Mijn man werkt op papier fulltime. In de praktijk redt hij het makkelijk met minder uur en hij verdient extreem goed. Dus dat is een goede deal
Mijn man werkt 20 uur (5 dagen x 4 uur), omdat hij voor 50% is afgekeurd na een hersentumor. Zelf werk ik 32 uur.
Hij 32 uur (ouderschapsverlof 1 dag per week), ik 40 uur. Ik ben ook soms weg naar het buitenland of 's avonds laat en op verlof soms ook bereikbaar. Deze maand 4 dagen naar Lissabon en in december een beurs 2 dagen waarbij ik echt van 's morgenvroeg tot 's avondslaat aanwezig moet zijn. Dus die dagen komen helemaal op hem en ons uitgebreid netwerk terecht... Hij kan meer afstand nemen omdat zijn collega's overnemen, in mijn functie heb ik geen echte collega's die mijn werk kunnen overnemen. Daarom neem ik ook vaak maar één week verlof paar keer per jaar, hij is in de zomer liefst 3 weken na elkaar thuis. Hij heeft ook meer verlof dan ik. Ik ben wel het meest flexibel voor bv tandarts met de kinderen, dokters, noodgevallen, afspraken...
Hij 24 u, ik 28 u (nja nu ziektewet). We hechten veel waarde aan onze vrije tijd dus kiezen daardoor bijv voor een lagere hypotheek en de rest van de lasten ook zo laag mogelijk houden.
Hij werkt officieel 40 uur per week, maar zijn werkuren zijn erg flexibel, waardoor het exacte aantal uren per week kan variëren. Hij heeft de leiding over meerdere teams en is in principe altijd beschikbaar in geval van nood. Maar hij zorgt er altijd wel voor dat vakanties echt vrije tijd blijven. Alleen bij een noodsituatie springt hij in. Als ZZP’er werk ik twee dagen per week op locatie en de rest van de tijd vanuit huis. Ik plan mijn werk zo dat ik uitsluitend tijdens schooluren werk. Dus ook op locatie zorg ik ervoor dat ik om 15.00 uur bij school ben.
Mijn man werkt full time. Tijdens sommige projecten is dat ook savonds en in het weekend beschikbaar zijn en dingen regelen. We hebben ook weleens geen gezamenlijke vakantie kunnen nemen. Hij is ook regelmatig in het buitenland. Ik werk 32 uur. Als hij weg is kan ik alles verzorgen, school, sport, etc daar is ons leven op ingericht. De kinderen weten niet beter. Hij is een heel toegewijde vader. En we doen ook echt veel dingen met het gezin. Of hij met de kinderen. Sowieso probeert hij 2 dagen in de week thuis te werken (wat echt niet altijd lukt), en ookal is hij dan aan het werk, is hij wel thuis, dus ook met eten snel aan tafel, en regelt dan ook speelafspraken enzo. Hij gaat ook veel mee met sporten van de kinderen.
Op papier 40, in de praktijk dagen van ongeveer 12 uur inclusief reistijd, van 5.30-17.00/17.30 momenteel, hangt dus ook van de locatie af waar hij aan het werk is (bouw). Dus dan is een volle werkweek 60 uur. Af en toe is hij een dag(deel) thuis als ik werk, we hebben niet altijd volledig oppas. Werkt dus nooit thuis, af en toe een telefoontje, maar dat is het dan ook. Als we op vakantie gaan of hij heeft vakantie staat z'n werktelefoon uit. Ik werk zelf 18 uur.
Hier vroeger ook een vader die altijd aan het werk was. Had meerdere automaterialen bedrijven. En ja hij was ook bij ouder gesprekken, diploma uitreikingen ed maar was wel over het algemeen veel weg. Ik heb dit echt wel gemist. Nu dus bewust de keuze dat mijn man ‘maar’ 32 uur werkt en dus 1 dag doordeweeks thuis is en in de weekenden. Vind het belangrijk omdat ik het dus ook anders ken.. Overigens zag ik hier als kind nooit een probleem in, dat mijn vader veel weg was maar hou ouder ik werd des te meer dat ik ging merken dat ik het dus echt wel gemist had. En ja we hadden het financieel heel goed maar had het liever financieel wat minder gehad en mijn vader vaker bij me gehad.
Mijn man werkt op papier 36 uur per week. Maar hij werkt regelmatig wat minder, zodat hij bij kan springen. Ik ben nog aan het herstellen van de zwangerschap en we hadden tot komende dinsdag geen buitenschoolse opvang. Dat betekende dat hij regelmatig wat minder werkte. Ik mag vanaf komende week 2x2 uur gaan werken. Hoop dat we dat steady kunnen gaan uitbreiden naar mijn standaard uren (40), maar verwacht niet dat dat voor mei klaar is. Ben zelf erg tevreden met de verdeling. Ik doe de maandag middag na school, mijn man heeft op vrijdag papadag. Ik doe op maandag en dinsdag ontbijt/aankleden/wegbrengen en het ophalen. Hij doet dat op woensdag en donderdag (en op papadag en eigenlijk altijd in het weekend). Ik compenseer dat door er 's nachts wat vaker uit te gaan en zorg dat er regelmatig gedoucht wordt (dat vindt hij een rotklus). Bij mij zit er wel regelmatig een soort "ben ik er wel genoeg voor mijn kinderen" stemmetje in mijn hoofd. Als ik kijk hoe veel kwalitatieve tijd we allebei met ze doorbrengen, denk ik dat dat een onterechte angst is. Maar dat stemmetje is moeilijk stil te krijgen.
