Dat kan iedereen doen die daar vanaf weet, maar ook de inspectie. En na een euthanasie wordt er altijd een lijkschouwing gedaan, omdat het een niet natuurlijke dood betreft dan kan het nog als niet natuurlijk worden afgeven en wordt het verder onderzocht.
Ten eerste heb ik niet gezegd dat narcisme geen diagnose hebt. Ik spreek jou aan op de term bestempelen. Ten tweede: mijn punt ging erover dat mensen roepen: daar heb je weer iemand waarvan de ex narcist is. En daarmee ontkennen dat dit wezenlijk waar kan zijn. Want het zal wel weer iemand zijn die zijn vechtscheiding moet verklaren. Ik heb het niet over de partner, maar over buitenstaanders die narcisme wegwuiven. Daarbij gaf ik aan dat dat wegwuiven niet gebeurt als iemand een partner met adhd of autisme oid heeft, maar vooral bij blijkbaar narcisme en borderline.
Maar narcisme is in het overgrote deel van de beweringen dus wel een zelfdiagnose, dus dat is het probleem nou juist. Net als @KleineLai twijfel ik er absoluut niet aan wanneer iemand gediagnosticeerd is met een narcistische persoonlijkheidsstoornis, maar het lastige is dat bij de meesten die dit beweren over hun ex, er geen sprake is van een officiële diagnose. Dat mensen niet twijfelen aan een bewering van ass/adhd lijkt mij te maken hebben met dat deze stoornissen vrijwel altijd gediagnosticeerd zijn, in tegenstelling tot narcisme. Stel dat dit hetzelfde geval zou zijn met ass/adhd, dan denk ik zeker dat dat op een gegeven moment ook niet meer al te serieus zal worden genomen door veel mensen, zoals nu met narcisme.
Het probleem bij narcistische stoornissen is dat die mensen zelf vaak het idee dat er aan hun niks mankeert en dat ligt het aan alle andere mensen. Dus hoe vaak krijgen dat soort mensen die diagnose? Mijn familielid heeft de diagnose van 3 verschillende professionals gekregen, maar blijft volhouden dat het niet zo is. Ik denk dat er nog heel wat ongediagnosticeerde mensen met een persoonlijkheidsstoornis rondlopen. En je moet of ervaring ermee hebben of goed door mensen heen kunnen kijken, want idd meester manipulatoren. Neemt niet weg dat er echt wel mensen roepen dat hun een ex een narcist om diegene in een kwaad daglicht te zetten zonder officiële diagnose, maar denk dat er ook genoeg gevallen zijn waarbij het wel degelijk zo is.
Ik begrijp je reactie niet. Hoe is je tweede zin een argument voor je punt in de eerste zin? Mijn punt was: je hebt altijd (in bepaalde aspecten van je leven) mazzel gehad als je een koophuis hebt. Natuurlijk kun je ook mazzel gehad hebben en géén koophuis hebben.
En per plaats misschien. Ik werk er dan wel maar zou er niet dood gevonden willen, er echt niet heen verhuizen.
Dat iemand niet gediagnosticeerd is, maakt het niet minder echt om mee te moeten leven. En dat is nou juist de crux van het diagnosticeren van narcisme: een narcist zal niet zo snel zich laten diagnosticeren er is immers niks ‘mis met hem/haar’. Dat maakt het narcisme er niet minder aanwezig om. Mijn dochter heeft ooit haar arm gebroken. Er zat gewoon een knik in. Tja, dan zie ik zelf ook wel dat het een dubbele botbreuk is. Daar heb ik geen arts voor nodig. Ook dan gaan mensen niet roepen ‘ja maar dat is een zelfdiagnose, dus zal wel niet waar zijn.’ Maar goed, 1 procent van de bevolking heeft autisme, 1 tot 6 procent is een narcist. Reken maar uit waar er meer van zijn… En ook adhd en autisme wordt nog regelmatig niet gediagnosticeerd, omdat ouders bv geen ‘label’ willen etc. Daar lopen we heel vaak tegen aan op mijn werk. Ik heb twee kinderen in mijn klas waarvan ik vind dat ze onderzocht zouden moeten worden. Ouders houden dit tegen. Ondertussen wacht ik geen diagnoses af om ze daarna pas de zorg in de klas te bieden die ze nodig hebben. Ze zitten zichzelf al in de weg, dus ga ik al alles doen om dit meer behapbaar te maken voor ze, door extra structuur, korte en duidelijke opdrachten, e.d. te bieden. Werkplek met minder prikkels, etc. Mijn dochter heeft adhd en daar was ik al compleet zeker van voor ze haar diagnose kreeg. Het onderzoek en de psychiater openden hooguit deuren, die zonder diagnose gesloten bleven. Maar de diagnose had ik verder niet nodig om het zeker te weten. Ook bij haar heb ik niet gewacht op een diagnose, maar zorgden we daarvoor al voor heel veel structuur, duidelijkheid, dagritmekaarten, aftreepkalenders, voorpelbare dagen, manieren om haar energie kwijt te kunnen, etc, etc. Vroeger werden kinderen met adhd vooral als lastig en druk bestempeld. Gelukkig wordt nu erkend dat het wel iets meer is dan dat, zowel voor de personen zelf als hun naasten. Zou voor narcisme ook fijn zijn. Hoewel de narcist over het algemeen zelf niet zoveel last heeft van zijn stoornis. Maar scheelt in ieder geval een hoop medeleven en begrip voor de mensen die er als naasten mee hebben moeten leven.
