Zijn jullie al eens bij Beurskens in Beek geweest, die zijn gespecialiseerd in kleine en grote maten. Hebben een aparte winkel voor heren.
Als een kind bloed irritant bezig is, of iets moedwillig vernielt of iets jat, en je zegt daar wat van. En dan ouders die mij een grote bek geven omdat ik hun kind aanspreek op hun gedrag. Je hebt de boot gemist schat, ik sta jou werk te doen!!!!
Precies de reden waarom die kinderen zo zijn : de ouders. Schijt irritant idd. Neem je verantwoordelijkheid, voedt je kinderen op.
Zo las ik gisteren ofzo op de instagram van romy koldenhof (oud utopia deelneemster) dat ze haar kids met uiteten geen tablet geeft en dan filmpje erbij dat ze door hele restaurant rennen en doen(en in het vliegtujg hele tijd rondrennen in het al kleine gangpad). Ik kan daar echt niet tegen want je valt andere die in alle rust willen eten er lastig mee. Ik heb haar direct ontvolgt hoor(liep laatste tijd al vaker tegen dingen aan van haar die me irriteerde). In restaurants horen je kids gewoon aan tafel te zitten rustig, hetzij met scherm, hetzij met speelgoed of weet ik veel wat. Als je dat van kleins af aan leert weten zij ook niet beter.
Als ik moet kiezen tussen rennende kinderen in het restaurant of zittende met tablet dan ga ik toch voor de tablet (met oordopjes )
Oh echt ik snap niet dat ouders dat oké vinden Ik hou er ook niet van als ik zit te eten en er komen kinderen van anderen bij je tafel en die ouders dan dom lachen van ahh zo schattig Ga weg en laat ons met rust
Kinderen van anderen zijn per definitie niet leuk, of was deze onpopulaire (mijn woordenboek kent dit woord ook niet hoor, impopulair wel) mening al voorbij gekomen?
Dat ik zo'n hekel heb om in de fysieke winkel vam de WE fashion iets te kopen. Altijd, maar echt altijd moet ik vragen om de korting waar ik recht op heb. 2e broek 50% afgelopen weekend bijvoorbeeld. Verkoper wist nergens van, moet ik op mijn telefoon de site laten zien en bewijzen dat ik daar recht op heb. En wordt ik ook nog scheel aangekeken. Wat ongelooflijk rot is dat toch altijd. Het liefste ontloop ik die winkel dus als we gaan shoppen voor de kinderen. Lijkt wel of het personeel daar geen korting mag verrekenen tenzij de klant zeurt
Oeh ja, zo irritant! Vanavond waren we uit eten in een pannenkoekrestaurant. Dat is meestal echt kind gericht. Hier hadden ze ook een speelhoek voor kinderen om lekker in te klauteren. Daar was toch een kind in aan het gillen. Jeetje dat snerpte gewoon. En geen ouder te zien die corrigeert Mijn dochter zei meteen: zo wij waren dan echt aan onze oren naar tafel gesleept
Ik heb dat eens bij Pearle gehad, 2 brillen voor de prijs van 1 (of zoiets), maar wilden me allemaal dingen aansmeren die ik niet nodig had. Het klantonvriendelijke droop er vanaf! Dat was de eerste en laatste keer bij die winkel.
Mijn zoon zei eens tegen me : ik snap waarom ge er maar 1 hebt!!! Toen waren 2 broertjes of zusjes ruzie aan het maken.
Oh ik ben het helemaal eens met bovenstaande reacties dat gillende en rennende kinderen in een restaurant niet kunnen. Maar schermen vind ik toch ook echt afschuwelijk hoor. Ik heb mijn kinderen nog nooit een scherm voorgezet in een restaurant en ben ook niet van plan dat ooit te doen. Wat een treurnis als je als gezin uit eten bent en die kinderen staren alleen maar doods naar bewegende beelden voor hun neus.
