Volgens mij wordt er eens in de zoveel tijd zo'n topic geopend.. Nooit verwacht dat het ooit de mijne zou zijn. Momenteel ben ik 34+3 weken zwanger van de vierde. Ik heb eigenlijk een heel goede zwangerschap gehad tot nu toe, op wat gebruikelijke klachten na: maagzuur, bekkenpijn, rugpijn. In het begin snel een vol gevoel en spugen en dat is inmiddels wel weer terug.. Mijn eerste bevalling was een geplande keizersnede ivm stuitligging. Mijn tweede een inleiding ivm overtijd gaan. Mijn derde een spontane, natuurlijke bevalling en man, wat keek ik ernaar uit om dat nog een keer te gaan doen! Want dat was echt een magische ervaring.. Zondagavond kreeg ik opeens jeuk aan mijn handpalmen. In eerste instantie had ik nog niet zo in de gaten hoe heftig het was, totdat ik ging krabben. Dat voelde zó fijn.. En het viel me op dat die jeuk steeds terugkwam. Ik vond het een rare plek om jeuk te hebben en kreeg gelijk een niet-pluis gevoel. Zeker omdat er verder niets te zien was.. Googelen bracht mij bij zwangerschapscholestase en vanaf dat moment wist ik het eigenlijk zelf al. Die nacht heb ik er wakker van gelegen. Ik maakte me zorgen, had jeuk, was vastberaden maandagochtend de verloskundige te bellen. Gelijk gedaan zodra kantoor bereikbaar was (leek me niet spoed genoeg om 's nachts al te bellen) en de dienstdoende verloskundige heeft mij gelukkig heel serieus genomen (maar anders had ik toch aangedrongen). Ik werd meteen naar het ziekenhuis gestuurd en mocht langs voor een ctg, echo en spoedbloedonderzoek. Alles zag er prima uit.. Behalve mijn bloedwaarden. Galzure zouten: 53.. Ik word direct overgenomen door het ziekenhuis (wat toch al zou gebeuren bij 36 weken ivm de eerdere keizersnede). Mag volgende week opnieuw prikken en controle. Inleiden met uiterlijk 38 weken.. Starten met 3x 300 Ursochol en volgende week opnieuw koers bepalen adhv de nieuwe waarden. Ik ben me kapot geschrokken en snap er echt helemaal niks van. Hoe is het mogelijk dat je na 3 "probleemloze" zwangerschappen nog zoiets tegenkomt? Ik merk dat ik me veel zorgen maak over de gezondheid van de baby. Eerder halen gaat eigenlijk heel erg tegen mijn gevoel in, maar het alternatief is ook absoluut geen optie (laten zitten dus, met alle risico's van dien). Dus daar hebben we het verder niet over. Die inleiding, tuurlijk baal ik daar ook van. Maar het is niet het einde van de wereld; de gezondheid van mijn kind gaat voor en ik moet gewoon even schakelen. Al met al merk ik dat ik me momenteel vooral verdrietig voel. Schuldig. Onzeker. En ik weet dat ik er zelf niks aan kan doen, maar ik denk dat dat een beetje in mijn aard als moeder zit (en lang leve de hormonen!) - me schuldig voelen, me zorgen maken. Wat ik wil met dit bericht? Geen idee, ik denk vooral van me afkletsen. Ik ken persoonlijk niemand die dit ook heeft meegemaakt, dus de meeste mensen kunnen zich hier niks bij voorstellen. De afgelopen dagen heb ik me suf gelezen op internet, ook naar ervaringsverhalen van anderen. Maar voor mijn gevoel heb ik ze nu allemaal wel gehad Ik merk dat ik heel graag wat positiever in deze situatie wil komen te staan, weer in mijn kracht zeg maar, maar ik denk dat ik nog een paar dagen de tijd nodig heb om alleen al aan het idee te wennen. Is er iemand die op dit moment door hetzelfde heen gaat? Of die het heeft meegemaakt en tips heeft?
