Wij zijn dit jaar 25 jaar getrouwd. We zijn normaal niet van die feestvierders, maar het leek mij wel leuk om hier toch iets aan te doen. Vorig jaar gooide ik voor het eerst een balletje op, mijn man vond het ook wel een leuk idee. Maar we verschillen nogal van mening over de grootschaligheid ervan. Ik zou het liefst onze gezamenlijke vrienden en familie uitnodigen voor een bbq bij ons thuis. We hebben een grote tuin en het feest valt in de zomer. Mijn man wil ook zijn collega's en allerlei vrienden van hemzelf uitnodigen. Het grootste deel daarvan ken ik niet of alleen van naam/gezicht. Ik heb zelf niet veel eigen vriendinnen. Onze gezamenlijke vrienden en familie kennen die mensen ook allemaal niet. Ik ben een beetje bang dat het dan een wat onsamenhangend gebeuren wordt, met allemaal groepjes die niet met elkaar praten omdat ze elkaar niet kennen. Binnen de mensen die elkaar wel kennen botert het ook niet altijd even goed, dus groepjes komen er toch al wel, maar in elk geval kennen al die mensen elkaar nog. Het ontaarde bijna in een echt meningsverschil. Aangezien wij vrijwel nooit ruzie hebben, leek het me destijds niet verstandig om een ruzie over ons 25-jarig huwelijk te riskeren, dus ik heb het toen even laten liggen. Ik dacht eerst: laat maar, ik begin er niet meer over, mijn man organiseert toch nooit zelf iets, en als ik het op deze manier moet doen heb ik er geen zin in, dus dan komt er maar geen feest. Maar ik zit er soms wel over na te denken. Wat vinden jullie: moet je op zo'n feest maar gewoon iedereen uitnodigen, of is het passender om alleen de mensen te doen die je samen kent?
Hmm, ik zou zelf voor een gezelschap gaan waar je je beiden goed bij voelt. In ons geval waren dat bij ons 12,5 jarig huwelijksfeestje de naaste familie, vrienden en buren. We zien elkaar regelmatig, komen bij elkaar op verjaardag etc. Net als wat jij voor ogen hebt, hadden we een BBQ, mooi weer (gelukkig), heel ongedwongen allemaal! Toen we trouwden inderdaad wel groter feest met daarnaast ook vrienden/kennissen die verder weg staan, collega's en mensen die we weer op andere wijze kenden. Was ook leuk, maar ik zou het niet weer zo doen. Daarbij is het hier echt ongebruikelijk tegenwoordig dat collega's op huwelijksfeesten worden uitgenodigd en personeelsfeestjes zijn tegenwoordig zelfs bijna altijd zonder aanhang. Zijn collega's zou ik dus zelf niet voor kiezen, zijn vrienden ligt eraan, ken jij ze ook? Als ze ook wel bij jullie thuis komen en het er niet mega veel zijn, zou ik dat nog niet zo raar vinden. Of ik zou ze echt heel vervelend moeten vinden, haha
Wat lastig…. Weet je wat het is? Jouw man spendeert veel tijd ook met collega’s, die ziet hij misschien nog wel meer dan jou doordeweeks. Ik snap dus wel dat dat voor hem vriendschappelijk en vertrouwd voelt. toen wij trouwden waren er op de bruiloft ook collega’s van beide kanten. Overigens wordt binnenkort mijn verjaardag ( jubileum) gevierd en heeft mijn man een feest geregeld. Ik hoorde in de wandelgangen, want geheim niet helemaal gelukt, dat daar ook meerdere oud collega’s van mij voor zijn uitgenodigd. Superleuk vind ik! En die kennen elkaar zelfs niet eens want ander tijdsbestek! dus ja, ik snap je man wel en vind het dus niet vreemd dat hij zijn collega’s ook wil uitnodigen
Ik zou het vieren met het gezin of dichte familie. Geen collega's enzo, tenzij dat echr vrienden zijn.