Mijn onpopulaire mening: (Nederlandse) mensen kunnen tegenwoordig maar weinig meer verdragen van kinderen. Met daarbij de nuancering dat ik wel hoop dat iedereen zijn of haar uiterste best doet om een kind zich te laten gedragen in een restaurant bijvoorbeeld. En uiteraard wat doet aan rennen en gillen. Maar het valt mij nu wij hier in Italië zijn, heel erg op dat de mensen veel verdraagzamer en vriendelijker zijn richting kinderen die een keer onverhoopt lawaai maken, iets laten vallen etc. dan in Nederland. Vaak maken ze er een grapje van en het kind krijgt een knipoog of een aai over z’n bol, terwijl je in Nederland vooral boze, geïrriteerde blikken kunt verwachten. Het lijkt hier ook veel normaler dat kinderen overal bij zijn, terwijl ik in veel restaurants in Nederland überhaupt niet met kinderen aan durf te komen. Persoonlijk vind ik dit veel fijner dan de individualistische instelling in Nederland. Al moet ik ook eerlijk zeggen dat ik als ik een avondje sjiek uit eten ga met alleen mijn man, ik niet per se blij word als een ander z’n jammerende/rennende kinderen wel mee heeft..
En wat ik even erg vind: zitten er ouders en zelfs grootouders bij mij op het werk te eten met kinderen. Zitten de volwassenen op hun telefoon te staren en de kindjes eerst een beetje om zich heen te kijken, en vervolgens: mama? Geen reactie. Mama? Mama? (Of papa/oma/opa) en dat soms wel een half uur. Wordt gewoon niet naar ze omgekeken…
Zo was ik laatst in de speeltuin. Kindje zat op schommel en vader stond er half naast om te duwen. Maar vader keek nul keer naar zoon, keek alleen maar naar telefoon in zijn hand. Kindje zat een beetje triest op de schommel om zich heen te kijken. Lachte niet, vertoonde geen tekenen van plezier. En dat een behoorlijke tijd lang en ook bij andere speeltoestellen. Ik had echt de neiging om dat ding uit vaders handen te meppen!
Pick your battles toch. Mijn oudste twee jongens hebben nooit een scherm in een restaurant gehad. Meestal gingen ze kleuren, was er wel een speelhoek, gingen ze een spelletje doen en deden we mee. Altijd goed gegaan. Mijn jongste van nu 3 heeft de laatste keer in een restaurant 2 uur met popjes in haar kinderstoel zitten spelen en kleuren. Maar ik heb ook wel eens gehad dat ze er geen zin in had en toen heb ik haar dus ook een filmpje laten kijken. Dan maar even treurig contactloos gezicht voor de mensen om me heen. Konden mijn man en ik of wij/vrienden wel even een gesprek voeren en ons eten op eten. Als ik dat niet had gedaan had ik weer andere boze blikken gehad van mensen die het vervelend vonden dat mijn kind meer lawaai maakte dan de bedoeling. En in deze gevallen moesten we toch eten. Treuriger vind ik als ouders in een restaurant de hele tijd op hun telefoon zitten..dat hoort mijn inziens niet bij uiteten gaan en doen we thuis tijdens het eten ook niet. Overigens: ik vind dat dus niet zo erg een kind wat een keer wat meer geluid maakt, een kind dat voorbij rent, een kind dat even een praatje komt maken. Ik vind juist dat in NL we helemaal niet zo kindvriendelijk zijn en kinderen snel al zich heel correct moeten gedragen. En ja ook bij mij want als er iets is wat ik haat is veroordelende blikken of het gevoel dat mijn kinderen teveel zijn of overlast geven dus ik ben altijd bezig met corrigeren, aanspreken etc. Maar wat een verademing vind ik het altijd als andere mensen relaxed reageren of als we bijv in Italië ofzo zijn waar ze toch wat chiller omgaan met kinderen.
Ik zie dit soort dingen sowieso heel vaak. In de speeltuin, het krijspaleis of waar dan ook zie ik veel ouders op hun telefoon. Kijk gewoon naar je kind, let op of speel mee. Laatst stond ik met mijn dochter te wachten bij zwemles. Een meisje hing de hele tijd aan de arm van haar moeder. De moeder zat alleen maar op haar telefoon en reageerde geïrriteerd als haar dochter aandacht vroeg. Als ze nou 5 minuten had gewacht dan was het meisje gaan zwemmen en had ze een uur de tijd om haar Facebook te controleren Maar wellicht een onpopulaire mening van mij.