Mijn kind is impulsief en druk, maar kan ook rustig en gefocust zijn. We hebben hem nog niet laten testen op adhd (wil ik wel vanwege zijn concentratie) maar het impulsieve en drukke hang ik meer aan autisme dan dat ik het zie als adhd symptomen (bij hem). Misschien kun je de psych vragen waarom er geen adhd is vastgesteld?
Ja hier ook impulsief, maar geen adhd. Hoort er gewoon een beetje bij, zoon denkt niet verder na over enige gevolgen.
Hij kon zich te goed concentreren als hij genoeg interesse heeft. Ik heb zelf adhd, maar ik heb ook een hyperfocus. Ik kan dingen (tijdelijk) zo leuk vinden dat ik moeite heb om te stoppen ermee. Misschien heb ik dan zelf een misdiagnose. Wat ik raar vind qua impulsiviteit is dat wij gezinshulp hebben die komt van een bureau dat zich vooral richt op adhd/ass. En dat hij die impulsiviteit samen met de rest van zijn gedrag echt heel sterk binnen adhd vindt passen. Hij was er 99% van overtuigd. En hij kon niet inzien hoe dat binnen de ass + hb diagnose zou kunnen vallen.
Dat heb ik gevraagd. Dat kwam omdat hij zich 100% inzette voor het iq onderzoek. Hij heeft daar laten zien dat hij zich heel goed kan concentreren in die setting. Maar thuis kan hij, al vanaf heel jong, uren ergens ingezogen worden. Toen hij 3 was zat hij puzzels van 100 stukjes te maken en dan hoorde je hem helemaal niet. Op het moment dat hij nergens ingezogen zat was en is hij heel druk en bewegelijk.
@Zonnestralen Bij HB kan het stukje ook wel horen en impulsief gedrag kan ook uit ass komen idd…. Maar goed onze oudste kwam uit het onderzoek in groep 4 ook niet naar voren dat het ass/adhd was, maar een “niet nader te specificeren neurologische” iets. Terwijl 2 jaar later een andere arts n.a.v. dat onderzoek en een gesprek zei “ jawel hoor, ass en adhd” soms ligt het dus ook gewoon aan de onderzoeker dat ze het niet durven omdat het vierkantje niet volledig gevuld wordt (je benoemt en hij kon zich te goed concentreren op die test), maar je ziet wel degelijk dat vierkant. Alleen omdat er een stukje in dat een lijntje mist willen ze het geen vierkant noemen. Je zou daar best nog eens een 2nd opinie over mogen aanvragen. wat is nu het plan voor 2016? En hoe voel je je over de diagnose?
Ik ben op jullie aanraden bij de ha geweest vorige week en heb het eerste gesprek met de PO GZ gehad. Fijn om even met iemand te kunnen spreken, het is gewoon veel momenteel… ook is mijn bloed onderzocht en heb ik een te lage ferretine gehalte, dus nu ijzer tabletten gehad. gisteren het gesprek op het VO gehad, in het begin een redelijk moeizaam gesprek… kreeg vanuit 1 van de HB specialisten echt zo’n negatief gevoel… de zorg coördinator leek ook een gekke te willen sturen op toch speciaal onderwijs proberen over te halen hem wél te nemen…(die route is hij niet eens voor in bespreking geweest door het samenwerking verband, omdat ze niet ass maar HB p de voorgrond zagen in de verslagen) VO is alleen van mening dat ass wel op de voorgrond ligt en dat ze bang zijn dat J met de herfst al thuis zit mocht hij regulier gaan volgen. Ze hadden al contact gehad met de persoon die besloten had waarom hij niet in aanmerking kwam en geprobeerd die te overtuigen om wél hem toe te laten…wat daar uit kwam weet ik niet zo goed meer, maar wij willen die kant nog niet op, omdat we bang zijn dat dat niet zijn oplossing zal zijn. Uiteindelijk draaide ze bij, er zijn geen andere scholen in de buurt waar hij wel zou passen en ze hebben nu eenmaal de zorgplicht dus ze moesten nu kijken naar welke route het beste zou zijn… Er wordt een plan gemaakt dat hij misschien 2 jaar over het 1e jaar gaat doen en kortere lesdagen gaat krijgen, zodat hij ondertussen met een ambulant begeleider (deze moet nog gevonden worden door de gemeente, school heeft deze niet) kan gaan werken aan zijn ontbrekende vaardigheden en niet overloopt in prikkels op school. Ik hoop dat dit gaat werken, vraag me alleen af of hij dan niet juist vastloopt omdat hij dan anders is… hij wil niet anders zijn… ik irriteerde me wel aan hun “wij hebben kennis over HB” houding, want ze waren zelf HB en erin gespecialiseerd, en het gedrag van J was echt niet HB, maar ASS… terwijl de helft van de voorbeelden echt kwamen uit het HB stuk ( opdracht klopte niet, daar kwam een discussie over of te moeilijk denken over een opdracht) zijn reactie op hun antwoord of dan dicht slaan komt dan deels wel uit ass, maar ze waren daar zo close minded in. Want de opdrachten kwamen uit een HB-boek…. de weg is nog lang dus…maar er lijkt perspectief, meer dan ik dacht n.a.v. hun berichten eerst
