. Voor in onze ogen onbenullige dingen zijn ze soms bang en daar steun ik dan in. Mijn jongste die helemaal niets durfde gaat tegenwoordig (zit net een paar weken op de middelbare) zelf frikandelbroodjes halen voor het gezin als hij uit school komt. Reuzenstappen, die hij helemaal zelfstandig maakt. Ik vind je nogal hard naar je kind. Er is straks voldoende dat ze moeten doen. Vind je het belangrijker dat jij ze daar al voor klaarmaakt of dat je een veilige haven voor ze bent. Kan ik niets over zeggen, dat heeft met je opvoedstijl te maken.