Hoezo je kunt dat niet aan? Komt op mij zeer onvolwassen over om maar te hopen op een ongelukje. Of het bij hem te leggen. Van je partner net zo goed trouwens. Maar een kind is een gezamenlijke keuze waar beiden achter staan. Uiteindelijk draagt de vrouw de grootste lasten. Niet alleen de zwangerschap maar ook in opvoeding en verzorging (en helaas ook vaak bij een scheiding). Moet er niet aan denken dat mijn kind later zou horen of merken dat het feitelijk ongewenst was. En dat doet ook wat met je relatie.
Voor een vrouw toch net zo goed? Van het overgrote deel van de vrouwen is met de billen bloot en benen wijdt voor medici geen hobby.
Uiteraard (ik zei ook nergens dat dat niet zo is). Maar ik moet wel eerlijk zeggen dat zeker tijdens de bevalling ik daar niet heel erg over nadacht. Maar meer: het moet er uit.
Tijdens de bevalling niet nee maar dan ben ik mentaal ook anders dan bij uitstrijkje/inwendige echo/spiraal plaatsen. En daar vergelijk ik het knippen eerder mee dan met een bevalling. Ik ga er tenminste vanuit dat als een man pijn heeft wat te vergelijken is met weeën het hem ook een stuk minder boeit hoeveel medici aan zn spulletje moet zitten
Oh dat zal vast. Ik moet zeggen dat ik, dat wat je als eerste quotte van mij, niet bedoelt heb als een soort vergelijk tussen mannen en vrouwen en hoe ieders beleving is wanneer daar wat aan de hand is. Ik vond meer dat er redelijk makkelijk gezegd wordt: ik heb al genoeg gedaan (als vrouw) laat hij nu maar eens en doet hij het niet, pech dan is een ongelukje zijn probleem, ik vind het niet erg (die strekking). Het is gewoon je beide verantwoordelijkheid, hoeveel je als vrouw ook denkt gedaan te hebben. En een man mag er ook gewoon zijn tijd voor hebben er klaar voor te zijn. Dat mag een proces zijn die bij de een makkelijker en sneller gaat dan bij de ander.
En toch vind ik dat een man zich er dan erg makkelijk vanaf maakt. Als hij echt niet meer wil, moet hij zich maar laten steriliseren. En anders moet hij altijd correct omgaan met het condoom.
Ik begrijp je punt. Maar als je man echt niet meer wil, neem ik aan dat hij het condoom ook niet vergeet. En anders ben jij toch degene die er op het moment wat van kan zeggen? Ik heb ook de wens voor een 4e, man (nu nog) niet. Echt niet dat ik er dan maar aan denk om “expres” zwanger te worden. Dat kan je gezin ook breken, want overleefd je huwelijk dat wel?! Ik zou dat er echt niet voor over hebben. Hoe leuk ik een 4e ook zou vinden, ik ben nu al heel blij met 3 gezonde kinderen.
Hij mag daar zeker de tijd voor nemen, het is toch (semi) definitief iets wat er gebeurd. Alleen kan hij wel in die tijd ook zijn verantwoordelijkheid nemen door ook initiatief te nemen bij het condoom. Condoom vind ik wel een gedeelde verantwoordelijkheid omdat je daar samen actief aan kan (/moet) denken. En in tegenstelling tot bijna alle ac heeft het geen invloed op de vrouwelijke hormonen/cyclus. Want de man kun je niet dwingen om zich te laten steriliseren maar net zo min kun je ee vrouw dwingen om hormonen te gebruiken of koperspiraal te plaatsen.
Maar het is toch niet zo dat degene die niet wil maar alle verantwoordelijkheid moet dragen? Dit is toch een beslissing die je samen neemt? En als je dan samen besluit (omdat de één niet wil) niet voor nog een kindje te gaan, dan zorg je er toch ook samen voor dat er niet alsnog een zwangerschap ontstaat? Sorry, misschien mis ik iets, maar ik kan er gewoon echt niet bij dat je er bewust voor zou kiezen om dit níet als gezamenlijke verantwoordelijk te zien en het volledig op hem afschuift - wetende dat hij écht geen kinderwens heeft. Hoe is de seks dan? Lig je ondertussen dan steeds maar te hopen dat hij niet aan een condoom zal denken? Dat je er als vrouw op een gegeven moment voor kiest geen hormonale anticonceptie meer te gebruiken, kan ik me echt helemaal voorstellen. Maar condoomgebruik is iets wat voor beide geen gevolgen heeft en waar je prima beide aan kan denken en voor kan zorgen.