En hij is weer thuis van school…. De juf belde dat ze hem niet in beweging kreeg en dat hij alleen spelletjes op de laptop wilde spelen. Toen de laptop was afgepakt is hij van school weg gelopen naar huis…. Ik snap dat bovenstaande een zorg is voor scholen, maar hoe kan dit op een VSO beter opgelost worden dan regulier? En hoe is het überhaupt op te lossen? :s
Nee zo simpel werkt dat niet hoor. hb, ass en adhd hebben zoveel overlap ook. Concentratieproblemen, hyperfocus, energieniveau kan door alle 3 komen maar ik denk dat als je gaat zoeken naar de oorsprong je wel kan uitvogelen waar een symptoom vandaan komt en de reden van het bestaan van het symptoom. Bijvoorbeeld aan de hand van een setting kan je kijken welke symptomen afnemen of juist doet toenemen. Hoeveel controle heeft de persoon over het symptoom, hoe verloopt het symptoom, hoe (ernstig) wordt het probleem ervaren, enz. Maar wat hier door anderen ook wordt gezegd: je kan voor een second opinion gaan. Oja ik wou ook nog zeggen over het gezinshulp. Het gevaar van specialisatie is dat je teveel kan gaan zien door jouw kennis lens. Ik heb dat als moeder van een autistisch kind al dat ik in veel kinderen signalen zie van autisme. Wat prima kan betekenen dat ze inderdaad autistische kenmerken hebben maar niet zozeer betekent dat ze ook daadwerkelijk autistisch zijn. Ik zou zelf daarom uitgaan van degene die het onderzoek heeft gedaan en niet van degene die een observatie heeft gedaan. Maar again; als je echt twijfelt dan zou ik daar gehoor aan geven en vooreen second opinion gaan!
Jeetje wat vermoeiend allemaal Speciaal onderwijs past hij niet ? Zijn er speciaal onderwijsscholen die focussen op zowel ass als hb? Op zich heel goed dat ze nu al voorzien dat 2 jaar over 1 jaar een optie kan zijn, maar je zit dan idd met het probleem dat voor jouw zoon dat een no-go is. Erg vervelend dat de HB 'deskundigen' zo zitten te hameren en te vergelijken. Je zoon is volledig hb en volledig autistisch, het wisselt elkaar niet af, het één beïnvloed het ander. Hij benaderd een opdracht dus vanuit die compleetheid, niet vanuit 40% hb en 60% ass, of iets. ... je zou van een stel hb'ers toch ruimer denkbeeld verwachten ja Beterschap voor jou ook. Laag ijzer sucks!
Dit is niet de eerste reden waarom ik blijf twijfelen. Ik voelde mij bijvoorbeeld ook beroerd door ritalin. Samen is het een pakket aan redenen waarom ik al twijfelde. Dit zou er dan ook nog bij komen. Ik ga niet direct voor een second opinion. Hij gaat onder behandeling bij de tester. Misschien ziet zij met de tijd nog dingen die haar van mening doen veranderen. Daar, maar ook op school gaan we dingen proberen aan te pakken waarvan de verwachting is dat symptomen gaan afnemen. Daarna kunnen we kijken wat er nog over blijft. Ik hoop wel dat de bril van de gezinshulp wat kan veranderen van zicht nu dit de diagnose is. We hebben er niet zo veel aan als we er juist verkeerd naar gaan kijken. Dat was al begonnen. Met deze kennis kan ik mijn oude bril weer opzetten.
Maar hyperfocus is ook adhd hoor. Ik weet niet of autisten dezelfde soort hyperfocus hebben als adhd'ers. Bij mijn zoon uit het zich wel anders, mja, dat is maar één autist natuurlijk, haha. Ik noem het zelf niet echt hyperfocus bij hem maar meer intense focus interesse.. of iets. Het is iig anders dan mijn hyperfocus. Denk je zelf meer aan autisme bij jezelf ? Wat bedoel met verkeerd kijken? Ik denk dat veel autisten (en andersom) best gebaad kunnen zijn bij tips en trucs voor adhd'ers. Er zit tenslotte best overlap in bepaalde aspecten. Als bepaalde tips van de gezinshulp goed werken voor jullie dan zou ik deze niet opzeggen omdat er een andere diagnose is. Don't change a winning team zeg maar.
