Weet je wat het is? Je doet het hoe dan ook omdat je moet, je doet het omdat je van je kind houdt en je doet het omdat er geen betere opties zijn. En het is heel fijn wanneer je daar positief in staat; voor je kind, maar voor jezelf maakt het je iets gemakkelijker. maar ik begrijp echt dat je het soms ook even niet ziet zitten, verdrietig bent en dat is heel zwaar. vandaar dus dat ik je er op wilde wijzen dat je juist op die momenten hieraan moet denken. In de hoop dat je dan weer wat kracht en positiviteit kunt verzamelen
Nee precies! 't is toch een supermooi feest voor kinderen en ook nog met een goede gedachte die erachter zit (als je t verhaal kent). Ik vind het jammer dat Halloween zo optrekt. Is helemaal geen Nederlands feest en daarbij al die gruwel en horror, nee waarom.
Goed opgelost lijkt mij. Hij zal het op zijn werk ook nog wel horen. Uiteindelijk lijkt het mij dat het baantje zijn verantwoordelijkheid is en zullen er ook consequenties aan hangen als hij vaker niet op komt dagen.
Dit dus. Persoonlijk zou ik daar een kort gesprek/opmerking over voeren/geven. maar straf? Nee, vind ik nogal vreemd om hiervoor te geven. zijn werk en ik neem aan dat hij het daar vast te horen krijgt. En als daar consequenties aan vast zitten, dan is dat zo, dat moeten ze zelf leren.
Idd. Net als met slecht gedrag op school. Dat is iets tussen hem en school, en moeten ze daar dus ook corrigeren. Tot op zekere hoogte uiteraard. Wanneer er echt problemen zijn dan verwacht ik uiteraard dat school contact met ons opneemt, en dat er dan van ons uit ook actie wordt ondernomen. Niet dat er op dat vlak ooit problemen zijn geweest.
Maar bij ons is het of Halloween of Sint Maarten, hangt van de wijk af. Maar echt niet beide hoor. Ja sommigen proberen het met Halloween, maar dan zeg ik dat ze met Sint Maarten terug mogen komen.
Grappig ik zie dat anders. Vind dit horen bij opvoeding en stukje bijbrengen van normen en waarden. Daarin hebben de ouders een rol. Bij ons hebben dit soort gedrag en slecht gedrag op school (afhankelijk van welk soort slecht gedrag) wel degelijk thuis consequenties.
Precies ben ik het helemaal mee eens. En school vind ik ook nog een ander verhaal. Pubers overzien de lange termijn nog niet goed. En je bijbaan verliezen heeft minder consequenties dan je middelbareschooldiploma niet halen.
Natuurlijk. Wij zijn de hoofdopvoeders. En als wij ons werk goed doen, dan hoeft er op school ook niet veel gecorrigeerd te worden. Maar wanneer hij op school zit is het aan school om verkeerd gedrag te corrigeren. Niet aan mij, want ik ben daar niet bij. Dan heb ik het over "onschuldig pubergedrag" zoals praten in de les of een grote mond tegen een leraar. Ik ga bijvoorbeeld ook niet controleren of het huiswerk af is. Daar vraag ik naar. Ik moedig aan om zijn best te doen. Ik bied hulp aan als hij dat wil. Maar uiteindelijk is dat tussen hem en zijn leraren. Pas als dat op school fout loopt (herhaaldelijk les verstoren of slechte cijfers) en school een reden ziet dit gedrag te bespreken zullen er thuis gesprekken of consequenties volgen. Gelukkig is er van dergelijk gedrag geen sprake en was het gesprek met de mentor heel prettig.
Mee eens. Ik vind ook dat je als ouder je kind hoort te leren dat werk serieus is. Zoon wil ook wel eens afbellen als hij liever wat anders gaat doen, maar daar steken wij wel een stokje voor. Je hebt een verantwoordelijkheid richting je werk, persoonlijk zou ik mijn kinderen er niet zo mee weg laten komen. Zo ken ik ook een meisje dat al 12x de les uit is gestuurd, volgens ouders is dat het probleem van school.
Dat leren wij hem ook. En hij komt er ook niet zomaar mee weg. Na het gesprek gisterenavond heb ik er vertrouwen in dat het niet nog eens gebeurd. Dan is het voor mij klaar. Met die manager heeft hij morgen nog een gesprek. Voelt al flink als straf voor hem. Wat betreft school. Als hij daar iets fout waarvoor hij gestraft wordt, dan hoef ik daar niet nog eens overheen te gaan met extra straf. Eruit gestuurd worden... ik weet het niet eens hoe vaak dat voorkomt. Dat hoeft ook niet. Als zijn gedrag problematisch wordt krijgen we heus wel bericht. En dan ga ik erover in gesprek. Met hem. Met school. Uitzoeken waarom, en wat hem op het rechte pad gaat helpen. Dat kan straf zijn. Maar dat is voor mij wel een laatste redmiddel. Tot nu toe zijn er zelden problemen. En komen we er altijd met een gesprek uit. T zijn pubers. Die hebben niet altijd door wat hun gedrag met anderen doen. In geval van mijn zoon is het voldoende hem daarop te wijzen, en dan past hij zich aan.