Wat versta jij dan onder veel weg? Mijn vader was veel thuis (mijn moeder was kostwinner), maar mijn man is toch veel meer betrokken bij de kinderen dan mijn vader was. Mijn man is op zo'n 5 a 6 korte zakenreizen, altijd thuis eigenlijk. De kinderen gaan gewoon naar school, meestal zijn ze rond 16m30 uur thuis. Dus zoveel verschil maakt dat dan ook niet. Hij werkte trouwens wel 1 dag minder toen de kinderen kleiner waren.
Ik ben een tbm en heb dat stemmetje ook nog wel, ik besteed natuurlijk veel tijd met ze, maar doordat ik kwakkel qua gezondheid, is dat niet altijd op de manier die ik graag zou willen. Komt ook doordat je in onze maatschappij het eigenlijk nooit goed kan doen denk ik.
Wij werken grotendeels evenveel uren. Ik wil een gelijkwaardige situatie. En een partner die ook daadwerkelijk betrokken is bij alle onderdelen van het gezinsleven. Iemand die heel erg veel uren werkt is dat gewoon niet. Leuk dat je in het weekend bij de sport bent of op school komt voor iets bijzonders. Of een keer eerder vrij neemt. Maar dan heb je een gezin voor erbij. Zelfde als iemand die wel eens gaat stofzuigen en dan denkt ook te helpen in de huishouding. Nee dat huis en die kinderen zijn ook van jou. Ik wil dus iemand die grotendeels hetzelfde doet als ik (inclusief de mental load die vaak vergeten is). Anders kan ik het net zo goed alleen doen.
Man werkt 4 dagen en ik 3,5 dag. Als we vrij zijn dan doen we ook echt niks meer aan werk. We vinden het belangrijk dat we werk doen wat we echt leuk vinden, maar kunnen ook bedenken 'het is maar werk'. Wat we echt belangrijk vinden is ons leven thuis en met vrienden en familie.
Mijn man werkt sinds kort 24uur. Dit omdat ik binnenkort meer ga werken. (28 uur per week onregelmatig) En een opleiding ga doen. Ook is hij heel flexibel wat betreft dagen en dat is goed te combineren met mijn onregelmatige diensten. Hij werkte eerst fulltime en ik 16 uur. Dat was ook goed te doen. Toen de oudste 2 nog klein waren werkte mijn man 40 uur en heel veel over. Dit werd verwacht en niet gecompenseerd. Hij ging naar zn werk als de jongens nog sliepen en kwam vaak thuis als ze al in bed lagen. Oudste zei in het weekend toen een keer, "papa, ben je er eindelijk weer". Dat heeft zn ogen wel geopend. Het is nu allemaal veel meer in balans. Dus ik heb dan ook 1,5 jaar echt even de tijd om die opleiding te doen. Daarna wil ik terug naar 24 uur werken.
Hij 4 dagen en ik 3,5. Af en toe eens een avondje of dag extra maar niet structureel overwerken of enorm lange dagen zoals hier wel eens wordt geschreven.
Man 40 in 5 dagen. Ik 36 in 3,5 dag. Beiden doen we ook wel wat op vrije dagen maar niet buitensporig. Voorheen had man een eigen bedrijf, dan zagen we elkaar als gezin weinig, dat was voor onze relatie niet goed dus ben blij dat dat niet meer zo is. Beiden flexibele werkgevers. Ik heb privé een taai jaar En werk is dan ook maar werk. Mijn leidinggevende heeft me op het hart gedrukt dat kinderen voor alles gaan dus ook als ze storen tijdens vergaderingen vanuit huis zegt zij: ik wacht wel even doe dit eerst maar. Echt goud en daardoor is het ook mogelijk om ft te werken én is het geen probleem om op vrije dagen iets te doen. Deze zomer ben ik in de gelegenheid gesteld om vanaf de camping te werken waardoor de kids 6 weken vakantie hebben kunnen hebben, hoe tof was dat voor hun
Er zijn geen officiële uren vastgelegd maar hij heeft een bedrijf met personeel en is daar dus verantwoordelijk voor. In de praktijk werkt hij vaak tegen de 50 uur. Maar hoe groter zijn bedrijf wordt, hoe meer flexibel hij is omdat er steeds meer mensen zijn die het werk kunnen verzetten. Hij is nu dus altijd thuis met studiedagen, bij ziekte van de kinderen, vaak ook wel een extra dag in de schoolvakanties en sowieso 1 dag per week. Zijn uren zijn er niet minder door, dus hij werkt meestal savonds en soms op zaterdag. Hij begint ook altijd vroeg, uiterlijk 6 uur. Doordat hij de 'baas' is, is het wel lastig om het echt los te laten. In de zomervakantie belt hij eens per week net zijn werk, verder niet. Dat heb ik wel 'geeist'. En verder ben ik blij dat hij er echt is voor de kinderen als het moet (als ze ziek zijn bijvoorbeeld). Ik werk 28 uur en daarnaast gemiddeld 6 uur per week studie. De combinatie werkt goed voor ons.
Hier man 4 dagen (36) en ik 3 dagen (24). Ik werk ook nog eens grotendeels thuis dus ons gezinsleven is daarmee super makkelijk te managen en dat was toen ze veel kleiner waren in banen met beide wisseldiensten echt heel anders. Wij zijn hier dus heel erg blij mee. Wellicht ga ik over een paar jaar weer naar 32 uur, maar belangrijkste voorwaarde voor mij was om genoeg te blijven verdienen om bij een eventuele scheiding zelf een hypotheek te kunnen dragen en dat kan ik nog ruim met mijn salaris.
Man werkt 36 uur, ik 28 uur. We werken beide gedeeltelijk op kantoor en gedeeltelijk thuis en kunnen schuiven met werkdagen en werkuren dus dit is goed te combineren met activiteiten van de kinderen. Heel fijn!