Ik snap je gevoel.. hier ligt de kleine ook al hele zwangerschap in stuit. De verloskundige zei vanmorgen dat hij echt nog wel kon draaien, maar ik heb er weinig vertrouwen in En wat een opluchting dat jullie de naam al hebben!
@Koekjesmonster ik heb het ontzettend met je te doen, wat kut dat je zo erg afvalt en geen buikje krijgt. Maar wel heel fijn om te lezen dat je toch nog zo'n fijne vakantie hebt gehad! En dat je zo'n fijne partner aan je zij hebt! @Joylynn mooie tijdloze namen! Wat was de uitslag van de controle van vandaag? Wordt het een keizersnede of ligt je placenta ver genoeg naar boven? Wij hebben vandaag een groeiecho gehad omdat het op gevoel allemaal wat te groot leek, maar alle metingen zijn echt precies om de gemiddelde lijn dus daar hoeven we ons geen zorgen om te maken. En hij ligt nu met z'n koppie naar beneden maar dat zegt nog niets. Gewoon weer afwachten dus!
Wat fijn dat de baby gemiddeld is qua metingen! En toch fijn dat zijn koppie naar beneden ligt. Is zo anders om je baby nu te zien he in vergelijking tot eerst.
Wat spannend! Ik hoop dat de baby nog zal draaien. Maar snap dat door de ervaring die je hiervoor hebt gehad, je toch wat meer gespannen en skeptisch bent. Fijn dat jullie ook een naam hebben.
Wat fijn dat de baby het goed doet en goed ligt nu! gek hoe dat kan verschillen he. Ik ben vandaag 31w6 en de baby meet op 32w4, maar is al 2,075kg ongeveer volgens de schatting. Ik lees overal zoveel verschillende verhalen erover. ben ook benieuwd hoe jouw ziekenhuis afspraak zal gaan!
Hey meiden! Ook hier een tijdje wat stiller geweest. Heb de laatste tijd heel veel geslapen (in de mate van het mogelijke met zo’n actief mensje in mijn buik). Ons kleintje zit nog steeds lekker veilig in mijn buik, wat vele nooit hadden verwacht (ik inclusief hihi). Ik moet 2x/week op controle en elke week zegt de gynaecoloog ‘Ah mevrouw van Dyck, still going strong’ & dat vind ik dan wel leuk hahaha Ben ondertussen dus al 33!!! Weken!! De tijd vliegt echt wow!!! Aangezien mijn vliezen dus al gebroken zijn sinds ik 29 weken was, word ik dus ook ingeleid op 29 oktober. Mega super spannend en heftig want dat is dus bijna he!!! Dus in theorie hoor ik niet meer in deze groep, maar ik vind het hier zo fijn dat ik lekker blijf hangen hihi. De laatste loodjes meiden!!! We zijn er bijna vanaf, wie had dat gedacht na al die onzekerheden van het begin van onze zwangerschappen
Dus je word op exact 37wk ingeleid als ze het dan nog steeds zo gezellig vind in je buik? Spannend eh! <3 Wij zijn ook bloednieuwsgierig naar haar, dus blijf maar lekker in deze groep plakken hoor! Wil alles van jullie weten, dames. Op het moment dat het zover is. Dan kunnen we 5 weken genieten van geboorteberichten. Kijk ernaar uit!
Ja zo anders! Het is een stuk saaier nu, vind ik. Veel minder plek om zich te bewegen en het past niet meer allemaal op beeld he. Mijn moeder wilde graag een foto van de echo dus ik zei al tegen haar, deze is veel minder leuk dan die eerdere hoor! Maar zij heeft destijds maar 1 echo gehad dus blijft het allemaal bijzonder vinden. Schattig.
Wauw, wat goed! Ik had ook wel een beetje verwacht dat je elk moment met een geboorteverhaal zou komen hier, maar jullie houden het nog steeds met elkaar uit dus! Hoe is dat dan nu met gebroken vliezen, heb je daar veel last van? En zeker lekker in onze groep blijven hoor! We delen het nu al bijna 8 maanden met elkaar, dan kun je niet zomaar weggaan omdat je wat vroeger bent Wil inderdaad alles horen als je straks zover bent!
