ja echt heel cru, had qua aantallen graag met je geruild. IVF heb ik het dinsdag over gehad, maar toen zeiden ze dat ik echt wel goede kans maak met IUI. Aan de ene kant denk ik; als ik nu al zo'n opbrengst had, had ik met IVF stimulatie misschien wel 2 of 3 embryo's gehad (en dus kansen). Aan de andere kant ben ik wel echt heel bang voor de punctie (heb ik de folder gelezen dat ze alleen pijnstilling via het infuus geven, geen roesje ofzo). Heb best nare ervaringen over gehouden aan een spiraal en de HSG (ook al as alles open)
Die pijnstilling met infuus is echt wel gewoon goed! Je kan dat dan ook niet vergelijken met een HSG of spiraal waar je gewoon een paracetamol voor neemt. Volgens mij ben ik echt even van de wereld geweest (geslapen of op een andere planeet?) ik heb de punctie zelf absoluut niet als negatief ervaren. Maar eens dat roesje uitgewerkt is kwam het bij mij eens zo hard en pijnlijk binnen… misschien ligt het aan de aantal eicellen / follikels dat ze hebben aangeprikt geen idee. maar eerlijk na de punctie dacht ik wel meteen als we er maar 2 of 3 embryo’s over houden overleef ik het niet… voor mij was het duidelijk dat ik dit niet elke 3 maanden opnieuw zou kunnen en willen doen. Veel respect voor de dames die dit wel doen! Dus persoonlijk zou ik dat stukje niet onderschatten. maar misschien ligt het echt maar juist aan hoeveel follikels er worden aangeprikt, geen idee.
Haha ja ik zou zo elke maand een punctie doen hoor, heb ook maar helft vd spuit gekregen, ik hou niet van dat wegval gevoel 1 van de 3 keer ook maar de verdoving vanonder gekregen (bij ons dus wat via infuus én prik in je vaginawand). Mini ivf zou voor mij ook heel geschikt geweest zijn achteraf met ons bevruchtingspercentage. Dat zou ik zonder pijnstilling doen, 1 prik en klaar. Maar dus max 7 follikels in 1 keer hier. Opzich de napijn viel me wel tegen, alsin; prima te doen als je rustig aan doet, maar ik kon niet gewoon doorknallen een paar dagen (1 dag echt even rust). Gek genoeg vd punctie met meeste follikels minste napijn gehad... Maar als je er 40 hebt en overstimulatie is dat een héél ander verhaal natuurlijk.
Gewoon dan nog even zo door toch dat was toch ook wel een optie? Zeker als je daarmee goede kans hebt is dat toch prima. Maar als het doseren zo lastig blijft kan ik me voorstellen dat je toch over gaat op gegeven moment.
Ik heb het vandaag gewoon ingediend bij dsw en het wordt gewoon vergoed dus he op 6 euro na. Die apothekers.... Gaat nu wel eerst van mn eigen risico natuurlijk maarja dat was sowieso.
@marijtje85 Logisch dat je verdrietig bent, al die moeite voor niks! Mocht het ooit tot IVF komen voor jullie, misschien kunnen wij je hier dan wat gerust stellen voor de functie? Ik heb uiteraard niet jouw ervaring met spiraal gehad, maar ik kan wel zeggen dat ik 3 puncties heb gehad, met elk >20 follikels, en twee soorten verdoving (in LUMC 2x via een pil, bij UZ Gent via een infuus), en ik vond het écht goed te doen. De dag van de punctie zelf ben ik in de middag lekker thuis op de bank gekropen met een kop thee, de volgende dag heb ik thuis gewerkt en rustig aan gedaan, en daarna was ik weer terug naar normaal, maar heb nog even een paar dagen rustig aan gedaan qua sporten en tillen. Eigenlijk vond ik de puncties in LUMC nog het fijnste, ik werd namelijk een beetje high van die pijnstiller en voelde me dikke prima, en m'n man mocht erbij zijn. Hopelijk kunnen dergelijke ervaringen je angst wat verlichten!
hahaha met een beetje traject zit dat eigen risico er zo op! Ik heb met sommige medicijnen die ik voor moest schieten even gewacht met declaratie indienen, totdat ik wist dat het ziekenhuis een grote rekening ingediend had, en m'n eigen risico er doorheen was. Toen kreeg ik alles terug. Misschien kan dit voor jou ook schelen?
