Vergeet vooral ook niet de financiële situatie van je ouders. Opleidingsniveau en sociale status van je ouders. En helaas ook je afkomst, geloofsovertuiging, achternaam, huidskleur en het al dan niet accentloos Nederlands kunnen praten.
Zo zie ik het niet, het word misschien ook gezegd omdat mensen vaak reageren van zooo toe maar of alweer, dus als tegen reactie kan het zijn dat mensen zeggen ja ik werk er hard voor. Zo van je zelf moeten verantwoorden. Maar ook ik zeg ook wel eens dat bijv mijn man er hard voor heeft gewerkt. Want dat heeft hij wel, van mbo diploma behalen naar hbo naar universiteit. Doorzetten tijdens studie met oa overlijdens en geboorte van dochter en de zorg. En werkt nu 45/50 uur zeer intensief geestelijk dus ja hij werkt er wel keihard voor, in de avonden ook vaak nog tussendoor in eigen tijd voor ontwikkeling. Ik werk ook hoor maar om nou te zeggen keihard, ik heb gewoon een super leuke baan en werk 28 uur maar toch een stuk minder intensief. Niks mis mee om te zeggen je werkt er hard voor.
Nou ja, er stonden 18000 lopers aan de start van de Rotterdam marathon. Dat zijn er best veel. En dan krijg je later van die items te zien over mensen die niet getraind hebben en er dan 3,5 uur over doen. Of de laatste finisher, die er zowat 6 uur over doet. Die trainen echt niet zoals jouw man. Ik vind het trouwens wel knap hoor, een marathon lopen. Ik doe max de halve. Dat vind ik al saai en lang genoeg. Maar ja dan kan ik een marathon ook wel in 6 uur lopen. Daar zou ik dan verder niet zo trots op zijn.
Hier sluit is me bij aan. Wij hebben dit huis kunnen kopen omdat we allebei het geluk hadden dat we geboren werden in een gezond lichaam met een goed stel hersens. Dat onze ouders her financieel goed hadden. Dat we niet gediscrimineerd werden bij het zoeken van stageplaats en daarna baan. En dat we nu dus een mooi inkomen hebben (waar we uiteraard heeeeel hard voor werken ) En dan in het begin van deze eeuw de huizen nog enigsinds betaalbaar waren. Btw. De gemiddelde stratenmaker werkt echt veel harder dan ik. Maar verdient minder. Hoe is dat eigenlijk eerlijk?
Als dat je enige maatstaf is dan misschien. Maar vergeet ook niet mentale verantwoordelijkheid en druk etc. Denk dat iemand die aan het einde van de dag naar huis gaat zonder druk lichamelijk gezien misschien harder heeft gewerkt, maar er spelen zoveel meer aspecten mee.
Ja dat had ik nog willen toevoegen. Het is inderdaad zinloos om mensen op te sluiten om hen te straffen. Maar dat betekent niet dat we het überhaupt niet moeten doen, want we doen dat ook omdat dat voor de mensen die hen leed hebben berokkent (of de samenleving) fijner is, idealiter zorgen we er natuurlijk voor dat mensen in een gevangenis de mogelijkheid krijgen om zich zo te ontwikkelen dat ze geen reden meer hebben om strafbare feiten te plegen. En soms is iets als tbs voor eeuwig gewoon nodig, je kunt als samenleving natuurlijk ook niet hebben dat mensen dagelijks gaan lopen rondmoorden
Marathon in 6 uur mwah. Misschien was diegene bedlegerig voor 3 jaar of herstellende van een ziekte. Hartstikke knappe prestatie dan, voor jou wellicht minder. Maar het zelf niet doen en dan zeggen dat het niks voorstelt vind ik wat makkelijk. En die van 3,5 uur had wellicht niet voor de marathon getraind, maar was bijvoorbeeld op een andere manier actief.
Precies hier hetzelfde met man. En hij werkt niet alleen veel uren, het mentaal ook heel zwaar en er staat veel druk op. Dan vind ik dat ik best mag zeggen dat hij heel hard werkt. Ik zeg nooit we, want ik werk niet. Het wordt pas een issue als iemand zou zeggen dat een ander er niet hard genoeg voor heeft gewerkt.
In jouw geval zou ik op geen enkele manier durven zeggen dat je zoveel geluk hebt gehad in je leven. Of jouw geluk is dat je met een enorme dosis doorzettingsvermogen en veerkracht bent geboren. Voor verreweg de meeste mensen met een koophuis zijn er zeker een hoop punten zijn die gewoon puur geluk zijn. Daar schaar ik mezelf ook onder. Zonder ervoor te werken is een koophuis enkel mogelijk met een erfenis of loterij. Die valt onder extreem (financieel) geluk.
