De vraag is of je altijd kunt voldoen aan de behoeftes van iemand met een dergelijke persoonlijkheidsstoornis. En in hoeverre je gedrag kunt blijven verexcuseren als verklaring voor een onvervulde behoefte. Stoornis of niet, het mag niet zo zijn dat een ander echt negatieve gevolgen overhoudt aan jouw gedrag.
Wat dat betreft maak ik me soms wel beetje zorgen om nr6, dat ze zo'n verwend kind wordt omdat ze bij elke kik aandacht krijgt. De een kan er niet tegen als ze huilt dus aandacht want dan stopt ze. De ander vindt het zielig dus aandacht. Terwijl ik vind dat ook zij moeten leren om even te wachten, bijvoorbeeld als ik naar de wc moet. En de rest moet leren dat het niet erg is als ze wat moppert ofzo Ik hoop maar dat ze het karakter een beetje mee heeft en snel snapt dat even wachten geen ramp is in normale situaties
Ik weet niet of je er altijd aan kan voldoen. Maar er helemaal niet meer bezig zijn, het gedrag vergoelijken en niet de juiste hulp inschakelt, is naar mijn inziens niet voldoen aan de behoeftes. Het is niet zo dat wanneer een kind met een stoornis zelf de behoeftes bepaald he. Daar ligt dan weer juist meer en andere dingen onder. Maar goed, das mijn mening.
Ik heb bij onze jongste echt op mijn strepen gestaan wbt aandacht van broers en zussen. De oudsten waren 15, 14 en 12 bij geboorte. En vooral de dames van 15 en 14 waren er steeds als de kippen bij als hij een kik gaf. Ik heb ze vanaf het begin streng verboden om naar de box te gaan en hem aandacht te geven zonder mijn toestemming. Klinkt heel rigoureus denk ik. Maar het eerst aan mij vragen 'mag ik' resulteerde wel in een kind dat niet zodra er iemand de kamer inkwam er op reageerde en aandacht wilde.
Hulp gezocht in overvloed. Maar dat was mijn punt ook niet. Ik begrijp best dat een jong kind niet zelf die behoeftes bepaalt, maar dat maakt nog niet dat het gedrag altijd ok is, ook al is het logisch verklaarbaar en komt het ergens weg. Wat de oorzaak ook mag zijn, als een ander er last van heeft, is het een probleem. En dan kun je wel blijven zeggen, ja maar, het komt hierdoor of daardoor, maar daar heeft die ander niks aan. Gedrag heeft consequenties en lang niet altijd alleen voor diegene die het gedrag laat zien.
Ik zeg volgens mij ook nergens dat ik bepaald gedrag zou goedkeuren toch? Ik denk dat je mijn punt volledig mist in dit geval. Ik ben het vrijwel overal met je eens, even voor de goede orde.
Nr3 vraagt het gelukkig al wel. Nr2 niet. Nr1 loopt liefste weg als ze huilt, dat is dan ook weer niet altijd handig Maar zal er echt wel strenger op moeten worden ja. Al zit ze nu naar mijn mening nog in de periode dat snel pakken nog geen kwaad kan. Wil alleen niet zeggen dat ze nooit even mag huilen. Ben gewoon nog balancerend erin Is je dochter nu ook zo streng dat de ooms en tantes ook niet zomaar mogen pakken? Die kreeg ik destijds vsn een zusje "jij bent net zo streng als mama!". Nu ze zelf moeder is snapt ze het helemaal gelukkig (dus uiteindelijk denk ik dat het met nr6 ook wel goed komt maar je hebt soms van die momenten...)
Tja dat word dus kettingen kopen. Nee hoor gekkigheid Maar ga je niet verdedigen he. Ik heb een kind hier mogen houden en jij een beetje meer. Dus het is nu iedereen voed op en moet zijn of haar weg nog hier in vinden. Balans vinden dus.
Ik was vanaf het begin streng, niet zozeer omdat ik bang was dat baby snel verwend zou raken. Maar juist om de groten het vanaf het begin te leren. En in het begin mochten ze dus best regelmatig hem pakken als hij mopperde. Maar wel alleen als ik toestemming gaf. Als onze oudste hier nu is met de baby gaat hij van hand tot hand. maar ja dat is af en toe een paar uurtjes en niet elke dag opnieuw weer. Maar als het slaaptijd voor hem is gaat hij gewoon naar bed. Maar dan is hij ook niet gezellig meer
Of oordopjes en tape, de 1 de oren dicht en de ander de mond Zal er eens op letten hoe vaak ze vragen en hie vaak gewoon doen. Misschien dat ik er bij nr2 onbewuster op antwoord omdat ik haar volledig vertrouw en bij nr3 vaak wel even nadenk van waar ligt nr6/heeft ze geslapen etc. Ja bij af en toe wat uurtjes visite kan je ook makkelijker zijn. Ik bleef regelmatig logeren bij mn ouders dus dan is de situatie al anders. En bij schoonouders hield ik ze zolang mogelijk op schoot want geen box oid eb wel een irritante hond. Dat zorgde er gelijk ook voor dat de kinderen niet snel gepakt werden
Ik ben van mening dat je een baby onmogelijk kan verwennen. Dus ik heb die van ons wel altijd meteen opgepakt of aandacht gegeven. Soms huilde hij wanneer je hem naar bed had gebracht. Dan ging ik er ook even heen. Meestal was even de hand in de wieg voldoende. Soms liet ik hem in slaap vallen op mijn (of papa's) borst. Toen kreeg ik commentaar dat ik dat beter niet kon doen. Want dan konden ze nooit zelfstandig leren inslapen etc. Geprobeerd. Klein huiltje werd huilen werd krijsen. En dan was je dus zo een uur verder voor hij weer rustig was. Op mijn manier. Binnen 5 minuten rust in huis (meestal dan). En ik denk dat ze op die manier vooral geleerd hebben veilig en geborgen te zijn.