Ik vond de puncties echt goed te doen, ondanks dat ze de laatste keer door mijn baarmoeder heen moesten prikken. Had alleen een kalmeringspilletje en een pethidine prik. Werd ik lekker high/dronken van . Maar het zal er echt vanaf hangen hoeveel ze moeten aanprikken denk ik. Mocht het ervan komen zou ik gewoon je angst goed bespreekbaar maken, je zal echt de enige niet zijn die hier angstig voor is. En vanuit hier slepen we je er dan ook gewoon doorheen . Maar hoop natuurlijk voor je dat het niet hoeft
Hier gisterochtend een knaller van een ovulatietest op cd 15. Lijkt alsof alles toch wat langzamer groeit sinds de miskraam, hopelijk betekent dit ook weer een iets langere cyclus. Hebben wel weer gebruik gemaakt van de mini natuurlijke kans, want waarom niet he, maar verwacht er niks van. Dus we gaan maar gewoon voor de intake en onderzoek over 2,5e week
Elke maand weer he, die toch beeeetje hoop op dat kansje. Ik zou het je zo gunnen! Het is wel aftellen naar de afspraak, zo benieuwd. @Basilicum mocht je gelijk gaan beginnen voor tp? Ik start over een dag of 7 met de medicatie als ik ongesteld word. Ik zie er niet naar uit Al lijkt het toch wat milder qua bijwerkingen dan puur de Lucrin als ik het zo lees.. en dan skip ik de negatieve verhalen maar een beetje Heb het ook nog moeilijk met het feit dat mn eileiders nutteloos zijn en dat ik 1,5 jaar dacht dat er toch kans was. Heel boos dat tasje met ovulatietesten ergens ver achterin een kast gemikt Steeds schiet dat weer in mn hoofd en dan voelt het zo sip en sneu, qua stemming zou ik beter ff wachten met die medicijnen, misschien boek ik beter een hutje op de hei tot 26 mei ofzo voor mn omgeving Al is het ook weer niet dat ik er hele dag mee bezig ben hoor, zo is het ook weer niet gelukkig.
Ik snap dat je graag nog eens de gedachten van een ander hierover wilt horen. Misschien nog een beetje extra omdat je nu weet dat EMC niet álle informatie heeft meegewogen? Een advies: geef dit ook duidelijk aan bij c&c, dat je hún perspectief wenst, de expertise en eventueel advies. Er komen daar veel vrouwen die precies weten wat ze willen en ze zijn daar relatief meegaand in, zolang je betaalt. Voor onderzoeken en eventuele ondersteuning moet je vaak meerdere maanden wachten inderdaad, ook sommige uitslagen duren lang. Ook moet je waarschijnlijk meermaals afreizen, wat erg intensief is. Ik wil je niet ontmoedigen of bang maken ofzo hoor, maar dat is wel het realistische beeld. Het klinkt wel alsof je voor jezelf een duidelijke grens hebt gesteld. En al is dat ook niet makkelijk en zal het daarna ook niet altijd makkelijk zijn je eigen keuze te accepteren, ik denk dat dat goed is. Had het er gisteren met een vriendin over: tegenwoordig kun je in fertiliteitsland heel ver gaan. Op de vraag “is het dan echt niet meer mogelijk?”, is het antwoord eigenlijk altijd “het kan wel, maar …” Want voor het juiste bedrag krijg je in Spanje gewoon ivf met zwangerschapsgarantie. Voor wie eindeloos ver kan en wil gaan enorm fijn dat dat kan. Maar, onderweg naar zo ongeveer de grootste wens die een mens kan hebben, moet je toch op de een of andere manier ook de rest van je mentale, fysieke en emotionele welzijn bewaken. Een van die manieren is voor jezelf bepalen wanneer je beter kunt/liever wilt stoppen.
