Dat blijft gewoon lastig. Wij hebben de oudste van groep 1 in covid tijd naar groep 3 laten gaan. Maar hij is wel de jongste van de klas en je merkt met ouder worden wel verschil tussen de emotionele ontwikkeling. De oudste is 11, meesten zijn al even 10 en hij is nog heel lang 9. En ik merk het ook thuis, dat zijn klasgenoot die een vol jaar ouder zich toch iets anders ontwikkeld op sociaal gebied. Niveau kan mijn kind makkelijk aan, zit hoog op de toetsen. Maar heel slim zijn komt wel met een prijs en dat is gewoon zo moeilijk. Elk jaar twijfel ik: doe ik er goed aan? Moet hij een jaar blijven zitten om te rijpen zodat hij niet als guppie op de middelbare school zit? De middelste heeft totaal geen zin in leren dus hem verlengd laten kleuteren was een no brainer haha. Er zit 4 jaar tussen de jongens maar in leerjaren 5.
Kan ook bij elk kind anders zijn...R doet t niet, die is veel meer geboeid door elektra Bij G zie je t nog steeds ook nu ze 8 is, schijnt een sensorisch dingetje te zijn. Pulkt aan alles, maar goed mama en bierfles etiketjes waren destijds ook een ding.
Lastig hè? Ik zelf heb er destijds voor gekozen om niet sneller de klassen door te lopen. Om school dan vooral te gebruiken als sociale en emotionele leerschool. Dat had ik nodig, dan zat ik de verplichte uitleg gewoon uit en ik leerde gewoon met extra boeken alvast verder. Ik mocht op de middelbare dan 1 dag in de week naar de uni, voor iets meer uitdaging. En toen ik eenmaal 18 was, naar de uni, meerdere studies gedaan en afgerond, en een heerlijk sociaal netwerk opgebouwd. Het helpt dan wel om met leeftijdsgenoten te zitten denk ik. Dus kan me ook wel voorstellen dat sneller school doorlopen niet altijd makkelijker is. Maar ik snap de overweging ook om wel versneld de klassen te doorlopen hoor.
Ik had een klasgenootje basisschool die een klas oversloeg en naar t gym ging, maar toch bleef zitten en weer bij mij in de klas kwam op t vwo: weer tussen de leeftijdsgenoten. Hij had eindelijk weer plezier ook op school. Blijft zoeken... nr 3 zal ook makkelijk zijn: stoomt pas na de meivakantie tzt in. Dus kan lekker ruim 2 jaar kleuteren zo ging t ook bij mij destijds. Maar ik was ook wel echt kind. Onze oudste vond de opvang al een ramp omdat het kinderen waren en de korte tijd op de kleuterklas was ook niets voor hem haha 'mama die kinderen spelen gewoon!' Gelukkig is hij wel speels geworden ipv zo'n mini volwassenene zoals ie toen was
Het is volledig tegennatuurlijk om een kind in een eigen kamer met deur dicht te hebben slapen. Kinderen hebben van nature behoefte aan nabijheid. Sommige kindjes slapen prima alleen (blijft onnatuurlijk), maar sommige kindjes hebben nu eenmaal (periodes) meer behoefte aan nabijheid van de ouder(s). Ja, je bent je avonden dan (even) kwijt, maar een kind is toch belangrijker dan dat? Probeer het eens door een niet zo westerse bril te bekijken, maar vanuit de natuur van het kind. 'Haakje op de deur', daar krimpt m'n maag van ineen. Je kindje opsluiten op z'n kamer omdat je anders je avond kwijt bent. Je kindje is geen last. Je kindje vertoont geen vreemd gedrag. Je kindje vertoont normaal gedrag, namelijk bij jou willen zijn! In alle veiligheid kunnen slapen. En ik snap de frustratie, hier ook al 3 jaar lang een extreem slechte slaper, structureel slaaptekort, en echt met m'n handen in het haar gezeten. Maar altijd mocht hij met mij zijn en dan sliep hij wél. Tuurlijk slaapt hij ook wel eens alleen, maar zodra hij mij nodig heeft ben ik er. Gisteren wilde onze zoon ook niet slapen, zoals zoveel avonden. Het was al 21u en wij waren een serie aan het kijken. Na een aantal keer teruggaan hebben we de serie afgekapt en mocht hij bij ons in bed. In 30 seconden was hij vertrokken, in een diepe veilige slaap. En zo zien sommige avonden er uit. En andere avonden kunnen we wel een serie kijken. En soms wisselen we af. Dit is het óók om een kind te hebben. Je krijgt geen kind dat gemaakt is om in een eigen kamer te slapen, een paar maanden na geboorte. Je krijgt een kind dat van nature gewend is om bij de veilige ouder te zijn. In onze maakbare westerse wereld past dat niet. En daar gaat het mis. Verander niet je kind, maar je eigen wereld. Met je kind is niks mis. Die is gewoon normaal kind.
