Nouja, waarom eigenlijk niet? Volgens mij schrijven we ondertussen al zo’n 3 jaar samen in soortgelijke topics en je lijkt met hetzelfde te blijven struggelen - zij het met ups en downs. Niets mis met hulp zoeken, als je er op eigen houtje niet uitkomt of komt waar je wilt zijn, toch? Daar bestaat de hulp voor. Bedoel het niet rot hoor, gewoon een observatie.
Je hebt gelijk. En ik ben ook zo goed als niks afgevallen tov 3 jaar geleden. Er zijn eigenlijk 2 drempels waar ik overheen moet. 1: Ik heb niks aan een diëtist die gaat vertellen dat volkorenbrood beter is dan wit, en dat ik veel groenten moet eten. Dat kan ik zelf ook wel verzinnen (en doe ik dus al jaren). En dat de meeste sausjes ongezond zijn snap ik ook. Dus dat moet iemand zijn met een specialisatie op de emotie én fysiek (suikerverslaving) wat erachter zit. 2: er lopen binnen het gezin al teveel trajecten met hulpverlening (de burn out van man waarvoor een serie met psygoloog en psychosomatische fysio staat gepland). Voor zoon met autisme (gesprekken met school/ib-er, gezinscoach en nu op de wachtlijst voor verdere hulp) En zelf elke 3 weken fysiotherapie voor mijn nek en tietse. En sinds kort ook gesprekken met de poh omdat ik het ook allemaal niet meer trek. Dus tja. Als ik daar bovenop en naast de voetbal, tennis en muziek ook nog een diëtist moet gaan plannen .... Ik hoorde poh nu alweer zeggen. "Maar wat is dan voor jou belangrijk? " tja... dat de rest door kan gaan denk ik. Dus ik modder maar verder. Zolang ik niet weer richting (of over) de 80 schiet is het acceptabel genoeg. Hier van me af schrijven helpt ook best goed.
Ok volkoren brood is gezonder dan wit brood (gewoon voor je darmen) maar qua calorieën blijven deze bijna identiek dus een echte diëtiste van de obesitaskliniek zal nooit naar zulke dingen kijken. Tips dat je krijgt zijn schep je eten op op een dessertbord heb je het gevoel van veel te eten als je bord vol is. Geen tv aan als je eet, niet eten aan je bureau, lang kauwen op je maaltijd (deze moet ongeveer 20 minuten duren), niet meer dan 2 stukken fruit per dag, een groot glas water drinken 20 minuten voor je maaltijd, en vooral kijken dat je voldoende eiwitten opeet vooral ontbijt en lunch zeer belangrijk.
@Mamafiets: Hulp zoeken is inderdaad een oplossing, is het dan niet handig als je nu vast echt goed bijhoudt wat je eet, wanneer je snack-drang hebt en ook wanneer je er aan toegeeft. En ook hoe je je op dat moment voelt, hoe je hebt geslapen enz. Dan heb je dit al gereed, mocht je een afspraak krijgen. Scheelt misschien weer wat tijd?
En toch is het wel zo dat je van volkorenproducten minder snel suikerpieken krijgt, waardoor de snackdrang wellicht ook minder zal zijn. Dus dat advies begrijp ik op zich nog wel, net als @Mamafiets ben ik echt wel bekend met al die "diëtistentips", maar bij de diëtiste ontbreekt alleen met stukje mentale hulp gewoon waar ik soms wel behoefte aan heb. Heb zelf ook al veel diëtisten gezien maar eerlijk gezegd maakt het voor mij geen verschil of ik nou wel of niet bij een diëtiste loop. Ik moet het toch uiteindelijk zelf doen. Ik denk dat in zulke gevallen een leefstijlconsulent (of hoe ze ook mogen heten) passender hulp kan bieden.