Denk dat je het verkeerd begrepen heb. Bedoel meer, dat het mentaal erg zwaar kan zijn wanneer je een (volgend) kindje wilt en je partner niet. Dan is het wel zo fijn als de partner die geen kind wilt daar zo goed mogelijk zijn best voor doet. En in het algemeen gebeurt dat ook vanzelf, want als een man geen kind wilt denkt die minstens 90% van de tijd echt wel op tijd aan dat condoom. En ja die keren dat ik hem eraan moest herinneren, dat viel mij zwaar. En ja als ik er aan dacht, dan hoopte ik soms dat hij het condoom niet zou pakken… maar niet uit pure vergeetheid, maar meer dat hij z’n mening bij gesteld had. Ons eerste kindje is geboren uit onzorgvuldig condoomgebruik. Vruchtbare periode wel, rest van de tijd niet. Als het dan anders loopt, of je weet even niet hoe je cyclus loopt, kan het snel gebeurd zijn. Daar waren we allebei op dat moment nog niet aan toe. Dus moesten allebei even schakelen. Maar zijn we ook allebei dolgelukkig mee. 2de kindje kostte bijna een jaar van proberen, dat is ook zwaar geweest. Zeker als het de eerste keer ‘zo makkelijk’ ging krijg je het gevoel dat je lichaam faalt ofzo. maar dan dwaal ik af. Ik weet dus wel dat er een verschil zit in een man die écht niet wilt, en 1 die nu nog niet wilt. Als je naar het condoomgebruik kijkt. En je kan mij niet wijsmaken dat een man die het condoom vergeet daar niet de gevolgen van kent. En tussen het creëren van het kind en het geboren worden van een kind zit zoveel tijd. Zijn maar weinig kinderen die ongewenst geboren worden, zeker in vergelijking met het onbedoeld gecreëerd. Als een kind echt ongewenst zou zijn, dan zou ik het niet geboren laten worden. Hoe moeilijk ik dat ook vind. Het enige dat ik probeerde te zeggen, is dat ik soms het er moeilijk mee had een zwangerschap te voorkomens Omdat die soortgelijke gevoelens opwekte als wanneer ik een zwangerschap zou moeten beëindigen. misschien ben ik hier alleen in, maar ik weet vrij zeker dat er meer vrouwen met een kinderwens hier net zo over denken.
Ik ben het hier echt mee eens! Het is zeker een ingewikkeld dilemma als de 1 wel een wens heeft voor een volgend kindje en de ander niet. Maar niet zorgvuldig met dit dilemma omgaan vind ik onvolwassen. Geef het de tijd om helder te krijgen wat jullie met dit dilemma willen, en gebruik tot die tijd betrouwbaar een voorbehoedsmiddel. Dat kan een condoom zijn, maar dan moet je het wel structureel gebruiken. En niet laten afhangen van je cyclus. Want dat kan zomaar wisselen per maand, ook als je normaliter regelmatig bent.
dat klopt, en hebben we ondervonden met de eerste. Vandaar dat mijn vriend zich er nu meer voor inzet. En ze praktisch nooit vergeet. verder ga ik met niet verdedigen voor een beschuldiging waar niks van klopt. Het leek mij dat ik redelijk goed verwoord had hoe onze situatie is. Maar als dat niet voldoende blijkt te zijn, zo be it. ik weet in elk geval dat wij een goede en stabiele relatie hebben. En we elke situatie samen aankunnen, omdat we eerlijk naar elkaar toe zijn en niks onmogelijks van elkaar verwachten.
Dit inderdaad. En daarnaast wat als het andersom is? De vrouw is klaar en de man nog zeker niet? Gelukkig konden we samen de verantwoordelijkheid nemen daarin, ook voor de vasectomie. En ja dan kan je zeggen dat de vrouw in dat geval haar AC moet regelen, zij wil toch niet meer? Maar als én hormonen niet gaan én je als een rund bloedt met de koperspiraal én je man een condoom niet fijn vindt? Ik ben dankbaar dat we mekaar daarin konden vinden in de gezamenlijke zoektocht van verantwoordelijkheid nemen, zonder meteen aan geheelonthouding te moeten doen.
