Onze oudste is gisteren voor het 1st dit schooljaar niet naar school kunnen gaan. Zat er aan te komen, kloeg heel vaak over bepaalde zaken en waren allemaal wel wat bekende stress dingen. Vandaag is hij terug naar school. Was geen lachertje deze ochtend maar hij stuurde een snap dat hij op school was dus prima. Verder irriteer ik mij een beetje aan zijn school. Altijd maar berichten sturen over vanalles en nog wat. Ik heb deze keer wat korter gereageerd en gezegd dat ik 3 weken terug vragenlijsten binnen gaf, zodat we met die resultaten aan de slag konden maar de problematiek blijkbaar niet ernstig genoeg is om er wat tempo achter te steken. 0 lijstje kreeg ik al terug. Tja weet je dan hoef je mij nu ook eventjes niet meer te mailen hoor. Zo een reactie zijn ze niet gewoon van mij maar ik heb het gehad hoor met dzt getreuzel.
De klaagzang is eigenlijk vooral dat ik stress heb rondom alle afspraken die ik telkens moet maken omdat ik niet weet of dochter wakker zal zijn en ik ook nauwelijks kan voorspellen wanneer en hoeveel ze gaat schuiven... (de onderwijsconsulent komt bijvoorbeeld volgende donderdag om 19:00 uur. Met het ritme van 7-16 uur zou dat wel redelijk uitkomen, maar als ze nu opeens springt naar 12-21 uur, dan is 19:00 uur weer niet handig omdat ik haar dan 'midden in haar nacht' moet wakker maken) Voor de rest ben ik blij met alle stappen/hulp die nu op gang gaat komen, dat is idd positief!
Oeh wat irritant! Ik zou ook niet meer aardig zijn, hoor. We zouden toch allemaal hetzelfde belang (van het kind) moeten nastreven? (ik heb in verleden filmpjes gemaakt van gedrag thuis om tot school te kunnen doordringen dat er echt grote problemen waren... en dat dit echt niet aan ons lag!)
Op onze oudste zijn school is er gewoon te weinig kennis over alles. Op school hebben ze natuurlijk een klas voor zich dus ze willen voor iedereen het beste en onze oudste verstoord zeer vaak het kklasgebeuren volgens sommigen. Die vragenlijsten zijn er net om te kijken of iedereen dit zo ervaart en wat ze net als storend ervaren. Want als het (zoals ik denk) bij 3 leerkrachten is en bij de andere hoop niet, dan zou een kleine wijziging in hun aanpak wel kunnen helpen. Maar daarvoor hebben we dus die lijsten nodig. Zo kreeg ik vandaag een bericht met de melding dat onze zoon geen cursus blok meegeeft. Ja kijk dat zijn van die zaken waarbij ik denk : als dat het grote probleem is en melding waardig was het een prima dag. Geef hem een kladblad en probleem opgelost. Filmpjes hebben ze hier niet nodig Onze oudste is alles behalve sociaal wenselijk. Deze ochtend met mijn man over bezig. Eigenlijk wil die jongen gewoon in zijn bed liggen, eten, slapen en beetje met zijn vrienden rondhangen. Zijn werk voor school is 90% van de tijd in orde en hij scoort zeer goed maar een kat vind haar jongen niet terug in zijn chaos. Hij is niet echt bezig met wat moet en gevraagd word. Hij ziet wel en zegt vaak: volwassenen zijn zo dramatisch ik regel alles tot het goed komt. Dat er ook bepaalde zaken verwacht worden van hem, is niet zo interessant. Hij doet trouwens geen vlieg kwaad hoor maar als je niet weet hoe je met hem moet omgaan dan word het niet alleen voor hem moeilijk maar voor de persoon zelf ook.
Geen klaagzang! Heel erg fijn dat er nu al zoveel meer duidelijk is en een plan op tafel ligt. Het traject klink heel zwaar.. ik hoop dat ze het aankan! Mijn duimen draaien voor jullie!