Ik denk dat een dietiste echt wel goed advies zou kunnen geven dat is soms toch ergens anders als iemand anders het zegt, hoewel je soms dingen al weet. Mijn lijstje van vandaag: O: magere griekse yoghurt L: 2 boterhammen met kaas D: grote kop verse tomatensoep T: vanavond nog nachos met kaas, daar heb ik de hele week voor 'gespaard'
Nou ja dit dus. Ik heb echt niks nieuws gelezen bij de tips van @Treezebees . En ik hoop dat diëtisten ook wel volkoren aanraden eigenlijk Maar idd. Dat mentale stuk. Leefstijlconsulent... hmmm. Ja. Dat is geen beschermd beroep. Dus dan is het ook maar afwachten wat je voor je krijgt. Veel daarvan gaan dan ook niet dieper dan " je moet ook elke dag wandelen" .
Oh. En ik klinkt misschien heel negatief hierboven. Maar dat valt best mee hoor Ik heb gewoon nu geen behoefte aan een diëtist. Sowieso zit ik nu in de inpak-fase van ons tripje naar Frankrijk. Staan wat trainingen en 2 beklimmingen (15 km bergop fietsen en lopen) op het programma. Actief genoeg dus. Wanneer we weer terug zijn begin ik wel weer opnieuw Ik moet morgen even mijn korte broeken checken. Welke past er nog of weer of juist niet meer. Elk jaar weer een verrassing
Als het over hulp zoeken gaat, dan moet je wat moeite doen om iemand te zoeken die bij u en uw probleem past. Dan ga je zeker passende hulp krijgen. Ik heb nooit advies gehad rond op welk bord ik moest eten of de tv uitzetten bijvoorbeeld maar wel over mijn hoeveelheden. Ik at te veel, te veel fruit, te veel onbewust (tijdens koken hapje, nog eens proeven,,,,), ik gebruikt te veel boter, te veel olie,..... Wanneer je de stap zet om hulp te zoeken, is dat omdat je er zelf niet in slaagt om af te vallen en je dezelfde gewoontes blijft aanhouden. Wees dan ook niet te betweterig... En dan het aller belangrijkste. Wil je graag afvallen? Wil je het zo graag dat al wat je weet of alle tips die je krijgt ook gaat toepassen? Is het antwoord daarop neen dan kan je hier mss terug komen schrijven als het ja is geworden is. Ja maar.... is trouwens ook een nee
Dit is bij de meeste het geval, niet eerlijk bijhouden wat er je mond in gaat. Het laatste hapje van je kind opeten, de dikke laag pasta als 15 gram invoeren, het plakje kaas wat je tijdens het brood maken toch nog even opeet. Het zijn ongemerkt veel extra calorieën waarvan de meeste denken dat het verwaarloosbaar is. Goed inzicht krijg je door het eerlijk bijhouden van je voeding. En val je met 1700c niet af in 4 weken tijd, dan ga je naar 1600. Net zo lang tot je weet wat je nodig hebt. Als het goed is ga je dan vanzelf voor meer voedzame keuzes komen.
Het gaat niet zozeer om de tips. Ik heb ook genoeg tips van diëtisten gekregen. Het gaat meer erom: geeft zij ook handvaten hoe deze tips toe te passen? Bij verreweg het gros van de diëtisten is het antwoord dan 'nee'. En ik heb heel wat diëtisten gezien om daar wel iets over te kunnen (mogen) zeggen. We moeten niet vergeten dat diëtist is opgeleid op voedingsleer, niet zozeer op andere vlakken, het is geen maatschappelijk werkster ofzo. Mijn diëtisten hadden in ieder geval geen verstand van eetstoornissen en wat te doen bij triggers, om maar een voorbeeld te noemen. De eerste diëtist waar ik ooit kwam gaf me ook zo'n geweldige tip: dat ik weer vlees moest gaan eten... Want vegetarisch is ongezond. Je kan je voorstellen dat dat de eerste en laatste keer bij die betreffende diëtist was, aangezien ik destijds heel overtuigd vegetariër was. Dat was wel eind jaren 90 hoor, maar dan nog.
