Wat leuk! Vooral ook dat hij dat zo komt vragen en zij er open voor staat. Een bijzondere fase zoiets♡. Uit nieuwsgierigheid, hoezo dan, dat ze niet gewoon zichtbaar er aanwezig is vanwege je zoon?
Nou niet helemaal zelf, nr2 heeft het balletje voor hem opgegooid. Dacht eerst om te plagen maar ze waren serieus. Ze hebben nog geen officiële verkering dus nr1 wil niet dat iedereen denkt dat ze er voor hem is dus ja, dan gebruik je gewoon je zusje he qua leeftijd kan dat ook prima (alle 3 zitten ze in klas 2). Komt vanuit hem, mij maakt het niet uit. Man heeft er wel moeite mee dat ze gelijk mee naar de kerk gaat. Maar volgens nr1 is ze niet christelijk, lijkt mij dan juist een mooie kans als ze zelf met biddag een x mee wil. Daarvoor hoeven ze echt niet ouder te zijn en/of x aantal tijd samen te zijn. Ik vind het vooral lastig voor wat als het echt serieus wordt... Nu heb ik er niks van gezegt dat ze niet christelijk is/wordt opgevoed maar uiteindelijk is dat wel iets wat gaat spelen. Heb nu alleen gezegt dat hij wel moet vragen of ze een hoed oid heeft of van nr2 wil lenen en dat rok of jurk gewaardeerd wordt in de kerk. Ze zal er echt niet uitgezet worden als ze in broek komt maar voor haar gevoel lijkt het me fijner als ze weet wat de verwachting is
Ah ja ik snap hem. Handig zo'n zusje . Klinkt dan inderdaad als een goede vriendschap met mogelijkheid tot meer maar ook goed zo en dan is het leuk zo. Mee naar de kerk is sowieso een mooi iets om gewoon te doen, of er nou wel of geen relatie komt.
Ze moet het alleen nog vragen thuis en voor vervoer zorgen. Zij zegt thuis net zoveel als nr1 We zien wel hoe het verloopt en of het meer wordt. Voor nu geniet ik maar even van mn toch-wel-verlegen-verliefde-puber Maar wel gezegt dat ik echt wil weten waar hij heen gaat en niet zegt dat hij naar/met een vriend is en ondertussen naar haar gaat. Ik vind het prima dat hij tijd met haar wil door brengen. Liegen zorgt ervoor dat ik hem niet kan vertrouwen. En als er wat gebeurd weet ik niet waar hij is. En ik hoef geen gedetailleerd stappenplan ofzo hoor. Maar vriend J in Z op uur fietsen naar rechts of naar haar op uur fietsen naar links maakt wel verschil dus graag eerlijk zijn over naar wie je gaat. Verder probeer ik niet te moeilijk te doen, hij heeft ook recht op wat privacy Soms alleen lastig waar de grens ligt van zeggen/vragen/controle/loslaten
Een bijzondere periode. Onze kinderen waren (tot nog toe) een stuk ouder. Tenminste, ... wat wij gemerkt hebben Dat is denk ik toch wel anders. Dochter was net 18 en zoon was bijna 19. Je hebt gelijk dat hij eerlijk moet zijn. Eerlijk duurt het langst. Wij willen ook graag weten waar onze kinderen geen gaan. Gewoon een stukje zekerheid. En we zullen vriend(in) ook altijd welkom heten in huis. Ik heb ze liever over de vloer dan dat ze op straat blijven zwerven. Waar heeft hij haar leren kennen?
Ze heeft verstandige ouders, ze mag niet ze kennen zoon niet, ze kennen ons niet, ze zou bij een vreemde man in de auto moeten (man zou ze ophalen, nog wel aangeboden dat ik zou rijden maar dat maakte geen verschil ). Ik zou mijn dochter ook niet zomaar toestemming geven in deze situatie. Voor zoon vibd ik het wel jammer
Mijn ouders hebben mij de eerste keer dat ik naar mijn man ging gebracht. Hij was toen 1x bij ons thuis geweest. Maar ze wilden wel graag weten waar ik het weekend zou gaan doorbrengen. Ik snap ze wel...
