Hoi allemaal, Onze jongste dochter is een paar weken terug gestart op de basisschool, maar het gaat helaas niet goed. Ze is erg bang, huilt veel, raakt in paniek. Het afscheid gaat wel oke, maar ik denk dat ze overprikkeld raakt in de klas (30 kinderen waarvan veel drukke kindjes). Verder zit ze al in een hulpverleningstraject ivm ptss en krijgt ze binnenkort traumabehandeling. Is het herkenbaar voor anderen dat een kindje zoveel moeite heeft met de start op school? Ze heeft 2,5 jaar op de peuterspeelzaal gezeten, dat heeft ook lang geduurd voor ze gewend was, maar uiteindelijk ging het daar super goed. Verder hebben we nog een dochter, die zit ook nog in de kleuterklas. Het zou haar zo helpen om tot het eind van het jaar bij haar zus in de klas te mogen zitten. Een houvast voor haar. Zus gaat na de zomer naar groep 3 dus dan scheiden hun wegen weer, maar dan komt ze er misschien even doorheen. Alleen school wil hier niet in helpen helaas. Hebben jullie tips of herkenbaarheid?
We hebben trouwens een opbouwschema gemaakt voor haar om te kunnen wennen. Ze gaat dus geen volledige week of dagen. En zelfs dat lukt niet, we worden vaak gebeld of we haar kunnen komen ophalen.
Ik herken het totaal niet, mijn kinderen gingen direct 5 dagen naar de kleuterklas, wel direct na de zomer vakantie, dat kan schelen omdat de klassen dan vaak nog iets minder vol zijn, omdat ze gedurende het jaar nieuwe kinderen erbij krijgen. maar het lijkt mij dat je dochter geen normale start heeft als je in een hulpverleningstraject zit, met ptss en trauma behandeling... In hoeverre heeft dat gedeelte (zowel de ptss als het traject) invloed op haar school start? Bij ons op school willen ze ook broertjes en zusjes niet bij elkaar doen, omdat de kinderen zich zelf onafhankelijk van elkaar moeten ontwikkelen. Zijn er nog andere manieren waarop school het makkelijker kan maken voor je dochter? hoeveel groepen hebben ze? hebben ze niet nog een groep 0, dat hebben sommige scholen ook, naast gemengde groep 1,2 klassen. soms hebben ze op scholen ook een lokaal of plek op de gang waar kinderen even alleen kunnen zijn, om te ontprikkelen. is zoiets mogelijk? Wat is uiteindelijk de reden dat de school belt om je dochter op te halen, want als dat ook structureel is, dan moet dat ook doorbroken worden, want bijv. als ze weet dat als ze op een bepaalde manier doet ze dan lekker weer naar huis kan, zal het misschien ook een spel worden om op die manier telkens weer veilig in haar eigen thuis te kunnen zitten. En in hoeverre is dat mogelijk om hier iets mee te doen, met het traject waar ze in zit, want dat lijkt me in dit verhaal ook van belang. Ik denk dat je vooral om tafel zult moeten met de hulpverleners van het traject en met school, om op een gepaste manier. en in stappen die duidelijk en werkzaam zijn voor je dochter verder te komen.
Watvoor traumabehandeling krijgt ze en wat zeggen haar behandelaars? Onze jongste heeft een EMDR traject gehad en in die periode kon hij echt niks erbij hebben. Alles moest 100% veiligheid zijn. Voorspelbaar. Alles hetzelfde Hij kon er niks bij hebben, het oprakelen van zijn trauma's vroegen Alles wat hij had, hij maakte die periode ook geen ontwikkeling door. Dus een start op school zou hier echt niet hebben gekund in die periode. Dus ik zou dit zsm met t behandelteam bespreken. Sterkte!!! Ervaring met een heftig getraumatiseerde peuter, dus I Feel you
Ze gaat ook EMDR krijgen idd. Wij moeten nog beginnen met eerst de storytelling en dan komt het EMDR gedeelte. Ze is dus nog niet actief begonnen aan de traumabehandeling, zal over een paar weken starten. Hulpverlening geeft aan dat het ofwel direct resultaat geeft, of idd heel veel gaat vragen van haar. hoe gaat het nu met jullie zoontje? Heeft het wat geholpen? We hebben binnenkort gesprek met alle partijen. Hoop zo dat er een passende oplossing wordt gevonden.
