Ik heb het gisteravond ook maar eens een poging gegeven had mezelf wel willen zien haha Nouja baat het niet dan schaadt het niet zullen we maar zeggen. Nu maar hopen dat die eisprong toch een dezer dagen is ...
Nou ik voel mij goed kut. Of komt echt door de spanning, maar die triggert zo erg mijn paniekaanvallen. Ben mij echt door werk heen aan het slepen. Heb honger maar echt 0 eetlust
Ben denk bang voor het onbekende en ik was heel bang dat ik mijn paniekaanvallen doorgeef aan mn kind en dat breekt mijn hart. Daardoor lang getwijfeld, maar dacht ik laat mij er niet door leiden. Ik denk dat ik het allemaal nog even moet laten landen en wennen aan het idee. Ik duik iig nu lekker mn bed in want ik heb vanaf 3uur wakker gelegen en voel mij toch best wel ziek en zwak.
Hee Liselot, Ik zie dit berichtje en kom toch even binnenvallen. Is erg herkenbaar wat jij schrijft. Nadat ik vorige week een positieve test had voelde ik me ook meteen angstig en in paniek. Terwijl ik dit al maanden wil, maar dan ineens is het echt. Hier ook last van angst en paniekaanvallen en vind het vreselijk dat ik dat mogelijk doorgeef aan een kind. Hoop maar dat ze de kalmte van papa krijgen. Besef ook dat je hormonen ook weer aan het veranderen zijn en dit ook kan zorgen voor extra angst. Wees lief voor jezelf, rust goed uit en als het lukt.. probeer dan regelmatig iets kleins te eten. Een onstabiele bloedsuikerspiegel, weinig slaap en weinig hydratatie zorgen er ook voor dat je je slecht gaat voelen. Lekker die adviezen allemaal, maar wie weet heb je er iets aan. Maar vooral.. doe rustig aan... En als je mijn berichtje vervelend vindt, dan moet je hem maar als niet verzonden beschouwen.
Zo fijn om te lezen dat ik de paniek met iemand kan delen (gun echt niemand een paniekstoornis). Mijn man is gelukkig ook echt de meest kalme man ooit. Die kan zich echt nergens druk om maken haha. Het ding met paniek is, is dat je er niet aan toe moet geven want anders slokt het heel je leven op. Dit ik vecht echt door met werken en sporten en mijn leven want anders zit ik straks thuis. Ging overigens echt heel goed, maar bij herstel horen ook downs. Ook weet ik dat je geen diazepam e.d. mag als je zwanger bent en ze wilden mij aan antidepressieva zetten maar dan maak ik mijn kind mee verslaafd. Terwijl ik echt maar 1x per maand een aanval had dus dat vond ik echt belachelijk. Maar idee dat ze mij nergens meer mee plat mogen gooien nu vind ik wel eng, ondanks ik het nog nooit heb gebruikt! Ik heb de hoop dat hormonen mij juist goed doen. Aangezien ik vaak de tegenovergestelde bijwerkingen heb gehad van medicijnen. Roacutanne slikt en daar wordt je depri van, nou zat echt in de tijd van mij leven. Heb dus hoop en mn moeder had nergens last van (hoop dat ik dat overmeem) Eet echt mini hapjes op mn werk als het lukt, maar ik sta voor de klas en soms ben ik er zo niet met mn hoofd bij. Was vandaag ook weer allemaal dingen door elkaar aan het ratelen.
Heerlijk dat die mannen zo kalm zijn hè hahaha. Dat heb je als paniekerige vrouw ook nodig. Iemand die af en toe tegen je zegt: ga eens uit je hoofd en stop met denken. Hij brengt mij vaak naar het hier en nu. Al weet die ook vaak niet wat er allemaal voor angsten in mijn hoofd spelen, want soms durf ik het gewoon niet allemaal te vertellen. Het zou echt super zijn als de hormonen in de loop van de zwangerschap zorgen voor kalmte, rust en blijdschap. Daar gaan we voor!! En we gaan voor mooi oplopende testen bij jou! Mm.. je verhaal wordt wel heel herkenbaar zo. Ik stond ook altijd voor de klas. Maar mijn angststoornis heeft er helaas voor gezorgd dat dat nu niet meer zo is. Werk nog wel steeds met kinderen, maar niet meer op een basisschool. Rustig aan meid en ik blijf je volgen, hopelijk kom je in het November-zwanger topic. Denk dat we wel wat aan elkaars steun kunnen hebben!
Wat naar dat je je zo voelt Maar ook heel logisch dat die paniek weer op komt zetten. Voor mensen zonder paniekstoornis is het ontdekken dat je zwanger bent al een enorme gebeurtenis en roept allerlei emoties en vaak ook angsten op, dus als je er extra gevoelig voor bent, in combinatie met al die hormonen... Fijn en dapper dat je het hier kan delen in ieder geval. Kan me ook voorstellen dat het in dit kader misschien ook wel fijn om het toch gewoon met je man te delen? Anders zit je nog twee dagen dit alleen te dragen. Kan me voorstellen dat hij je juist ook even enorm kan helpen op dit moment. Hopelijk heb je in ieder geval even kunnen slapen!
Heb je wel eens haptotherapie geprobeerd? Dat gaat heel erg over wat je in je lijf voelt ipv wat je hoofd je zegt. Dat helpt bij om mijn angsten in toom te houden. En haptonomische zwangerschapsbegeleiding zou dan super passen.
Nee nog niet geprobeerd. Ik sta voor alles open. Wel al hypnotherapie gedaan, emdr (maar heb geen trauma), cgt en mensendiek en ggz. Niks werkte maar ben altijd gewoon door gegaan gelukkig. Heb het ook niet zo mega erg.
Ik huil dus nooit. Ben kwa emoties echt een binnenvetter. Bijna een maand geleden is onze binnenkat ontsnapt. Ondanks vindersloon en eindeloos zoeken geen kat. Vandaag stond er opeens politie aan de deur met de kat onder de arm. Nou heb een partij staan janken dat de kat weer thuis was. Eerste wat m’n vriend zegt toen hij mij huilend aan de telefoon had ; ben je zwanger ?
Krijg iig mn pillen niet meer weg die kots ik uit. Ben nu maar overgestapt op alleen foliumzuur zuigtabletten. Uhl die misselijkheid echt..
Ik heb echt zo'n gek kaartje. Dat kan niet goed zijn. Ga er maar vanuit dat het deze ronde ook niet is gelukt.
Ooh wat fijn! Hier ook een binnenkat, ik zou helemaal gek worden als hij zou ontsnappen. Ging het wel goed met hem na een maand buiten?