Dank voor je reactie. Ik begrijp jouw visie ook. Ik ben het eens dat kinderen nabijheid nodig hebben, maar tegelijkertijd vind ik het ook belangrijk om voor mezelf te zorgen, in de zin van, tijd voor mezelf inbouwen. Ik merk namelijk dat ik zo al ruim twee jaar mijn avonden (= tijd voor mezelf) kwijt ben, en dat begint zn tol te eisen. Misschien niet hoe het 'hoort',, maar wel echt wat ik voel. Vandaar dat ik opzoek ben naar ideeen en ervaringen van anderen. Vooralsnog heb ik meerdere reacties gehad met de suggestie dat ik me meer kan verdiepen in zn gedrag, dus dat zal ik ook doen. Jouw reactie is daar ook een variant op, dus dank daarvoor. Voor nu hebben we een bed op zn kamer erbij gezet; dat vindt hij de afgelopen avonden prima. Als hij snachts ook uit bed gaat spoken en zn broertje (baby) weer uit bed gaat halen of over het traphek begint te klimmen, dan komt er zeker wel een haakje. Niet voor in de avond, maar voor als wij ook slapen. Bij mij in bed slapen is geen optie door gezondheidsproblemen, dat is niet veilig voor ons allebei.
ik wil je vooral veel sterkte wensen. Het klinkt als een intrnse tijd met jullie kindje.En tuurlijk is nabijheid bieden belangrijk Maar in mijn opinie is rust creeren voor alle gezinsleden zeker o belangrijk. Helpen om de regulatie van jullie kindje te verbeteren waardoor er meer kalmte en rust kan ontstaan voor hem en ook voor jullie. Want het klinkt wel als een uitputtingsslag. Ik heb ook niet de gouden tip. Zeker niet Maar ik zou me ook neit vd wijs late brengen door opmerkingen van anderen dat dit 'normaal kinder gedrag is'. Zeker niet alle kindjes zijn zo onrustig. Wat niet wel zeggen dat hij afwijkend is. Maar wel dat zijn gedrag intens is en jullie op de proef sfelt. En het is dus echt helemaal niet gek dat je hier dood op van bent.
Thanks. Het voelt ook echt als een hele lange uitputtingsslag. We hebben net ook 3 maanden intens en lang huilen van de baby achter de rug (was met 12 weken gelukkig opeens over), dus dat heeft natuurlijk ook z’n effect gehad (kan peuter uiteraard niets aan doen, maar heeft wel effect op mij).
Als je kind een perfecte doorslaper is geweest kunnen mensen niet begrijpen hoeveel impact het heeft op je gemoedstoestand. Die van ons begon met verborgen reflux en moest ik het doen met 4 uur slaap verdeeld over 4 keer. Mensen zeggen dan ook het is tijdelijk. Daarna ging hij nog steeds moeilijk slapen. Dus ken die periode ook. Slecht gaan slapen , midden in de nacht uren wakker en smorgens begon de dag tussen 5 en 6. (Overigens geen of maar en , en en en) Pas met 4 jaar ging hij beter slapen Voor de veiligheid zou ik geen haakjes op de deur doen. Snap het hoor we hebben het ook overwogen. Overigens zou die van ons doorslaan omdat hij er niet uit zou kunnen, in paniek schieten en dan duurt het nog langer. Overigens zit die van ons nu in gr8 en is nog steeds een knuffelbeer. Alleen zitten is niet gezellig. Vroeger maakte ik mijn huiswerk beneden omdat ik me anders eenzaam voelde. Dus het kan ook een persoonlijkheid zijn.