Baby's kun je jdd niet verwennen volgens mij. Hier in elk geval ook altijd aan toegegeven. De jongste sliep hier eigenlijk altijd op de borst.
Helemaal eens! En hoe soms over kleine kinderen wordt gepraat alsof ze kleine manipulators zijn, vind ik ook flauwekul.
Ja misschien is er wel iets aan de hand, maar misschien ook gewoon niet. Tegenwoordig moet er overal wel een label aan gegeven worden lijkt wel; mijn kind doet dat omdat het (autisme, adhd, add etc) heeft. En dat zal ook heus wel eens aan de hand zijn, maar in veel gevallen gewoon niet. Tegenwoordig lijkt 90% van de kinderen die niet wil luisteren, rottigheid uithaald en niet mee kan komen wel iets te mankeren. waarom gaan we niet gewoon opvoeden met elkaar ipv continu zeggen “ oh ja, maar mijn kind heeft.,,. En daarom doet het zo
Ja zo kan je van zoveel dingen zeggen waar maak je je druk om en een winkel is natuurlijk iets heel anders dan een restaurant
En hier dus tegen over gesteld. Bleven wij die 5m omdat ze huilde gelijk werd het meer dan. Zij had het nodig om die 5 min te huilen of onrustig te zijn. En dat bedoel ik herken je baby. Wat heeft het nodig.
Oh t is niet dat ik haar onnodig laat huilen he. Vanmiddag heeft ze ook ruim 2u op schoot geslapen. En in de nachten nog geen 10u in de wieg in totaal maar bij mij in bed. Als ik 9 maanden mag ontzwangeren mag zij ook 9 maanden wennen dus als zij veel lichamelijk contact wil doen we dat waar mogelijk. Met soms wel even huilen omdat ik eerst de was opgehangen wil hebben of eten pakken of plassen of ... Gaat mij er mbt oppakken door broers/zussen meer om dat ik aan het geluid hoor of het nodig is of niet. Soms is het zo'n geluidje van "geef mn speen en ik slaap weer", dan is oppakken juist teveel prikkels. En andere x is het "wil jij N even overnemen van me, dan kan ik ... zonder dat ze wakker wordt". Nr2 was zo'n kind wat juist graag alleen sliep wn zichzelf in slaap huilde. Er heen was dan juist dat je lang bezig was (verschil tussen in slaap huilen of ouder nodig hoorde je wel). Nr3 was weer compleet andersom, sliep graag op of naast je. Wat werkt bij een kind kan elke x weer anders zijn. En ook elke ouder is anders. Ik heb er bijvoorbeeld geen moeite mee om met baby samen te slapen dus ik stop mijn energie dan niet in "je moet in je eigen bed". Zou ik zelf beroerd slapen heeft dat eigen bedje veel meer prioriteit en handel je anders. Nu ben ik gewoon te lui om daar wat aan te doen, uiteindelijk slaapt ze wel in dr eigen bedje, de rest komt ook niet meer bij me liggen. (Even toevoeging op hoe het gaat, niet omdat ik denk dat je me aanvalt ofzo)
Ik heb toen tegen de oudste gezegt: dat je autisme hebt is een verklaring, geen excuus. Hij was 9 toen hij de diagnose kreeg. En qua IQ zou hij veel dingen wel moeten kunnen leren. Maar doordat we weten dat de oorzaak in het autisme-stukje zit hebben we, merk ik, met sommig gedrag wel meer begrip. Uiteraard binnen bepaalde grenzen. Weet zo snel geen voorbeeld behalve dat hij bijvoorbeeld mensen die op visite komen wel begroet maar geen hand hoeven geven (want lichamelijk contact is vervelend). Gelukkig is sinds corona het ook veel beter geaccepteerd dat begroeten zonder lichamelijk contact kan dus enerzijds minder verwachting en anderzijds snapt hij dat het in sommige situaties gewoon wel netter is. Vooral mn schoonouders waren nogal van hand+kus, de horror. Die kus had ik er bij mezelf al snel af en zodra ik merkte dat mijn kind het ook niet fijn vond eerst terug gebracht naar alleen een hand. En later naar een nette woordelijke begroeting is ook goed. Overigens vond ik dat een hand geven aan opa en oma ook niet hoefde maar man wilde dat wel graag, was dat zo gewend. Dus toen was het zijn ouders wel, mijn ouders net wat ze wilden (maar wel minimaal een hallo oid)
[QUOTE="Anna009, post: 25056769, member: 19928"]Ja zo kan je van zoveel dingen zeggen waar maak je je druk om en een winkel is natuurlijk iets heel anders dan een restaurant[/QUOTE] Dat doe ik ook. Tenzij jij die supermarkteigenaar bent vind ik dat jij je er niet druk om hoeft te maken.