En heb je een voorbeeld van waar jij niet in slaagt om toe te passen en waarbij je eerder andere hulp nodig hebt? Want een diëtiste is geen psychologe natuurlijk Als je met die verwachtingen naar hem of haar trekt is de insteek al fout natuurlijk. Hier heb je trouwens voldoende diëtisten (meestal in ziekenhuizen) die gespecialseerd zijn in combinatie problematiek hoor.
Toch nog dat restje eetstoornis, denk ik. In praktijk weet ik precies alle tips, maar in lastige periodes heeft dat soms toch meer mentale kracht nodig dan ik uit mezelf kan. Al moet ik zeggen dat het wel steeds beter gaat met steeds minder slechte periodes. Maar als je dan als "tip" krijgt van de diëtiste om "bij neiging tot eetbui te gaan wandelen, knutselen of stofzuigen", nou sorry maar daar kan ik weinig mee. Vast goed bedoeld en wellicht kunnen anderen er wel wat mee hoor, maar ik in ieder geval niet. Ik denk sowieso dat het voor neurodiverse personen een andere aanpakt vereist, maar dat terzijde. In Nederland krijg je niet zomaar een verwijzing voor een ziekenhuisdiëtist helaas. Zelfs toen ik ineens een te hoog cholesterol had, wat in principe een medische indicatie is daarvoor, werd het nog afgewezen In België is het wat dat betreft allemaal wat beter geregeld. Overigens kwam dat verhoogde cholesterolgehalte uiteindelijk door een allergie. Waar ik veeel later via de huisarts weer achter kwam, dus achteraf was een medische diëtiste wel zo handig geweest.
België is inderdaad veel toegankelijker qua zorg. En tijdens mijn traject had ik naast de diëtiste ook indien gewenst hulp van een psycholoog. Indien je een traject ingaat voor een sleeve ben je verplicht om het akkoord van een psycholoog te krijgen om de operatie te doen. Dus het mentale vlak is inderdaad even belangrijk als de tips van de diëtiste. Weet je had ik de stap niet genomen om hulp te vragen denk ik niet dat ik ooit geslaagd was in het afvallen. Een gewone arts kijkt niet via het bloed na wat er allemaal onderliggend kan schelen. Suikerwaarden wordt regelmatig getest maar de test om te zien of je insulineresistent bent wordt amper gedaan. Bij mij was het vooral mijn bloedwaarden dat mij wakker hebben geschud en die mij inzicht gaven op hoe ik mijn dieet moest opstellen.
@Mamafiets ik snap wel dat je in deze drukke periode niet zit te wachten op hulp van een diëtist die voor jouw gevoel niets toevoegt. Je hebt, zo te lezen, al genoeg op je bordje. Misschien is het goed om voor een kleine stap te gaan die voor jou makkelijker te halen is. Bijv niet meer eten na 19u. Of geen koekjes meer. Ik denk dat je op dit moment vooral behoefte hebt aan is wat haalbaar is en je zo een succeservaring opdoet. Wat ik verder nog dacht: is het eten opzich een probleem? Gewoon teveel van lekker eten houden of is het een uiting van een probleem? Bijvoorbeeld eten om het andere niet te voelen? Als dat laatste her geval is, dan is het niet gek om hulp te zoeken. Maar dat moet je niet bij een diëtiste zijn.
Ik had zulke goede plannen voor deze dagen, maar het is volledig in de soep gelopen. Ik moet dus echt weer goed in het ritme komen en dus morgen echt weer aan de slag. Vandaag gaat het wel redelijk. Ik heb nog niets van koek of snoep op, maar het is zo moeilijk. M'n lichaam lijkt continu om suikers te vragen. Ik begin steeds meer te beseffen dat het bij mij op een serieuze verslaving lijkt. Telkens denk ik: in díe la ligt een rol koekjes. Zou ik? En ik weet dat er nu niet aan moet toegeven, want als ik er nu een neem, is de rol leeg aan het eind van de dag. Maar als ik dit weer even een dag of twee volhoud, ben ik weer er vanaf. Dit is wel echt de reden waarom ik nu tegen etentjes enz opzie. Ik ben dagen bezig om weer in het normale ritme te komen.
