Haha klopt, de bedrijfsnaam is gelijk gebleven, dus op oa kassabonnen en je boeking staat gewoon Euro Disney. Het park heet echter sinds 1994 niet meer zo
Een vriendin van mij werkt op de kraam afdeling daar was ooit een vader die drukte op de noodbel want zijn zoon stonk ( zijn letterlijke woorden) Dus die vriendin keek de vader helemaal verbaasd aan en die vader zij ga je hem niet verschonen ?
Ik ben gezegend met 2 kinderen die zelf graag de rust opzoeken. Maar ik kan echt niet tegen dat gegil. De één nog harder als de ander. Monkeytown was echt altijd een straf voor mij
Ik besluit bij deze dat ik dan ook gewoon Eurodisney blijf zeggen. Als ze zelf niet de moeite nemen het aan te passen, doe ik het ook niet.
Of alles onder ' dat hoort bij de ontwikkeling ' weg schruiven. Echt Zo frustrerend. En het lijkt zelfs aanstekelijk. Onze jongste scheld eindelijk niet meer zoals een gemiddelde havenwerker naar twee weken vakantie. Ik denk dat hij morgen avond weer helemaal denkt het mannetje te zijn met zijn dan nieuw geleerde scheldwoorden. Onze oudste heeft dit nooit gedaan. Generatie ding? Opvoeding? Of gewoon het type kind. Ik weet het niet. Alleen wel dat het gigantische frustrerend is.
Geen idee. Mijn oudste zegt nooit gekke worden is een zeer welopgevoed jongetje. Krijg altijd complimenten over hem. Mijn middelste is een gillend projectiel die ik altijd naar binnen moet roepen “omdat we niet om niks gillen buiten” en met vriendjes kan hij zo een half uur p##mel dit en p##mel daaatttt roepen. Spreek ik hem op aan, zitten consequenties aan maar de volgende keer doet hij het zo weer. Is zo’n kind dat ook als je zegt niet aanzitten TOCH even aanzitten. Zelfde opvoeding als mijn oudste hoor. Maar toch is hij zo. Komt waarschijnlijk ook wel goed weet ik zeker want op school schijnt dit allemaal dus wel mee te vallen aldus juf. Maar ik heb me echt wel eens geschaamd gewoon . En ik herken het wel. Het is altijd na schoolweken of spelen met groepje vriendjes of een kinderfeestje het ergste. Ze steken elkaar erg aan!
Eens! als een jonge moeder weduwe wordt verwacht ook iedereen dat ze het gewoon redt met haar kinderen. wordt een jonge vader weduwnaar kookt moeder Zus of buurvrouw zijn eten en zijn schoonmoeder doet zijn huishouden
Ik heb dit ook heel erg. Bij mijn familie maar ook bij vriendinnen. Ik zoek het vooral bij mezelf, ik word ouder en heb een tiener en bijna volwassene en ben het niet meer gewend Maar ik vind er wel wat van, en ik merk dat ik (wij, mijn man heeft er ook ‘last’ van) de situaties het liefst vermijden. Dus weinig verjaardagen enzo. En ik ga ook liever dáár naartoe ipv dat ze mijn, niet meer zo’n kinderproof huis, mishandelen