Let's hope dan! Ben echt brak vandaag. Huilen zonder echte reden. CD22 vandaag (tellend vanaf helderrood bloedverlies, was al week ervoor aan het spotten). Amai zeg, ik ben echt zoooo ongeduldig de laatste week. Ik weet niet waarom ik per se nog hoop op een iui voor de kerstsluiting zou het onderliggend zijn om toch nog kans te hebben op "zwanger in 2024" of tenminste "een stapje verder in ons traject in 2024" of misschien ook wel uit angst dat die sluiting vh ZH roet in de timing komt gooien. Het is misschien maar 2 weken sluiting maar in mijn hoofd dreigt dat een uitstel vh hele proces van weer 1 à 2 maanden. En dat lijkt me momenteel precies onoverkomelijk. Lol heb al veel langer dan dat moeten wachten maar er is een Mamabeer uit haar winterslaap ontwaakt en nu wil ze op jacht
Het is nog vroeg nu. Hopelijk lekker afleiding komende week, struisvogelen lijkt me heerlijk of betekent dat niet dat je het los kan laten en geen testdrang hebt?
Nou, loslaten sowieso niet, want alsnog bij elk steekje in mijn buik slaat mijn hoofd alsnog wel op hol . Maar meer dat ik de testen laat voor wat ze zijn totdat ik er echt niet meer onderuit kan. Want als ik eenmaal begin kan ik niet meer stoppen
Thanks nog! Ik heb me de laatste tijd een beetje afzijdig van het forum gehouden, het ging ff wat minder lekker Moet nog veel teruglezen, maar ben wel aan jullie allemaal blijven denken! Afgelopen donderdag officieel de uitslag van de operatie gekregen en de vervolgstappen, die moesten ook even landen eerst. Qua operatie hebben ze best wel wat endo gevonden zij de gyn, met voor nu dan die vervelendste plekken op m’n eileiders. Hiermee is de kans op een natuurlijke zwangerschap of met IUI zo klein dat ze daar eigenlijk vrijwel niets van verwachten. Onze enige optie is dan nog IVF, maar aangezien mijn eicelvoorraad zo laag is is dit meer op hoop van zegen. We hebben nu afgesproken om wel nog 1 ronde IVF/ICSI in NL te doen en dan met het prikschema van de 1e ronde. Daarmee had qua aantal eicellen het beste resultaat gekregen en heeft ook geleid tot onze enige terugplaatsing. Wel uitonderhandeld dat we op 1 of 2 follikels niet gaan prikken, maar dat we dan mogen cancelen. Bij de vorige afspraak waren ze er vrij stellig in dat we dan sowieso zouden prikken, maar heb uitgelegd dat dit voor ons niet goed voelt en ik echt te veel last van de punctie heb om dan voor zo’n kleine kans te gaan prikken. Daar konden ze zich gelukkig wel in vinden. Verder zijn we na deze poging ip uitbehandeld in NL met m’n eigen eicellen. Mocht het niet lukken deze poging gaan we wel nog voor een second opinion naar België, maar het einde voor een zwangerschap met mijn eigen eicellen komt wel angstvallig dichtbij zo… Positieve was dat ik ovulatietesten gedaan heb deze cyclus en daardoor ook gelijk door mocht met prikken. De Lucrin is donderdag dus ook gelijk gezet en waarschijnlijk volgende week starten met Gonal-f!
Hahaha ik ook! Dan denk ik oef ik ben toch niet depressief aan het worden, er is toch niets mis met mijn leven.
Jeetje mina wat heftig.. Maar als dit niet lukt, wil je dan verder gaan met eiceldonatie? Is dat iets waar jullie over denken? Of is dit dan echt het einde?
Die laatste zin Begrijpelijk. Rare vergelijking maar, net als met haar de wc moeten. Als je 2 km moet lopen met een volle blaas naar de wc, zijn die laatste meters ineens niet meer te doen!
Heftig! Eiceldonatie lijkt me wel een moeilijke stap, hoe sta je daarin? Hebben ze verder nog een behandelplan voor de endo liggen of wordt er voor nu alleen verder gegaan met de ivf? Heel veel succes met de komende poging, hoop dar het je geluk gaat brengen
Oeh h Oeh heftig zeg! Dat is absoluut geen leuk nieuws om te horen goed dat ze al beter meedenken nu dan ervoor en rekening houden met jullie wensen. Al een idee waar in BE jullie willen gaan?
Hahaha treffende vergelijking! Ik ben trouwens helemaal opgegaan in mijn emo-bui. Heel de avond zitten huilen met mijn favoriete Disneyfilm: Brother bear. En heb dan maar ineens de vervolgfilm er achteraan gegooid heeeerlijk zo een potje alles eruit janken hahaha
Wat lief! Ik ben er nog hoor, maar niet echt reden om nog heel actief te zijn natuurlijk… Vooralsnog ben ik echt verrassend oké en dat wilde ik toch even delen als soort hoopgever. De duidelijkheid, weten waar je naar kijkt mbt je toekomst, voelen voor mij op dit moment eigenlijk best prettig en rustig. Al die hoop, vrees en teleurstelling van zo’n traject zijn zwaar, dat weten jullie als geen ander. Ik heb verdriet voor mijn zoon, omdat hij enig kind blijft (alle mogelijke relativering op dit vlak ten spijt), maar voor mezelf ben ik eigenlijk vooral opgelucht dat de hele verzoeking voorbij is … Ik besef ook wel dat er nog een klap kan komen en ook niet iedereen wellicht zo “achterblijft” als het voorbij is. Dus ik hoop en duim voor jullie gewoon onverminderd hard door voor een baby’tje aan het einde van jullie reizen! ❤️
Wat fijn om even van je te horen! We gaan je aanwezigheid hier zeker missen.. Ik ben blij om te horen dat je je voor nu rustig voelt, en enigszins oke bent. En idd dat zegt niet perse iets over wat je misschien nog gaat voelen, maar het is duidelijk dat het ook een ontzettende opluchting is dat je "mag" gaan genieten van wat er is nu, en kunt stoppen met het nastreven van zon grote en alleroverheersende wens. <3
@Flora85 ongelofelijk sterk ben je en als je dat eens even niet wil of kan zijn mag dat ook! Weet dat daarvoor hier ook ruimte is!
Weer iets nieuws. Een positieve ovulatiestest voor een follikel meting. Gelijk stress of we wel op tijd gaan zijn nu . Zo’n smiley in de ochtend word ik niet perse vrolijk van..
En een -voor mij- onhaalbare wens vooral. Dat liet mijn lijf ook wel steeds zien en is echt wel een zelfkwelling geweest.