Ik heb wel vermoedens over mezelf. Maar ben nooit een traject in gegaan. Ik herken zoveel van zoon in mezelf. Ik begrijp hem ook heel vaak waar anderen dan juist afhaken. Vandaag was een incident op school. Er gebeurde iets kleins, wat in zijn hoofd heel groot werd. En hij kon zijn woede van binnen niet meer onder controle krijgen. Dat vertelde hij toen ik hem ging halen. Dat hij "kolkte van woede". En dat de kinderen bang voor hem waren. En dat de juf hem naar de gang moest sturen. En wat me het meest aan het hart ging. Dat hij het zo erg vond dat hij het niet goed kon uitleggen aan zijn beste vriend. Hij is wel weer rustig geworden op school en kwam ook niet extreem boos of verdrietig naar buiten. Hoewel er tijdens zijn verhaal wel weer een hoop emoties opkwamen. Thuis samen het emmertje weer wat geleegd samen. Morgen de juf eens vragen wat er nu eigenlijk aan de hand was.
Ik heb nog geen diagnose. Ik heb het wel eerder geopperd. Maar ik val daarin dan blijkbaar niet zo op ofzo. Ik weet het dan ook niet goed te verwoorden waardoor ik al helemaal geen statement kan maken om de ander inzicht te geven in waar ik tegenaan loop. Dat is wel grappig ergens omdat dat ook weer wijst op problemen met communiceren. Ik heb een adhd diagnose. Maar in contact met andere adhders zag ik toch dat dat het niet helemaal was. Mijn oudste zoon is recent gediagnostiseerd met autisme. Wat ik merk is dat ik hem vanaf het begin erg goed aan heb gevoelt. Als er dingen zijn die zijn knoppen indrukken dan voel ik dat vaak ook. En als mijn partner reageert op hem dan voel ik het zelf al wanneer hij een verkeerde aanpak hanteert. Voor mijn gevoel heb ik ook een radar die het oppikt als anderen ass hebben. Gediagnostiseerd of niet.
Ik viel idd ook niet op. Heeft 2 jaar geduurd eer ik bij diagnostiek terecht kon. Ik maskeerde altijd teveel. Naar nu thuis met autistische burnout
Wat vervelend voor je zoon, hopelijk kan de juf je het andere verhaal vertellen... maar wie weet het die niet eens door gehad wat er dan speelde.. wel ontzettend knap dat je zoon zichzelf weer rustig heeft gekregen en de schooldag heeft kunnen afmaken!
Ik heb zelf geen ass maar twijfel dan weer niet over adhd. Autisme is natuurlijk een zeer breed spectrum waarbij onze 2 kinderen totaal de andere kant zitten. Ik denk wel dat er bij mijn man autisme speelt en dat eigenlijk geen voordeel is. Want hoe het bij hem loopt is zoals bij de middelste maar totaal niet zoals bij de oudste en dat maakt het net extra ingewikkeld. Die begrijpen elkaar echt niet.
Man gaat vanmiddag met juf praten. Ik moet helaas werken. Afspraken die ik niet kan verzetten. Ze zijn over het algemeen heel goed met hem. Maar dit hebben we nog niet zo meegemaakt op school.
