Ah neee zo super jammer! Ach dat is zon vreselijke tegenvaller he? Ik had t ook na 5 IUIs, gingen we voor hormonen, toen eerst overstimulatie en die maand daarna een cyste. Nu alleen maar een cyste Ja IUI is echt een lastig iets. Soms verbaast het me dat t nog zo vaak goed gaat, precies 1 eitje. Sterkte met deze tegenvaller meid
Ik was al 40 en die IUI's mislukten 3x op rij, terwijl eigenlijk alles er super goed uit zag. Dus we wilden een beetje tempo maken en mochten ook van de artsen door naar de ivf. Nog steeds wel blij mee hoor, want we hebben nog 10 cryo's in de vriezer. Super balen voor jou dat je IUI nu afgebroken is... echt zo zuur!
Ik ben echt wel oke hoor.. Is het heel gek als ik niet zwanger zijn normaal vindt? Ik weet denk ik niet wat ik mee maak als het straks wel een keer raak mag zijn.
Nou, wat je zegt inderdaad! Als je ziet hoe “rommelig” het groeit vaak inderdaad (paar van zoveel mm, paar die misschien wel meedoen, paar niet, oh 1 erbij, oh 1 eraf) is op precies 1 uitkomen best wel een puzzeltocht. En daarmee enorm belastend voor de vrouw die het ondergaat
Ja, ik snap je wel! Onze eerste kindjes zijn van hetzelfde jaar en ik merk ook dat de herinnering aan het zwanger zijn steeds verder vervaagt. Het niet-zijn wordt steeds normaler (lastig uit te leggen dit he?! ). De bolle buik, hoe je je dan voelt. Waar je het je eerst nog zó kan inbeelden, lukt dat steeds minder goed. En dan ben ik het tussendoor nog een paar keer kort wel geweest (wen je ook zo weer aan hoor!) …
Ja het is gewoon shit.. het is niet de bedoeling zoveel eitjes en we hebben er al drie maanden verplicht pauze opzitten. Dus dit voelt weer extra als een domper.. Hmm eigenlijk weinig afleiding.. Ik stond vandaag eindelijk weer eens energiek op, maar dat is compleet verdwenen. Ik ga er maar ook gewoon lekker aan toe geven en een potje zitten janken. Ja vind het zó kut.. Was zo fijn om weer ergens mee te starten na de drie maanden na de miskraam en weer een maand weg. Zelf klussen gaan we ook écht niet doen.. Ik wil heel graag een kindje, maar geen vierling. Hopelijk is het maar eenmalig. Volgende ronde weer een beetje terug in medicatie.. Aaah vandaar! Ik las net je berichtje over je witte test. Super kut. Kan mij ook voorstellen dat IVF je zoveel hoop gaf omdat er nooit een oorzaak is gevonden. Vind je dat niet frustrerend?
Nou, doe dat maar hoor! Volg je gevoel, dat is altijd de juiste keuze. Het is ook allemaal niet niks. Zo’n traject, een miskraam en dan al 4 maanden niet veder kunnen (wat, hoe cru misschien ook op een bepaalde manier, echt wel helpt om zo’n verlies van een miskraam te boven te komen) … Daar mag je om huilen. En je bent hoe dan ook sterk en dapper dat je het allemaal doorstaat!
Ik reageer wel heel mooi in herkenning, maar bedenk nu: of bedoel je meer na zoveel mislukte pogingen?
Precies ja! En dan heb ik nu bvb maar 1 eitje met wat de eerste keer overstimulatie veroorzaakte Je lichaam verandert, maar kan ook iedere maand al anders zijn. Maargoed. Op zich gaat het gemiddeld altijd wel oke volgens mij als de juiste dosis is gevonden. En wel jammer he denk ik dat die herinnering aan zwanger zijn vervaagd? Ik herinner me nu veel dingen nog heel goed, maar zelfs na ruim 1.5 jaar zijn er ook al heel veel herinneringen weg. En als k zwanger zou worden, dan is de herinnering aan die zwangerschap over zoveel jaar ook weer weg. Ik vind dat best moeilijk eigenlijk. Hoe vind jij dat? (Ik zou liever later in mn leven gewoon nog een keer dit meemaken ) Soms zie ik oudere dames/omas die kleinkinderen hebben, die zó gek zijn op kinderen. Bij veel vrouwen blijft dat volgens mij altijd zo
Zelfmedicatie als in zonder toestemming van de artsen? Ehhh een nieuw bed koop je meestal om juist beter te gaan slapen toch, wat is er misgegaan En idd ik verwacht ergens rond 20-23 okt mn menstruatie en dan duimen dat ze dat niet teveel oktober vinden want daar was geen plek.
Nee, ik snap dit helemaal.. ik ben dan wel teleurgesteld ofzo, maar niet écht intens ofzo.. ik krijg spontaan een paniekaanval als ik goed oplopende testen krijg gok ik
Ja ik weet het niet zeker, misschien wel allebei? Ik wil het wel echt heel graag, en ik had ook wel echt het gevoel dat het goed zat deze keer.. Maar kennelijk is er toch ook iets in mij dat er totaal niet van uit gaat dat het zou lukken ofzo? Ik weet het niet zeker, want ik probeer ook wel echt met vertrouwen in dit hele traject te staan.
Ik kan me voorstellen dat je dat denkt, maar daar ben ik nog niet ofzo? Ik was echt al super blij dat de terugplaatsing goed was gelukt. Daar was op zich wel een oorzaak gevonden; want door mijn keizersnede litteken en de ligging van mijn baarmoeder is het zaad bij de inseminatie waarschijnlijk nooit echt verder dan het litteken gekomen. Het is gewoon voor nu ff stom en jammer, maar ik ben nog niet moedeloos
Nou alleen maar goed toch? Keep up the good spirit! Uiteindelijk heb je er toch niet zoveel invloed op en kan je maar beter positief zijn!
Ja zeker, al is dat soms natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.. En ik heb ook echt veel begrip voor iedereen hier op het forum voor wie het echt niet meer eenvoudig is om er met vertrouwen in te staan. Het is gewoon echt pittig wat we allemaal aan het doen zijn. Dus bij deze: heel veel liefs voor als je het even nodig hebt!!
Inmiddels weer een beetje bijgelezen... Hoop gebeurd! @Palmpje gefeliciteerd, en helaas ook weer wat witte testen. Heel veel succes weer meiden.
Ja, heb een vriendin bij wie OI tweemaal achtereen in 1x perfect ging en gelijk slaagde ook. Dus zo kan het ook gaan … Ik denk dat dit een hoofdstuk in je leven is dat altijd afgesloten moet worden zeg maar. Hoe makkelijk en vaak je ook zwanger wordt, er komt ooit een einde aan. Jammer dat je dingen vergeet, ook uit de baby- en kindertijd, is het natuurlijk wel. Ook had ik persoonlijk erg graag geweten dat de eerste waarschijnlijk ook meteen de laatste was. Heb de zwangerschap erg beleefd met de gedachte dat ik dit minimaal nog eens mee zou maken … En als je dol op kinderen bent, moet je eigenlijk gewoon een manier bedenken om ze altijd zo veel mogelijk in je leven te hebben. Bij mijn zoon op de opvang bijvoorbeeld werkt een man van in de 50 als vrijwilliger, zoiets