Dag lieve mensen, Voor mij voelt het als een “ JULLIE RADEN HET NOOIT, weer stront aan de knikker” bericht. Maar goed geen bloedverlies dit keer. ik ben nu dus 32w3. Gister nacht echt slecht geslapen. Veel wakker, onrustig geslapen, 3 uur ongeveer wakker gelegen. Vervolgens was het schoonmaak dag zondag, dus samen met partner lekker het huis schoongemaakt etc. Daarna nog eventjes 15 min naar de winkel gelopen en daar voelde ik me zo moe. Zo voel ik me niet vaak. Dus terug lopen ging lastig. Boven gekomen ( één trap bij thuiskomst), begonnen de hartkloppingen. Ik weet dus niet of ik gewoon te veel heb gedaan, of ik gewoon uitgeput ben. Ik werk nog gewoon, wel aangepaste werkzaamheden en afgelopen twee weken had ik zowel mijn babyshower als de zwangerschapsshoot. Mijn hart slaat af en toe over en soms klopt mijn hart ineens snel. Dit begon om 17:00. Om 23:00 bij de huisartsen post na overleg met verloskundige etc. Er is naar mijn hart geluisterd en ook de huisarts hoorde de overslag, maar hij gaf aan geen zorgen te hebben. “Hopelijk is het morgen ochtend over en anders binnen een paar dagen.” Nu merk ik dat ik me toch best zorgen maak ondanks wat de huisarts heeft gezegd. Ik ben allang blij dat hij het kon horen en ik niet gek ben. Als ik op mijn linker zij lig wordt het alleen maar erger. Gister een massage van mijn partner gehad, in bad geweest, yoga gedaan, rustig gelegen. Niks hielp eigenlijk. Maar hebben meer mensen dit gehad? En hoe gaan jullie hier mee om? Ik heb echt het gevoel alsof er wat “mis” is. Ik blijf me zorgen maken dat ik “dood” ga. Dit is een angst die ik eerder heb gehad voor de zwangerschap, maar dat was onder andere omstandigheden. Ik vind het zo raar dat het eigenlijk al zolang stand houd en dat het eigenlijk over het algemeen niet beter word. Vanochtend leek mijn hart helemaal van slag toen ik terug in bed ging liggen van het naar de wc gaan. Vandaag maar ziekgemeld zodat ik kan rusten.
Lief dank je! Ja ik werk nog wel, ze hadden mij eerst ziek gemeld, maar ik ben geen stilzitter en doe dan het liefst aangepast werk. Dus nu weer opgebouwd van 0 > 25 > 75 en nu weer 100%. Het scheelt dat ik thuis werk dus dat maakt het ook mogelijk.
wat ontzettend vervelend! De schrik die je ervan krijgt helpt dan ook echt niet mee. Wat geeft de arts verder aan? Of alleen het standaard ‘even aankijken’? goed dat je je ziek hebt gemeld en al gelijk wat aan ontspanning hebt gedaan. Zelf komt het mij wel bekend voor, maar was het echt stress en onrust waardoor het kwam. Hierdoor had het geen zin om ziek te melden en mijn rust te pakken, want dan kwam het weer terug. Wellicht een idee om wel je rust te pakken door alles op en lager pitje en ipv rustig liggen of zitten iets te doen wat je leuk vindt en niet veel energie kost? Heb je nog leuke creatieve ideeën zoals tekenen, zittend een lekker gevulde pasta maken? Of even wat drinken en serie kijken met je ouders, of vrienden? Misschien een te persoonlijke vraag hoor, je hoeft het ook niet te beantwoorden. Heb je vaker de angst gehad om dood te gaan? Wellicht is het iets wat aangepakt kan worden waar die angst vandaan komt? heel veel succes in ieder geval en denk goed om jezelf. Bij ook maar iets twijfel gewoon weer terug gaan naar de arts of verloskundige.
Hoe was trouwens je shoot? Was het een binnen of een buiten shoot? wij hebben ook komende week een shoot gepland staan, ben zo benieuwd!
Wat fijn om te lezen dat het goed gaat en je zo dankbaar bent! Is toch echt heel bijzonder allemaal. Spannend dat de kleine nog niet gedraaid is. Hebben ze bij je dochter toen niet geprobeerd te draaien? Zijn er zelf nog oefeningen die je kan doen oid om de kans te vergroten? Hopelijk is deze niet zo koppig om in de stuit te blijven en komt er toch komende weken een koprol.
hoi hoi! Wat spannend ik ben benieuwd hoe je echo is gegaan! Namen blijven lastig. Gewoon elke week een naam aanhouden en die gebruiken, kijken welke het meeste went of misschien denk je straks bij de geboorte dat het echt een Noah is! Welke naam past het mooiste bij het gezin? of misschien heb je wat aan de betekenissen van de namen oid? Succes in elk geval!