Gisteren een gesprek op school gehad met leerkracht, ambulant begeleider en J. Wat een rot gesprek! Heb nog zeker een uur na het gesprek zitten huilen op m'n werk... het begon goed, advies is havo/VWO mocht zijn rekenen bijtrekken zou dit nog VWO kunnen worden! Meneer gokt teveel bij zijn procent sommen en wil het snel af hebben, waardoor hij domme fouten maakt... de meester liet zien wat hij fout had en gelukkig zei hij toen zelf ook "huh, waarom heb ik dat ingevuld dan?" Dus dat vind ik positief! Ik hoop dan ook dat hij daar aan werkt en hij wellicht toch in VWO komt zodat hij misschien met meer serieuze kindjes wordt meegetrokken in de klas straks. Op mijn vraag wat j. Nodig zal hebben op het VO kwamen nog redelijk standaard dingen "vertrouwen in leerkrachten en weinig wisselingen. Maar ook meer tijd voor toetsen maken en de mogelijkheid die in stukken te doen zodat hij niet gaat gokken" je kan die jongen de hele dag voor een toets geven, maar hij wil ervan af zijn... meer tijd heeft geen nut volgens mij! Anyway... Met de ambulant begeleider erbij (schoof later aan)kreeg het gesprek en beetje een rare draai, hierin was het ineens jammer dat VSO(ze vinden zijn dossier niet heftig genoeg en zien nog kansen) van de baan is en grote zorgen dat j het vo niet gaat trekken. Dat hij zijn hele school loopbaan al negatief gedrag vertoond met genoemde incidenten waar hij volgens ons niet bij betrokken is geweest en als het wel zo is ze dat nooit hebben laten weten! Dit gedrag is volgens ons pas eind 7 verteld. Ik heb proberen uit te leggen dat ze niet alles bij hem moeten leggen, dat hij eerlijk is en zegt wat andere klasgenoten ook denken en dat hij leuk gevonden wil worden. Bang om gepest te worden, dus hoe veilig voelt hij zich?(kon school geen antwoord op geven) Met dit alles zat j er ook gewoon bij en ik zag hem het niet begrijpen zijn gezichtje ging in een soort van trance (herkennen jullie dat?)en ik zag hem alweer de verkeerde conclusies trekken! hij probeerde nog een "maar als ik teveel op de gang met zitten bij het vo, dan zal ik dat vast niet leuk vinden en me gedragen" oid. Dat ik echt dacht och mannetje. Ik ben boos op school en mezelf, ik had eerder in het gesprek moeten zeggen dat j op de gang moest gaan zitten of dat we het anders moeten doen. Dit is toch niet helpend voor zijn vertrouwen? Nu was een jaar extra daar ineens wel weer een optie, maar zoals het nu gaat kunnen ze hem toch niet begeleiden De ambulant begeleider zou nog een gesprek gaan plannen met de arts en ons om te bekijken wat nodig is... ik heb het gevoel dat ze teveel verwachten van een jongen van 10.... ik kan wel weer janken! Ja, thuis loop ik ook wel eens tegen iets aan dat ik denk pffff met j... en ja hij weet je prima uit de tent te lokken, maar is dat dan zijn schuld? Is de leerkracht dan niet gewoon niet vakbekwaam? Hij doet dit vaak bij de juf die normaal groep 3/4 les geeft...begreep dat een andere jongen uit de klas haar had geschopt waarop j had gezegd in de klas iets van "fijn dat ze weg is". En dan is j zijn gedrag problematisch.... Is het ook niet gewoon pubergedrag?(in de klas roepen bij de uitleg dat een vinger omhoog steken ook je middelvinger kan zijn) Bij mijn broer thuis hadden ze heel hard gelachen om dit verhaal... hij riep het achteraf alleen een heeft het niet gedaan.... moeten we dan echt boos worden hierom? Ik weet niet goed wat ik met deze post wil, maar ik voel me machteloos en weet nu niet wat wijsheid is. Ik twijfel om de verslagen van school op te vragen, om te lezen wat ze dan allemaal voor probleem gedrag gezien hebben... is dat slim?
daar heeft hij zeker een punt. Zo heeft mijn oudste een meisje met potlood geprikt (zij bloedde daarna). Zijn uitleg: schoppen en slaan mag niet maar hierover was niks gezegt. Tsja... sommige kinderen hebben gewoon die extra uitleg nodig dat ELKAAR PIJN DOEN niet mag. Hij zou dus ook best "een verkeerde vinger" op kunnen steken als ze "een vinger" moeten opsteken
Willen jullie hem zelf graag op het VSO of juist niet? Hebben jullie zijn dossier daar neergelegd of zegt de basisschool dat zijn dossier niet heftig genoeg is? Ik herken dat wel bij mijn dochter. Die tuned dan gewoon uit lijkt het. Ik vind dit typisch gedrag wat ik in de hb klassen bij mijn dochters zag. Waarom is dat problematisch? Ik zou niet de strijd aangaan met school. Ik heb dat gedaan maar dat levert niks op. Het verandert niks en een defensieve houding maakt alleen maar dat school daar ook in gaat. Jullie kunnen hem zelf gewoon op een school aanmelden waar je hem naar toe wil hebben, of dat nu regulier of VSO is, daar heeft de basisschool niks over te zeggen. De beslissing of ze hem aannemen ligt bij de VO school.
