Hahah ja precies! Maar ik denk dat t bij een jongetje ook anders is dan bij een meisje. Als het eenmaal overeind staat, dan gaat het niet meer terug in horizontale stand. Maar als het horizontaal is, het kan dat t nog te vroeg is.
Ja echt hoor, derde trimester is begonnen! Lief dat je het vraagt. M'n buik groeit lekker door. Wel zwangerschapsdiabetes, dat is wel balen. Het is prima onder controle hoor, maar je bent gewoon constant bezig met wat je kan/moet eten en wanneer je weer moet prikken om te meten enzo. Beetje irritant. Doordat ik ook een keizersnede gehad heb en nu diabetes heb zijn nu ook de groeiecho's in het ziekenhuis, en dat is gewoon een stukje minder gezellig dan bij de echopraktijk. Ook niet erg, maar het voelt allemaal nogal medisch. Wil echt niet zeuren trouwens hoor, we worden gewoon super goed in de gaten gehouden en dat is ook helemaal top. Verder werk ik nog 4 weken, en dan begint hier de meivakantie, met aansluitend mijn zwangerschapsverlof met 34 weken. Effectief ben ik dus al met 32 weken klaar. Wat echt prima is met mijn fysieke en intensieve werk. Maar even serieus; niet normaal hoe snel dit allemaal gaat!! Jij gefeliciteerd met je jongen!! Jongens zijn zo leuk! En ook echt zo fijn dat die mega spannende eerste periode er bijna voor je op zit. Nog "even" de 13-weken echo en de nipt Ik duim voor je dat die ook gewoon lekker goed zijn. @Lieke2022 ik ben ook team 'meer echo's' hoor! Haha. Maar ik snap je vent ook wel, nieuwsgierig!!!
Jij hebt straks ook een jongen en n meisje Ah wat heerlijk dat je verlof ingeleid wordt door de meivakantie dat komt wel echt perfect zo uit! Wel jammer van de diabetes en zh controles. Snap dat je dat irritant vind hoor! Wat komt zwangerschapsdiabetes toch vaak voor eigenlijk. Vind je dat t te snel is gegaan of heb je tot nu toe wel al lekker kunnen genieten? Verlof is sowieso ook nog echt een ruime tijd En ikzelf begon toen wel steeds meer toe te zijn aan het ontmoeten van de baby.
Kan zeker dat ze gelijk heeft hoor maar je zal de 1e niet zijn met een kast vol blauwe spullen en dat het toch ineens een meisje blijkt te zijn
Hahah idd het komt wel voor. Maar bijna altijd andersom, dat t een jongen is ipv een meisje. Maar ik las dat t bij 13 weken wel definitief gezien kan worden en dat is vrijdag dan al !
Jaa het is natuurlijk een heel bijzondere tijd allemaal. Het tweede trimester vond ik heerlijk rustig qua afspraken, en dat vond ik heel fijn. Nu vanaf het derde trimester wordt dat allemaal veel meer natuurlijk. Maar nu ga ik haar ook steeds meer voelen (placenta vooraan dus dat was nog niet mega veel tot nu toe) en dat is gewoon super leuk. En dat zwangerschapsdiabetes veel voor komt is echt omdat ze een aantal jaar geleden de grenswaardes heel streng hebben afgesteld. Ze staan nu heel veilig, waardoor je al heel snel in de categorie valt.
Even een teken van leven. Hoofdpijn is echt wat geëscaleerd of laat ons zeggen ik die er gewoon zó gek van werd. Stoppen met de Utrogestan had dus niet het gewenste effect, dus wij zijn op aanraden van de gynaecoloog naar de spoeddienst gegaan, daar heb ik gisteren zo’n 8u verbleven en hebben ze me op het nippertje naar huis laten gaan. Gynaecologisch en neurologisch is alles oké maar die hoofdpijn is niet onder controle te krijgen. Ze gingen me een morfine achtige pijnstiller geven en me opnemen, maar de gynaecoloog stond niet achter de beslissing om de medicatie toe te dienen aangezien het niet zonder risico voor de baby is. Men gaat uit van spanningshoofdpijn, ik mag een tijdje niet werken en moet kiné opstarten. Uiteindelijk gisteren nog kunnen starten en dat heeft de spoedarst overtuigd dat ik naar huis mocht met de voorgestelde medicatie als noodoplossing. Vanochtend wenend van de pijn die ik al sinds de kiné afspraak had niet uit bed geraakt. Nu een beetje beter. Ik kijk zo niet uit naar de volgende sessie. Gelukkig heb ik de zware pijnstillers wel kunnen laten vandaag! Toch een beetje een naar gevoel dat de arts me dit wou toedienen wanneer het niet goed is voor de baby. Blij dat mijn gynaecoloog bij alles betrokken werd!
Jup bij m'n beste vriendin bijvoorbeeld tot en met 16 weken werd er geroepen dat t jongen werd. Zelfs in het umcg met 16 weken Met een medische echo. En met de 20 weken echo konden ze het niet zien tot ze bij de vk kwam weer voor een normale echo en die vroeg of ze het zeker wist dat t een jongen werd haha dat ze toch echt een meid zag. Wij samen naar geslachtsbepaling gegaan bleek t toch echt heel duidelijk een meid te zijn ahahhaa.
