Ja dat zou goed kunnen, maar is dit niet ook iets van "gras is groener"? Misschien is die ander na zoveel jaar ook wel heel anders. Neem aan dat je je ex partner in het begin ook erg leuk vond. Ik zou dan liever eerst alleen verder gaan denk ik.
Eens En trouwens @Nellie4 Je kunt wel degelijk op een dag wakker worden en merken dat je 15 kilo zwaarder bent. Ik had het lang geleden. Ja. Ik wist wel dat ik wat zwaarder werd, maar dat viel best mee in mijn ogen. Ik zag het echt niet. En was te druk met andere dingen om me er druk over te maken. Tot ik vakantiefoto's aan het uitzoeken was en er 1 tegenkwam van de groep meiden liggend op een handdoekje op het strand, van achteren genomen. Ik dacht eerst dat de meeste rechtse dame iemand anders was (de dikke vrouw in de groep). Tot ik besefte dat zij er die dag niet bij was. En dat ik het zelf was met die dikke kont. Eye-opener. Weegschaal gepakt. Meer dan 10 kilo te zwaar. Vergelijk richting relatie. Je hebt een goede relatie. Je bent beide druk met werk, kinderen, opvang, etc. Je leven is oppervlakkig prima op orde. Veel dingen waar je voldoening uit haalt. En op een dag gebeurt er iets waardoor je ineens beseft hoe ver jullie uit elkaar zijn gegroeid. En natuurlijk. Het is beter om regelmatig te wegen. Maar in de ratrace van het leven -en voor velen is het dat vaak ook echt- kan dat vergeten worden. En dan is er een lekkere buurman nodig om de boel wakker te schudden.
Je reageerde op mij. Ik zie die zin niet staan?je legt nu woorden in de mond die niet gezegd zijn. Ik zou er voor geen miljoen willen wonen, dat zei ik. En daar reageerde je dus op.
Maar hoe anders kan dan? Dat weet je juist toch helemaal niet? Je kent hem amper meer, jullie zijn ouder en veranderd. Je bent nu elkaar aan het leren kennen. Ik vraag me dus echt af wat er nu anders is en beter? Met hem?
Ik reageerde op Anouk2005, die zei dat je er nog niet dood gevonden wil worden. Dat vond ik (en vind ik nog steeds) erg overdreven. Verder leg ik jou geen worden in de mond en ik laat het hier ook bij, want zoals gewoonlijk lijk jij weer op rellen uit te zijn.
Je noemt ook wel meteen extremen he . Je kunt, in mijn ogen, geen beslissing nemen op het moment dat je hoofd bij iemand anders zit. Op dat moment kun je namelijk alleen nog maar de negatieve kanten zien van je partner. Daarnaast zie je alleen de mooie kanten van degene waarop je verliefd bent. Zelfs relatietherapie hoeft dan niet te werken. Trust me. Been there, done that. Je kunt pas helder nadenken wanneer dat uit het systeem is. Want het beïnvloedt/ kleurt je mening en gevoel nogal.
Je eigen geluk gaat boven alles wat mij betreft. En of TS echt zo gelukkig getrouwd was valt te bezien als het een feit is dat zowel zij als haar ex nu een stuk gelukkiger lijken en beter functioneren nu samen. Wat mij betreft is het idd soms gewoon op. Ik geloof dan ook niet in eeuwige trouw. Ik geloof in trouw zolang we beide gelukkig zijn
Volgens mij reageerde je op mij en niet op Anouk. Prima dat je het hierbij laat. Hoe je überhaupt weer bij rellen uit komt mag Joost weten, maar dat zal vast een vooroordeel zijn. Niet juist dus, en dat had je ook kunnen weten als je alles had gelezen.
Daar denk ik toch anders over. Ik vind mijn eigen geluk zeker belangrijk, maar niet ten koste van een ander. Soms kun je niet anders en dan houdt het op, maar daar gaat voor mij dan wel heel veel aan vooraf.
