Nou, met een nieuw doosje utro zijn de bijwerkingsvrije dagen voorbij . Tot diep in de nacht wakker gelegen van de pijnlijke borsten, pure ellende, en opgestaan met dat stomme weeïge gevoel van weinig slapen. Wordt een moeizame werkdag ben ik bang
@Boompje88 neejoh dat is geen nieuwe batch dat zijn zwangerschapsklachten Hey im alive hoor, maar was ff heel druk hier, gister promoveren van manlief dus even met hele andere dingen bezig gegaan. Daarom ook alles naar achter geschoven qua gevoel, daar was gewoon even geen ruimte voor, maar afgelopen nacht natuurlijk hartstikke van wakker gelegen. Ik speel met het idee te stoppen omdat ik de aanslag op mijn lijf en psyche zo groot vind, ze blijven toch niet zitten... Ik verlang naar rust en zekerheid. Ik had de prolutex nog 2 dagen doorgeprikt omdat ik geen endo menstruatie gister tijdens promoveren wilde dus dat gaat nu doorzetten. Ik wil even kijken hoe ik me daarna voel want nu lichamelijk gewoon zwaar, ik heb echt last van het hele afgelopen hormonen circus en bij mij uiten stressdingen zich lichamelijk ofzo Nu is dat bij een tp alleen natuurlijk wel minder dan een punctie die hormonen en zomaar 4 in de vriezer laten is moeilijk... Heb ook even niet de puf op iedereen te reageren maar dat vind ik eigenlijk oneerlijk dus ik ben er ff wat minder.
Fijn dat jullie dat duidelijk hebben en dat er dus nog een poos hoop overblijft. Dat voelt dan misschien toch wel als een “achter de hand”? Zou je dat ook in België willen doen dan? Heb er stiekem naar gekeken, maar die hebben ook lange wachtlijsten he?!
En de cryo’s terugplaatsen zonder hormonen? Is dat een optie? Voor je gevoel misschien wel minder kans, maar met stoppen heb je geen kans meer. Maar geef het ook maar even. Misschien een maandje rust.
Gefeliciteerd met de promotie van de man! Helemaal begrijpelijk dat de behoefte naar rust en gewoon zekerheid groot is: denk dat het belangrijk is om jezelf af te vragen of het iets is dat je kan afsluiten met vier embryo's nog in de vriezer. Als dat kan namelijk, dan is het jouw beslissing en heb jij de controle en dan zal daar waarschijnlijk een hele hoop rust bij komen kijken. Maar, ik kan me ook goed voorstellen dat het een forever "wat als" blijft als je het hoofdstuk nu afsluit. Zeker als er nog vier pogingen beschikbaar zijn. Ik hoop dat de menstruatie dit keer meevalt! Vooral je eigen gebruikersnaam zijn voor jezelf, dat is het belangrijkste.
En @Lief, wat ik ook wel even wilde zeggen: mijn lijf lijkt een beetje hetzelfde te doen als het jouwe, wel pakken, maar niet plakken. En dat begon bij mij al voor mijn zoontje. Tóch is hij er. Dus in die zin, is er echt nog wel een sprankje hoop. Ik snap je hang naar rust en duidelijkheid hoor, enorm. En je kunt/mag daar ook zeker voor kiezen als je dat nodig hebt. Maar wilde het toch wel even gezegd hebben
Het voelt idd als iets wat we nog achter de hand hebben! Pff die wachtlijsten zijn inderdaad pittig lang… In België, maar in NL al helemaal - hier kan je jezelf niet eens op een wachtlijst laten zetten op het moment Maar als het deze weg gaat worden gaan we nog verder naar het buitenland, dan zijn er ineens een stuk kortere wachtlijsten
Wat klinkt je trouwens relaxed/nuchter eronder, of is dat maar schijn? Het lijkt me echt doodeng, dat je nog maar 1 ivf hebt en dan verder met eiceldonatie, zon onbekende weg. Als je eiceldonatie doet, mag je dan weer opnieuw ivf, of is dat dan allemaal zelf betaald?
Iemand met wie ik veel contact heb is nu een traject begonnen in Portugal, in samenwerking met een kliniek in Twente? Hoor van haar eigenlijk alleen maar goede verhalen over de communicatie en het proces tot op heden, dus mocht het zover komen (we hopen natuurlijk van niet!) dan zou ik me zeker daar ook even laten informeren!
Het schommelt heel erg Vandaag een redelijk goede dag en kan ik er nuchter/klinisch over praten, maar afgelopen zondag vanuit het niets in tranen uitgebarsten tijdens het hardlopen Ik denk dat het voor ons vooral fijn is dat er eindelijk dingen uitgesproken zijn vanuit de gyn nu. Dus ja, het is doodeng, maar geeft ook wat rust ofzo? Dat we, na een second opinion in België, er echt alles aangedaan hebben om met m’n eigen eicellen verder te gaan? Voor de eiceldonatie zouden we dan volgens mij alles zelf moeten betalen, dit wordt niet vergoed vanuit de verzekering helaas…
Knap hoor. Je klinkt heel sterk! Maar logisch dat het verdriet er wel is, en er soms ineens uitkomt. Je zit toch op een bepaalde manier in overleving, en vooruitkijken. Om het allemaal vol te kunnen houden. Dat verdriet zit dan waarschijnlijk wat op de achtergrond en kan dan op zon moment ineens naar boven komen. Ja vreselijk dat je dat zelf moet betalen. Maarja, wij hebben dat ook met die donor zaadjes. Uiteindelijk heb je er alles voor over dus doe je het maar gewoon.
ooooh spannend, zouden het vroege zwangerschapskwaaltjes kunnen zijn? Ik hoop dat je afgelopen nacht beter hebt geslapen!
Ik weet het niet, want vannacht weer nergens last van en nu ook niet. Wel beter geslapen in ieder geval. Hoe gaat ie bij jou?
Nou ja, in ieder geval fijn dat je goed hebt geslapen! Er is ook geen peil op te trekken he . Ik voel nog steeds precies niks, en weet niet wat ik daarvan moet denken. Dus ik probeer er maar zo min mogelijk aan te denken (zonder succes uiteraard ). Zolang er nog geen menstruatie doorkomt is het nog steeds 'Schrödingers embryo'
@mamawensje misschien slechts mijn interpretatie maar je klinkt wel positief! Heb je een goed gevoel bij deze poging? het word nu weleens tijd he dat t lukt! @Lieke2022 ik ben het ff kwijt.. wanneer was nou jouw iui geweest?
Lief dat je het vraagt! De IUI hebben we gisteren gehad. Hele relaxed gyn waarbij het gewoon lekker soepel verloopt. Daarnaast zei hij: “dit is het perfecte scenario beter kan niet.. het is nu vooral hopen, bidden en een kaarsje branden” Dus dat gaan we maar doen.. Ik denk dat dit maar mijn mantra gaat worden de komende 12 dagen: alles was perfect en meer kan ik nu niet doen.. Ik liep in ieder geval met een big smile weg gisteren!