Super frustrerend. Hier gaat dat bij de oudste gelukkig wel goed. Hoewel de start vsn hulp traag was (het nadeel van dat hij niet opvalt qua gedrag) merk ik wel dat ze echt hun best doen. Teamleider is ook actief betrokken. Doordat hij is blijven zitten heeft hij nu dezelfde mentor. Daarnaast een coach voor plannen en een coach leren leren. Inmiddels, dankzij een huilbui aan de telefoon vlak voor de zomervakantie (dank aan hormonen), mag ik hem niet meer helpen met huiswerk tenzij hij zelf hulp vraagt. Enige wat ik nu mag/moet is op vast moment zeggen dat hij huiswerk moet doen en 1x herhalen (huiswerk/leren is zijn grootste struikelblok geweest afgelopen 2 jaar) zodat er daar geen strijd meer om hoeft te zijn thuis. Ik trok het gewoon echt niet meer en heb meer kinderen rond lopen. Dus hoewel het niet vlekkeloos loopt ben ik erg blij met hoe school dingen oppakt en regelt. Ik merk dat ze naar het kind kijken, wat die nodig heeft.
Bij ons zijn er aanpassingen omwille van dyslexie en dyscalculie en hij heeft een persoonlijke begeleider (die doet alles waar uw zoon verschillende personen voor heeft) maar dat alleen is niet voldoende. Je hebt ook leerkrachten nodig die meedenken en ook rekening houden met wat er speelt en dat is moeilijker. En pas op ik snap het hoor, onze oudste zijn ass en adhd zijn echt op heel veel vlakken sterk aanwezig maar school stellen zichzelf voor als school die echt wel sterk is in zo zaken. Maar dat is dus onzin. Onze zoon wil van niets of niemand hulp. Tips, advies rond eender wat hij neemt het niet aan. Zijn persoonlijke begeleider is er een bepaalde klik mee en die mag en kan best veel zeggen tegen hem.
Klopt, vakken waarbij hij geen klik met de docent heeft verlopen stuk stroever. Blijft vaak toch een wisselwerking. Wel zuur als school zich zo profileert, je daarop (mede) selecteert en uiteindelijk weinig van merkt. Wel fijn dat hij wel een klik heeft met de begeleider, anders heeft dat ook geen nut
Dit vooral. Hij is veranderd van school omdat daar amper begeleiding was, je kiest dan een school en blijkt het toch ook matig te zijn. Ja hij luistert gelukkig naar haar. Hij doet er biet altijd iets mee maar ze zegt dat.hij wel meedenkt en hij mag bij haar ook eens klagen over leerkrachten en ze heeft hem af en toe gelijk dus dat helpt wel.
Zoon is woensdag van school weg gegaan... te veel veranderingen gehad en een juf die hem minder door heeft, had gezegd dat het haar niet interesseert wat hij deed waarop hij antwoordde "prima, dan ga ik wel naar huis". Ergens ben ik blij dat hij er voor kiest om niet te laten escaleren en dus naar huis gaat, maar het typeert wel zin gedrag weer... Thuis kwam ook niet het hele verhaal eruit, voor mij was het verhaal eigenlijk wel sneu voor J en snapte ik volledig dat hij er klaar mee was! (De constante wisselingen en verwarring klopte wel en dat heeft hem niet geholpen) maar zijn verhaal was ik mocht niet meedoen met gym, want niet genoeg hockey sticks was eigenlijk dat hij niet mee mocht doen, omdat hij met hockey sticks ging gooien en daar een grote mond over gaf! (Hij heeft dit bewust niet verteld) en hij kreeg straf terwijl hij alleen maar wilde helpen door de boze kinderen te halen die na de les waren weggelopen, was dat de juf hem al een paar keer geroepen had een gevraagd om naar binnen te komen en de boze kinderen te laten! (Weet nog niet hoe ik hier over voel, want ergens snap ik ook dat hij zijn vriendinnetje, dat was 1 van die kids, wilde helpen en niet alleen wilde laten! We gaan nu een signaleringsplan maken met begeleider zodat voor hemzelf en ons een school misschien duidelijker is wat J wanneer nodig heeft om niet over prikkelt te raken! Wat ik wel lastig vind nog is het feit dat hij gewoon geen respect heeft voor de juf, en zodra er enige vorm van autoriteit wordt gebruikt gaat hij met de hakken in het zand! Zijn meester heeft hem door, dat gaat nu goed, maar de juf dus niet... vind ik zielig voor haar, maar weet tegelijkertijd ook niet hoe ik dit kan oplossen! Houd m'n hart ook echt vast voor VO volgend jaar!