Ik heb dit gedaan. Psychiater heeft vragenlijsten meegegeven voor de leerkrachten en de persoonlijke begeleider van onze zoon is in gesprek gegaan. Wel ik ben blij dat we dit gedaan hebben. Want sommige dingen die als probleem gezien waren is echt overduidelijk een ass ding. Onze zoon had vorig jaar op een aantal maand tijd een massa aan nablijven, schorsing, tucht procédure, contract aan zijn been. En eigenlijk durf ik wel zeggen dat dit mee veroorzaakt werd door een zeer negatieve houding van 2 leerkrachten. Zo was het brandalarm afgegaan en het was zeker x en zijn vriend. Direct naar huis en schorsing. Hij had er NIETS mee te maken. Stel u maar eens voor als jongere met ass dat je er geen bal van snapt . Wanneer je vragen stelt aan school breng je dit niet als dat ik bepaalde twijfels of vragen heb bij leerkrachten en hun aanpak hoor. Ik heb dat totaal anders gebracht, terwijl ik eigenlijk vooral eens wou zien wat het probleem was Want een leerkracht zonder kennis kan ook het probleem zijn. Enkel voorbeeld van wat bij ons beschreven werd maar waar ze echt met een autibril moeten naar kijken en nu ook doen. Pet gedoe. Je kan dit zien als we moeten iedere keer herhalen, hij doet dit nog steeds niet uit zichzelf, hij daagt ons uit... OF je zie het door de auti bril en houd rekening met het niet zo onbekende fenomeen ivm hoofddeksels bij mensen met ass. Wij herhalen, zonder het negatief te zien. Voor x is die pet niet zomaar een pet ... Dar ze blijven verwachten dat de pet zf moet is prima maar zie het niet negatief. Auti lach. Als wij x aanspreken vertoond hij uitdagend gedrag, lacht ons uit. Neen x heeft een auti lach en deze komt naar boven als hij zich geen houding weet te geven. Discussieren. X gaat steeds in discussie terwijl x heel vaak niet snapt wat er juist het probleem is en wzt wij kunnen aanvoelen als discussie vragen om verduidelijking is. En zo was de lijst eigenlijk vrij lang. Sommige waren enorm negatief . Ik heb dit met de persoonlijke begeleider van onze zoon besproken en zij bespreekt dit met de leerkrachten. Als zij er niet was dan ging ik zelf richting school (heb ik jaren ook moeten doen dus lukt wel). Lang verhaal kort. Zonder dar je juist weer wat het probleem is, kan je er niet aan werken.
@Neuzeke Bedankt voor je uitgebreide reactie. Ik denk ook dat sommig gedrag wat hij vertoont idd ass gedrag is, maar daar zeggen ze dus van dat hij vaardigheden moet ontwikkelen om dat op een andere manier te gaan doen... ik vraag me nu af of we niet teveel van hem vragen. Dat uitdagende gedrag en lachje herken ik en heb ik idd leren kennen. Ik zeg nu ook wel eens tegen hem dat ik begrijp waar het vandaan komt, maar dat hij moet snappen dat dat ook als anders gezien kan worden door anderen...maar als hij in een "bui" zit dan heeft dat geen zin, dan kan hij alleen maar primair reageren natuurlijk. @Jaimio Aanmelden gaat hier via de basisscholen, maar leerkracht gaat hem bij beide scholen nu aanmelden als zijnde zorg gesprek...om op voorhand al af te kunnen tasten wat de scholen kunnen bieden. We hebben zelf ook een email adres van 1 van de scholen waar hij zelf graag een wil en die ga ik zelf ook benaderen. Wij willen hem niet op VSO hebben, maar vanuit school was dat ineens de oplossing...het team wat de beoordeling doet vond het dus niet heftig genoeg...en daar ben ik dus wel blij mee.