Bedankt voor je lieve berichtje! ik begin even bij je laatste vraag. Door wat problemen in mijn moeder dochter relatie en daarbij een ongezonde situatie had ik in 2019 last van paniek aanvallen. Hier begon mijn hart over te slaan en kreeg ik een warm gevoel op mijn borst.. Ik had toen echt veel stress. Uiteindelijk ben ik toen uit de situatie gegaan en contact met mijn moeder verbroken na jaren lang issues. Goed, toen woonde ik op mezelf en kwam al het zeer eigenlijk los. Dus ben in therapie gegaan, EMDR. Overigens ben ik al 12 jaar aan en uit in therapie geweest door trauma aangedaan door mijn moeder en zelfmoord van mijn vader. Maar goed, dit voelde als het laatste stukje om het maar even zo te zeggen. Destijds geregeld aan de telefoon gehangen met eerste hulp omdat ik me super slecht voelde en dacht dit was het. Dan had ik hele lieve medewerkers aan de lijn die me dan erdoor heen spraken en dan voelde ik me weer rustig. Deze paniekaanvallen zijn in 2022 gestopt. Nu als mijn hart soms overslaat, schrik ik toch en raak ik even in paniek. Maar dit zakt dan vaak al snel. Omdat het nu toch wel lang aanhoudt merk ik alleen dat het me niet zo goed lukt om het los te laten en te denken oke het is echt niks. Want het voelt niet alsof er niks is zeg maar. Ik bedoel mijn leven staat de laatste maanden sowieso op zijn kop dus heel gek zou ik het niet vinden als het door stress komt. Mijn partner en ik waren 1 maand samen toen besefte ik dat ik zwanger was. Geen basis voor veel dingen aanwezig tussen ons. Hij heeft een zoon met een complexe thuissituatie bij moeder. Ik ben sowieso streng voor mezelf gezien verleden. Dus ineens samen wonen, ineens een zoon erbij, bloedverlies hele zwangerschap, een basis opbouwen, je leven samen voegen, accepteren dat je ineens een stuk minder kan, rusten vind ik lastig. Nja dat is opzich een goed recept voor stress en onrust haha. Maar als je basis normaliter onrust is, heb je niet zo snel door dat er onrust is als je snapt wat ik bedoel. Rust is nooit de norm geweest bij mij. Ik ben wel ver gekomen van waar ik was en heb heel veel stappen gemaakt, maar ben zeker nog niet helemaal op de plek dat rust echt de norm is. De arts gaf eigenlijk aan dat hij niks geks opmerkt. Mijn hart slaat over maar hij hoort dit ritme: goede hartslag, zachte hartslag met amper bloed die je amper voelt, geen hartslag want geen bloed, harde hartslag want teveel bloed. Dit ritme voel ik zelf ook. En dat is niet elke keer zo maar komt wel regelmatig voor. Hij zei dat mensen dit normaliter ook hebben maar het dan minder opvalt. De aanleiding kon hij niet herleiden. Maar hij vond het geen reden tot zorg omdat mijn bloeddruk en hartslag verder stabiel zijn met de andere bloeddruk en hartslagen die eerder zijn gemeten bij mij. Er is geen rust of iets geadviseerd eigenlijk. Hij zei hopelijk is het morgen over, maar soms kan het een paar dagen aanhouden. Als je een gezond hart hebt, kan je hart dit prima aan.
Oeh wat leuk! Wat voor shoot idee hebben jullie? Hebben jullie er zin in? De shoot was super leuk. Wij hadden een binnenshoot. Een silhouete idee. Partner en bonuszoon erbij. Was echt bijzonder en fijn om samen mee te maken!
Wauw nou echt Still going strong! En je hoort er gewoon nog bij hoor, iemand moet de eerste zijn die ons het bericht gaat delen dat baby nummer 1 lekker vertroeteld wordt in je armen. Super spannend!
Toch nog even een update. Ik ben toch naar de huisarts gegaan. Er wordt morgen bloed geprikt voor mijn schildklier om uit te sluiten dat deze te snel werkt. Er worden onstekingswaarden geprikt en er wordt voor bloedwaardes geprikt. Dus ik ben benieuwd wat daar uit komt. Voor nu geen hart filmpje, maar dit kan nog komen. Ze verwachten in ieder geval geen hartritmestoornis doordat er geen verleden is en ik nog jong ben. Het is wel echt vervelend voel me sowieso niet zo lekker. Ergens hopen zowel de huisarts als de verloskundige dat ik gewoon ziek wordt deze dagen en dat dat dan de reden was. Maar schijnbaar kunnen hart kloppingen bij een gezond hart geen kwaad.
@Oddepotje12: ondanks dat ik het niet continu heb, zijn hartkloppingen wel met regelmaat door de dag aanwezig. Vaak neemt het na 15-60 minuten weer af om later weer terug te komen. Soms lukt het alleen om hier liggend van af te komen, omdat staand/lopend/zittend dan averechts werkt. Dan ben ik me zooo bewust van mijn hartslag, voel ik mijn bloed letterlijk stromen en hoor ik het in mijn hoofd en keel. Vaak is de hartslag ook versneld (echt in rust >120 slagen per minuut) en daar word ik altijd heel naar van. Juist omdat ik normaliter een harslag heb van ~60 p/m. Bloeddruk is goed en ook ik krijg elke keer te horen van de Gynae dat dit 'erbij hoort', hoe vervelend ook. Maar vaak wel een correlatie heeft met stress, drukte en/of niet genoeg rust pakken. Ik hoop daarom dat het in mijn verlof wat afneemt, want ik vind het heel naar inderdaad! Ben dr ook wel eens van flauwgevallen, omdat mijn lijf het niet meer gecorrigeerd kreeg en ik een beetje in paniek raakte. Dus wellicht niet 100% hetzelfde, maar enigszins herkenbaar voor mij. Dat wel! Sterkte ermee en goed dat ze nog even ietsje verder kijken voor de zekerheid. Hopelijk stelt het je gerust straks.