Eens! De oudste hier is bijna 28, maar functioneert, zeker op emotioneel gebied, echt als een 15-16 jarige. Vervelend is nu wel dat zijn zusje van 14 hem op bepaalde punten voorbij is gegroeid. Dat ziet hij zelf ook langzaamaan wat hier soms de verhouding op scherp zet. want hij accepteert van haar geen grote mond of dat ze het beter weet doordat zij “ normaal “ is. En dat merk ik steeds vaker dat daar scheefgroei in is. gelukkig snapt de 14 jarige wel hoe dat komt, en accepteert ze zijn “ tekortkomingen “ , maar het is ook voor haar soms best lastig om ermee om te gaan. gelukkig zijn ze wel dikke vrienden samen. En daar ben ik blij mee, want ooit zal iemand van mij het stokje moeten overnemen wat betreft een oogje in het zeil houden. Ik hoop dat dit laatste voorlopig niet nodig is, maar het blijft toch mijn zorgenkind
Dat het soms ook zo mee kan zitten, Spraak computer akkoord, Rolstoel aanvraag loopt Wmo kan niet afwijzen want ergo van school heeft mee beslist en was bij het gesprek, Mri zonder narcose proberen Medicatie lijkt hem nog steeds te peppen. En man heeft zijn opleiding gehaald! Voor nu even allemaal licht puntjes.
Ik liep net in de action, en moest aan je denken . Hier lagen ze in de winkel, weet niet of je in de buurt woon?
@Adje Hoe gaat het met jullie gezin en met jou en je dochter die terug is bij haar moeder? Ik moest aan jullie denken en vroeg me af hoe het nu, inmiddels een tijd verder, gaat.
2 dagen terug is een aantal dorpen verderop een 14 jarige jongen doodgereden. Hij was onderweg naar school met de fiets en is door een vrachtwagen geschept, hij fietste rechtdoor op de rotonde en de vrachtwagen verliet de rotonde naar rechts en heeft hem geschept en hij was op slag dood. Mogelijk was deze chauffeur ( 23 jaar ) onder invloed. Ik las dit gisteren en had het natuurlijk ook al gehoord maar wat moet dit toch een nachtmerrie zijn voor iedere ouder. Je zegt je kind in de vroege morgen gedag en zegt voorzichtig te zijn en prompt daarop hoor je enkel nog maar sirenes en is het je eigen kind. Ook een stukje wat mij zo raakte, werklui waren bezig met werkzaamheden naast deze rotonde en zij zagen het ongeluk gebeuren, zijn gaan helpen en hebben de chauffeur bij het lichaam weg moeten halen omdat de chauffeur compleet over zijn toeren was, de werklui zijn toen de alarmdiensten kwamen naar huis vertrokken. Hoe een trauma moet dit toch zijn wanneer je dit voor je eigen ogen ziet gebeuren, je gaat naar je werk en binnen een paar uur ben je weer thuis en heb je dit moeten meemaken en hiervan getuige moeten zijn. Dat geluid, het gillen, dat vergeet je nooit meer. Ben er echt verdrietig van, zo'n jong leven wat in ene keer helemaal klaar is, zo definitief.
Had het idd gelezen maar je bericht is niet eens te liken zoveel verdriet zit erin(broken heart emoji). Wat een nachtmerrie voor die ouders en die werklui idd.
Herkenbaar hoor, ik vind deze leeftijd ook helemaal niks aan. Ik vond het knap pittig rond die periode met mijn oudste kinderen. Ineens zo bijdehand en vaak brutaal en vooral dat ze denken dat ze al heel wat zijn.
Ja het is ook hartverscheurend. Straks moet ik ook die kant op met de auto, ik denk dat ik een andere route neem. Er liggen al heel veel bloemen heb ik begrepen. Het voelt op de een of andere manier dan zo ongepast om daar langs te rijden.
Mijn facebook staat helaas ook met veel verdriet. De 14 jarige jongen. En later lees ik over schietpartij met zelfdoding en deze man was er altijd voor de jongeren en had dus gewoon een wapen. Ik weet ook niet meer wat te denken aan alle verdriet het lijkt wel weer op een hele golf met geweld en dood..
Wat lief dat je het vraagt! Het gaat echt goed! Mijn dochter was begin oktober alweer een half jaar weg. Dus ik heb haar moeder toen even geappt en gevraagd hoe zij vond dat het ging. Kreeg al de indruk van dochter dat het goed ging en ze steeds meer gewend was, maar wilde dat ook even bij haar moeder checken. Ja dat daardoor niet veel gevraagd want wilde er ook niet bovenop zitten. Maar gaat dus heel goed. Ze heeft haar draai gevonden, heeft vriendinnen gemaakt en het lijkt er nu gewoon op dat de nieuwe start haar goed heeft gedaan. Ik ben echt ongelooflijk trots op hoe ze dat heeft gedaan! Mijn zoon heeft nog wel veel last gehad van haar vertrek. Hij mist zijn zus heel erg en onze systeemtherapeut benoemde het als rouwproces. Dus we hebben daar veel aandacht aan geschonken, door hem met zijn zus te laten bellen, veel over haar te praten en om te benoemen dat hij verdrietig mag zijn en dat wij dat allemaal ook zijn. Ik denk dat ik echt overspannen was, want ik merk nu weer hoeveel energie ik terug heb en dat alles weer beter gaat en er ook minder chaos in mijn hoofd is. Ik kan weer dingen plannen, ondernemen, ed zonder dat het voelt alsof ik bergen moet verzetten. En verder zijn door de rust en ruimte in huis alle mooie herinneringen ook terug. Ik voel nu dat ik echt veel van haar heb gehouden en nog hou. Dat was zo verdwenen in alle stress en ruzie en problemen. Dat maakt dat ik ook echt verdriet voel dat ze weg is. En als ik het over haar heb word ik ook vaak wat emotioneel. Maar dat laat ik allemaal toe en voelt juist heel goed, omdat dat als moeder natuurlijker voelt dan mijn kind ‘wegkijken’.
@Adje Wat ontzettend fijn om te horen. Mooi dat zijn een nieuwe start heeft gemaakt en het goed heeft opgepakt. En wat goed om te lezen dat het bij jullie thuis ook meer rust en ruimte geeft. Natuurlijk is er ook verlies. Het is nogal wat allemaal.
Ik wilde je bericht niet liken. Vreselijk dit! Voor alle omstanders . Zo denk en zeg dat ook altijd tegen man als we in de file staan vanwege een ongeluk: wees blij dat je in die file staat en niet in die ambulance of erger afgevoerd wordt! Geloof me, als je zo denkt erger je je nauwelijks meer aan die file. sterkte, want ik begrijp heel goed dat je er naar van bent
Zo waar dit. Mensen zitten zich op te vreten omdat er vertraging is maar wees maar blij dat jij of een geliefde er niet zelf bij betrokken is,