Volgens mij omdat er voor haat type ms geen medicatie nog is/was De stootkuren prednison werden gegeven bij chubs En die heeft ze ook niet meer. Ze gaat langzaam achteruit. En er is geen ommekeer of verbetering Ze heeft medicatie gehad voor het lopen specifiek, maar dat deed niks.(zou moeten opleveren dat ze binnen een bepaalde tijd meer meters kon lopen) Ze gaat 2x per jaar op controle 1x neuroloog 1x ms verpleegkundige Mag meer, maar dat wil ze niet Verder is ze bij een uroloog geweest ivm plasklachten, en een neuro-psychiater voor "denk-klachten". Logopediste Fysiotherapeut Edit: ze had xx? (Met chubs) En heeft nu primaire progressieve ms. Klachten met name op gebied van concentratie, denken, denksnelheid, geheugen Lopen Spierkracht algemeen (ze heeft de kracht wel, maat de energie niet. Met armpje drukken zal ze nog van me winnen, maar haar haar föhnen is te zwaar)
Oh Wauw! Dat is wel heel plotseling zo. Sneu voor de kinderen. Totaal onvoorbereid afscheid moeten nemen. Hoop dat er snel een goede vervanger is.
We waren net bij mijn grootouders en ik heb van mijn oma het houten naaikistje gekregen wat nog van haar overgrootmoeder is geweest. Moet je nagaan hoe oud dat al is, mijn oma is bijna 90, en daar dan de overgrootmoeder van. Heb zo een dingen het afgelopen jaar echt leren appreciëren
oh zo rot he.. hier ook eens gehad... zo verdrietig voor kinderen. En voor school en jullie ook... maar weer afwachten of ze iemand kunnen vinden op korte termijn.
Idd, heel wat huilende kinderen dan ook. Echt zonde. Ze deed mee aan examens voor een nieuwe functie binnen de scholengroep dus voor haar was het natuurlijk niet zo onverwachts. Onze jongste dubbelt dir jaar en had een volledig aangepast traject dus we hopen vooral dat de volgende dit even goed aanpakt.
@Neuzeke, ben nog steeds zo blij voor je! Ja natuurlijk niet voor je diagnose. Maar wel dat dit ziekenhuis het meteen zo goed opgepakt heeft! Echt heel netjes. En natuurlijk dat ondanks het een nare diagnose is. Het wel gewoon duidelijkheid geeft. ' al is er natuurlijk super veel verschil in voortgang etc'
Oh jee, hier was G al hopeloos in tranen om een verwacht afscheid van een juf. Onverwachts is eigenlijk wel een beetje barbaars. Zeker als er zo'n klik is. Het is wel iets wat je overkomt in het leven maar voor een school is zoiets doorgaans wel planbaar. Maak dan ff een klein momentje dat kinderen afscheid kunnen nemen of een geknutselde kaart kunnen geven.
Ik wil gewoon even boos schrijven .. Na 6 jaar in verwachting van ons zo geliefde en gewenste kindje.. Helaas werd het een miskraam.. En ik weet dat het stom en idioot naïef was, maar toen had ik meteen weer hoop.. Dat we weer zwanger zou kunnen raken.. Maar nee, m'n eerste menstruatie zet nu door en ik ben zo boos en verdrietig. Statistisch gezien gaat er geen kindje meer bijkomen en dat doet zo'n zeer. En ben ook zo boos op mezelf dat ik hoop heb. Ik had mooi zwanger moeten zijn met kerst, en niet ongesteld. Ik vind alles gewoon even stom.
Wat rot Ik had dit even gemist. Zie het nu, maar ik let normaal gesproken ook niet echt op onderschriften. Heel veel sterkte toegewenst ❤️
Juf wist het van donderdag avond en wij kregen de vrijdag mail. Maar als je examens meedoet weet je natuurlijk dat je weg wil gaan en de kans er is, dus voor haar zal dat onverwachts toch anders liggen.
Vooral dat kleine momentje was er niet en daar vind ik wel war van en vermoedelijk zal ik hiervan ook wel eens iets zeggen tegen de directie.
Ach lieverd, je mag boos zijn hoor. Het is ook heel verdrietig en daar horen allerlei gevoelens bij, ook boosheid. Heel veel sterkte en een dikke knuffel❤️