@Sterre83 @Humbly89 Het idee is dat bij vrouwen met meerdere miskramen waar geen oorzaak voor gevonden is, het immuunsysteem te hard werkt, waardoor het embryo wordt afgestoten omdat dit gedeeltelijk lichaamsvreemd is. Prednisolon onderdrukt het immuunsysteem waardoor dit hopelijk dus niet gebeurt en het wel gewoon goed door kan groeien. Maar dit moet eerst grootschalig onderzocht worden voordat het in Nederland ingezet mag worden als standaardzorg bij meerdere miskramen. Dus nou ja, ben benieuwd. Mocht het mij niet helpen dan hopelijk wel een ander in de toekomst
Ik weet dat @Narcisje ook lang prednisolon heeft gebruikt (en inmiddels gelukkig mocht afbouwen geloof ik) vanuit het buitenland, omdat ze er daar wél vrij goede ervaringen mee hebben.. en in haar geval was het absoluut een goede uitkomst! Hopelijk mag jij er ook mooie dingen mee ervaren, of het nu door het placebo-effect komt óf daadwerkelijk door de prednison. Dat gun ik je echt van harte!! (Oh, en ik snap ook dat dubbele gevoel van de echo volledig. Komende woensdag, toch? Ik ga aan je denken!)
Ja klopt, woensdag. Maar ben dan pas 5+4 dus kans best aanwezig dat er dan nog geen hartje te zien is. Maar ze willen zeker weten dat het op de goede plek zit omdat ik meer kans heb op bbz door de endo/adeno. Maak me daar zelf niet direct druk om overigens, goed oplopende testen en heb 'm mooi mijn baarmoeder in zien gaan tijdens de tp. Dus kans lijkt me dan echt klein. Hoop gewoon echt een keer op goed nieuws, zodat ik wat meer vertrouwen krijg
Klopt! Ik ben inmiddels helemaal afgebouwd en ik heb het uiteindelijk bijna 5 maanden geslikt. (Eerst 10 mg, daarna een week 15 en toen heel lang 20 mg)
Wat vervelend zeg! En ook dat je gelijk naar de gyn moet, dat is bij ons niet zo. Succes, misschien valt het allemaal mee.
Dat is dan wel lang ja.. ik ben nu gestart met 20mg, dat voor 6 weken, dan 1 week 10 en dan 1 week 5. Gedurende het eerste trimester dus. Maar kan ook zijn dat ik het placebo slik. Wat merkte jij ervan?
Het raarste is dat ik verder niks geen leefregels heb meegekregen in de tussentijd. Nou let ik zelf wel op maar heel bijzonder. Ik wacht het rustig af, ben er gelukkig rustig onder
Ik kreeg er verhoogde bloedsuikers van. Daardoor ben ik uiteindelijk insulineafhankelijk geworden... Heel vervelend. Ik voelde me soms heel opgejaagd en had veel hartkloppingen maar dat merk ik vooral achteraf nu ik gestopt ben, want nu heb ik het niet meer. Het kan ook komen doordat m'n bloedsuikers nu onder controle zijn en toen niet.
Oef, dat zijn wel heftige bijwerkingen dan. Fijn dat je bloedsuikers nu onder controle zijn en je je weer wat beter voelt
Nou het is hier even een beetje anders gelopen dan verwacht Twee weken geleden zaten we nog bij de gyn met definitieve keuze voor geplande keizersnede met 39 weken vanwege verwacht hoog geboortegewicht en moeizame eerdere bevalling, de dag erna (op 36+6) begonnen ineens spontaan de weeën. We werden voor de keuze gezet voor direct keizersnede of toch vaginaal proberen. Uiteindelijk door termijn gekozen voor het laatste. Ging allemaal verrassend soepel (met pijnstilling) tot volledige ontsluiting. Toen ineens enorme dips op CTG en moest ik voor spoedkeizersnede onder algehele narcose vanwege een baarmoederscheur... Fijn dat ze zo snel gehandeld hebben, we zijn er allebei zonder kleerscheuren vanaf gekomen, maar dat had anders af kunnen lopen... Op 23 nov is dus mijn lieve zoontje geboren op precies 37+0. Na twee dagen mochten we naar huis, daar beetje kunnen uitpuffen en bijtanken, fijne kraamhulp. En op dag 5 bleek hij te geel en moest voor ziekenhuisopname om onder de blauwe lamp te gaan, en ik mee (want hallo, laat hem natuurlijk niet alleen gaan) nog helemaal beurs en krakkemikkig van de keizersnede. Alles behalve ideaal... Na twee nachtjes gelukkig weer naar huis, maar rest van kraamweek was super rommelig met meerdere hulpen en paar uurtjes hier en daar steeds. Kleine man is nu precies twee weken op de wereld en houd ons vooral in de nacht lekker wakker Herstel van de keizersnede gaat goed, maar ik voel me emotioneel ook wel ergens overrompeld door het zo acuut onverwacht niet-meer-zwanger-zijn? Misschien ook door dat enorme voortraject, ik was nog bewust aan het genieten van al het getrappel, wetende dat ik dit nooit meer ga meemaken. Maar nu gaan we maar bewust genieten van alle mijlpalen die gaan komen, had een jaar geleden niet gedacht dat ik die ooit nog mocht meemaken ❤️ Ik lees en leef nog steeds met jullie mee, alleen even iets minder actief door alle slaapgebrek etc
Zo, dat is een flink heftige ervaring geweest zeg. Maar wat fijn dat hij er is en jullie allebei oke zijn, geniet van jullie mannetje!
Ik heb ook een vroege echo gehad ivm bbz verleden. Hou er idd rekening mee dat er nog geen hartje te zien is. Was hier ook niet zo op die termijn. Ze konden alleen zien dat het eindelijk op de goede plek zat en dat gaf al een hele geruststelling zodat ik niet bang hoefde te zijn, snachts met pijn wakker worden en met spoed de ok op ivm bbz. Sterkte!
Jeetje wat een heftige start zo en onverwachts. Maar een baarmoeder scheur?? Hoe is dat mogelijk? komt dit vanwege een niche waarvan ze niet wisten dat je dit had of is er geen verklaring gevonden? Dit is namelijk mijn zorg.. ik heb een complexe niche en ze willen tot week 39 wachten met de keizersnede. Ondanks dat ik geen weeën mag krijgen ivm dunne spierwand in de baarmoeder. Ben zo bang dat ik eerder weeën krijg en de baarmoeder dus scheurt.. Wat heftig voor je! Gelukkig is alles goed afgelopen maar kan me voorstellen dat je even moet schakelen van zwanger zijn naar abrupt niet meer. Ook nog narcose en dus de geboorte niet meegemaakt, heb je daar nu 'last' van? En vooral gefeliciteerd natuurlijk!