Mijn dochter accepteert ook geen hulp. Zo frustrerend want ze heeft het duidelijk nodig en worstelt nu alleen met haar problemen. Binnenkort hebben we intake bij de jeugdpsychiatrie maar ze heeft zich voorgenomen om niet te gaan .
Hier ging het de afgelopen weken best goed. Zo is ze zelf van een vriendin 6 km naar huis gefietst, ze wist inmiddels de weg en had zoiets van ik kan zelf wel terug naar huis. Eten blijft een ding, ze vindt veel niet lekker of saai en ik probeer wel rekening te houden met haar, maar als ze nergens zin in heeft houdt het toch op. Dus haar avondeten eet ze meestal best slecht. Dochter is vandaag thuis, kon niet slapen gisteravond en moest vanochtend om 7 uur op. Daarbij is haar vriendin nog steeds ziek en dat was de druppel. Ze heeft het gevoel altijd te weinig tijd te hebben, wil op zich wel dingen doen qua fysieke activiteiten, maar weet niet wat, of ze vindt dat ze geen tijd heeft ervoor. Maar het zou wel fijn voor haar zijn, dat raakt haar lichaam ook wat moe en valt ze hopelijk makkelijker in slaap. Ze zit ook zo te stressen, zo van, ik moet nu slapen anders heb ik te weinig slaap. Maar zo lukt het natuurlijk niet, met die druk erop. En ze vindt het zo erg dat ze zo vroeg op op elke dag (elke dag 7 uur, behalve op vrijdag, dan is het 3 kwartier later en in het weekend kan ze ook uitslapen). Zo lastig. Vandaag heeft ze geslapen van ongeveer 9-14 uur en ik hoop dat ze vanavond wel een beetje kan slapen weer, ben anders een beetje bang van wat ik van @Kache lees en ook hoor van een meisje hier in de wijk. Maar goed, dochter gaat nog 'gewoon' naar school dus hopelijk komt ze snel weer in haar ritme. En het is bijna herfstvakantie, kan ze ook even bijkomen. @Kache over DSPD, het schijnt dat voor pubers vroeg beginnen helemaal niet zo goed is, past helemaal niet in hun ritme. En ik denk dat kinderen met autisme daar nog gevoeliger voor zijn. Zo baalt mijn oudste ook van vroeg opstaan, maar ze heeft zoiets van, het is niet anders. Jongste maakt zich er dus heel erg druk om. Ik hoop voor jullie dat het met hulp, of vanzelf, weer recht gaat trekken. Dat is zo lastig met slapen (en eten), je kan ze niet dwingen. Wat betreft hulp, zou zo fijn voor dochter zijn. Maar ja, dat gaat natuurlijk van haar vrije tijd af dus daar staat ze ook niet echt voor open, misschien wel als het echt slechter gaat, maar daar hoop ik dan weer niet op...
Is dat zo? Dat wist ik niet dat dat bij mensen met autisme vaker voorkomt. Mijn oudste heeft ook autisme en valt ook op meisjes. Heeft al bijna 3 jaar verkering met een meisje.
Hier vanavond een groot drama. Zoon was op zijn kamer met vrienden online aan het spelen. Kwam woest beneden. (Ik was net naar muziekles). Man vraagt wat er is. Kwam eerst geen zinnig woord uit. Alleen huilen slaan en schoppen. Uiteindelijk bleek dat hij iets wilde wat de andere jongens niet wilden. Toen was hij boos omdat het niet lukte uit zijn boosheid te komen. Man probeerde te helpen, voorgesteld naar buiten te gaan of dat hij even ging voorlezen. Was allemaal een dikke nee. Tranen en schreeuwen. Toen ik (ruim half uur later) thuiskwam Lag hij helemaal verkrampt op de bank tegen de bank kussens te slaan. Man was in de keuken in de hoop dat hij met even met rust gelaten worden zou afkoelen. Ik proberen met hem te praten. Hij bleef maar boos. En nu ook boos omdat man "geen sikkepitje meedacht". Ik weer dezelfde voorstellen gedaan, plus een paar andere. Niks was goed. Nog een half uur verder. Begon ik iets door te dringen. Ging grapjes maken over "die arme bank toch" en zo meer onnozele dingen. Zag door de boosheid langzaam steeds meer lachje te zien. Tot we uiteindelijk in een soort kietelgevecht alle boosheid konden verjagen. Maar oef.... wat duurde dat lang. Hij had wel vaker dat het op die manier overliep. Maar niet zo heftig. We gaan proberen weer een afspraak te maken met de GGD psycholoog om dit te bespreken. En ook het stukje omgaan met vrienden. Het heeft zo lang geduurd voor hij vrienden had. Is zo blij nu een paar te hebben. Maar moet echt leren rekening houden met de wensen van anderen in het spel.
