Ik denk maar zo: zolang je weet waar het vandaan komt en dat je ook eerlijk bent met uzelf komt het allemaal goed.
Na het ziek-zijn had ik moeite om weer gezond te eten en durfde ik niet meer op de weegschaal te staan. Dinsdag toch weer een poging gedaan en het viel me uiteindelijk heel erg mee. Nu weer de draad oppakken om vooral heel gezond te eten.
Ik was jullie even kwijt, maar heb het topic weer terug gevonden Hier thuis is de knop om, ook bij mijn man. Dus dat werkt ontzettend fijn. We willen allebij vooral fysiek fitter worden, maar letten ook beter op het snoepen en snaaien (vooral 's avonds was dat een probleem). Eten gezonder en ik weeg mijn eigen porties af, omdat ik blijkbaar toch snel meer dan 30g noten of 150g kwark pak. Ik fiets nu zeker 4x per week 20-45 minuten op de hometrainer en doe wat aanvullende oefeningen. En sinds kort hebben we een sauna op zolder, dus daar beloon ik mezelf mee in de afgelopen 3 weken ben ik per week ongeveer 600g afgevallen. Ik denk dat dat een realistische hoeveelheid is, om het ook langdurig vol te kunnen houden. Het idee dat in dit tempo in de vakantie 12.5kg af zou kunnen zijn, geeft een hoop houvast om door te zetten. Einde van het jaar zou ik dan op mijn streefgewicht zitten (en kan ik helemaal los op de oliebollen, in plaats van er uit zien als een oliebol )
Oh dat is heel fijn als je dat samen kunt doen! Lijkt me ideaal. Hier een super sportieve man die altijd honger heeft en er tegen moet eten om niet af te vallen. Heel fijn voor hem, maar dat betekent ook dat hier altijd wat te snacken is. Zelfde geldt voor oudste zoon trouwens. 600 gram per week is top! Hier gaat het niet zo lekker. Heel veel last van mijn benen helaas en zo moe. Vind het dan wel lastig vol te houden.
@Oilell samen op je eten letten is zoveel makkelijker! Wij proberen ook samen zo'n 5 kilo kwijt te raken. En daar stimuleer je elkaar mee. Al kan mijn man wel veel meer eten dan ik. Puur omdat hij groter en ook veel gespierder is dan ik. En dat betekent dat hij nog 's avonds gerust wat kan eten, terwijl ik dat dan eigenlijk niet meer moet doen.
Mijn man en kinderen zijn formaat snijboon dus geen mee opletten . Ik at deze namiddag een kleine Bounty en ik was zo blij als een klein kind . Vroeger stopte ik zoiets in 1 keer hop binnen en nu in 4 keer. Kleine hapjes en traag.
Oudste zoon eet echt de hele dag door. Groeit hard. Sport veel. En is gericht bezig met spieropbouw. Dus tja... Veel fruit en skyr en eiwitrijke drankjes ook. Maar ook koek en snoep. Man wil wel afvallen maar zit slecht in zijn vel en is niet gemotiveerd om iets vol te houden. Daar heb ik weinig aan in deze. Jongste zoon lust bijna niks en eet te weinig. Dus daar hebben we weer een andere uitdaging. (Is nog wel op gewicht hoor)
Ja oudste zoon hier ook. Kan de eieren, kip en rijst niet aanslepen. Maar moet zeggen, gaat wel snel. Hij lust geen snoep, dus dat scheelt. Hij lust verder ook niks, dus dat probleem herken ik. Proberen al 17 jaar om er een stuk fatsoenlijk fruit in te krijgen. Groente gaat redelijk gelukkig. Ja lastig betreft je man. Als iemand zelf niet wil (niet gemotiveerd genoeg is), dan houdt het wel op.
Fruit gaat bij mij ook steeds lastiger. Houd er niet zo van (niet zo extreem als bij jouw zoon hoor), en er komt steeds een extra soort bij waar ik allergisch voor blijk. Maargoed, voedingstechnisch schijnt het ook nogal overgewaardeerd te zijn, dus ik zit er verder niet echt mee.
Ja, daar ben ik ook echt blij mee. Hij hoeft niet zo veel gewicht kwijt (al zitten zijn broeken wel strakker dan 2 jaar geleden, ze passen nog wel). Maar hij wil vooral gezonder leven, fitter worden. Maar hij pakte 's avonds lekker een zak chips voor op de bank, of een pakje met lekkere koekjes. En het scheelt voor mij echt enorm dat hij dat niet meer doet, want ik ben dan toch geneigd mee te gaan eten. Ook samen even bewegen helpt enorm. Of broodjes mee naar de dierentuin ipv daar een patatje halen. Ik ben door prednison en voeding via het infuus enorm aangekomen. Ik kreeg voeding via het infuus, omdat ik niks binnen kon houden tijdens de zwangerschap. Maar dat ik in een rolstoel zat en de hele dag plat lag, maakte in de calorie berekening niks uit. Dus ik heb de hele zwangerschap minimaal 2200 calorieën per dag gekregen, terwijl ik waarschijnlijk met 1500/1700 af had gekund. Want ik sliep ongeveer de hele dag en was zo verzwakt dat ik niet eens naar de wc kon lopen zonder ondersteuning. Maar goed, deze keer niet ondervoed geraakt. Dus dat is winst ten opzichte van de vorige keer. Het moet er nu alleen wel af. De prednison is nu goed afgebouwd, dus nu het gewicht nog.
Oh ja, ik kan zelf alleen nog maar meloen en banaan eten, voor de rest ben ik zo ongeveer ook allergisch. Net wat je zegt, zit er ook niet echt mee. Vind groentes belangrijker.
Ah akelig dat je van iets wat op zichzelf al heel vervelend is: de HG, daarna ook nog met de gevolgen zit. Ik heb na m'n 3e zoon antidepressiva geslikt met slaapmedicatie. Nu kom je sowieso van antidepressiva vaak al aan, maar van die slaapmedicatie die ik had, kom je gemiddeld 15 kg aan. Dit was namelijk een van de weinig slaapmedicatie die niet verslavend werkt. Het stelt blijkbaar je verzadigingsgevoel uren uit en dat heb ik echt gemerkt. Ik was onverzadigbaar. Inmiddels dus al 1,5 jaar van die medicatie af en bijna een jaar van de antidepressiva. Nu nog de laatste 5 kilo van de 15.
Wat je zegt: de nasleep van iets wat al vervelend was. Maar we zijn inmiddels op de weg terug. Begonnen met sporten, weer deels aan het werk. Ik ben bijna 40 kg aangekomen, allemaal door de overvoeding + prednison. Zat op ruim 110kg. Na het stoppen met de prednison gezakt naar 98, zit inmiddels op 93. Hoop weer onder de 75 te zakken. Onder de 65 zou heel leuk zijn, maar die onrealistische verwachtingen laat ik alvast varen Lijkt me heftig om medicatie te moeten gebruiken die zo met je aan de haal gaat. En dan helemaal fijn als je er mee kan stoppen en langzaam terug kan naar jezelf. En met nog 5kg te gaan, zit je ruim over de helft, dus dan zal dat laatste stukje ook gaan lukken!