Die vaardigheden zal hij idd moeten ontwikkelen maar ze moeten ook wel realistisch zijn. Dit zal enkel slagen als iedereen rondom hem meewerkt en okn wel rekening houd met de rugzak van uw kind. Dar lachje kan anders gezien maar dat is een manier voor hen om ergens mee om te gaan. Je kan hen leren dat anders te doen maar ook dan zal school hierin moeten helpen (wij slapen daar niet in) Niet van hop buiten met uw lachke en uitdagen want dat is dweilen met de kraan open. Zoals onze psychiater zegtokal is het niet makkelijk, je mag van volwassenen ook wel bepaalde dingen verwachten (begrip en beetje kennis). Maar sowieso ga eens kijken wat voor hen als negatief gedrag beschreven word. Zelf heb ik belachelijk veel tijd en énergie gestopt in dit alles de voorbije 3 jaar maar ik vond niet dat ik alles aan school kon en mocht overlaten. Soms eens op tafel kloppen heb ik ook gedaan. Het is namelijk niet omdat je niet de makkelijkste leerling bent dzt je moet aangeduid worden bij voorvallen of men alles maar mag zeggen. Want ook dag hoorde wi: ;ja hij reageert niet als we hem aanspreken op iets wat gebeurd is dus gingen we er vanuit dat hij het deed. Tja ... Is het makkelijk voor leerkrachten ? Tuurlijk niet maar voor degene met ass zelf mss wel moeilijker.
@bulakgirl Wat lastig allemaal. Ik kan ook moeilijk begrijpen hoe juist die ambulant begeleider dat gesprek zo naar het negatieve kon trekken. Die zou toch juist over de kennis en vaardigheden moeten beschikken om jouw kind te begrijpen? Het gedrag wat jij beschrijft zie ik niet als erg problematisch. Die middelvinger kon ik gewoon hartelijk om lachen. Imo wordt zoiets pas vervelend als hij doorgaat, wanneer juf zegt te stoppen. Mijn zoon zou het precies zo opvatten. "Een vinger" mag elke vinger zijn. (Maar er beslist geen grap van maken, want die streeft ernaar de braafste en rustigste van de klas te zijn. Zijn grote broer heb ik t verhaal maar niet verteld, want die gaat dat onmiddelijk bij elke leraar nog eens doen ) Over vaardigheden leren. Ik sta daar dubbel in. Natuurlijk moeten ze vaardigheden leren als ze zich staande eillen houden in een chaotische wereld. Maar moeten ze leren zichzelf te verbergen? Leer je ze dan dat ze niet goed zijn zoals ze zijn? Ik heb een collega met autisme. Hij heeft een tijdje terug een column geschreven en gepubliceerd op ons intrapt. De strekking was: wanneer collega's een vraag hebben voor iemand uit een ander team, dan komt die meestal eerst met een gezellig small talk praatje en na de koetjes en kalfjes komt de uiteindelijke zakelijke vraag. Hij kan daar niet goed mee omgaan. Hij heeft geleerd dat dat zo hoort. Maar is voortdurend bezig met bedenken wat je dan moet zeggen, hoe je moet reageren, en wat dan precies het juiste moment is om over te gaan op het zakelijke. Heel ongemakkelijk en vermoeiend dus. En hij eindigde met. Dus wanneer ik eens bij joop de chat of aan je bureau heel bot meteen mijn zakelijke vraag stel. Dan is dat niet omdat ik bot wil zijn. Maar dat is hoe ik ben. En wat voor mij werkt. Ik vond zijn bericht heel mooi en puur. En wat ik ook mooi vind. Hij mag zichzelf zijn. En de wereld om hem heen mag vaardigheden leren om met hem om te gaan ipv altijd maar andersom. Dus ja. Vaardigheden leren is nodig. Maar niet de vaardigheid om jezelf te verbergen. Net zoals de juffen van mijn zoon ook steeds bijleren over hoe ze het beste met hem kunnen omgaan.
