ja bijzonder hè van die zwarte ontlasting, ik vermoed dat er gewoon teveel ijzer in dat supplement heeft gezeten. Ah gelukkig heb je dat bevolkingsonderzoek gedaan en was dat gewoon goed. Maar inderdaad toch even naar laten kijken, spotting is super irritant. dat is inderdaad lastig van deze methode, maar zoals sabel aangaf is het wel te monitoren, dus ik ga hier gewoon om vragen, als de eerst volgende ronde weer zo raar is. maar inderdaad, liever OI, als dat voor mij werkt dan graag. En ook hierin zijn nog veel stappen mogelijk, wellicht ook met een spuit zodat een ovulatie zeker komt. hoe is het in het ziekenhuis voor jou gegaan vandaag?
Jeetje wat een verhaal en wat onwijs vervelend datje het gevoel hebt dat je helemaal geen grip en duidelijkheid hebt. Ik herken wel volledig wat je zegt over artsen en dat je het gevoel niet hebt dat je op ze kan vertrouwen. Ik moet zelf ook constant regie pakken, ze spreken elkaar tegen en zijn mega vaag. Vandaag afspraak met onze arts en zij sprak zichzelf zelfs tegen tov het laatste telefoongesprek. Ik ben nu geprikt op diverse virussen en ook mijn amh is nu geprikt ter voorbereiding op icsi. Ik heb echt aangedrongen op een uitstrijkje. Waar mijn eigen arts zei dat baarmoederhalskanker sterk lijkt omdat het met mijn cyclus meebeweegt de spotting maar daarna de echoscopiste zei dat ik daar niet van uit mocht gaan en zeker een uitstrijkje moest laten maken. Dus wat is nu de waarheid? Over die spotting doen ze verder laks en totaal niet bezorgd terwijl me dat toch niet normaal lijkt. Vind het echt onwijs vervelend. Had het er net met mijn partner over. Ik wil 1 ronde proberen in zkh hier en anders ga ik naar Duitsland. Waar meer expertise is. Ze zijn bij ons echt heel aardig maar ik mis echt regie. Voorbeeld ook dat de echoscopiste totaal verkeerd zat met mijn cyclusdag en daarom zei dat er nog geen groei was terwijl mijn cd 7 dagen verder lag. Echt het gebrek aan controle en inlezen voor afspraken begint me echt te frustreren.
Heel goed! Ik snap dat je daar dan voor wil kiezen en als je daarbij voor elkaar krijgt daar ze beter monitoren dan is dat een stuk fijner! Moet zeggen dat ik ook enorm opzag tegen IUI en de hormonen maar me dat alles mee is gevallen. Dus hoop voor jullie beide dat het niet zover komt maar misschien stelt dit wat gerust!
lastig hè al die verschillende info uit het ziekenhuis, goed dat je doorgedrukt hebt om het uitstrijkje te krijgen! Aah lief, ik weet niet of ik echt bang ben voor iui maar het lijkt me wel intensief, ook voor mijn man. Dit is wel een stuk eenvoudiger, alleen medicatie. Maar goed als het nodig is, dan is het nodig.
Jeetje! Jij maakt ook zat mee… super frustreerde als 2 experts elkaar tegen spreken. Je weet als ‘leek’ gewoon niet wat waarheid is en ondertussen blijf jij met de spanning en stress zitten. Ik snap goed waarom je naar Duitsland wilt. Dat is voor ons simpelweg te ver rijden, dus helaas geen optie. Mijn hoofdbehandelaar geeft ‘gelukkig’ (in hoeverre dat gelukkig is….) wel toe dat de zorg rondom vrouwen, hormonen en voortplanting nog niet is waar het moet zijn. Er zijn nogsteeds zaken die ze niet weten en in hoeverre hormonen invloed op bepaalde factoren kan hebben. ik heb het vermoeden dat ze in Duitsland daar veel verder in zijn.
Het uitstrijkje was echt vreselijk. Ik vroeg nog of het vergelijkbaar was met de IUI en ze zei van niet. Nou het deed echt zeer en ik lag huilend in de stoel. Ik heb ook nare ervaringen in het verleden dus pijn daar beneden is voor mij echt problematisch. Ze waren gelukkig wel heel lief maar ik vond het echt vreselijk. Uitslag pas over 4 weken. De IUI is voor je partner niet invasief hoor. Hij hoeft maar 1x zijn goedje in te leveren, verder kost het een man 0 moeite. Weet niet hoe ver je van het ziekenhuis woont maar richting je ovulatie moet je een aantal echo's en dan enkel nog de IUI zelf en daarna ben je er weer vanaf. Ik vind het an sich meevallen. Ik werd gekker in mijn hoofd van de ovulatietesten en dat je niet weet of je timing goed is dan van de IUI. Je hebt iets meer grip en controle omdat ze daadwerkelijk kijken hoe het vanbinnen is. Dat vind ik wel prettiger. Want een onzeker traject is het sowieso.