Dan denken we er gewoon anders over. Dat kan. Ik vind dat je zoon er heel makkelijk mee wegkomt, ze weten heel goed wat ze doen op zo'n moment, zeggen dat ze pubers zijn zie ik als een vrijbrief. Ja het zijn pubers, ja ze doen soms domme dingen, maar ze zijn niet achterlijk en weten heel goed wat wel en niet kan. Maar misschien denken we ook wel gewoon anders over de verantwoordelijkheid die je hebt richting een bijbaan. Ik snap dat je zoon zo'n gesprek als straf ziet, zou die van mij ook doen, maar afhankelijk van wat eruit het gesprek komt, vind ik alleen een gesprek niet voldoende consequentie voor zo'n actie. En ik ben dus in principe geen voorstander van straffen, doe het dus ook alleen uitzonderlijk. Huisarrest van de oudste was de eerste keer dat hij straf kreeg. Toch vind ik juist met pubers dat je als ouders ook heel consequent moet zijn. Deze situatie vind ik wel vrij ernstig en totaal niet te vergelijken met een keertje eruit gestuurd worden. Ik vind het heel erg respectloos.
Ik ben het hier mee eens. Uiteraard sturen wij bij waar nodig, maar ik wil dat mijn kinderen net als wij zelf hun fouten mogen maken en daarvan leren. dochter zit in de derde en wij hadden laatst een info avond. Dat de ouders die en die datum in de gaten moesten houden en op de app konden zien wat de kinderen moeten leren voor toetsen die meetellen voor het examen volgend jaar. ik heb daar ( als enige) op gereageerd dat ik dat toch echt de verantwoordelijkheid voor de kinderen vind en dat ik daar dus echt niet achteraan zou gaan. nou, ik was blijkbaar een ontaarde moeder als je de reacties hoorde. sorry, maar ik doe daar niet aan mee. Ik wil dat ze zelf leren om hun verantwoordelijkheid te nemen.
Dat is ook wel kindafhankelijk lijkt me. Nr2 heeft dr boeltje prima op orde, hoef ik niet achteraan of het af is etc. Nr1 is daarin echt heel anders. En dat is niet alleen onwil (deels wel) maar vooral onmacht/onkunde. Hij heeft daarvoor, alles omtrent huiswerk, 2 personen begeleiding op school. Maar bij nr1 kijk ik dus wel op som naar z'n huiswerk en cijfers, bij nr2 niet (verschillende scholen dus kan niet beide ingelogd houden in de app).
dit vind ik een hele mooie en heb ik vroeger te weinig mogen doen. Ik zou het ook niet nodig vinden hier nog een straf aan te hangen als ik zie dat mijn zoon achteraf echt wel inziet dat hij zijn verantwoordelijkheid had moeten nemen. Als hij het zou weglachen en niet serieus het gesprek aan zou gaan zouden de consequenties anders zijn. Net als wanneer het nogmaals gebeurd.
Nou idd. Ik vind dat we tegenwoordig veel te controlerend zijn naar de kinderen. Alles staat in magister. Ik kijk dan ook nooit in magister. Gebruik het alleen om hem ziek te melden oid indien nodig. Op de infoavond vertelden ze wel over de toetsen die meetellen. En dat ze daar goed rekening mee moeten houden. Niet dat wij dan extra moeten controleren. Klopt ook natuurlijk. Ik denk dat ik bij nummer twee ook veel strakker moet gaan begeleiden. Dat is geen onwil, maar die overziet het simpelweg niet en heeft schema's en structuur nodig. Maar t kan ook zijn dat die daarom straks juist altijd perfect op schema gaat zitten alles altijd af heeft. Bij de oudste heb ik weinig zich op wat hij nu precies uitvoert. Maar de cijfers zijn goed, dus blijkbaar doet hij genoeg.
Ik heb geen magister geïnstalleerd op mijn telefoon. Ik wil geen cijfers zien, ik vraag gewoon naar hoe de toetsen gingen en welke cijfers ze hadden. Hoe ze ervoor staan. Dat noemen ze communiceren…. Naar mijn mening leren ze daar meer van dan controleren. tijdens deze informatie avond werd er ook geopperd door een moeder om vooral zo nu en dan de telefoon s te pakken en uit te lezen. Ook al niet mijn ding: ik wil dat mijn kinderen leren dat sommige dingen privé zijn. Ik wil niet dat zij zomaar mijn berichten lezen dus andersom doen wij dit ook niet. Dat noemen ze vertrouwen hebben… Uiteraard: hier heb ik normale sociale kinderen in huis en dus niet nodig , maar jeetje: wat mankeren al die ouders en wat denken ze te bereiken met hun gecontroleer en overal bovenop te zitten? Ik vind het maar bijzonder
Maar jouw kind heeft er moeite mee, dat vind ik totaal iets anders dan een mentor die tegen een klas vol ouders zegt dat hij in magister het leerwerk voor de toetsen voor de ouders erin zet. Dat mocht je kind niet meer weten wat het moet leren wij dit als ouders dan kunnen zeggen welke hoofdstukken voor welk vak ze die en die datum moeten leren. Kun je rekenen? Reken daar maar niet op, dat kunnen ze prima zelf als ze hebben opgelet!