Hoi allemaal, Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van anderen, want ik weet echt niet waar we goed aan doen. Heb je wel of geen pauze gehouden in afwachting van de onderzoeken naar herhaalde miskramen? En hoe is dat afgelopen? Zwanger worden ging hier voor onze zoon moeizaam, maar nu 2x in ronde 1 en 2 zwanger. Eerste zwangerschap liet ruim een jaar op zich wachten en bleek bij de termijnecho een ma, waarbij het hartje met 8.6 weken gestopt was. 2e zwangerschap bleek bij de termijnecho het kindje ernstige afwijkingen te hebben en niet levensvatbaar. Geen bijzonderheden uit chromosoom onderzoek. Daarna via IUI een gezonde zoon. Daarna in september gestart voor een 2e en zwanger in ronde 1. In november een miskraam met 7.2 weken. Daarna zwanger in ronde 2 en dat werd begin van de februari een miskraam met 8.3 weken. Ondertussen word ik over een half jaar 39 en de tijd gaat dringen. Ik heb altijd een grens van 40 in mijn hoofd gehad. Begin april mogen we naar het lumc, maar ik vind het zo lastig om te beslissen of we wachten of niet op de onderzoeken. Er komt geregeld niets uit. Voor de onderzoeken op stolling mag je 3 maanden niet zwanger zijn, dat kan op zn vroegst dus pas in mei. Iedere maand voelt er als 1 teveel in mijn hoofd... Man zegt: wachten want als het weer misgaat ben je zo weer 3-4 maanden verder. Ik denk gezien eerder chromosomen onderzoek en gezonde zoon dat ze die onderzoeken niet zinvol vinden. Dus dan blijft schildklier en aps in ieder geval over.
Gezien de enorme hoeveelheid pech en verdriet is 3 maanden wachten nog te overzien. Ik denk dat je eerder spijt krijgt dat je het niet laat onderzoeken dan 'had ik maar'. Want er kan ook wél wat uitkomen. 3 maanden maakt op de kans om zwanger te raken ook niet zoveel verschil.
Ik kan me vinden in wat @GroeneBomen schrijft. Ook al voelt het totaal anders, dat is ook begrijpelijk. Ik vind het wel echt naar voor je we schreven vele rondes samen in aanloop naar de zwangerschap van je zoon en mijn jongste.
Je hebt gelijk... Ergens hoop ik dat we toch een keer geluk hebben en weer een goeie zwangerschap. Maar gezien alle ellende lijkt dat niet heel realistisch Hoe gaat het nu met jou??
Veel meegemaakt. Vroeggeboorte.. zware (gemiste) longembolie. Nu heeft de adenomyose flink gewoekerd. Dus we gaan nu voor de laatste en dan gaat m'n baarmoeder eruit. Elke maand wordt qua pijn intenser. Maar gezien het opnieuw niet vanzelf gaat idd weer IUI opgestart. Geeft ergens wel rust, gelijk vanaf de start weer controle. Maar deze ronde gecanceld, want ik heb 2 eitjes groeien en een eventuele tweelingzwangerschap is niet verantwoord. Dus volgende maand alleen nog trigger en utrogestan. Maar geen Gonal-f meer. Ik hoop dat jullie een gezond kindje in jullie armen mogen sluiten.. wat zegt je eigen gevoel wat je moet doen?
Wat een hoop ellende heb je ook gehad zeg! Wat ontzettend heftig. Jammer dat je deze maand moet overslaan, maar die extra risico's wil je er niet bij. Blijf je bij een zwangerschap helemaal medisch nu? Hopelijk is het snel raak en ben je na de opvolgende operatie van al je klachten af. Mijn gevoel zegt niet wachten omdat ik druk voel. Maar denk wel dat het verstandig is. Ik denk dat we het eerste consult afwachten en kijken wat de arts zegt. Wat zij als mogelijke oorzaken aannemelijk vinden gezien eerdere gezond kindje en zwangerschap die we moesten afbreken. Als er echt een minimale kans is dat er iets uit het stollingsonderzoek gaat komen dan weet ik niet of ik daarop ga wachten.
Ja bij een zwangerschap ben ik volledig medisch meteen. Dat vind ik wel jammer hoor, maar misschien is er in overleg wat mogelijk. Wil zelf onder controle staan bij een academisch ziekenhuis, maar das wel 45 minuten rijden. Dus misschien in overleg dat de reguliere controles bij een vk mogen in eigen woonplaats. Maar goed eerst maar eens zwanger worden. Hmm denk dat je zo ook een mooie middenweg hebt. Dan is t kleine stukje wachten overkomelijk, hoe pittig ook want t gaat tegen je gevoel in, maar wacht je ook niet onnodig lang.