Jij leest niet goed want ik zeg dat het met een goede training aan de voorkant naar mijn mening haalbaar moet zijn voor veel mensen.
Ik denk niet dat dat met ruimdenkender te maken heeft, maar dat tattoos steeds meer en meer algemeen geaccepteerd zijn geworden. Hoe vaker en meer je iets ziet, hoe normaler iets wordt.
Ja maar dan onderschat je duidelijk hoe intensief die training is en ik vind minder dan 1% van de mensen alsnog niet veel.
Ik denk dat veel mensen het op hun 'bucketlist' hebben staan, maar er niet serieus genoeg voor trainen. Maar he, dit is het onpopulaire meningen topic he
Jawel, maar zelfs dan. Een arts bijvoorbeeld (iemand die veel mentale verantwoordelijkheid draagt) zie ik niet als iemand die heel hard werkt. Maar gewoon iemand als iemand die werkt. (En het salaris compenseert een hoop) Zeker in Nederland. Eenzelfde arts in midden Afrika (in een politiek onrustig gebied en/of omgeven door armoede) Dat vind ik hard(er) werken. Kosten - baten. Hoeveel je investeert (draagt) en hoeveel het opbrengt. Misschien vind ik Nederland over het algemeen gewoon wat verwend op dit gebied hoor.
Ik denk voor een je een huis kan kopen naast het werken ook een enorme geluk moet hebben. We kochten in 2014 een huis en als we dat nu zouden moeten kopen was het een ander verhaal. De mensen hadden een huis en wij huurde nog. We konden zelfs onder de vraagprijs zitten. Dat gaat je nu niet meer gebeuren. Nee het is niet groot maar de maandlasten zijn daardoor laag. Echt puur geluk dat we dit huis tegen kwamen en in het juiste jaar. De huizenmarkt van nu is niet te doen. Als je bij kopen zonder kijken wil moet je al een flink bedrag neertellen voor ze wat voor je gaan zoeken laat staan dat ze wat vinden.
Dan wordt men in het algemeen dus ook ruimdenkender. Ik vind die omschrijving zelf prima hier van toepassing. Iets wordt meer geaccepteerd omdat men ruimdenkender wordt en minder bekrompen tegenover een uiterlijke verschijning staat.
<3 We hebben wel met iets 'mazzel' gehad. De makelaar van de woningbouw konden we al van onze eerste huis. Daardoor hebben wij dit huis voor de markt uit kunnen kopen net voor de prijzen helemaal van Lotje getikt werden. Dus eerlijk toe geven we hebben wel ergens mazzel gehad! @owly , wij zouden ons eigen huis niet terug kunnen kopen door de gekke prijzen. Echt bizar eigenlijk gewoon.
Wij komen beide uit redelijk “arme” gezinnen. Studies zelf betaald, geen geld gekregen voor rijbewijs of auto, huis of interieur. Wij konden op mijn 23ste een opknapper kopen. Wat we toen niet konden voorzien was dat onze kinderen zodanig autisme hebben dat ik moest stoppen met werken. En uiteindelijk mede daardoor ons huis moesten verkopen en nu veel te klein huren met geen uitzicht op een groter huis. Dat was een keuze natuurlijk, maar een die je maakt vanwege omstandigheden die je niet kiest. We gaan nooit op vakantie en hebben nog steeds geen rijbewijs/auto. Dus het is niet zo dat we niet kunnen kopen omdat we ons geld aan andere dingen verbrassen. Inmiddels werk ik wel, maar nu beide parttime (en ik meer dan mijn man) zodat we de “last” beter kunnen verdelen. En ondanks dat we nu zo klein wonen vind ik nog steeds dat ik mazzel heb. Want de plek waar we wonen is super fijn met alles op loop/fiets afstand. Fijne werkgevers en leuke scholen voor de kinderen. De kinderen kunnen allemaal een hobby doen waar ze blij van worden. En ik kan elke avond vers gemaakt eten op tafel zetten. Wat zou ik nou nog meer moeten willen?
18.000 op ruim 18 miljoen is echt wel heel weinig. Het lijkt misschien veel op zo’n evenenent maar objectief gezien is het dat niet. Ik ben niet bedlegerig (geweest) of chronisch ziek oid. Ik sport 2x in de week, ik zie mezelf niet als super fit maar heb een redelijke fysieke gezondheid. Ik loop echt geen marathon uit in 6 uur, met of zonder training. Dus ik vind het wel een prestatie en ik vind ook dat iemand daar trots op mag zijn. Mijn onpopulaire mening is denk ik dat het helemaal niet zo nodig is om óveral maar wat van te vinden. We zijn als mensen nu eenmaal allemaal anders met een ander referentiekader en andere beleving van dingen maar daar lijkt steeds minder begrip voor te zijn in deze maatschappij.