Ze verdiende geld met anderen aan te smeren dat je een geslacht kon beïnvloeden (en zo uit mijn hoofd oa een dieet).
Maar stel nu dat ze zwanger was geworden van een jongen. Nog een keer de zwangerschap afbreken dan? Dat levert dan toch gewoon nog een trauma op
Logisch toch. Niet iedereen wil dat weten. Dus vooraf vragen ze of je het wil weten. En als je ja zegt dan mag je t pieleke bewonderen wanneer ze 'm gaan zoeken. Bij een nee zeggen ze waneer je even de andere kant op moet kijken.
Het resultaat is toch hetzelfde? Om redenen die jezelf aangaan het leven van je kindje beëindigen? Ik snap dat er verschil zit tussen abortus om het ideale plaatje voor jezelf te krijgen of abortus omdat het je niet uitkomt (om welke reden dan ook). Maar in beide gevallen draait het om jezelf en hoe jij het voor je ziet en besluit je om je kindje uit je buik te halen.
Ben het met je eens dat het alles naar je hand denken te kunnen/moeten zetten nog verder gaat. Het gevolg voor het kindje in de baarmoeder is echter hetzelfde. Of het nu het verkeerde geslacht heeft in de ogen van de moeder, of op het verkeerde moment verwekt is, maakt uiteindelijk geen verschil in wat er met het kindje in de baarmoeder gebeurt. Ik heb zelf met 21 weken het aanbod gehad om mijn dochters leven te beëindigen omdat er op basis van de 20 weken echo een kans van 5% was dat mijn dochter een afwijking zou hebben aan haar darmen (variërend van ernst). Gynaecoloog zei dat op basis van deze situatie er een deel van de ouders kiest voor abortus, want het risico op een afwijking wordt dan te groot bevonden. Mijn kerngezonde dochter is nu bijna 5 maanden. Ik vind het te bizar voor woorden dat tegenwoordig alles maar onderzocht moet worden en als er ook maar enig risico is, we vinden dat het geoorloofd is om een leven te beëindigen omdat anders ons perfecte plaatje in gevaar komt. En ja, natuurlijk is gevoelsmatig er een verschil in of het geslacht niet is wat je wilt, of dat je geen kindje met een afwijking wilt of dat je vind dat het niet in je leven past. Maar in alle gevallen is het het kindje dat stopt met leven omdat de ouders ervoor kiezen om het leven te laten beëindigen omdat zij daar reden toe zien.
Ze had ook een "test" en daaruit zou komen of je een meisje of jongen krijgt. Kijkend naar je eten en sport enzo. Ik zou een jongen krijgen volgens die test heb toch echt 2 meiden gekregen (nou ja 1 dan, de ander zit nog in mijn buik en is ook echt een meisje)
Ook daar gaat het in de podcast dus veel over... Best interessant! Zeker voor iedereen die dit allemaal afserveerde als gekleurd omdat het van de EO is De podcast heeft veel meer inhoud dan dat nieuwsbericht...
Ik zie dat niet hetzelfde. Geen ruimte willen maken en geen ruimte hebben zijn 2 hele grote verschillen voor mij. Moet je aanpassingen maken of kan je geen aanpassingen maken. Sommige moeders weten dat hun ongeboren kindje geen kans maakt op een goed leven, niet eens op een normaal leven. Er zijn moeders die daarom kiezen om het kindje niet te laten komen. Die kiezen om het kindje op deze manier te redden van een verschrikkelijk leven. In dat geval draait het niet om de moeder maar gaat het om het kind. Het enige wat overeenkomt is dat de moeder besluit om het leven te beëindigen, maar het grote verschil zit hem in de motivatie. En de motivatie is wat telt in deze.