Bedankt voor je reactie. Er zijn 5 kleuterklassen, helaas geen instapklasje. Na de zomervakantie gaan er heel veel naar groep 3 van haar klas waardoor ze overblijft met 18 kindjes. Dus dat is veel beter. Ze bellen als ze heel erg verdrietig is/blijft. Ze komt sowieso niet tot spel of iets, staat naast de juf. Zoekt dus heel erg haar veiligheid. Advies is om haar (nog) niet helemaal thuis te houden omdat het dan nog lastiger wordt straks. De juf heeft het gewoon te druk met de rest vd klas waardoor ze geen tijd en aandacht kunnen hebben voor onze dochter. Dit was ook zo op de peuterspeelzaal, maar daar werd dan even tijd en ruimte voor haar gemaakt waardoor ze uiteindelijk goed wende daar. Juf geeft aan het zelf ook niet meer te trekken met de klas. Dus ja, zit gewoon iets niet helemaal goed daar.
Wat zegt haar behandelaar hier verder van? Ik zou dit ook met hen oppakken? Wat is verstandig voor een jong kind met ptss en trauma, welke stappen en op welke manier. Ik denk dat je het met de hulpverlening op moet pakken, wanneer is zij ver genoeg in haar behandeling om een stap als school aan te kunnen? Ze is pas 4, dus school hoeft nog niet. En school heeft geen ervaring met ptss en traumabehandeling, dus kan mijn inziens daarin niet adviseren.
Eigenlijk laat ze op school precies het gedrag zien waar ze traumabehandeling voor nodig heeft. Ze zoekt veiligheid, dat is alles. Die vindt ze bij jou en dan als afgeleide bij juf. Wat helpt is het oorspronkelijke probleem oplossen en daarna rustig kijken hoe je het op school op kunt bouwen. Ze doet wat ze weet, wat ze nu kan en jij geeft haar tijd en steun dat is genoeg voor nu. Wat is er met je meisje gebeurd dat er zo diep in heeft gehakt?
Dankjewel voor je berichtje. Ik heb veel in het ziekenhuis gelegen in haar jonge leventje. Ik was dan ineens weg, met ambulance en alles erbij. Ze heeft me ook in niet goede staat gezien in het ziekenhuis. Daarnaast heeft haar vader een depressieve stoornis waardoor we soms beiden niet voor haar konden zorgen en ze bij opa/oma/tante verbleef (niet lang hoor, paar dagen). Maar dit heeft blijkbaar heel veel gedaan met haar, wat ik echt vreselijk vind voor haar. Daarnaast heeft ze een heftige geboorte gehad met zuurstoftekort en heeft ze in de couveuse gelegen, dat kan blijkbaar ook traumatisch zijn
Thuis is ze gelukkig ontzettend vrolijk en blij, daar ben ik wel heel erg blij mee. Ze slaapt goed, eet goed, ziet ook niet op tegen school en het afscheid op school gaat ook best oke. Maar ze kan ineens paniek krijgen. Dit herkennen we ook van bv speeltuinen, drukte, als ze iets moet doen wat ze nog niet goed kan. Dan raakt ze in paniek. Dus na de traumabehandeling gaat ze ook verder onderzocht worden.
Echt... Overleg dit goed.. Kinderen met een trauma zitten altijd torenhoog in hun stress. Als school nu niet gaat, dan gaat t niet.. Kies t moment van starten met emdr goed. Wij hebben die maanden echt helemaal vrij gehouden, zodat we helemaal beschikbaar waren voor hem. Hebben jullie zelf al psychoeducatie over trauma gehad? Is school betrokken in het traumasensitieve team? Sorry, wil me echt niet teveel bemoeien Maar het klinkt echt alsof je kind overvraagd wordt.. Ik ken t trauma niet, maar als lde diagnose ptss gesteld is, zal het fors zijn Zelfs bij onze zoon is die diagnose nog in t midden gelaten en zijn trauma's zijn alles overheersend Verweven in alles. Soms op de achtergrond en soms ineens fel aanwezig. Hier heeft emdr zeker iets geholpen, maar gezien de aard van de trauma's was het al afvragen of het genoeg zou herstellen, en het resultaat valt idd wat tegen.maar goed.. Wat wij hoorden was eigenlijk dat alle kinderen eerst terugvallen, voordat ze op kunnen krabbelen Onze behandelaar zei: ze gaan naar de hel en terug.
Helemaal eens met @taliaa Zorg goed voor je meisje, school is nu niet nr 1. En nog aanvullend: heb jij zelf traumabehandeling gehad voor wat gebeurd is? Want dat kan jezelf én haar ook in de weg staan.
