Ik ben voetbalmoeder van een zoon die in een selectie team speelt en ik herken mezelf er gelukkig niet in en m'n man ook niet trouwens Vroeger wel eens mee gemaakt toen hij een jaar of 6 was een vader van het andere team ging helemaal uit z'n plaat dat is voor het betreffende kind gewoon erg zielig Scheelt dat ie de laatste tijd veel in het buitenland toernooien speelt en daar word alles geregeld en gaan er geen ouders mee
Sneu is dat he?! En dan vooral bij die jonge kinderen. Wij gaan trouwens wel altijd mee naar toernooien in het buitenland, 2 weken geleden nog gezien hoe ouders van Schalke 04 ouders van PSG (Paris Saint-Germain) aanvielen... Terwijl er bij beide teams geen vuiltje aan de lucht was toen ze tegen het team van mijn dochter moesten spelen.
Ik ga ook wel kijken en ik denk dat ik mij soms wel aangesproken ga voelen. Zoon zat afgelopen jaar niet fijn, de coach was een moeder van een jongetje in zijn klas die ook schoolsituaties (hij zou pesten) bij de training besprak met mijn zoontje. Mijn zoon kwam bijna iedere keer in tranen thuis, terwijl de jaren daarvoor niets aan de hand was. Dan ga je wel in actie komen, met alle respect voor de tijd en energie die de coach in de groep steekt. Mijn zoon is gek op voetbal, maar het plezier was gewoon weg. Ik moet wel zeggen dat het geen makkelijk team is. Ik hoop voor hem dat het komende jaar het plezier weer terug komt.
Oh wat vreselijk dat is gewoon diep triest Ik vraag hem altijd hoe het is gegaan M'n man en ik werken beide onregelmatig en vaak weekenden met nog 2 andere kinderen is het echt lastig en altijd zo ver om daarbij aanwezig te zijn
Komt alleen op Netflix toch? Helaas heb ik die op het moment niet.echt jammer. Al sta ik elke week langs de kant en vind sommige clubs/teams echt shocking van wat daar gebeurd echt agressie, hysterie en zelfs dat ouders elkaar aanvliegen. Die coaches die hysterisch staan te bleren als ze bijv achter raken echt te gek voor woorden. ze gaan helemaal los. Denk is jo8/jo9 . Ouders die helemaal uit hun kanaal gaan. Of kids die de tegenpartij naar de keel vliegen.
Mijn kinderen zitten op voetbal. Wel wat herkenning, maar ik vind het geen grappige serie. Jammer, want ik had er hoge verwachtingen van met deze cast.
Schaam schaam! Hoop niet dat ik met deze eerlijkheid nu een bak ellende over me heen krijg trouwens. 1. Het aannemen dat het veel grotere kindje uit de tegenpartij vast een speler uit een ouder team is die er is bijgehaald om de wedstrijd te winnen. 2. En de peptalk over de beste speler van de tegenstander, in de serie was de peptalk die onderuithalen. Bij ons krijgen ze vaak de peptalk/opdracht als er 1 zo een speler met een gigantisch goed schot bij zit ervoor te zorgen dat juist die geen kans krijgt om te schieten! Plakken aan het mannetje! (Of vrouwtje)
Hier zijn beide punten ook wel eens aan de orde geweest hoor. Alleen in de serie wordt het wel flink overdreven. Maar inderdaad de beste speler extra in de gaten houden zodat deze zo weinig mogelijk kan schieten, maar zeker niet onderuit gaan halen. Mijn zoons zijn overigens beide ongeveer de langste van hun team en de oudste is ook nog eens dispensatiespeler, kan me best voorstellen dat tegenstanders van hen ook wel eens gedacht hebben dat ze van een ander team komen.
Nou dat vind ik reuze meevallen hoor 1. Kan je natuurlijk wel eens naast zitten, maar niet heel raar dat je dat wel eens denkt (en hardop zegt ) 2 Lijkt me gewoon heel tactisch
Wij hebben twee afleveringen gezien maar daar gaat het bij blijven. De luizenmoeder vond ik echt leuk maar dit is zo over the top geacteerd...vreselijk. Het is daarom ook helemaal niet grappig.
Ik vond hem wel leuk eigenlijk, maar in feite was het toch een soort luizenmoeder maar dan bij het voetbalveld. Veel dezelfde acteurs en vergelijkbare humor en dus minder origineel. Denk dat daarom de luizenmoeder beter scoort. Toen was het nog iets nieuws.
Ik denk dat deze serie onderbouwd waarom ik bij mijn zoon nog nooit een wedstrijd gekeken heb, man wat haat ik dat gedoe om de voetbal heen. Hij gaat lekker iedere week met papa en opa