Ja, ik vind het zelf erg kortzichtig om te zeggen dat je iets bij voorbaat al niet aanneemt omdat de kleur je niet aanstaat. Je doet jezelf daarmee tekort vind ik. Vasthouden aan je eigen idealen maakt je geen beter mens. Leren over de beweegredenen van andersdenkenden maakt de wereld een betere plek. (de EO is een betrouwbare omroep, ze accepteren gewoon medische en wetenschappelijk onderzoek. Ja, ze hebben een kleur en dus een bepaald perspectief. Maar als je dat weet kan je daar gewoon mee omgaan imo)
Als je weet dat je kind geen kans heeft op een goed leven, is toch echt wel wat anders dan dat er een hele kleine kans is dat je een kindje krijgt die een afwijking heeft waarvan dan de kans ook nog groot is dat het een kleine afwijking betreft waar je prima mee kunt leven (bijv. een minder goed gehoor). De gynaecoloog gaf geen percentage maar zei wel dat het vaak voorkomt dat ouders ervoor kiezen om dat (statistisch kleine) risico niet te willen lopen op enige afwijking. En dat het daarmee dus een goede reden kan zijn om het kindje te laten sterven. Ik had dan dus mijn kerngezonde kindje kunnen doden in de baarmoeder en vind het onbegrijpelijk dat dit mogelijk is op basis van die minimale kans op een afwijking. Dit is toch echt wat anders als dat je er tijdens de zwangerschap achter komt dat je kind zwaar gehandicapt is. Dan is het een gegeven en geen kansberekening. In mijn mening gaat de maakbaarheid van het perfecte plaatje gewoon heel ver. Zeker als het gaat om beëindiging vanwege geslacht, maar ook in andere gevallen zoals ik schreef. Het leven is gewoon niet maakbaar. Ook een gezonde baby kan een infectie oplopen en gehandicapt raken, een ongeluk krijgen em blijvend letsel overhouden. Dan kies je er toch ook niet voor om je kind weg te doen?
Maar de gynaecologe zal u geen volledige verhalen uit de doeken doen. Waarom mensen een bepaalde keuze maken is zeer persoonlijk. Dus als het al voorvalt zit daar mss wel een heel verhaal achter, waar jij u niets kan bij inbeelden.
Tja.. bij mij telt dan ook wel of ze er dan ook maar enige moeite voor hebben gedaan om een zwangerschap tegen te gaan. Dat lees je hier ook vaak zat dat er niks tegen word gedaan om een zwangerschap tegen te gaan, maar dan wel gek opkijken dat je een paar weken later er achter kom dat je zwanger ben. En in dit soort gevallen vind ik nog steeds dat je voor jezelf kiest ipv voor het kind. Je laat een kindje gewoon sterven hoe klein het ook is.
Hoe kunnen wij weten in hoeverre een vrouw 'moeite' heeft gedaan? En wat betekent moeite doen? Wat voor de 1 makkelijk is is voor de ander niet zo. Hoe dan ook kan de keuze om de zwangerschap af te breken net zo goed voor het kindje zijn, dat wordt niet beïnvloed door hoeveel 'moeite' de vrouw heeft gedaan om de zwangerschap te voorkomen. Want hoe en onder welke omstandigheden de zwangerschap is ontstaan; het doet niets af aan de kwaliteit van leven van het toekomstige kind.
Ik denk dat in het geval van een leven er telt; waar een wil is, is een weg. Alleen al de vragen/verhalen die ik hier op het forum langs heb zien komen bewijzen dat. Zij zien geen ruimte, anderen zien wel mogelijkheden om ruimte te maken.
Ja precies. Het gaat dus niet in alle gevallen om de moeder, in sommige gevallen gaat het om het kind. Waar die scheiding ligt. Ja, ik vind zelf dat het beeindigen van een zwangerschap om een kleine afwijking dat mogelijk effect kan hebben op het gehoor een bullshit reden. Ik kan me niet voorstellen dat een mogelijk doof kind zoveel last op je leven geeft dat je het kind geen goed leven kan geven, en zelf kan leven. Want wat idd als het doof wordt na een infectie? Maar goed, mijn punt was dat de reden van een abortus niet altijd draait om de moeder. De kwaliteit van leven (medisch / psychisch / economisch, sociaal ) van het kind kan ook een reden zijn.