Oh dat klinkt heel lief en zoet ! Die interactie is inderdaad geweldig. Ookal is onze oudste nog erg klein ook en nogal onhandig soms (de speen wordt soms net iets TE enthousiast erin geduwd zegmaar). En nee, geen reden waarom. Ik schijn het als baby ook te hebben gedaan tot 3 maanden, en erna was het klaar. Ik kan ook echt geen reden bedenken waarom hij huilt, behalve dat het de enige manier is waarop hij kan communiceren, en de wereld is nog wat overweldigend voor hem denk ik. Ik gok dat zodra hij meer kan communiceren of gebaren, dat het weer rap makkelijker en rustiger wordt.
Dat hoop ik dan met je mee, gelukkig schiet het dan al enigzins op en ben je bijna bij de 3 maanden Nieuwsgierige en brutale vraag: zijn jullie hierna 'klaar' of zou je nog wel een kindje willen als dat mag lukken?
Ja die 3 maanden is er al over 2-3 weken , dus gaat opschieten. En tot die tijd maar eindeloos veel rondjes lopen met de draagzak; gelukkig is het prachtig weer! Dat loopt fijn. En ik denk dat we graag nog een kindje zouden willen als dat mag lukken. Maar ij weet nog niet of ik een nieuwe zwangerschap zie zitten, ik ben nu 2x heel lang beroerd/misselijk geweest, en dat doet wel een aanslag op je gezondheid en voelt ook echt wel een beetje alsof mijn leven 8 maanden helemaal stil stond. Plus daarvoor die ivf en terugplaatsingen. Dus ben er nog niet over uit. Hoe sta jij daar in? Dit is nummer 3 toch? Zou je nog een 4e kindje willen?
En gefeliciteerd aan alle dames die de afgelopen 1.5 maand zijn bevallen. Ik heb snel even terug gelezen, maar zie dat @MamaMan0n en @pingpongpcos ondertussen ook al bevallen zijn wat gaat het opeens snel zeg!
Lastige overweging idd. Hoeveel cryo's heb je nog over? Hier alle zwangerschappen fluitend doorgekomen gelukkig. Wij zijn compleet ♡ vind 3 echt een prachtig aantal (dit gevoel van 3 had ik al voordat ik de 1e had) 4 kids voelt echt als teveel Maar al die laatste momentjes met zo'n kleintje vind ik wel lastiger als ik dacht.. heb geregeld echt zo'n besef moment. Dit komt nooit meer terug en probeer echt goed te genieten
@Knut10 Oh ik wou je even een hart onder de riem steken, wij hebben helaas hetzelfde meegemaakt en gaan er nu ook een beetje vanuit dat het niet heel anders zal zijn bij nr 2. Het is zo’n heftige periode alleen het verschil nu; je weet dat er licht aan het einde van de tunnel komt. Veel moed de komende weken nog! Hopelijk geraakt hij er net zoals jullie vorige kindje met 3 maand uit.
Ik kom ook nog even onder mijn steen vandaan: HELE drukke weken op werk (en dat is toch vaak wel even m'n forum-spiek moment) en daarna even 2 weken vakantie, dus ik had een hoop bij te lezen! Hier gaat alles goed, mag echt niet klagen. Vrijdag alweer op de 28 weken en voel me prima! Enige uitdaging is dat het slapen echt waar-de-loos gaat (lees: inslapen lukt prima, maar elk uur plassen, niet meer kunnen verder slapen, rusteloze benen, etc) dus wel het gevoel dat dat me soms een beetje opbreekt. Verder lukt het sporten en bewegen nog goed, dus dat is wel fijn. Is toch wel beetje m'n uitlaatklep ook. Gisteren de glucose test gedaan en hoewel de test zelf echt prima was (ok, het is niet m'n lievelingsdrankje op aarde) en het bloedprikken prima was, sloeg mijn lichaam 1-2 uur later wel even flink op hol. Na wat eten kreeg ik mijn suikerspiegel wel weer wat onder controle, maar nog wel rest van de dag flinke koppijn gehad, dus als we die nooit meer hoeven te doen ben ik een tevreden mens. Benieuwd wanneer ik de uitslag krijg. @MamaMan0n: Gefeliciteerd met de geboorte van de kleine! Is ze toch maar mooi langer in de buik gebleven dan haar broertjes en zusjes! Gelukkig gaat alles goed en lekker genieten met elkaar! @Lieke2022: Welcome to the girlsquad. Wel ook de 'eigenwijze girlsquad' zo te horen. Kunnen onze dochters mooi elkaar de hand schudden, want elke echo is 't weer de vraag of ze zin heeft om mee te werken.
Wat fijn dat alles goed gaat! De dagen vliegen dan voorbij hè? Dat merk ik vooral. Die eerste weken vond ik zooo traag voorbij gaan en nu? Ze vliegen voorbij. Alweer 18 weken hoe dan? Haha ben heel benieuwd naar de 20 weken echo!
