Wat goed! En ook fijn dat je nu weet welke te uniek er het best werkt voor jullie. Moest het nodig zijn kunnen jullie daar dan volledig op inzetten.maar gaat niet nodig zijn, jullie plakker zit er nu al bij! Hoe vond je de terugplaatsing?
Is dat omdat een tp zon "grote" kans geeft vergeleken een natuurlijke poging? (Dat je dat mentaal zwaar vind bedoel ik )
Ik denk dat dit echt voor iedereen anders is… Ik snap het omgekeerde niet. Dat dames keer op keer puncties moeten doen Phoe. Het zwaarste aan ivf vind ik de stimulatie en punctie. De terugplaatsing zelf vind ik niets voorstellen en die weg er naartoe is gewoon idem als bij IUI en OI en de wachtweek duurt nog eens minder lang, woep woep! Vandaar vind ik een hoog aantal echt wel fijn, ik weet nu dat we iig de komende 5 maand (als alles oké loopt met de cryo’s) niet nog eens een punctie moeten doen. Maar zo iets heb je niet te kiezen en te nemen zoals het komt…
Dar is ook echt volkomen normaal! Je wil gewoon weten of de medicatie zijn werk doet en EINDELIJK naar her wachtbankje! Ik hoop zooo voor je dat je snel je eisprong hebt!! Groot gelijk heb je, mijn man is ook zo! Profiteer er maar lekker van, zij hoeven het allemaal niet te doen, dus even gezeur aanhoren, een drankje brengen noem maar op is wel het minste wat ze kunnen doen!
Ik hoop het zo dat ie er tussen zit!! <3 Ik vond de terugplaatsing echt oke, mijn man stond even verbaasd te kijken hoe snel het ging. Enkel het kathedertje voelde ik even, maar na de MMM onderzoeken ben je wel wat meer gewoon dan het inbrengen van een katheder. Schrijf ik wanneer ik echt ziek in bed lig, buik mega gezwollen, misselijk, moe, van heel de dag niet gegeten. Morgen maar even het ziekenhuis bellen als het niet beter is.
Als ik het nog kan zoals het traject voor mijn eerste kindje is de bloedname op 23/12 de eerste test. Ik vond zwangerschapstesten zooo vreselijk, liever bloedname en telefoontje, maar misschien denk ik er nu anders over. We zullen zien!
Alles bij elkaar denk ik, dat wachten óf hij ontdooit, weer naar het ziekenhuis.. telkens streepjes op de testen... natuurlijk is bij ons niet spannend meer na 35 rondes geloof ik daar namelijk niet meer in Ja voelt toch als grotere kans dus dan natuurlijk dus spannender! Eerste ivf ronde ben ik fluitend doorheen gegaan, na ivf 2 ging het ergens mis Hoe verder je komt hoe meer je ook weet dat dit de laatste kansen zijn, daarna sta je toch met lege handen.. Oh ik vind het spuiten, punctie en tp zelf verder ook niet zo erg hoor, ja tuurlijk is het niet niks, maar bij mij wel prima. Het zijn die spanningen elke keer die mij nekken. Slaat het spuiten aan, wordt er weer gecancelt, hoeveel follikels, hoeveel eicellen, zijn er bevruchtingen, zijn er cryos, ontdooit hij wel goed, is de test positief, en zoja ook goed, of weeeeer biochemisch. Het was ook niet dat ik bij poging 1 tm 3 veel follikels had, das best eng. Nu pas de laatste was het ruimer met 7. En dan dat geregel met onze 1,5 uur reistijd enkele reis naar alle afspraken op de meest onhandige dagen.. gaf me nogal eens stress Nee dat stuk vind ik zwaar. En dan ook nog het continu in 'wat als' leven. Ik was namelijk doodziek in mijn zwangerschap, dus, hoewwl je heel hard hoopt, hou je daar tóch rekening mee.. probeer dat wel niet te doen, maar als ik nu zwanger raak is er grote kans dat de zonervakantie geannuleerd moet bijvoorbeeld. Nouja ik zou qua gevoel best terug willen naar het onbevangen erin staan van ivf 1 (of eigenlijk 2, want de eerste werd gecanceld maar daar had ik toen ook oprecht geen last van). Is het te merken dat ik einde traject zit en er klaar mee ben?
Oh en dan vergeet ik nog verplichte wachtmaanden tussen ivf's of tp's omdat er geen plek is of om wat voor reden dan ook, die vond ik ook zwaar! Mijn leeftijd geeft me ook wel continu een soort gevoel van race tegen de klok ofzo.. ik wordt 42 in 2025.. tis gewoon mooi geweest.. Haha sorry ik zal me wel even terugtrekken, iedereen is hier nog zo lekker fris en positief
Wat staan er een record aantal afspraken trouwens maandag Iedereen superveel succes, hoop voor jou @Panda95 dat je na zo onwijs lang wachten mooi nieuws krijgt!! En voor jouw geduld ook bizar veel respect @Milena92 geef die cystes maar gewoon aan mij (1 meer of minder merk ik niet) kan jij eindelijk door
Ik denk nog steeds dat dit echt heel individueel is hoe je traject loopt. Bepaalde uitkomsten verzwaren het automatisch. Want vetgedrukt is denk ik datgene wat veel dames ervaren in de medische malenmolen los of het IVF is. De hoop/wanhoop! Persoonlijk ben ik ook niet in ivf gestapt met ‘nu heb ik meer kans’ uiteindelijk kom je teleurgesteld in het eindstation, afvragend of dit dan wel zou werken… maar dat is echt wel een persoonlijke factor. En inderdaad wat je zegt de wachtmaanden voor een nieuwe stimulatie zijn KUT, maar alsnog zitten hier dames niet in ivf die ook alsmaar moeten wachten. Deze bewonder ik ook héél erg! De MMM is gewoon helemaal kut, maar ik snap dat als je het eindstation nadert, het bij elke stimulatie/ TP zwaarder wordt.