Ja het is niet niks allemaal. Het proces an sich is al genoeg en als je dan dus ook nog zorgen er omheen hebt (had van de week ook een mammografie vanwege een knobbeltje, bleek gelukkig niks aan de hand) dan is het wel erg veel. Shit dat dat te ver rijden is! Voor ons is het een uurtje dus dat gaat wel. Maar in Duitsland zijn ze idd verder en doen ze bvb een punctie standaard via een roesje. Hier in NL lopen ze echt achter en wat netjes dat jullie zkh dat ook gewoon onderkent! Ik vind het bijzonder dat het het vakgebied is van de doktoren hier maar zelf niet alles weten.
Ronde 12 van ons OI-traject met 5mg Letrozol en Ovitrelle 27-dec. echo —> 2 grote eicellen (27+22mm) links, gelijk Ovitrelle gespoten 28-dec. eisprong —> veel last van steken, dus waarschijnlijk zijn de eitjes 36u ná Ovitrelle gesprongen DPO1 (29-dec): geen klachten DPO2 (30-dec): hoge hartslag, 84 in rust. Tepels jeuken en de zijkant van mijn borsten is gevoelig/pijnlijk. DPO3 (31-dec): nogsteeds een hoge hartslag, is dit een symptoom? Of moet ik gewoon naar de dokter? Onrust in buik en liezen DPO4 (1-jan): hartslag blijft rond de 74, nogsteeds best hoog voor mijn doen (normaal 65). HAP gebeld en langs geweest, conclusie: geen directe oorzaak en ook niet iets om mij zorgen om te maken. Niet gevraagd of dit gerelateerd kan zijn aan een zwangerschapsymptoom, want ik lees hier nergens iets over. Borsten voelen verder zwaar en voller. DPO5 (2-jan): hartslag nogsteeds hoog (75). Ook last van mijn borsten, ze voelen pijnlijk/beurs. DPO6 (3-jan): hartslag nogsteeds rond de 75. Mijn borsten zijn gevoelig, lijken groter en voelen zwaar. Zelfs manlief valt dit op. Verder niet veel klachten DPO7 (4-jan): hartslag rond de 75 in rust. Mijn borsten zijn nogsteeds gevoelig en voelen zwaar. DPO8 (5-jan): hartslag rond de 75 in rust. Borsten zijn echt groter! Normaal vallen ze in mijn beha, maar nu komen ze er iets bovenuit. Verder wel last van zeurende in mijn liezen. DPO9 (6-jan): hartslag daalt gelukkig weer een beetje rond de 70. Borsten blijven groot en steken duidelijk boven beha uit. Verder geen pijnklachten meer aan mijn borsten. In de middag een klein beetje bruine afscheiding én een rode veeg in mijn urine alsof er een druppelbloed in gevallen is. Menstruatie? Dat is vroeg…. Ook een drukkend gevoel op mijn onderbuik. DPO10 (7-jan) DPO11 (8-jan) DPO12 (9-jan) DPO13 (10-jan) DPO14 (11-jan) DPO15 (12-jan) DPO16 (13-jan) Testdag! Verwachtingen? Ik denk dat het deze ronde opnieuw mislukt is. Mijn buik is onrustig en vergelijkbaar als ik ongesteld moet worden. Maar ik lees ook verhalen van andere die vergelijkbare klachten hadden met een opkomende menstruatie. Genoeg redenen dus om mijzelf deze week volledig gek te maken
wat fijn, dat jouw arts dat gewoon toegeeft, dat zou ik al heel fijn vinden! Ja wat ik begrepen heb volgens ze in Nederland vooral protocollen en kijken ze in Duitsland en België veel meer naar waarom lukt het niet bij jou. Ik zelf heb eigenlijk op de planning staan als oi niet lukt om naar België of Duitsland te gaan voor onderzoeken en het behandeltraject misschien wel in Nederland uit te laten voeren. Want wij komen uit het westen, dus ook heel ver rijden. Maar voor een tweede ivf zou ik dan misschien het er wel weer voor over hebben. Maar goed stap voor stap.