Ah, door deze reactie kan ik de reactie van Syane beter plaatsen. Maar alsnog zijn er natuurlijk hordes mensen die überhaupt nooit de mogelijkheid gehad hebben om een huis te kopen, of die geen andere mogelijkheid hadden dan kleiner te wonen dan ze gewild hadden, daar dacht ik aan.
Over je eerste: ik ga ervan uit dat het gesprek gaat over partners waarbij er geen diagnose is gesteld, jij gaat er vanuit dat er wel een diagnose is. Dus ik heb het over bestempelen en jij over officiele diagnose. Zowel narcisme als autisme kan je zowel iemand toewijzen als officieel laten diagnostiseren, je kan autisme net zo goed gebruiken als wapen, net zoals je dat met narcisme kan doen. Voor mij geld voor beiden; als het officieel is gediagnosticeerd dan geloof ik dat. Is het een zelfgeplaatste stempel dan neem ik het niet aan als absolute waarheid. Dat is misschien een gevolg van het misbruik dat wordt gemaakt rondom deze diagnosis. Over je tweede punt: Ik denk dat als er twijfels zijn of autisme of adhd als wapen wordt gebruikt (om schuld te kunnen toewijzen / afschuiven) dit dan ook zeker wordt bevraagd e/o weggewoven. Zeker als er geen officiële diagnose is.
Ja, dat denk ik ook. En dat maakt het heel lastig wanneer je in zo'n oprechte situatie zit. Maar ik denk ook omdat er dus ook misbruik van wordt gemaakt het niet gek is dat men 'bewijs' nodig heeft voordat ze meegaan in het verhaal van iemand over iemand anders.
Nee, ik heb het helemaal niet over officiële diagnoses. Mij maakt het niet uit of er een officiële diagnose is. Mijn kind met adhd had ook al adhd de jaren voor haar diagnose. Dus een diagnose maakt iets niet meer ‘waar’. Ik heb het vooral erover dat het extra naar is om te moeten leven met/scheiden van iemand met narcisme en buitenstaanders roepen dat het narcisme wel niet waar zal zijn. Dat er mensen zijn die bepaalde stoornissen als wapen gebruiken zal best, maar daar heb ik het dus niet over. En dat maakt het voor de mensen die er echt mee om moeten gaan ook niks uit. Als iemand kanker heeft, maar nog niet gediagnosticeerd, maakt dat de ziekte en de gevolgen niet minder echt. Als ik influenza heb ga ik niet naar de huisarts. Die kan ik ook zelf wel diagnosticeren en zonder diagnose van de huisarts heb ik nog steeds dezelfde symptomen.. Dat maakt het niet opeens een stempel, maar nog steeds influenza. Dat er mensen roepen ‘ik heb griep’ terwijl ze een milder verkoudheidsvirus hebben, maakt mijn griep er ook niet minder om.
Die vergelijking gaat niet op want jouw ziekte zegt niets over wie je bent, of iets verkoudheid is of een virus doet niemand schade. Een misplaatste persoonlijkheidsstoornis doet dat zeker wel. Het is daarom imo zeer zeker heel belangrijk dat deze officieel is vastgesteld of niet. Ik denk wat ook een verschil maakt is de timing waarin de bestempeling / zelf diagnose gebeurd. Gebeurd het tijdens een moment van hoge emoties door de persoon die in hetzelfde bootje zit (tijdens een scheiding bijv), dan denk ik dat het goed is om rekening te houden met mogelijke bias.
Hier ZuidHolland, maar zo gaat het hier echt niet. Misschien leven er hier meer oudere mensen, maar de wachtlijsten zijn hier heel lang en het is hier echt; de één zijn dood, de ander zijn brood.
Zou het nog met het personeelstekort te maken kunnen hebben? In het verzorgingshuis waar mijn moeder werkt, is een hele afdeling niet in gebruik omdat er te weinig personeel is. Mijn moeder moet nu ook regelmatig bijspringen op de andere gang vanwege ziekte of een oproepkracht die niet komt opdagen. De ruimte en kamers zijn er dus wel, maar de verzorgers/verplegers niet. En daardoor is er bij hen dus een behoorlijke wachtlijst.
Nee maar veel mensen denken dat het vluchtelingen zijn uit landen waar oorlog is of waar het gevaarlijk is maar dat is niet zo ze gaan weg omdat het hier beter is dan in hun eigen land en hier krijg je een woning en werk of je kan naar school dus ja dan is de stap snel gemaakt
Zo ontstaan wachtlijsten idd ook. Maar bij ons is overpersoneel doordat kamers leeg zijn en geen geldstroom er is.
Ik ben het met je eens, je ziet vaak in vechtscheidingen het zo ook het eigen gedrag vergoelijkt worden. Het ligt aan de ander, maar zeker niet aan mij. Ik zag ergens ook statement voorbij komen dat er meer narcisme onder mannen is en meer bps onder vrouwen. Dat is eigenlijk helemaal niet zo, het is eigenlijk best gelijk verdeelt alleen zelfs met diagnostiek val je in hiaten en vooroordelen en worden vrouwelijk narcisten vaak als bps gediagnosticeerd en bij mannen precies andersom. Helaas zegt een dsm diagnose ook niet veel, want vaak wordt er een persoonlijkheidsstoornis ingevuld zonder echt persoonlijkheidsonderzoek. Verder is er pas sprake van een stoornis als iemand vast loopt en iedereen heeft kenmerken/ karaktertrekken van persoonlijkheidsstoornisssen. Dat wil alleen niet zeggen dat je er één hebt.
Welke regio is dat, ik ken echt alleen dat er overal giga wachtlijsten zijn en zelfs met een hoge ciz indicatie je nog heel lang moet wachten.