Dat was vast niet de afgelopen 10 jaar? Echt no way dat ik daar ooit zou willen wonen al kreeg ik een miljoen terwijl ik daar van geboorte tot mijn twintigste prima heb gewoond. Het is zo onveilig en er zo enorm veel overlast. Dus nee, je wil er niet dood gevonden worden.
Ze had toen misschien ook nog geen kinderen? Geen idee, maar dat scheelt misschien ook wel. Al zou ik er ook alleen nooit willen wonen hoor, maar mn kinderen zou ik daar toch echt niet op willen laten groeien.
Ja klopt, ok, had er niet bij stilgestaan dat er vast één en ander veranderd kon zijn. Desalniettemin woont de oom van mijn man er nog steeds met plezier, dat is gewoon een keurig persoon, maar heeft zover ik weet nergens last van. Zal wellicht ook te maken hebben met dat hij in het nieuwbouwgedeelte woont.
Ik ben er van overtuigd dat als je zelf niet gelukkig bent je een ander dat ook niet kunt maken. En natuurlijk hebben we het niet over een week niet zo happy maar over gewoon echt niet gelukkig of je realiseren dat je het niet meer voelt. En dan vind ik het alleen maar dapper dat je, ondanks dat je weet wat de gevolgen zijn, voor jezelf durft te kiezen. En ook eigenlijk het meest eerlijke tegenover de ander. Zou jij samen willen zijn met iemand die niet gelukkig met je is?!?? Vind dat mensen te vaak uit gewoonte of uit praktische overweging bij elkaar zijn
Je hoeft een ander ook niet gelukkig te maken, dat komt uit jezelf. Net als dat een ander jou niet gelukkig kan maken. Als je allebei gelukkig bent, kun je elkaar wel extra gelukkig maken, maar het moet toch uit jezelf komen. En voor jezelf kiezen is prima, maar dat vind ik van een heel andere orde dan voor iemand anders kiezen en als iemand echt niet meer gelukkig met jou is, tja, dan begrijp ik het heel goed als het op een gegeven moment klaar is, ik zeg ook nergens dat je nooit uit elkaar moet gaan. Maar het gras is vaak maar tijdelijk groener, dus focus je dan op jezelf en niet op die nieuwe persoon die je zogenaamd gelukkig zou kunnen maken. En vergis je niet, sommige mensen gaan er héél ver om in zichzelf gelukkig te maken en vergeten daarbij iedereen om zich heen. Zo wil ik niet zijn.
Wat mij betreft zit er iets niet goed in je relatie als je open gaat staan voor een ander. Als jij gelukkig bent met je partner kan daar niemand tussen komen. Dan sta je daar niet eens voor open. Ongeacht wat die ander ook doet of zegt. En een verliefdheid kan misschien gebeuren maar dan neem je direct maatregelen want je partner gaat voor. Als je op dat moment twijfels hebt over je partner. Of eigenlijk die ander liever ziet dan zegt dat echt wat over je relatie. Dat kan een aanleiding zijn om zelf goed na te denken over je partner en samen dat gesprek aan te gaan. Zoals eerder beschreven ik vind samenleven alleen vanwege een belofte een wassen neus. Je bent samen omdat je dat beiden wilt. Anders heb je slechts een leeg huwelijk (of een toneelstuk). En ik wil dat mijn partner ook echt met mij wil zijn. Dus invulling geven aan de belofte. Die belofte zegt niets als iemand niet bij jou wil zijn.
Zo denk ik er ook over. Maar ik vind ook dat wanneer het toch zover komt, dat je dan nog uit fatsoen richting je huidige partner eerst de boel af kunt sluiten voor je met iemand anders verder gaat. Blijkbaar stond je er al voor open inderdaad, maar dat wil niet altijd zeggen dat die partner er net zo in stond.
Dit inderdaad Mijn ex scharrelde al 6 maanden achter mijn rug om met de een of andere vrouw Dat hij niet naar mij toe is gekomen en heeft gezegd: dit is er gebeurd. Dan hadden we kunnen zeggen oké, wat nu. Gaan we proberen om de boel nog te reden, of sluiten we het af. Maar hij heeft er bewust voor gekozen om mij en zijn gezin te bedriegen, dat vind ik echt zo’n verraad.