Aah wat verschrikkelijk zeg. Kan me voorstellen wat je zegt dat het door die nare ervaring allemaal al helemaal extra weegt. Aah vind het heel naar voor je. Ik heb nu 2 keer een uitstrijkje gehad, de eerste keer voelde ik er echt letterlijk niks van en was ik er heel bang voor. De tweede keer was ik dus niet bang en deed het wel heel zeer. Misschien heeft het te maken met hoever je in je cyclus bent. Spannend die 4 weken, ik ga duimen op een goede uitslag. ja hahaha in principe hoeft het niet intensief te zijn. Maar ik weet niet hoe dat met iui gaat, maar hij heeft nu 2 keer zaad moeten inleveren. En dat moest op afspraak qua tijd, nou die tijdsdruk zorgt er bij hem dus voor dat het niet lukt. In principe maakt timing me niet zoveel uit, we zorgen dat we voldoende seks hebben om het zo maar te zeggen haha. Ik doe die testen meer omdat ik benieuwd ben, wanneer de ovu ong is. Maar die controles qua monitoring en echo zou ik wel graag willen hebben.
Ja ik dacht dat het wel mee zou vallen dus was nogal verrast door de pijn. En idd het moment in je cyclus zal inderdaad wel uit maken maar wat dan het beste is weet ik niet. Mocht het niets zijn dan ben je ook terug bij af want waarom heb ik die spotting dan. Maar we wachten het wel even af. Hahha dat snap ik voor je man! Mijne wordt er ook niet vrolijk van en het heeft ook invloed op zijn kwaliteit omdat hij daardoor minder volume inlevert! Wij hadden ook wel genoeg sex maar te vaak achter elkaar is niet goed en je weet ook niet of je precies rond je ovulatie zit. Soms komt het die week net wat minder goed uit en dan is het een moetje en dat hielp ook niet. Dus dat monitoren etc vind ik wel fijn. Hoef ik me over de timing niet meer druk te maken.
Lastig dat van die spotting, hebben ze daar geen enkele mogelijke verklaring voor? Dat wist ik dus niet dat het ook echt minder kan zijn door de druk. Ik ben bij IUI of ivf bang dat het op het moment dat het echt moet dus echt niet lukt. En dat zo’n behandeling dan niet door kan gaan. Vandaar dat ik extra blij ben met dat ik dus eigenlijk geen goede eisprong heb, klinkt misschien gek, maar daardoor kunnen we wel deze behandeling doen. En qua timing, in principe als ze dit gaan monitoren zou je denk ik hetzelfde proces doorlopen als IUI denk ik, behalve dan de inseminatie. maar inderdaad daar baal ik ook van, dat het soms echt een moetje is. Voorheen, vond het eigenlijk even vaak plaats, maar nu voelt het toch soms anders. Vind ik wel jammer dat het spontane eraf is gegaan, althans rond de eisprong dan.
Ronde 12 van ons OI-traject met 5mg Letrozol en Ovitrelle 27-dec. echo —> 2 grote eicellen (27+22mm) links, gelijk Ovitrelle gespoten 28-dec. eisprong —> veel last van steken, dus waarschijnlijk zijn de eitjes 36u ná Ovitrelle gesprongen DPO1 (29-dec): geen klachten DPO2 (30-dec): hoge hartslag, 84 in rust. Tepels jeuken en de zijkant van mijn borsten is gevoelig/pijnlijk. DPO3 (31-dec): nogsteeds een hoge hartslag, is dit een symptoom? Of moet ik gewoon naar de dokter? Onrust in buik en liezen DPO4 (1-jan): hartslag blijft rond de 74, nogsteeds best hoog voor mijn doen (normaal 65). HAP gebeld en langs geweest, conclusie: geen directe oorzaak en ook niet iets om mij zorgen om te maken. Niet gevraagd of dit gerelateerd kan zijn aan een zwangerschapsymptoom, want ik lees hier nergens iets over. Borsten voelen verder zwaar en voller. DPO5 (2-jan): hartslag nogsteeds hoog (75). Ook last van mijn borsten, ze voelen pijnlijk/beurs. DPO6 (3-jan): hartslag nogsteeds rond de 75. Mijn borsten zijn gevoelig, lijken groter en voelen zwaar. Zelfs manlief valt dit op. Verder niet veel klachten DPO7 (4-jan): hartslag rond de 75 in rust. Mijn borsten zijn nogsteeds gevoelig en voelen zwaar. DPO8 (5-jan): hartslag rond de 75 in rust. Borsten zijn echt groter! Normaal vallen ze in mijn beha, maar nu komen ze er iets bovenuit. Verder wel last van zeurende in mijn liezen. DPO9 (6-jan): hartslag daalt gelukkig weer een beetje rond de 70. Borsten blijven groot en steken duidelijk boven beha uit. Verder geen pijnklachten meer aan mijn borsten. In de middag een klein beetje bruine afscheiding én een rode veeg in mijn urine alsof er een druppelbloed in gevallen is. Menstruatie? Dat is vroeg…. Ook een drukkend gevoel op mijn onderbuik. DPO10 (7-jan): misselijk, duizelig en hoofdpijn! De ochtend begint ook met bruine afscheiding en kleurt zelfs roze. De bruine afscheiding komt en gaat door de dag heen. Helaas in de avond ongesteld! Kak…. Slecht begin van 2025.