Ja ik vind het ook heel goed dat ze nee zeggen. Zoon baalt wel flink en probeerde nog of hij dan vanmiddag daar heen mocht maar hij moet van mij gewoon mee naar de kerk. Mijn ouders kende mijn schoonouders/familie, was ook geen pluspunt later hebben ze gelukkig wel nog gezegt dat ik wel een goeie had uitgekozen. Achteraf snap ik hun eerste reactie wel.
AI, dat klinkt niet fijn... Ik heb mijn man leren kennen op vakantie. Met een jongerenreis. Hij woonde ook best wel een aardig eindje bij mij vandaan. Met de auto een uurtje, met het ov 3 uur. Ze wisten dus echt niet waar ik terecht kwam.
Herkenbaar, behalve dat het hier op 30 minuten rijden afstand was én ik al volwassen was. Maar mijn ouders wisten ook niet goed waar ik terecht kwam en wat ze daarvan moesten vinden (is goedgekomen gelukkig).
Ik vind vooral dat je met je hoofd heel veel bezig bent ja. Dat heb ik al met 4. Maar er speelt nu van alles ook binnen ons gezin. De oudste moet echt geholpen worden met der schoolwerk. De 2e lopen we ook bij buurtzorg jong omdat ze vaak heel boos wordt uit het niets. Nu blijkt ze faalangst te hebben (dit wisten we al), emotionele regulatie en prikkelverwerking iets. Dus daar moeten we nu ook nog wat mee. De 3e wilde niet zindelijk worden, maar is gelukkig net zindelijk. Krijgt wel zakjes voor zn ontlasting, maar die zijn weer niet goed voor zn tanden. Alleen wil hij bij de tandarts zn mond niet open doen. Dus kan ik steeds naar de tandarts. Maandag moet ik weer en hij heeft nu wel echt een gaatje in zn kies ☹. De jongste hobbelt overal mee naar toe. Op vakantie is nr 3 ook nog uit bed gevallen de laatste ochtend. Konen we in alle vroegte, rond 5 uur, naar het zkh in Assen om zn wond te laten lijmen. Pfff… Oh wat leuk, verliefd <3. Ik snap die ouders ook wel. Het is niet leuk voor je zoon, maar ik weet ook niet of ik het zomaar zou doen met mijn dochters. Ik hoop ook dat mijn kinderen altijd eerlijk zeggen waar ze zijn. En net wat je zegt: ik hoef echt geen heel stappenplan of uitgebreide beschrijving. Maar gewoon even zeggen waar ze zitten. Al krijg ik die van nr 1 toch wel… Die beschrijft alles tot in detail. Ik was zelf ook 16 toen ik mijn huidige man heb ontmoet. Daarvoor had ik wel een vriendje uit het dorp. Die beviel mn moeder niet zo . Deze week het wiegje opgeruimd. Weer een fase afgesloten. Waarschijnlijk komt hij nu pas tevoorschijn als één van mijn kinderen een baby krijgt. Ik vind dit met tijden toch echt een verdrietige gedachte ☹. Ze ligt nu gewoon in het ledikantje. Het wiegje werd gewoon echt te klein. Ze rolt ook alle kanten op. Al lag ze vannacht lekker tussenin (I know, wordt niet geadviseerd). Daar geniet ik toch zo van.
Vond het toen echt een stomme reactie nu snap ik waar het vandaan komt en kan ik me voorstellen dezelfde reactie te geven als dochter me dat zou zeggen Het kon nog zat beroerder hoor, maar ze waren/zijn gewoon beetje (erg) raar op sommige vlakken. Gelukkig liet man al snel zien dat hij het anders wilde, vroeg na eeb tijdje ook advies aan mijn ouders ipv de zijne want "die geven geen helpend antwoord" en daarmee won hij wel vertrouwen van mijn ouders. En, wat ik ook achtersf te horen kreeg, ze waren bang voor ongewenste kinderloosheid omdat man zn oudste zus is getrouwd met jongste broertje van mijn vader en hun hebben geen kinderen kunnen krijgen.