Het lastige vind ik gewoon dat het zoveel mensen zijn en uit zoveel verschillende hoeken. Mijn man werkt op diverse locaties en heeft daaruit diverse groepen collega's met wie hij heel vriendschappelijk omgaat. Ze zien elkaar vaak buiten werk, gaan borrelen, uit eten etc. Die kennen elkaar ook niet allemaal trouwens, want hij werkt dus op verschillende locaties. Daarnaast doet hij vrijwilligerswerk, waar hij ook met een aantal collega's goed omgaat, die hij ook wil uitnodigen. Hij doet ook aan een teamsport en wil dan nog wat mensen uit zijn team uitnodigen. Alles bij elkaar zijn dat zo'n 20 mensen, bestaand uit 4 groepjes van 4-8 mensen. Ik ken de meesten wel min of meer, maar het zijn vaak niet zo mijn types, dus als ze bv hier zitten te borrelen, zorg ik dat ik weg ben. Echt goed ken ik ze dus niet. We hebben samen wat vrienden en gaan naar een kleine kerk, waar we ook mensen van uit zouden willen nodigen. En dan nog onze ouders, zussen met aanhang etc. Ik zat net even snel te tellen en kom in totaal op ongeveer 60 mensen, inclusief die 20 van hem.
Wij vieren binnenkort ons 12,5 jarig huwelijksfeest. Wij hebben een locatie gehuurd en gaan voor een feest met DJ. Lekker even gek doen, uit je dak gaan. De mensen die komen zijn een mix. Wij hadden geen zin in (oud)tantes, of neefjes/nichtjes die we amper zien. wij gaan dus juist voor vrienden en collega's. Ik ken ook niet alle collega's van mijn man. en mijn man ook niet van mij. Wat ik vooral zie bij verjaardagen of feestjes van vrienden is dat je idd wat groepjes krijgt, maar ook wel weer menging, bijv. als je veel sta tafeltjes gebruikt, je moet toch ook lopen naar de BBQ, en daar sta je weer naast iemand anders. komen er ook kinderen mee? dan is er zo wat dynamiek, en staan soms mensen opeens met elkaar te praten en is het onwijs leuk. maar het is zo persoonlijk. en mij lijkt dat als je al 25 jaar bij elkaar bent. je er toch wel samen uit moet kunnen komen... beetje geven en nemen van 2 kanten.
Lastig hoor. Even voor de beeldvorming.. hoeveel mensen had jij in gedachten? (Familie en gezamenlijke vrienden) En om hoeveel vrienden en collega's van je man gaat het? Vorig voorjaar hebben wij onze 25 jarig jubileum gevierd. Wij hebben gekozen voor alleen familie en een paar gezamenlijke vrienden. Qua familie hadden we mans ouders en broers/zwagers en (schoon)zussen uitgenodigd. En van mijn kant broers/zwager en (schoon)zussen met hun kinderen. Dat was bij elkaar een groep van ongeveer 50/60 man. Wij hebben het gevierd bij een bedrijf dat groepsactiviteiten aanbied en daar een leuke activiteit gedaan en daarna met elkaar daar gegeten. Als wij een grotere kring hadden uitgenodigd (collega's, vrienden ed) had de groep zich zo verdubbeld. Dan werd het voor ons te groot en onbetaalbaar. Ik snap goed dat je man collega's en vrienden wil uitnodigen. En qua groepjes, dat zal altijd blijven. En zeker in een setting van gezellig met elkaar om de bbq loopt dat vaak vanzelf. Samen zul je moeten beslissen hoe groot je de groep wil hebben om het mee te vieren.
Klinkt in mijn ogen als een prima groep. Het is heel normaal dat op een feest mensen elkaar niet allemaal kennen. En dat jij ze niet heel goed kent is ook niet vreemd toch? Voor je man zijn dit belangrijke mensen.
Wat iedereen hier vind, lijkt me eerlijk gezegd niet de vraag. Je zult hier mensen vinden die hetzelfde denken als jij en mensen die je man begrijpen. Lijkt mij dat je na 25 jaar huwelijk hier toch wel samen uit moet komen. Het lijkt mij belangrijk dat voor jullie allebei de mensen er zijn die je er graag bij hebt. Iemand die belangrijk is voor jou, hoeft dat niet voor hem te zijn en andersom. Maar dat lijkt mij dan het punt waarop je oog hebt voor de wens van de ander. Succes!
Ik begrijp jouw man wel. Als hij zo goed met die mensen omgaat voelt het voor hem waarschijnlijk ook gek om ze niet uit te nodigen. Groepjes hou je toch wel denk ik. Als wij hier onze verjaardagen vieren heb je dat al. Familie gaat snel bij eigen gezin zitten en vrienden zitten vaak ook bij elkaar.