Je oorspronkelijke vraag is een flinke zijstraat ingeslagen. Heb je voldoende antwoord op de vraag gekregen? hoe sta je er zelf eigenlijk in? Je wilt niet nog een kindje had ik begrepen toch? En in hoeverre sta je dan open op de kans van een ongelukje? Mijn vriend wilt dan toevallig zelf sterilisatie, ik was er eerst nog niet aan toe. Maar zijn broer wilt dat bijvoorbeeld totaal niet. En vind het wel prima dat z’n vrouw de pil slikt. (Vind zelf soms ook wel fijn, aangezien ze menstruatie kan opschuiven) Als ik geen slechte ervaring ermee had, zou ik misschien een spiraal laten zetten… ik toen geen menstruatie dus dat is ideaal. Ook met de minipil had ik die trouwens niet… Maar merk toch dat je veel meer jezelf ben zonder die hormonen. Ik denk dat jullie er misschien wat meer over moeten spreken. Duidelijk maken waarom je geen hormonen meer wilt. Als je je zelf ook zorgen maak om een ongelukje met condooms, zou ik dat ook zeker kenbaar maken. En uitleggen dat je het daarom fijn zou vinden als hij een sterilisatie wilt overwegen. Tuurlijk hoeft het niet nu gelijk. Maar na een tijdje merk je vanzelf hoe de condooms voor jullie werken. En of je het risico acceptabel vind of niet. Wellicht dat wanneer hij er wat langer over nagedacht heb, hij er wel anders in sta. vraag ook gericht naar z’n zorgen mbt sterilisatie. En hij kan natuurlijk altijd eerst meer informatie hierover inwinnen alvorens hij besluit het wel of (voorlopig) niet te doen. Ik hoop dat jullie op 1 lijn komen hiermee.
Nou inderdaad. Haha. Wij hebben vier kinderen van een paar maanden, 3, 4 en 7. Zoals gezegd is het voor mij man helemaal prima met 4, wat ik begrijp want dat is natuurlijk al een fantastisch stel! Mijn man wil dus echt geen sterilisatie en verder verdiept hij zich er totaal niet in. Hij geeft alleen aan het niet te willen. Hij verlangt ook niet van mij dat is nog aan de anticonceptie ga, dus dat is verder prima. Maar onze gesprekken hierover zijn kort: hij wil het niet, klaar. Hij lacht er een keer om en gaat weer verder waar hij mee bezig was. En ik wil geen hormonen en geen spiraal laten plaatsen, dus kom je op een condoom uit. Onze intieme momenten zijn er nog weinig geweest dus hoe dit condoomgebruik er in de praktijk uit zal zien, weet ik nog niet. Mijn gevoel hierbij? Ik ben diep van binnen blij dat hij geen sterilisatie wil. Dat vind ik ook wel erg definitief. Ik zou het zelf leuk vinden als er nog een kleintje bij zou komen. Ik merk aan mezelf dat ik een soort van hoop blijf houden zolang hij niet gesteriliseerd is.
Het is heel erg wennen aan het idee dat ik weer moeder ga worden. Ik ben 37 en mijn man 44. We hebben al 2 kinderen van 11 en 9 jaar, 2 jongens zijn dat.
hier het eerste jaar condooms gebruikt en erna heb ik een koperspiraal genomen. daar ben ik opzichtig wel tevreden over.
dat je hoop blijft houden herken ik heel goed. Wellicht heeft het bij jullie allebei even tijd nodig, om zeker te weten of 4 goed is of nog 1 erbij. en wellicht dat over een tijdje het gesprek ook meer opent. Want ik denk dat je uiteindelijk wel wilt/hoopt dat hij zich laat steriliseren. Dan is het wel fijn als dat met elkaar besproken kan worden. En (hopelijk zonder de discussie te heropenen,) zou een man dat toch ook gewoon ervoor over moeten hebben…? maar alles op z’n tijd. het is in elk geval fijn dat je op dit moment allebei hetzelfde wilt, namelijk geen nieuwe baby. en als dat veranderd is de optie er nog.