Jeetje Newbie, wat een heftige periode voor je. Heb je vaker last van spanningshoofdpijn (gehad)? En hoe gaat het nu met de utrogestan, ga je daar weer mee door, of blijf je daarmee gestopt? Je gebruikte het natuurlijk ook met een reden. Ik hoop dat de dagen zonder werk je een beetje rust geven, al klinkt het sowieso goed om even thuis te blijven als je huilend wakker wordt van de hoofdpijn.
Bizar! Het maakt mij allemaal niet uit wat t word dus als t nog verandert ook oke maar ik denk t zelf niet eigenlijk. Het lijkt me ergens wel hilarisch als t dan met 20 weken ineens een meisje is. Oh sorry dat ik je heel de tijd jongen hebt genoemd meissie Echt kleding shoppen vind ik sowieso nog wat vroeg. (Maar kijken mag) De kinderkamer is neutraal en nog wel meer dingen dus dat is makkelijk haha.
Haha ja verschonen is echt drama voor hem geloof ik hij zet het echt standaard op een brullen, of we nu verschonen voor/na/tussendoor qua voeding, met of zonder extra warmte, en alleen luier of echt volledige outfit.. alsof het de doodstraf is, haha. En ja mama zijn is.. veel. Niet in slechte zin, maar god wat komt er veel op je af! Ik heb (nog) het idee dat ik alles een beetje im Griff heb, en ik heb dankzij mijn man vanmorgen zowaar tot 8 uur ( ) kunnen slapen na de voeding om 2u, maar het is wel allemaal, tja. Veel. Wat jij zegt hoor, ik ben enerzijds tot over m'n oren verliefd en ik kijk echt enorm uit naar de toekomst en naar hoe ons gezinnetje mag gaan groeien, maar anderzijds is het ook dat ik denk.. ik heb wel ook een deel van mezelf moeten inleveren. Ik ben al 3 dagen aan het plannen om naar de DM te gaan (daarover, ik speel graag leverservice mocht iemand interesse hebben. I-de-aal zo bij de grens wonen!!) maar ja, dat kan nu niet op de bonnefooi Voelt dan toch gek om elkaar 'toestemming' te moeten vragen als partners. En dat went vast wel, plus als hij straks wat groter is kan hij ook gewoon mee, maar voor nu is het aanpoten ja
Jeetje wat heftig! Ik weet dat spanningshoofdpijn heel heftig kan zijn, maar je hebt er wel héél veel last van zo zeg.. Hopelijk werkt de behandeling straks wel en kun je eindelijk een beetje ademhalen!
Jeetje wat heftig allemaal en wat een geluk dat je gyn wel betrokken wordt! Ik vind het zo verdrietig voor je dat je last blijft hebben en het zelfs toeneemt. Hopelijk is rust nemen dan dé oplossing voor je <3
Haha ja herkenbaar hoor. Ik weet nog dat ik met haar in de auto zit, ieder weekend hebben we familie avond/eten, en toen dacht ik, ik ben nooit meer alleen. Echt dat besef van, de komende jaren zal er altijd iets aan me geplakt zitten ik vond dat heel raar en best heftig. Totaal niet op voorbereid. En in het begin was er echt geen seconde dat ik niet met de moederrol bezig was. Ik miste gewoon even uit t raam staren. Ik had in die tijd ook nergens meer fotos van alleen van haar haha. Dat geeft goed de focus weer En uiteindelijk veranderde dat weer, maar duurde best wat maanden. Plus ze was de eerste weken een huilbaby, als mensen zeiden, geniet ervan!!! Dan dacht ik, waarvan? Maargoed toen de oorzaak daarvan gevonden was, werd t al stukken leuker natuurlijk. Het is een mooie reis!
Ik probeer af en toe wat mee te lezen, maar de energie ontbreekt me momenteel echt om mee te schrijven. Wou wel nog even laten weten dat het vandaag relatief goed gaat! Hoofdpijn leek even weg te zijn tot vanavond, maar een gewone paracetamol werkte voor het eerst. Wat een verschil!! Alleen nog vreselijke nek- rug- en schouderpijn, maar daar wordt hard aan gewerkt de komende week, dus ik hoop volgende week toch echt wat beter te zijn.
Ik heb er ooit 1x last van gehad denk ik, maar is toen ook wel weer vanzelf over gegaan na een weekje, dus een totaal andere proportie dit… Ik ben terug opgestart met de Utrogestan! Dat had inderdaad zijn reden en dit weekend kreeg ik voor het eerst alweer harde buiken, vandaag ook last van gehad, dus liever terug innemen, maar met een bang hartje, hopelijk triggert het geen hormonale hoofdpijn, want de kiné denkt dat dat aan de basis van de spanningen ligt…
Jeetje wat een lastig dilemma is dit zeg. En heftig dat je gelijk hadden buiken krijgt, maar gauw weer innemen dan. Zo is onbezorgd genieten er (nog) niet bij Zou het met rust niet overgaan als je straks ook op t punt komt dat de misselijkheid weggaat? Dat was na 20 weken bij jou toch?