dankjewel <3 Gisteravond ook gelijk een goed gesprek gehad met mijn man. Hij was er ook van overtuigd dat het deze ronde raak zou zijn en bij hem was de teleurstelling erg groot. Hij heeft aangegeven dat hij klaar is met dit behandelplan en graag wilt doorstappen naar de volgende optie. We merken toch wel dat ‘het verplicht seks hebben op 3 momenten rond de eisprong’ na een jaar toch spanning opbouwt tussen ons. Het spontane is eraf en het voelt als een verplichting. Extra zuur als je na een jaar nog nooit resultaat hebt gezien (een positieve test). Vanmorgen heb ik gebeld en vrijdag heb ik een telefonisch afspraak met mijn behandelend arts. Hopelijk kunnen we doorstappen naar een volgend plan.
Jeetje wat balen!!! Jammer dat 2025 zo moet beginnen voor jullie. Fijn dat jullie er een goed gesprek over hebben gehad. Hopelijk gaan de volgende stappen wat goeds voor jullie betekenen! Ik ga voor jullie duimen, veel liefs Xx
Aah dat snap ik heel goed. Fijn dat jullie goed met elkaar hebben kunnen praten erover. En inderdaad snap jullie heel goed, als het telkens op hetzelfde uitdraait, dan wil je niet telkens hetzelfde blijven doen, maar verder. Je wordt er ook gewoon mega onzeker van als je nooit een positieve test hebt gezien, ik kan me dat gevoel nog goed herinneren, van voor de ovulatie inductie. fijn dat je zo snel je behandelend arts kan spreken. Hoop dat jullie samen een goed behandelingsplan kunnen opstellen waar jullie achterstaan. En dat het jullie ook wat rust geeft en het weer wat spontaner kan worden, want ook dat begrijp ik heel goed. Dat is gewoon heel naar. Succes vrijdag en ben benieuwd hoe het nu verder voor jullie gaat! Dikke knuffel en ook sterkte voor je man!
Nee ze hebben daar geen enkele verklaring voor en als ik niet had aangedrongen had ik zelfs nog geen uitstrijkje gehad. Dus ze nemen het naar mijn idee ook niet mega serieus. Ja mannen produceren meer als ze heel erg opgewonden zijn. En in een zkh setting zijn de meeste mannen niet bepaald opgewonden dus dat heeft ook invloed op de hoeveelheid. Het verschilt ook weer per zkh want bij ons lieten ze het gewoon doorgaan met 150.000 zaadcellen maar op veel plekken blazen ze het af onder de 700.000. Als ze gaan monitoren ben je inderdaad op deze manier een stuk beter af! Herken wel wat je zegt, dat bedoelde ik ook, dat je rondom de eisprong de spontaniteit kwijt was en dan kreeg mijn partner ook druk dus dat helpt ook niet mee. Hij voelt toch aan dat hij dan moet presteren. Was net in het zkh maar geen groei tov maandag, nog steeds 9mm. Ik weet niet waarom nu mijn cyclus, ondanks de gonal f, zo reageert. Ik moet medicatie vandaag ophogen en vrijdag terug. Ik vroeg ook of het bloedverlies ermee te maken kan hebben en ze zei dat weten we niet. Omdat ze niet weten wat het is. Zo onwijs frustrerend dat ik dit al sinds oktober roep en nu pas begin februari de uitslag krijg terwijl we dit allang onderzocht hadden kunnen hebben. En nu doet ook nog mijn cyclus raar. Heb er allemaal weinig hoop meer op deze maand. Gok inseminatie dan ook pas na het weekend met dit verloop.