Hier sluit ik me helemaal bij aan! En inderdaad, alles in kleine stapjes. Dat werkte voor mij ook het beste. Mijn kleinere stapjes waren bijvoorbeeld: een kleiner bord en kleiner bestek gebruiken, geen tussendoortjes meer/het iig zoveel mogelijk bekerken (ik weet dat anderen daar baat bij hebben maar bij mij leidt het gewoon naar meer snaaien vaak), niet meer snaaien tijdens het bereiden van maaltijden. En vooral afspraken met mezelf maken: als ik bijvoorbeeld een wat meer calorierijk ontbijt neem, dan een lichtere lunch/avondeten. Vaste dagen om iets lekkers te nemen, enz. Maar wat werkt is natuurlijk per persoon heel verschillend. Zo gaf @Mamafiets bijvoorbeeld aan dat de verleiding van het hebben van koeken e.d in huis erg groot is. Nu hebben wij niet altijd wat in huis, maar ook wanneer het er wel is, dan doet het me niet zoveel eigenlijk. Maar ik ben ook totaal geen avondsnacker moet ik toegeven, dus dat speelt ook wel mee. Ik zou in het uiterste geval afspraken maken met het gezin over hun snackgedrag: want ook wanneer je het niet kan verbannen uit huis dan zijn er wellicht toch andere manieren waarop zij wat meer rekening ermee kunnen houden.
Mijn eetlijstje(s) Gisteren: O: yoghurt met havermout en lijnzaad, thee L: brood met gebakken ei en mosterd A: groentensoep met parelcouscous en 2 kleine worstjes Vandaag: O: brood met olijfolie en dadels, muntthee T: glas karnemelk met een gekookt ei (laat ontbijt gehad en zit altijd lang vol van olijfolie) A: groentensoep, couscous met groenten en kip
Je vraagt het niet aan mij. Maar ik weet bijvoorbeeld goed dat ik na een lunch van 2 gezonde boterhammen met een salade ernaast niet moet beginnen aan nog een extra boterham met hagelslag. En ik weet ook heel goed dat filmavond met frisdrank en 2 bakjes chips geen goed idee is. En dat er prima alternatieven bestaan. En ik weet ook heel goed dat alle snoep, koek en andere veel suikerhoudende producten niet goed zijn. Toch "vergeet" ik dat regelmatig. Dus als ik iemand kan vinden die zowel echt verstand heeft van wat voeding en als diëtist kan optreden én die mij kan helpen bij het uitvinden wat precies mijn triggets zijn en hoe ik daarmee om kan gaan. Dan houd ik me aanbevolen. Maar nog steeds is er nog mijn punt 2: de agenda zit al zo vol. En we zoeken nog een fijn vast moment om samen te gaan tennissen. Want die afspraak schiet er ook steeds weer bij in helaas.
Beide. En ook misofonie. Ik wordt helemaal wild als ik iemand hoor eten. Tenzij ik zelf ook iets eet. Dan kan ik het geluid wel handelen. Daarom ook de chips bij filmavond Verder: Uit eten met mijn lief. Gezellig lunchen met iemand. Extra lekker koken voor mijn gezin op een speciale dag. En dan ijs sls toetje. Gourmetten bij verjaardagen. Lekker stuk vlaai om wat te vieren. Naar theater met borrelarrangement. Valt allemaal onder "genieten van het leven" Na een vermoeiende dag op de bank ploffen en een groot stuk chocolade verorberen. Dat is emotie wegdrukken. En dan is er nog een slecht werkende "genoeg-knop". Ik kan gewoon echt veel op. Vaak bij uit eten hoor je iedereen aan tafel klagen dat het "zo veel" is. En dan denk ik: kom maar door met het toetje. Ik lust ook nagenoeg alles. Genieten wil ik blijven doen. Die gebeurtenissen zijn ook niet wekelijks. Emotie wegdrukken wil ik vanaf. Vooral ook omdat ik weet dat het behoorlijk nutteloos is. Zodra het op is komt het donker toch wel weer terug En ik ben altijd op zoek naar calorie-arme producten die wel goed vullen (en lekker zijn)