Hele andere moeheid krijg je he naarmate ze ouder worden. Hier met nr2 en nr3 nauwelijks problemen gehad. Als ze langer dan een week dwars deden was het tijd om naar de juf te stappen dat het werk weer aangepast moest worden. Nr1 gaf de eerste 2 jaar op vo echt wel zorgen mbt huiswerk. Nu gaat dat nog niet vlot maar heb op school aangegeven voor de zomervakantie dat mijn potje echt leeg is. Ik wil prima helpen maar dan moet hij wel geholpen willen worden. Gelukkig heeft school dat overgepakt (vorig schooljaar ook een deel) en zijn zijn cijfers iets beter maar alsnog weet ik niet of havo3 er nu wel in zit. Ik ga zelf eigenlijk uit van niveau terug (doet nu 2e x havo2). Nr4 is ook pittig, voor zijn puberteit vrees ik wel Ik vind het daarin echt wel schelen of ze jongen of meisje zijn. Zoon laat ik toch makkelijker dingen doen merk ik, omdat hij gevoelsmatig veel minder risico loopt. Maar alsnog wel graag eerlijk zijn. Hoef niet alles te weten, ik deelde sommige dingen ook wel met vriendinnen maar niet met mn ouders maar waar je heen gaat + ongeveer hoe laat thuis hoor ik graag Ik was ook 16 Oeh wie had je gekozen dan? Schuldig N heeft misschien al 2u in de wieg gelegen Wel een stap weer ja, de wieg opruimen en waarschijnlijk voor je eigen niet meer gebruiken. Ik had met verhuizen veel kleertjes opgeruimd, vanaf maat 62. Want geen nichtjes die het gaan passen of baby op komst koste me ook moeite. Maar nu mag ik dus best veel gaan kopen want heb per maat echt maar paar dingen liggen nog Al moet ik ook weer even door de poppenspullen want daar ligt ook nog het een en ander. Moet ik alleen wel onder schooltijd doen want anders heb ik een boze nr5, haar baby moet ook kleren hebbeb
Ach, dat tussenin liggen dat het niet mag vind ik zo overtrokken. Als je het zelf niet wilt, prima dat je het niet doet. Met een baby kan het gevaarlijk zijn, als je geen voorzorgsmaatregelen neemt. Maar anders, als je kind jouw nabijheid nodig heeft, waarom dat dan ontzeggen? Onze jongste komt ook regelmatig even kroelen in de nacht. Nou, prima kind, kom maar. Als hij teveel wiebelt mag hij terug naar zijn eigen bedje. En anders blijft hij heerlijk liggen. Ik kijk al weer uit naar dat knuffelen met zo'n babytje. Tegelijkertijd vind ik het ook onwerkelijk dat we over ongeveer een maand weer zo'n mini'tje in huis hopen te hebben.
Dat vind ik dus ook. En het ene kind stopte er vanzelf mee, bij de andere iets meer moeten motiveren. Met man en peuter en hoogzwanger op 1m60 vond ik geen succes. Eerst de afspraak "als papa er niet is mag het". Toen sliep hij ineens die nachten door en daarna "als de baby er is mag het niet meer want de baby is klein, die moet nog drinken". En nr5 was gevoelig voor stickers plakken dus uiteindelijk dat gedaan. Maar zeker het eerste jaar vind ik het geen probleem. Meestal dan, soms gooien ze wel andere plannen in de war Ik denk maar zo: na 9 maanden kost het gewoon tijd om te wennen. Ga zelf maar eens van 9 maanden warmte, beperkte ruimte, gedempte geluiden etc naar kou, veel ruimte en herrie... Dan wil je ook graag een vertrouwd iets of iemand bij je hebben. Ik vibd het vooral onwerkelijk dat ze er hier alweer bijna een maand is
Goed! Ze is overgestapt op flesvoeding en dat gaat heel goed. Geeft haar rust. Hij groeit als kool en is een tevreden mannetje. En ook met dochter zelf gaat het goed. Heel grappig hoe zij veranderd is door het moederschap. Ze dacht altijd dat ze dat wel even erbij zou doen, maar ze merkt dat de praktijk toch anders is.