Misschien is er inderdaad een middenweg te vinden, 45 minuten rijden is wel een belasting inderdaad. Ik duim met je mee
Ja snap ik ik gun het jullie zo om dit hoofdstuk op een goede manier af te kunnen sluiten met een voltooid gezin. T is hier nog even gek, bij nr 1 en nr2 gingen we voor een volgend kindje toen ze 1,5 waren. Mijn cyclus komt nu wat op gang en maar ik doe er niets mee. Geen ziekenhuizen, geen echo's... ik hoef geen rekening ermee te houden. Niet als we een weekendje weg willen, niet met de zomervakantie, gewoon leven. En dat maakt ook wel het besef hoe intens het allemaal was en hoeveel je er voor op geeft. T is gewoon niet snel uit je systeem. Maar, afgezien van dat. Gaat t goed, voelt nog steeds compleet ik ben ook gewoon rustiger en gelukkiger. Meer zen.
Wat goed om te horen! Ja je leven heeft jaren in het teken van zwanger worden gestaan. Op dat moment lijkt niets anders belangrijk en staat het verder soort van stil. Nu hoeft dat niet meer, kan mij voorstellen dat het zoveel rust geeft, maar ook heel vreemd is. Fijn dat het nu voor jou voltooid voelt en je de focus op andere dingen kunt hebben. Wel gezellig dat je hier nog actief bent
Wat verdrietig van je miskramen. Ik heb tussen mijn oudste en middelste 4 miskramen gehad. Ik heb toen wel een stollingsonderzoek gehad omdat ik na mijn tweede miskraam een jaar niet zwanger werd. Hier kwam niks uit. Maar ik had het anders nog niet laten doen. uiteindeijk na miskraam 4 wel zelf gekozen om kinderasprine te slikken, ondanks een goede uitslag van het stollingsonderzoek. Kan toeval zijn, maar toen heb ik geen miskramen meer gehad.
Hey bedankt voor je reactie! Jeetje 4 miskramen, wat heftig ook. Op welk termijn had je deze? Gelukkig heb je daarna toch nog een goede zwangerschap gehad. Wij hebben toch besloten niet te wachten tot we de onderzoeken gehad hebben. Wie weet is het toch eerder raak en kunnen ze wel schildklier en progesteron checken. Ben ik nog niet zwanger kan de stolling worden meegenomen. Ik ben ook begonnen met aspirine slikken. Welke dosering hield jij aan? Ik heb nu dagelijks 100 mg. In mei heb ik ook een afspraak bij de orthomoleculaire therapeut staan, wie weet komt daar nog iets zinvols uit.
de termijnen waren verschillend. 2 miskramen bij 5 en 7 weken en 2 missen abortions bij 8 en 11 weken. ik slikte ook 100mg. Vanaf de dag na mijn eisprong. Heel veel sterkte, het is een moeilijke periode met een onzekere uitkomst. Hopelijk heb je wat baadt bij de aspirine of de orthomoleculaire therapeut. Of gewoon nog een keer enorme mazzel. Ik was op den duur de wanhoop ook nabij, maar toch bleef zwangerschap nummer 5 wel plakken. En bij de derde ook nooit een miskraam gehad.
Ik heb nooit een pauze genomen, maar was toevallig lang genoeg niet zwanger geweest bij de onderzoeken. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen, is het lumc niet zonder van je tijd, gezien je leeftijd? Mijn ervaring is dat ze daar niet veel onderzoeken doen. En ook niet veel mogen voorschrijven. Wel bijvoorbeeld utrogestan, maar dat had hier geen zin. Na het lumc ben ik naar Gent gegaan en daar deden ze veel meer.
Zie nu pas je reactie... Vorige week een 3d echo gehad waarbij de vorm van mijn baarmoeder net wel of net niet een afwijkende vorm (septum) heeft. Ze gaan de beelden nog in het team bespreken. In ieder geval doen ze er geen interventies op, dus de uitkomst verandert niet. Nu waren al de bloeduitslagen prima, alleen de aps nog niet bekend. Gisteravond stond de uitslag er toch in en die is positief. Dat betekent dat ze het bloedonderzoek na 12 weken willen herhalen en adviseren om dan niet zwanger te worden in de tussentijd. Dat gaf ze aan bij de intake. Nu kan ik echt niet nog 3 maanden wachten gezien kijk leeftijd. Ik ga in het telefonisch consult vragen of zij mij gewoon als positief kunnen behandelen bij een eerdere zwangerschap. De verhoogde waarde en al de miskramen ook na goede echo's zouden hier toch voldoende grond voor moeten geven