Bedankt voor jullie reacties We zijn toevallig net bij de ggz geweest om het over de situatie te hebben. Ze gaan binnenkort mee met school in gesprek. Omdat ze ook goeie momenten op school heeft waarin ze lekker babbelt en zich goed lijkt te voelen, denken ze dat ze op school meer hulp moet krijgen in de vorm van duidelijkheid en structuur en iets helpends als haar knuffel, of een andere klas waar het rustiger is. Vanuit de GGZ zijn er ook diverse hulpvormen die haar op school kunnen begeleiden (dan komt er iemand gewoon mee de klas om haar te helpen). Ik vroeg of het niet beter is om haar thuis te houden, en zij gaven aan als leidraad te kijken naar hoe het thuis gaat: is ze vrolijk, slaapt ze goed, eet ze goed? Zo ja, dan kan ze dit op school aan en kan het haar uiteindelijk juist vertrouwen geven dat ze hier doorheen is gekomen.
Wat verdrietig dat ze dit al heeft mee moeten maken. Fijn dat het thuis wel goed gaat nu. Ik snap alleen niet zo goed dat ze instroomt jn een groep met kinderen waarvan de helft straks al naar groep 3 gaat, terwijl er 5 kleuterklassen zijn. Is er helemaal geen aparte groep 1?
Oh gelukkig zeg!!! Wat fijn!!! Heel veel sterkte! En ook met de emdr! Als je ooit je hart wilt luchten... Wij hebben in het emdr traject hele heftige momenten gehad waarbij onze knul zo'n duidelijke herbeleving had(van toen hij een paar weken oud was) dat wij echt braken.. Krijgen jullie zelf ook extra ondersteuning? Aangezien jullie deel uitmaken van t trauma, zal dat supersuper heftig zijn tijdens het voorlezen. Echt... wees voorbereid. Ik wil niet doemdenken, maar ik vond het zo intens
Oh je verhaal raakt me ook echt. Wat erg om zo'n trauma al mee te maken op zo'n jonge leeftijd. Het breekt je hart he. Ik vind het ook zo erg allemaal. We hebben voor onze oudste dochter ook een soort traumatherapie gehad, maar was niet zo zwaar als emdr. Maar dat hielp dus super goed bij haar en ze was vrijwel direct van haar angsten af. Vandaar dat ik wel goede hoop heb op de emdr bij onze jongste dochter. We krijgen extra ondersteuning zelf ja, vind het hele ggz traject super fijn tot nu toe. Het kind staat centraal, maar ook alles rondom haar wordt meegenomen. Dus wij hebben samen therapie ook bij haar hulpverleners (haar vader en ik) wat echt heel nuttig is. Daarnaast zullen er ook dingen in haar karakter zitten, want ik was als kind net zo bang als zij nu is. Maar ben iig super blij met de hulp die we krijgen.
Wat verdrietig dat jullie met elkaar zo’n start hebben gehad. Ik lees uit alles dat je het beste met haar voor hebt. Hoe gaat het nu met jou en met je man?
Wat naar dat jullie gezin zo'n heftige tijd hebben gehad. En wat goed dat je er oog voor hebt dat dit ook voor je dochter pittig is geweest en dat jullie zorgen dat ze de juiste hulp krijgt. Je hebt al een aantal tips gekregen om over na te denken. Als basisschooljuf wil ik daarom alleen even reageren op je laatste stukje. Je geeft aan dat er op de PSZ even tijd en ruimte voor haar werd gemaakt en dat er iets niet helemaal goed zit op de school waar ze nu zit. Ik weet niet of je zomaar kunt stellen dat de juf of de school iets niet goed doen. Je vergelijkt twee heel verschillende systemen met elkaar. Op de PSZ zitten er maximaal 14 of 16 kindjes in een groep. (Ik weet even het exacte aantal niet). Dat zijn groepsgroottes waar we de meeste basisscholen alleen maar van kunnen dromen. Dan is het ook nog zo dat je bij een PSZ ook nog eens altijd 2 leidsters op zo'n klein groepje hebt, terwijl een kleuterjuf in haar eentje verantwoordelijk is voor al gauw het dubbele aantal kinderen. Het klinkt alsof jouw dochter op dit moment meer tijd en aandacht nodig heeft dan (even bot gezegd) 1/30 deel van de werkdag van de juf. En wat mij betreft verdient ze dat ook! Ik denk trouwens dat iedereen met een juffenhart of moederhart dat precies hetzelfde voelt. Ze is nu even heel kwetsbaar en dan snap ik dat ze die nabijheid en veiligheid nodig heeft! Alleen dan de realiteit... die juf staat er maar alleen voor, met 30 kinderen. Misschien dat ze een paar uurtjes per week een paar extra handen in de klas heeft, maar daar zal het waarschijnlijk wel mee ophouden. Ik vind het goed om te lezen dat de hulpverlener en school met elkaar in gesprek gaan. Hopelijk kunnen zij elkaar samen op ideeën brengen om het voor je dochter makkelijker te maken. Maar het zal wel moeten passen binnen die realiteit van 1 juf en 30 leerlingen.