Ik heb het ook gehad tijdens mijn eerste zwangerschap! Kreeg jeuk aan mijn handen met 36 wk, cholestase werd bevestigd dmv bloedprikken met 36,5 week en 1 week later was mijn waarde zo omhoog geschoten dat ik direct terug moest komen naar het ziekenhuis voor inleiden. Dat was even heel erg schakelen. Ik begrijp je gevoelens heel goed, zo had je het niet voor je gezien. Ik kan alleen maar zeggen dat ik achteraf heel blij ben dat ze op tijd is gehaald. Onze dochter heeft na de bevalling wel wat problemen gehad, maar dat had niets te maken met de zwangerschapscholestase (heb ik nog gevraagd aan de artsen namelijk). Eigenlijk heeft ze daar echt helemaal niks aan overgehouden. Hopelijk geeft dat je wat steun
Ik had het bij mijn jongste vanaf week 32 ofzo, ik had echt overal vreselijk jeuk. Rond week 35 was mijn waarde 198 en werd besloten dat veel langer wachten niet handig zou zijn (ik lag toen al in het ziekenhuis voor de zekerheid, kreeg 2x ctg per dag en bij een ’niet pluis’-gevoel moest ik direct alarm slaan). Inmiddels zijn we 10 jaar verder en is volgens mij bekend dat inleiden voor 38 wkn niet nodig is bij cholestase, ook niet bij mega-hoge waardes. Ik ben zelf met 36 weken ingeleid, vanwege de veiligheid voor de baby, het feit dat ze sowieso heel groot was en ze daardoor ook in die afweging meenamen dat de kans op complicaties door eerder geboren te worden klein zou zijn, en ikzelf was helemaal op na weken niet meer dan 3 uur gebroken slaap per dag (‘s nachts was de jeuk het ergst, dan sliep ik sowieso niet, de Ursochol hielp maar een kleinnn beetje tegen de jeuk). Dochter maakte het meteen prima, was 3,5 kg en dronk ook meteen heel goed, geen complicaties dus. En na de bevalling was mijn jeuk echt razendsnel weg. Die eerste nacht sliep ik zo goddelijk, ook al moest ik naar de afdeling van dochter om te voeden iedere 3 uur. Mijn tip: bij veel jeuk werkte het bij mij goed om onder de douche te gaan staan. Dat was het enige dat echt werkte, ik had bv ook verkoelende gel, dat rook heerlijk, maar deed niks. Toen ik in het ziekenhuis lag, stond ik wel 8x per dag onder de douche. Heerlijk om eventjes pauze van die jeuk te hebben.
Dankjewel voor je reactie en je lieve woorden! Alledrie mijn kindjes waren niet groot bij de geboorte (3025 gram bij 39+2, 3454 gram bij 41+0 en 3304 gram bij 39+4), dus dat is denk ik het stukje waar ik het meest tegenop zie. In mijn hoofd blijft maar rondspoken dat ik haar niet de start kan geven die ik voor ogen had en daar komen dus de schuldgevoelens weer om de hoek kijken. Terwijl het natuurlijk ook zomaar kan dat ze het gelijk al goed doet.. Gevoelsmatig zo'n lastige kwestie dit. Maar langer laten zitten is echt geen optie, dus ik zal me erbij neer moeten leggen en hopen op het beste. En voor nu heb ik echt nog de hoop dat ze het kunnen rekken tot 38 weken..
Ja jeetje, die jeuk.. Bij mij valt het geloof ik nog wel mee, het is nu voornamelijk 's avonds en 's nachts nog het ergste. Maar van wat ik gelezen heb, kan zich dat nog flink uitbreiden.. Zin in Ik heb gisteravond inderdaad onder de douche gestaan en dat was zo heerlijk! Bizar.. Het beleid is in elk ziekenhuis anders. Van wat ik nu begrepen heb, ligt het streven op 38 weken in mijn situatie.. Maar mochten mijn waardes omhoog schieten, willen ze haar mogelijk toch eerder halen. Ik heb volgende week een groeiecho, weet eigenlijk niet of ze dat wekelijks willen doen (net zoals het bloedprikken bijvoorbeeld).. Maar ben wel heel benieuwd hoe groot ze nu geschat wordt en waar we ons een beetje op kunnen voorbereiden. Al weet ik dat ze er ook nog weleens flink naast kunnen zitten.. Zo dubbel.