Ik duim gewoon stug voor dat ene wondertje! Achteraf gezien, lijkt mijn zoon dat toch ook te zijn geweest, dus het kán. Hoe mooi zou het zijn als je daar over 2,5 week zit met de woorden “kunnen we deze afspraak even on hold zetten, want ik had een positieve test”.
Meestal doet de overgang natuurlijk langzaam en een beetje ongemerkt haar intrede, dus je zult er wel wat van merken vrees ik … Maar het hoeft geen ramp te zijn he, gaat bij iedereen anders en wellicht doet de relatieve stabiliteit in hormonen je juist wel goed. Sip is het zeker, dat je jarenlang onterecht hebt gehoopt op een kans. Sneu zeker niet, want je wist niet beter. De perfecte timing is er nooit, wat dit betreft. Wanneer komt het nou uit om potentieel een hormonaal wrak te zijn?! Het is een investering in je toekomst, al is het maar om te weten dat je er alles aan hebt gedaan. En in dat perspectief, levenslang meer gemoedsrust óf zelfs dat kindje, zijn 3 maanden een acceptabel offer. Toch? Het zal echt soms niet zo voelen en dat snappen wij hier allemaal, maar misschien helpt die gedachte je soms ❤️
Ja, als het ziekenhuis nog niet wil, heb je zelf verder ook weinig te willen eigenlijk … Op een bepaalde manier is het ook wel zo dat als je aan ivf begint, je ook aan 3 laatste pogingen begint zeg maar, daarna is er niks meer. Nu heb je nog een opschaalmogelijkheid. Er valt ook wel wat voor te zeggen om die achter de hand te houden. Het is immers al een keer (eigenlijk 2x) gelukt.
Ik zou die puncties inderdaad ook zó iedere maand doen! Ik heb het 2 vd 3 keer zonder pijnstilling gedaan (behalve de diclofenac die ik kreeg), nergens last van gehad. Vond het rondom alle spanning wel lekker om een dagje te chillen, maar had denk ik zelfs gewoon door gekund. Ligt inderdaad aan de hoeveelheid wel denk ik. En van wat ik begreep ook heel erg aan de bereikbaarheid van je eierstokken.
Mijn man vond me heel ongeïnteresseerd de keer dat ik rapifen via infuus kreeg. De arts zei toen dat dat ook deels is wat het doet: je bent mentaal een stukje afwezig, waardoor je de pijn ook niet echt registreert.
Ach meid dat is ook echt heel erg rot. Kan me natuurlijk niet precies indenken maar lijkt me dan toch dat t voelt alsof je al die tijd voor de gek bent gehouden?? Echt vreselijk. En het voelt toch ook vaak een soort persoonlijk, het falen van iets in je lichaam.. al slaat dat rationeel nergens op. Denk dat we ook allemaal dat gevoel kennen dat we trots zijn als onze cyclus netjes is toch, haha. Dat is het omgekeerde. Dan denk je ook, mn lichaam doet dit, ik doe er zelf niks aan, en toch voel je je dan een beetje trots op je lichaam ofzo. Hopelijk valt de medicatie mee, dat kan natuurlijk ook nog he! Vaak is het wel zo met dat soort pillen, dat hoe meer je er op gefocust bent, hoe meer klachten je eraan toe gaat schrijven. Maar misschien merk je wel gewoon heel weinig? Die kans is er ook! En daar hoop ik voor je. @Boompje88 top dat je je eisprong hebt gevonden, en benut en cd15 is echt een prima dag!
Het zou bizar mooi zijn. Maar met maar 1 eileider die waarschijnlijk ook niet helemaal functioneert omdat ie wat verkleefd ligt, hou ik mezelf weer voor de gek denk ik. En toch kan ik het gevoel niet helemaal uitzetten, want heb 'm wel rechts, en dus aan de 'goede' kant voelen springen . We gaan het zien, nu pas 2dpo dus voorlopig weten we toch niks