@KleineLai Je hebt helemaal gelijk… het is niet 60/40 het is 100/100 en daar de wisselwerking tussen…voor mij ook wel weer een goede om te realiseren… na gisteren twijfel ik toch of Speciaal Onderwijs dan niet de route is … vervelende is alleen dat, zolang hij niet aan de slag gaat/wil met wie hij is, zijn gevoelens en school. Het eigenlijk niet uit maakt… wat hij beslist gebeurd en verder interesseert het hem weinig. toen ik opperde dat we misschien z’n computer zouden innemen tot er verbetering in zijn gedrag en houding kwam ging hij tierend naar z’n kamer! En na een afkoel periode had ik nog steeds een overprikkeld dwars kind, die maar lastig te bewegen was naar ontspanning. De hoop is steeds dat medicatie hierin helpt, maar als er geen begeleiding is die hem in zijn persoonlijke ontwikkeling helpt, is de vraag in hoeverre medicatie dan echt werkt! gisteren iemand gesproken, haar zoon heeft HB en is pas op 32 jaar de diagnose ass gegeven…. Die jongen zit op zolder, vertoonde ook wat J ook heeft (school heeft geen nut, ik blijf wel altijd thuis wonen). Maar die doet dus echt niets anders dan op zolder gamen… geen werk, geen dagbesteding en zelfs geen uitkering want “dat is teveel werk”. Dat zou echt mijn nachtmerrie zijn…. Ik hoop zo dat we dat pad niet op gaan met J!
Wat ik over jouw zoontje herkende was de fascinatie met letters en cijfers. Daar begon het mee. Daarnaast was hij dol op puzzelen. Maar hij vindt ook andere dingen leuk als hij het gevoel heeft dat hij een prestatie neer kan zetten. Ik denk aan autisme bij mezelf omdat mijn hyperactieve deel meer een gevolg is van overprikkeling of hyperactief is met een focus. Ik vind de simpele sociale dingen heel moeilijk. Met name wat bedoelt de persoon nou met wat diegene zegt als ik diegene niet zo goed ken. In de communicatie merk ik dat ik van teveel (voor mij) logica uitga dan diegene dat als de zijne heeft. En in het contact met adhders merk ik toch wel dat hun heel anders waren. Aan de begeleiding heb ik zeker wat gehad. Maar op een andere manier dan het doel was. Hij heeft het zetje gegeven om 2016 te laten testen, hij heeft geholpen om mij mondiger te maken en hij heeft bevestiging gegeven dat veel dingen die ik doe goed en helpend zijn. Qua directe tips heb ik veel al gehad dat die al uitgevoerd waren. En qua inzicht bleek ik best aardig te zitten. Mijn oudste krijgt nu extra hulp en gaat naar een training. 2016 gaat ook beginnen met extra hulp en als hij oud genoeg is ook naar dezelfde training. Ik denk dat we inmiddels eruit gehaald hebben wat erin zat. Dus het beëindigen gaat niet om een andere diagnose. Maar juist omdat we eigenlijk best goed zien waar de pijnpunten zitten. En hij heeft verder geen inzicht om ons echt te begeleiden daarin. Misschien dat we straks als de hormonen gaan gieren weer gezinsbegeleiding aan gaan vragen. Maar in deze fase is het goed zo. Er moet ook wel tijd overblijven om gewoon een gezin te zijn.
Vroeger zagen ze niet dat de meisjes en nu dus vrouwen autisme had. Dit omdat wij ons kunnen aanpassen. Als wij een fascinatie hadden voor iets dan was het maar raar. Hebben jongens dit dan was het zo. Zelf zie ik veel terug in alles maar ben zelf nooit getest. Wel heeft iedereen aan mijn kant wel iets weg van dit alles. Alles valt op zijn plek als je ouder word.
Het is zeker jammer dat ze het vroeger niet zagen. Als er dan hulp bij nodig is kan dat best averechts werken. Je loopt aanpassingen mis. En het is lastig om op de juiste manier begrip voor jezelf en je grenzen te krijgen. De fascinaties kunnen ook minder opvallen bij meisjes. Als ze bijvoorbeeld gaan zitten aan de sociale kant. Maar ze kunnen ook de nerd kant opgaan. Heb je de dingen voor jezelf een plekje gegeven waardoor je er goed mee om kan gaan? Of vind je het jammer dat je er hierdoor geen hulp bij kan krijgen?