Hoe doen jullie het qua kraambezoek? Ik zie er zo tegenop dat iedereen gwn random apart een weekend kiest om bij ons thuis te komen. Al die stress om dan huis er ook nog netjes bij te hebben liggen want velen zijn hier ook nog niet geweest dus kan me voorstellen dat ze dan ook rondleiding nog eens willen.... (Dan bedoel ik vooral nonkels, nichten, neven ...) Manlief wil niet én babyborrel én doopfeest. Maar wil doopfeest ook niet open trekken naar meer genodigden (uitgebreide familie). Dus krijg eigenlijk enorm veel stress erbij op dit moment zelfs in die mate dat ik er buikpijn steken van heb
Bezoek moest eerst een appje sturen of bellen wanneer het mij uit kwam dat ze langs mochten komen. En dan per dag maar 1 gezin en dan maar een uur. Mijn moeder en zusjes mochten komen wanneer ze wouden. Het eerste bezoek kwam pas op dag 6, eerder was het tijd voor mij samen met beide kinderen. Babyborrel en doopfeest ken ik niet
Wij hebben sowieso gezegd dat we de eerste paar weken geen bezoek wilden, en nou ja, S dacht 'prima, dan blijf ik toch gewoon nog even in het ziekenhuis' dus dat gaf ons een goed excuus Na 4 weken heb ik de geboortekaartjes pas op de post gedaan met de uitnodiging om op kraamvisite te komen. In mijn kringen is het gebruikelijk dat mensen dan zelf appen om te vragen wat uitkomt - ik heb getwijfeld over een babyborrel, maar dat werd me dan te druk. Het helpt hier ook dat mijn man evenlang als ik verlof heeft, dus hij regelt de 'catering' en ik klets met de mensen die op kraambezoek komen! Voor de meeste mensen interesseert het me overigens echt niks als het een rommeltje is. Ik heb een pasgeboren baby, als je vindt dat ik had moeten poetsen dan ben je welkom om zelf te beginnen Persoonlijk zou ik dan ook simpelweg weigeren om een rondleiding te geven - ze komen voor de baby, niet voor je huis, denk ik dan. Ik zou het dus niet aanbieden, en als mensen ernaar vragen, eerlijk antwoorden dat je dat liever op een ander moment doet (en voor de 'ach maar dat maakt ons niet uit hoor!', heel simpel, 'maar mij wel'). Als ze het je als pas bevallen vrouw kwalijk nemen, zegt dat niks over jou en alles over hen.
Jullie wilden of mochten geen kraambezoek in het ziekenhuis zelf nog? Toen mijn zus 10 jaar geleden van haar eerste kindje beviel denk ik dat de meeste familieleden al in het ziekenhuis op bezoek waren geweest.
Mocht wel hoor, maar wij wilden niet Werd ons ook best afgeraden, hij was met 34 weken natuurlijk ook echt te klein om van persoon naar persoon te gaan. Hij lag de eerste week sowieso aan de monitor, dus zelfs wij hadden hem amper vast. Ik geloof dat we hem pas na 2 dagen überhaupt echt geknuffeld hebben.. Maar ook als we thuis waren geweest hadden we de eerste maand niemand laten komen hoor! De enige uitzondering waren mijn ouders en zusje, verder is echt niemand bij ons langs geweest. Ik vond het eerlijk gezegd juist heel fijn om eerst even écht fatsoenlijk in die bubbel te kunnen zitten
Oh ja das waar S was erg vroeg geboren. En snap ik dat je die eerste tijd gewoon zelf wil met de baby. Zou ik ook willen. Dus vandaar dat ik bang ben dat iedereen gaat willen langskomen. We hebben nu de grote (schoon)familie in juli uitgenodigd voor tuinfeest voor het huis te bezichtigen. Dan is dat argument er toch al af en hebben we initiatief getoond.
Wij hebben na al die jaren nog steeds geen housewarming gedaan. Dus zitten met dezelfde situatie dat als mensen thuis komen ze heel ons huis willen zien. + zoooo sociaal zijn wij niet om elk weekend bezoek te ontvangen, we zitten ook graag in onze bubbel. Wij hebben een babyborrel gedaan en wij vonden dat de beste keuze ooit, even stress voor die dag maar dan heb je iedereen gehad. Gaan we dit jaar ook doen. Wij doen niet echt een ‘doopfeest’. Tenzij gewoon een makkelijke maaltijd thuis met de ouderlijke gezinnen. Stelt niet veel voor. Wij denken er aan deze keer de doop misschien voor de babyborrel te doen met het gebruikelijk groepje, de rest sluit dan aan bij de babyborrel.
Tegenwoordig zijn ze daar in de ziekenhuizen ook écht niet meer happig om! Regels bij ons in het ziekenhuis zijn ook best streng; bezoekuur tussen 15 en 17u Max 2 personen op de kamer. Dus dan heb je niet zoals vroeger een hele ziekenhuiskamer vol, bijna heel de dag door! Vorige keer zijn mijn ouders en mijn schoonouders in het ziekenhuis geweest. Deze keer gaan we enkel ons zoontje en mijn ouders laten komen. Als alles goed gaat, lig je er ook maar 3 nachten bij een eerste kindje.
Nou ja, misschien is de Nederlandse koppigheid me dan toch goed bijgebracht, want ik denk dan meteen 'je kunt wel willen, maar ik (/mijn man) bepaal' . Ik ken natuurlijk je naasten niet, maar ik vond het bij mij heel erg meevallen! Zowaar mijn schoonfamilie heeft netjes anderhalve maand gewacht, en ik had juist van hen verwacht dat ze nog net niet door de deur van de kraamsuite zouden komen knallen.. Misschien valt het dus ook wel mee? Maar weet ook vooral, JULLIE bepalen!! Niet je bezoek, niet je familie, alleen jij en je partner. Jullie baby, jullie besluit. Daar mag men van vinden wat men wil, maar uiteindelijk moet het voor jullie goed voelen
Wij komen team Meisje versterken! We hadden gevraagd of ze het op een kaartje wilden schrijven, zijn toen uit eten gegaan, en hebben met een (alcoholvrije) cocktail de enveloppe geopend. We zijn elkaar huilend en juichend in de armen gevallen, man in tranen, zo ontzettend gelukkig! (al weet zeker dat we hetzelfde had gevoeld met een jongetje ). Nu wordt het concreet! Ik heb niet zomaar een foetus in m'n buik, ik ben zwanger van onze dochter! Wauw wat bijzonder.