Bij ons sliepen ale kinderen gewoon echt goed in hun eigen bedje. Tot nummer 6 kwam..... tjonge wat heeft hij gespookt In zijn eigen bedje was het huilen, legde ik hem in ons bed was hij binnen een paar tellen vertrokken en lag hij als een ouwe vent te snurken. En wij sliepen er slecht door. 140 is voor 2cprims, maar nog een kleintje tussenin maakte het toch wel krap. Met 16 maanden was ik echt helemaal op. Ik heb toen hem teruggelegd in zijn bed en ben mijn eigen bed weer ingedoken. Hij heeft toen even heel hard gehuild en viel toen toch in slaap. En ik sliep nog eerder dan hij Ik schrok in de ochtend wakker en voelde me echt een loedermoeder.... Maar vanaf dat moment hebben we hem niet meer in bed genomen en heeft hij geleerd in zijn eigen bedje te slapen.
Zeg dat wel dat het een hele andere moeheid is. Al moet ik zeggen dat die gebroken nachten met de jongste ook echt opbreken. Tel daarbij 3 dagen werk op, nog 3 andere kinderen en mijn huishouden. Gisteravond sliep ik al om 9 uur denk ik. Dat huiswerk is ook echt een ding ja. Hier heeft de oudste regelmatig een thuisschooldag, omdat ze een leerkracht te kort komen op school. Dat vind ik al pittig. En vooral als ze niet geholpen willen worden is het een ding.Ach, dan lekker naar de mavo. Ja, dat denk ik ook wel. En het ligt er ook aan de hoeveelste je in rij ben. Mijn zussen hadden al vele hobbels overwonnen en toen kwam ik . Ik mocht best veel. Whaha, zijn ouders wonen nu in jullie ouderlijk huis in de straat. En daar de jongste van. Volgens mij is hij een paar jaar terug verhuisd naar ergens richting de kust. Ik vind het echt niets, de wieg opruimen, kleertjes wegdoen. Het is een soort ‘rouw’ proces waar ik nu voor de 2e keer doorheen ga. Na de 3e wilde mijn man geen 4e meer. Oke, hij heeft er nog wel over nagedacht gelukkig. Maar hij vond het na een maand of 3 denken toch mooi zo. En nu moet ik weer door dit proces heen. Als ik dan naar programma`s met grote gezinnen zit te kijken, dan denk ik alleen maar: Oh wat mooi, dat wil ik ook. Maar ik ben ook realistisch. Ik werk 30 uur in de week en dat wil ik ook blijven doen, werken dan. Daarbij ben ik ook al bijna 38. En dat laatste is vooral wat mij tegenhoudt. Ah Wiedeltje. Bijna uitgerekend. Bijna knuffelen. Zo heerlijk. Wij genieten alweer 4 maanden van het knuffelen. Hoe gaat het zwanger zijn? Ik vind het ook echt heerlijk als er iemand tussenin ligt. Hier liggen ze als baby dan helemaal bovenin tussen onze kussens. Als ze ouder zijn gewoon tussenin onder ons dekbed. Ik heb trouwens ook buikslapers. Het cb zegt er maar niets meer over . Nr 1 heeft echt heel vaak tussenin gelegen. Nr 2 bijna nooit. Die vond dat niet fijn. Nr 3 heeft periodes. En nr 4 wil ik zelf graag tussenin . Maar we leggen haar ook regelmatig in haar eigen bedje. Elk kind is gewoon anders. Elke ouder is anders. Er is hier geen goed of fout in, zolang we onze kinderen maar liefdevol opvoeden <3. Wat fijn dat het goed gaat met je dochter en kleinzoon Zxcvb. Hoe is het om oma te zijn? Dat lijkt mij echt bijzonder. Hele andere fase. Whaha, ja 1.40 is wel heel krap dan ja. Wij hebben een 1.80. Dat is echt prima te doen. We moeten een nieuw bed, ik denk er zelfs aan om een 2m bed te kopen. Oh, ik snap je gevoel van loedermoeder. Dat zou ik ook hebben. Maar soms is het beter om even te laten huilen, dan dat wij zelf instorten. Daar hebben ze helemaal niets aan.