Nee dat snap ik wel. Maar ik vroeg me af of ik nou zo afwijkend was door te vinden dat bij een feest van ons samen ook mensen van ons samen moeten komen en niet dat een groot deel van de gasten bestaat uit mensen die ik nauwelijks ken en waar ik niets mee heb. Met het waarschijnlijke scenario dat hij ofwel de hele avond alleen bij zijn eigen vrienden zit, en ik me bezig moet houden met de rest of dat hij van hot naar her rent en er op die manier ook niet veel aan heeft. Ik moet ook wel toegeven dat wij eigenlijk nooit feestjes geven en ik ook niet vaak op feestjes kom, dus ik weet niet helemaal wat gebruikelijk is en hoe dat soort dingen verloopt. Maar ik begrijp nu dat dat eigenlijk toch wel normaal is. Dus misschien moet ik me er overheen zetten. En ik ben niet zo'n sociaal dier, dus ik zie er toch al een beetje tegenop, hoewel het me ook wel weer leuk lijkt om te vieren dat we al 25 jaar getrouwd zijn. Alleen denk ik dan nu dus weer: nou, ik heb daar geen zin in, dus als je dat zo nodig wil, organiseer je het zelf maar. En ik weet dat hij niets gaan organiseren, dus dan komt er geen feest.
Aan de ene kant snap ik je man zeker, maar aan de andere kant, het is feestje ter gelegenheid van jullie huwelijk. Als ik op een gezamenlijk feest van man en mijzelf ongeveer 1/3e van de gasten (want daar hebben we het over) niet of niet goed zou kennen en ik me bij sommige niet echt prettig voel (als ik lees dat je zorgt dat je weg bent als ze bij jullie thuis komen borrelen) zou ik die er niet bij willen hebben nee. Aangezien jullie straks 25 jaar getrouwd zijn is de kans natuurlijk aanwezig dat je man over niet al te lange tijd 50 wordt (gokje), dan zou ik eerder op dat moment een feestje ernaast organiseren waarbij hij ze dan allemaal uitnodigt, het feestje draait dan immers om hem!
Helaas Waarom zou je je daar overheen zetten? Hij kan zich er ook overheen zetten he, dat jij een feestje met bekend en vertrouwd gezelschap wèl ziet zitten, maar een uitbreiding met zo'n grote groep niet!
Als er groepjes komen, dan maakt dat toch ook niet uit? Tenzij je een feestje geeft dat een soort kringetjes verjaardag moet zijn. Wij hebben voor ons 12,5 jarig huwelijk wel wat collega's uitgenodigd. En die stonden op den duur ook gewoon met familie en vrienden te kletsen en dansen.
Bij ons duurt t nog een jaar of twee dus nog niet veel over nagedacht. Maar ik denk dat wij t klein houden. Wat mij betreft t liefst alleen met onze kinderen en ouders. Ik denk dat man misschien ook broers en zussen wil uitnodigen, misschien doen we dat dan wel. Meer niet hoor, ik hou niet van grotere feestjes, liever een wat kleiner gezelschap waarbij ik met iedereen een band heb. Met 12,5jr zijn we een dagje weg geweest met onze kinderen die kregen een extra vrije dag van school en was heel leuk om dan ergens heen te kunnen waar het normaal druk is. Daarna zijn we uit eten geweest met kinderen en onze ouders. Dat was echt een fijne dag!
Is een tussenweg nog een optie? Eerst BBQ met de door jou gewenste groep en dat de personen die hij graag zou willen uitnodigen later op de avond aansluiten voor een borrel en een dansje?
Wij zijn nu bezig met ons 12,5 jaar huwelijksfeest en ik loop wel tegen een vergelijkbare situatie aan. Mijn werk is ook vrij groot en heb met een groot aantal collega's goed contact (ook buiten werk) en die kent mij man niet. Van zijn werk ken ik ze toevallig wel maar dat komt omdat het hier een klein dorp is dus ik weet wie het zijn. Hier geven we een feest voor 125 mensen waarvan 3 collega's van mijn man en 8 van mij.. Ik zou de verhouding van 1/3e van de genodigden van mijn man z'n werk een beetje uit balans vinden tenopzichte van vrienden en familie.. Misschien dat je dat als reden nog aan kan dragen en hij een selecter groepje uitnodigd?
Ik ben hierin denk wel een beetje egoïstisch, maar vind het niet perse nodig dit met groot gezelschap te vieren. Ik ga liever met mn gezin een weekje op vakantie of iets anders leuks doen, en nodig de familie/vrienden dan gewoon een avondje uit, of helemaal niet Ik herinner me ook geen feestjes waar collega’s bij waren, enkel de familie en vrienden die we normaal ook op een verjaardag tegenkomen.