Dit herken ik heel erg van mezelf vroeger. Dan lag ik de halve nacht uitvte rekenen hoeveel slaap ik nog mogelijk kon hebben. En idd. Dat helpt niet Ik heb er helaas niet echt tips voor, behalve de standaard (geen klok in zicht, geen scherm kort voor bedtijd, donkere kamer, etc). Maar die ken je vast al lang. Zoon is ook een heel slechte eter. Zo weinig wat hij lust. Dus vaak maak ik voor hem maar een tosti. Dan krijgt hij vooraf een paar reepjes paprika. En dan dus de tosti als avondeten. Anders is het alleen maar gezever en gaat er niks in. (En veel vet zit er niet aan, dus hij moet echt eten van mij ) De laatste tijd wil hij wel steeds vaker iets proeven van wat de rest eet. Dus ik heb hoop dat het ooit beter gaat worden. Proeven wordt uitgebreid geprezen dan. Laatst zelfs een stukje broccoli
Ik denk als wij bij onze oudste in de pubertijd pas bij onze kinder n jeugd psychiater terecht waren gekomen het ook hopeloos was geweest. Onze zoon liep al voor zijn pubertijd bij haar, had hij nu moeten starten dat zou ook niets geweest zijn. Hij is ook een slechte klant voor psychologische hulp want het enige wat hij daar deed was zuchten, blazen en rondkijken. Zo hebben wij jaren gedoe gehad rond de medicatie ook. Neen, niet nodig, wil ik niet, verstoppen achter zijn lip,.... Ook pubertijd ding want nu is hij die piek voorbij en amper nog gedoe.
Dit herken ik dan weer van mijn broertje. (C is dan ook wel echt heftig geweest hoor maar lang niet zo.) Mijn moeder kon hem niet aan en sloot hem maar op in zijn kamer. En ik vluchten ook maar. Hoe klein hij ook was, als je in de buurt was, was je gewoon niet veilig. Als mijn vader thuis was dan kon hij wel tot broertje doordringen. Vast houden/blokeren en dan hopen op klaar. Ja mijn ouders waren niet zo denderend maar dit was helaas de enigste optie voor toen. Hij was zwaar getraumatiseerd (misbruik) en werd ook echt gepest. Vader was 5 dagen per week 200 km verder. Dus ja daarom ook hierheen verhuist toen het kon. En heeft hij wel kunnen aarden. Over mij zelf heb ik het maar niet. Maar vergeet je andere kind(eren) niet. Zelf kreeg ik geen1 op 1 en was ik meer elders. Ook kreeg ik niet hulp die ik nu als volwassenen niet meer kan en wil.
Wat een verleden heb jij Dat moet zo zwaar zijn geweest voor jullie. 1 op 1 aandacht zijn we ook bewust mee bezig. Grote broer heeft uit zichzelf de neiging zichzelf weg te cijferen. Dus daar zijn we alert op. Volgende week gaat hij samen met zijn vader een weekje naar Valencia. Zeker in de afgelopen periode, waarin de jongste veel aandacht nodig had en ik ziek was en man overspannen.... dat was zwaar en heeft oudste wel echt aandacht gemist (waar hij dan wel weer vrolijk fluitend doorheen fietst met zijn vrienden en zijn sport). Oh... en een lichtpuntje. Jongste is 1 hele week helemaal schoon en droog gebleven overdag