Bloedprikken was bij mij wel wekelijks het geval, omdat ik al ver in de zwangerschap was. Maar goed, is uiteindelijk dus maar 2 keer gebeurd haha. Groeiecho heb ik niet gehad. Moest wel steeds aan de ctg.
Hier was het ook wekelijks bloedprikken en de uitslag duurde dan 1 of 2 dagen. En wekelijks check bij de gynaecoloog ook, die deed ook altijd even een echo, maar vooral omdat hij dat gewoon heel leuk vond om te doen - dus echt een uitgebreide meting was het niet telkens. Ik kreeg wel een groeiecho, maar dat was ook omdat mijn oudste erg groot was.
Heb jij het bij je tweede niet meer gekregen? Ik ben nu zwanger van de tweede, ga er gezien de percentages eigenlijk wel weer vanuit dat ik het krijg.
Oh ja dat verschilt dan ook weer per ziekenhuis inderdaad! Ik zou komende dinsdag een liggingsecho hebben bij de verloskundige, mijn laatste afspraak zeg maar.. En dan de dag erna de intake in het ziekenhuis vanwege mijn medische indicatie. Maar nu is die liggingsecho dus veranderd in een groeiecho bij de gynaecoloog. Ik ga er niet van uit dat ik die echt heel vaak krijg.. Maar wel benieuwd hoe ze dat willen invullen. Bloedprikken moet ik wel wekelijks, van de ctg kan ik me niet meer herinneren wat ze daarover gezegd heeft. De uitslagen waren er nu binnen een uur, maar elke volgende keer zit er een dag tussen. Dus dan moet ik de dag voorafgaand mijn controle eerst langs om te prikken. Al met al vind ik het best intensief, want het ziekenhuis is hier niet om de hoek en ik moet toch mijn jongste ook meeslepen etc. Maar goed, stiekem vind ik dat allemaal wel het minst belangrijk nu hoor. Doen we gewoon. Vannacht was de jeuk echt wel intenser dan gisteren. Ben regelmatig krabbend wakker geworden.. Had mijn verlof heel graag slapend willen doorbrengen, hoop maar dat ik niet al te moe aan een inleiding mag beginnen straks Ik ben trouwens wel gewend aan het idee dat ze sowieso eerder komt. Heeft even een paar dagen nodig gehad haha.. Blijft alleen gewoon spannend wat we mogen verwachten van die eerste weken na de bevalling.
Even een snelle update.. Gister te horen gekregen dat, ondanks de medicatie, de waarde van mijn galzure zouten verder gestegen is. Van 53 afgelopen maandag naar 158 nu.. Inleiding gaat vervroegd worden naar 36-37 weken. Wat een schrik; ik zag deze totaal niet aankomen. De jeuk valt me heel erg mee dus zelf had ik de indruk dat het redelijk stabiel gebleven was.. Zojuist kon ik mijn labresultaten inzien via de app van het ziekenhuis. Mijn andere leverwaarden zijn ook verhoogd.. Zegt ASAT/ALAT jullie iets? Ik zie staan: ASAT Normale waarde: <31 U/l Mijn waarde: 63 ALAT Normale waarde: <34 U/l Mijn waarde: 93 Alk. fosfatase (???) Normale waarde: <98 U/l Mijn waarde: 298 Uiteraard ga ik dit in het ziekenhuis ook bespreken, maar ik vind het best confronterend om zulke hoge waardes te zien. Ook al zegt het me niks