Ik heb hier echt VOLLEDIG overheen gekeken, haha, kwam hier toevallig omdat ik merk dat ik me toch een beetje bezwaard voel om in 't MMM-topic te posten, maar wel merk dat ik behoefte heb om soms iets kwijt te kunnen over de zwangerschap, dus dit is perfect! Hoi iedereen! Ik ben nu 6w4d zwanger (gekkkkk om te typen!) van ons eerste kindje via ICSI met PGT. Heel pril en het is niet bepaald zorgeloos verlopen (inmiddels twee hevige bloedingen verder) MAAR, afgelopen vrijdag met 6w0d een kloppend hartje gezien én aanstaande vrijdag opnieuw een echo. Inmiddels heb ik echt het grootste gedeelte van de dag het gevoel alsof ik een vreselijke kater heb, dus wat dat betreft voel ik me vrij zwanger. Leuk om hier (ook) mee te schrijven zodat ik me minder bezwaard voel haha.
Dankje! Het voelt nog steeds heel onwerkelijk om gefeliciteerd te worden met deze zwangerschap haha, merk dat ik ook nog steeds wacht op 'het volgende slechte nieuws' omdat dat toch een beetje de tendens van het traject lijkt te zijn. Hoe gaan jullie daar mee om? Is er een moment dat ik echt kan gaan genieten of moet ik accepteren dat dit misschien gewoon erbij hoort?
Herkenbaar. Hier pas een beetje gaan genieten na de goede NIPT en 13 weken echo en nu ik haar voel is er veel meer rust gekomen. Denk ook dat het een beetje per persoon verschilt hoelang het duurt voor je het gevoel hebt dat het goed zit
Ik vind het ook echt heel herkenbaar @SuzyCQ, ik heb met 6 en 8 weken echo's gehad (wegens bloedverlies) en na die tweede zakte het allesoverheersende twijfelgevoel een beetje, maar het is zeker nog niet weg. Vanmorgen onderweg naar de termijnecho ook nog met spanning in de buik die kant op. Ik moet zeggen dat goede echo's wel helpen.. Termijnecho vandaag gelukkig helemaal goed! Wat ik dus gek vindt; de uitgerekende datum vanaf de terugplaatsing is 15 juni, en met meten vandaag kwam ze op 18 juni. Hebben jullie zoiets ook gehad? Ergens denk ik; wat is er met die 3 dagen gebeurd als alle baby's zich tot de 10-11 weken hetzelfde ontwikkelen?
Ik vrees dat het inderdaad voor veel mensen de consequentie van zo'n traject is, zonder zelfs allerlei ellende als miskramen en zo nog mee te tellen. Je bent gewoon een stuk minder onbevangen als ik het zo overal hoor... Ik denk dat ik mezelf pas wat zekerder voel sinds ik hem dagelijks flink voel bewegen, dat is een goeie bevestiging steeds. En zelfs dan komen er af en toe angstgedachten erdoor hoor Probeer mezelf maar te blijven inpraten dat erover piekeren niks verandert en dat het vaker goed gaat dan fout
Wat goed dat alles goed was! Gefeliciteerd. Lijkt me ook echt héél fijn om te zien dat het gewoon allemaal goed doorgroeit; toch een beetje geruststelling in deze tijd nu je nog precies niks voelt. Het stemt me ook wel gerust dat jij met 6 en 8 weken ook bloedingen heb gehad, zou het dan toch ook door de progesteron komen, denk je?
Dit is ook mijn mantra! Weet je HOE veel mensen er op deze wereld zijn en hoeveel vrouwen er dus zwanger hebben moeten zijn met een positief eindresultaat? En wij hebben een gezond embryo van goede kwaliteit, dus waarom zou het mij dan ineens niet lukken? Wel fijn om deze herkenning hier te vinden. Het is gewoon soms zo lastig om niet helemaal op te gaan in al het negatieve en de angsten en merk dat mijn omgeving dat gewoon niet altijd even goed begrijpt. Dus heel fijn dat er hier mensen zijn die dit wel ook zo ervaren.
Dank je! Ik durf niet te zeggen of het van de progesteron kwam.. Ze noemden bij mij de innesteling als oorzaak. Ik verloor met 6 weken bloed en een stolsel en was er echt van overtuigd dat ik het verloren was, of zou gaan verliezen. Toen dus met 6 wk mogen kijken, en meteen de afspraak voor een ruime week later gemaakt. Tussendoor geen bloedverlies meer gehad gelukkig. Ze zagen wel een donkere rand met wat bloed buiten het slijmvlies van de baby, dus ze zeiden toen wel dat ik nog iets meer bloed kon verliezen. Dat is gelukkig niet meer gebeurd, want je schrikt je steeds de kriebels natuurlijk. Op de echo vandaag zag ze het niet meer.. Hoop dat het bij jou ook gauw op houdt. Vrijdag echo, toch?
Yes, vrijdag echo! Het was voor de arts afgelopen vrijdag sowieso raadselachtig waar het bloed vandaan kwam, want hij kon het niet direct herleiden. Zag ook geen vrij bloed rondom het embryo. Wel was er meteen na de vaginale echo wéér een vrij heftige bloeding, dus het leek er wel echt op dat’t vooral mijn baarmoedermond is? Maargoed, op dit moment is er in ieder geval geen bloedverlies meer en ik probeer wel een beetje rustig(er) aan te doen. Hopelijk vrijdag meer goed nieuws en dan word ik er vanzelf wel wat geruster op!
Ja zo klinkt het dan inderdaad wel he? Je denkt dat je zo in de MMM wel hebt leren om gaan met moeilijke wachtweken, en dat is ook wel zo natuurlijk, maar ik vond de periode waar jij nu in zit ook wel echt heel erg pittig. Ik zit maar een paar weken voor je, maar nu na een goede 10wk echo sta ik er gevoelsmatig toch al weer wat zekerder in. Ik bedoel maar, dat vertrouwen dat groeit wel.
Aangezien je later een positieve test hebt gehad op officiële testdag pas. Is de kans groot dat jou emmy eerst nog vrolijk heeft rond gedobberd in je baarmoeder en toen pas met innestelen verder is gaan ontwikkelen. Hier loop ik telkens 3 dagen voor ondanks de vaste termijn. Maar ik had na 4 dagen na terugplaatsing al licht positieve test. Hopelijk is het nu wat helder voor je. En fijn dat je termijnecho goed was!
Hier passen ze de uitgerekende datum niet aan na een tp. Ze houden vast aan de cijfertjes. Termijnecho is dus meer voor de lol.