Zoon heeft het de afgelopen week erg moeilijk gehad op school. Maandag tijdens de muziekles had hij een woedeuitbarsting waar hij niet uit kon komen. Dat vertelde hij toen ik hem ging halen. Had de hele ochtend geduurd en de middag zat hij ermee in zijn maag dat hij het niet uit kon leggen. Dinsdag de juf gesproken en gevraagd wat er aan de hand was. Ze zijn bezig met voorbereiden van de kerstuitvoering. Klas verdeeld in 3 groepen. Elke groep kreeg een liedje om te zingen. En hij kende het liedje van zijn groep nietcen raakte daardoor een soort van in paniek. Was boos geworden. Juf heeft hem uiteindelijk naar de gang gestuurd om af te koelen. Afspraak met juf dat hij in een van de andere groepen mocht en dat ze zou opletten en hem sneller naar de gang zou sturen als hij overloopt. Woensdag liepen we naar school. Begon hij onderweg al dat zijn emmertje aan het vollopen was. Ik merkte ook asn zijn reacties dat hij niet lekker zat. Kwam er niet goed achter wat precies. Even mee naar binnen gelopen en in overleg met juf hem weer mee terug naar huis gelopen. Donderdag weer naar school en weer een uitbarsting gehad. Wel eerder naar de gang gestuurd. Maar dan is hij naderhand heel verdrietig dat het gebeurde en dat hij het zijn vrienden niet kan uitleggen. Vrijdagochtend was er ook geen land met hem te bezeilen en hebben we hem preventief thuis gehouden. Het is gewoon teveel. Voorbereidingen voor de kerstuitvoering op school. Volgende week is het afscheid van een van zijn juffen. En er komt een kerstdiner aan (waarvoor wij beslist niks mogen maken). Kinderen zijn allemaal drukker dan normaal. Ik verwacht weinig verbetering volgende week En hij is ook niet de enige die er last van heeft. Gisteravond had ik repetitie van de muziek. In mijn orkestje zitten ook een paar kinderen van zijn klas. Een van hen zei ineens "er was vandaag alweer hieronder helemaal uitgeflipt". Pfff. Ik snap dat ze leuke dingen willen doen. En de meeste kinderen kijken er gewoon echt naar uit. Maar t is wel lastig voor sommigen. Dit weekend zoveel mogelijk rust en gewoon thuis samen. Maar ik merk aan al zijn reacties dat er spanning zit.
@Mamafiets Ja, dubbel he? Hij heeft wel kennis, maar kan toch niet met onze zoon omgaan... onze zoon is gewoon een bijzondere ☺️ wellicht te intelligent waarmee J zijn eigen manier gevonden heeft om met ass om te gaan. En daar komt de begeleider niet bij met zijn standaard casussen. J is 10, ze verwachten dingen, waar mijn broertje met ass (late leeftijd diagnose) nu ook nog mee struggled en waar man (start in het voorjaar een onderzoekstraject) ook moeite mee heeft. En dan past z'n leerkracht iets aan waardoor het beter loopt, maar toch wordt verwacht dat zoon zich dan aanpast ofzo... Dat verhaal van je collega heb je idd eerder gedeeld, heel mooi en fijn dat hij dat kan! Onze zoon heeft nog een lange weg te gaan met accepteren hoe hij is en erachter komen wat hij nodig heeft Lastig van je zoon ook! Ik merk het ook deze maand... de Kids zijn moe en druk en wat je zegt er wordt van alles gepland... een vriendje van zoon uit de andere klas is om die reden ook 2 dagen in de week thuis ipv op school en bso in deze maand, zijn moeder zegt ook "de prikkels zijn hem teveel" en deze jongen heeft niet eens ass! Sterkte komende week!
Idd Dingen aanleren is belangrijk maar je moet hen niet volledig willen veranderen. Dat is niet de bedoeling. Dat laatste is in het middelbaar zeer moeilijk merk ik. Door de grote hoeveeheid aan leerkrachten, vaak maar 1 of 2 uurtjes per week.
Ik kreeg van de klasleerkracht van onze oudste te horen dat ze het raar vond dat haar manier van werken niet aanslaat bij onze zoon. Ze heeft nochtans al met veel leerlingen met autisme gewerkt. En toen heb ik haar gezegd dat kan maar nog niet met onze zoon natuurlijk. Onze zoon voldoet ook niet aan het autisme beeld wat velen nog steeds hebben. Waardoor hij ieder jaar opnieuw overschat word. Hij is ook super populair in zijn klas en ook dar zien ze niet zo vaak. De persoonlijke begeleider vind hem een zeer moeilijk te lezen leerling. Als ze bij onze zoon zouden aankomen met hun basis advies dan zouden ze nergens toe komen. Alsof iedereen met autisme hetzelfde is. Onze oudste denkt ook steeds zeer goed na over alles. Zo heeft hij onlangs op school gezegd: ik heb adhd an autisme ik ben niet achterlijk e. En hij had gelijk.
Hoe c het doet hoor ik ergens in jan/feb. Tot nu toe gaat het goed en kan ze zelf sturen. Thuis ach ja ik doe maar net alsof ik het niet zie en het me niet raakt. Maar gedrag naar mij. Maar ondertussen ga ik stuk. Hoop maar zolang ze geen voeding krijgt dat het beter word. Straks eer 2 weken redden poeh