Het is sowieso bij iedereen anders, ieder ervaart het anders en ieders traject is anders Bij jou trouwens wel heel interessant van die icsi he! Niet leuk maar wel interessant.. Ik denk dat je nu echt supergoede kans maakt, juist daarom, het lijkt of dat gedeelte dan toch het probleem is/was? Denk oprecht dat een volgende punctie je best wel eens bespaard kan gaan blijven.
Klopt inderdaad! Ja dat lijkt best. Ik heb mijn arts nog niet gesproken. Ik vermoed dat dat ook pas zal zijn als deze terugplaatsing niet gelukt is, maar mij lijkt het inderdaad ook dat dit het probleem kon zijn? We hadden waarschijnlijk nog een betere opbrengst gehad als alles ICSI was, want daar hadden we dus een score van 4 op 6…
Ja tis wel erg balen he dat je dat nou niet van tevoren al weet .. Maarja, je moet t ermee doen.. en hopen idd dat dit de eerste en laatste punctie was! (en eerste en laatste terugplaatsing)
Meid dit is juist de plek om deze gevoelens op papier te zetten he! Dit is geen plek waar je altijd positief hoeft te zijn. In sommige periodes heb ik over dat hele traject ook niets goeds te zeggenschap hoor Bij mij zelf vind ik de wachtweken niet zo heel erg, of de weken tot eerste echo. Ik kan wel leven met die spanning, zeker in het tweede geval. Het lastigste vind ik de prijs van de rietjes, de hoge druk die er daardoor op staat en nu in dit geval zelfs nog maar een beperkt aantal kansen voor een biologisch broertje of zusje. En ik vergelijk het altijd met de tijd dat ik zelfinseminatie deed met onze bekende donor. Dan reed ik twee keer per maand daarheen om ergens een plek te zoeken hiervoor in de auto gênant en zo stressvol. En iedere maand hoop je maar weer dat de donor niet ineens denkt, ik kap hiermee. Dan is dit ziekenhuis traject gewoon echt minder erg voor mij in vergelijking daarmee. Maar ik zit niet in ivf3, dus dat is totaal weer anders. Als ik bij ivf3 zou komen dan ben ik waarschijnlijk iedere poging doodsbang dat t mislukt. En ik snap je volledig dat je er klaar mee bent Omgekeerd als meestal geadviseerd hier, zou het je juist niet ook rust kunnen geven als je nu beslist dat je toch alle kansen benut? Dan heb je alles geprobeerd, en is het gewoon echt klaar over een paar maanden. Hoef je niet iedere maand te twijfelen of je verder gaat. En in het gunstigste geval eerder klaar en loopt t gewoon goed af Oja en jouw angst tegelijkertijd om zwanger te worden kan ik me ook goed indenken. Je wil het eindresultaat, maar niet het afzien ervoor! Ik hoop voor jou dat het dit keer gewoon toch anders gaat. De eerste zwangerschap is een tijd geleden, je lichaam is weer anders. Ik denk echt dat die kans er is.
@Panda95 en @nynepien morgen is de dag van de eerste meting! Succes alvast!! @Lieke2022 jij succes met je meting! En @Lief je emmy ophalen!!
@Milena92 Dat was voor mij dus echt iets nieuws wat ik hier geleerd heb dat je dat zelf moet betalen, ik schrok daar oprecht van.. gewoon 3x ivf wordt wel vergoed maar als je dan geen zaadjes hebt is het opeens andere koek...alsof je daar iets aan kunt doen....vind ik nog steeds gek. Want oprecht: wij hebben niet zomaar paar duizend liggen daarvoor.. dus daar zou ik ook zéker stress van krijgen.. Voor nu geeft het meer rust dat ik hierna kan zeggen 'klaar' dan dat mijn man de verwachting heeft dat we nog 3 tps hierna gaan doen haha. Maar niks ligt vast hoor. Ik weet ook niet of ik het kan, iets in de vriezer laten.. maar ik weet ook niet wat ik vind van bevallen op mijn 42ste En de zwangerschap ga ik gewoon dag voor dag bekijken idd, ik weet nu zoveel meer, dát gaat iig verschil maken, anders zou ik het er ook niet op wagen. Ik ben vandaag wel weer positief en denk steeds: omg morgen al!! Zo'n schoolreisje gevoel
Hihi ja meid misschien wordt dit hem dan eindelijk! je hebt nu lang genoeg gewacht, het is tijd ! Ja dat snap ik wel, dat je man dan ook ergens op rekent enzo. En leeftijd.. zou ik toch het minste naar kijken. Alles heeft voor en nadelen maar jullie bieden je kindje een liefdevol huisje dus meer is er echt niet nodig! Tegenwoordig is 42 echt nog heel jong. En ja, je was vast eerder gestart als die zwangerschap enzo niet zon trauma had achtergelaten. Het is nu eenmaal gelopen. Ja ik vind t ook bizar de prijzen die je moet betalen. Maargoed, je kan natuurlijk ook bij de Nederlandse donor bank aankloppen, volgens mij is dat dus gratis. Maarja wie gaat er nou jaren op zitten wachten. Dat is echt niet haalbaar! Tenzij je 20 bent ofzo en je weet t dan al, en je meld je zo vroeg al aan..