O: volle yoghurt L: pistoletje kipfilet en sla T: dropjes D: pasta met cervelaat, courgette en champignons Na het hardlopen kwark of yoghurt
Ontbijt: skyr met een perzik, kleine nectarine en een handje ongebrande cashewnoten Lunch: 2 glutenvrije crackers, 1,5 plak geitenkaas 30+, gekookt ei, stuk komkommer en nog 100 gr snoeptomaatjes Diner: proteïnewrap, 140 gr kipfilet met een zakje bami/nasi groenten.
Jazeker. Een tijdje stabiel gebleven. Wel in december 3 kg erbij, maar dat waren de decemberkilo's. In maart weer gestart om de rest van de kilo's eraf te werken en sindsdien nog 6 kg eraf. Dus sinds augustus ben ik van ruim 78 kilo naar nu 61 kilo gegaan. Natuurlijk zal er wat schommelingen blijven, maar die 78 wil ik/ga ik niet meer aantikken. Ik geloof ook niet dat dit gaat gebeuren tenzij dat ik nog een baby krijg en daardoor weer antidepressiva + slaapmedicatie moet slikken vanwege een postnatale depressie.
L: 2 volkoren boterhammen met mijn zelfgemaakte kip kerriesalade T: proteïneshake met spinazie, ananas 1/2 banaan + een gekookt ei + 1/2 eiwitreep Voor het sporten: 1/2 banaan A: kip krokantschnitzel, volkoren pitabroodje, ijsbergsla, wortel, paprika, tomaat + honingmosterddressing 0% suiker T: straks nog m'n eiwitlimonade (is er nog niet van gekomen)
Vandaag: O: Griekse yoghurt met granola en fruit T: mini maiswafeltjes L: pastasalade T: snoeptomaatjes en komkommer, een appel A: lasagne
O: skyr (230g) met aardbeien en frambozen (100g) en havermout (22 g) L: kibbeling van de visboer (200 g) met ijsbergsla (100 g) , tomaten (70 g) en remouladesaus (30g) A: planning is ovenschotel met aardappel, courgette, gehakt en kaas 1e werkdag en ik ben alweer zo moe/gestresst . Zoon vraag veel aandacht. Er liggen zoveel klussen (huis tuin en werk) Er staan zoveel afspraken die allemaal belangrijk zijn. Dus het is weer zoeken naar de geniet-momentjes om te ontspannen. Sporten staat gewoon in de agenda. Dat wil ik niet laten ondersneeuwen. Nog 3 weken.....
Pff ik hoop dat ik me vandaag aan mijn "dieet" kan houden: - Ontbijt skyr met een banaan en een handje cashewnoten. Zojuist boos uit een meeting weggelopen. Dus afwachten maar hoe de rest van de dag gaat.
O: 200gr kwark, 2 perziken T: Een halve mango, een koffie verkeerd (met magere melk) L: 3 volkoren boterhammen, waarvan 1 met 30+ kaas en komkommer, 1 met kipfilet en tomaat en 1 met pindakaas T: Niks A: Een witte bol met pulled pork, zelfgemaakte coleslaw, augurk en gepekelde rode ui
Dat klinkt frustrerend. Hoe is het gegaan de rest van de dag? Ik kan een radler mango en een appel toevoegen aan mijn lijstje.
L: bakje ananas + kip krokantschnitzel met ijsbergsla, paprika, tomaat, lenteui, honingmosterddressing 0% suiker T: chocolade-proteïneshake met pompoen, bloemkool, banaan, lijnzaad, havermelk. Was verrassend lekker. Verborgen groenten in zo'n shake werken erg goed + een gekookt ei T: frambozen en 2 medjoul dadels + 7 chocoladerozijnen A: macaroni Vanmorgen woog ik 60.7. Dat betekent -18.1 kg sinds eind augustus en nu een bmi van 21.
@Sado @Mamafiets Vanmorgen ging best oké. Maar ja die meeting ben ik na een paar minuten al uitgelopen en gezegd hier stop ik mee. Maar dit zat eraan te komen. Naderhand wel nog met de jobcoach en mijn leidinggevende gesproken (die zaten ook bij de meeting) en aangegeven dat ik niet langer over mijn grenzen heen wil gaan. En dat vinden ze ook goed dat ik dat aangeef, maar tegelijkertijd is het de vraag hoe dan nu verder. Kreeg van de jobcoach te horen dat ik het me niet zoveel persoonlijk moet aantrekken, want zo is het niet bedoeld. Maar ja als dat het aard van het beestje is hoe ga je dat dan voor elkaar krijgen en wie kan je daarbij helpen? Dit heeft tijd nodig. Maar of het tussen mij (als leidinggevende) en de medewerker uit mijn team nog goed gaat komen, ik weet het niet. Op dit moment heb ik daar geen vertrouwen in, maar goed dat is nu mijn emoties nog heel hoog zitten. Maaf dat mijn spieren nu zo heftig reageren heb ik nog nooit meegemaakt. Had om 17:30 uur afspraak bij de fysio om te trainen. Moest een oefening voor het bovenlichaam doen, maar ik kreeg het gewoon niet voor elkaar en dan had ik het gewicht al omlaag gezet. Zelfs een meditatie heeft niet voor ontspanning gezorgd. Maar goed, ben nog niet naar de supermarkt gerend voor snoep en of chips dus dat is positief. Heb ook niet echt honger. Dus dan wordt dit onverwachts 1 van de 2 dagen deze week van maximaal 1000 kcal. Lijstje tot nog toe: Lunch: 300 gram naturel skyr met 1 banaan en een handvol cashewnoten. Tussendoor: stukje geitenkaas 30+ (130 gram) Diner: - geen honger Tussendoor: 1 kiwi gold en een glutenvrije cracker. Maakt een totaal van 990 kcal. Ik zeg prima voor vandaag.
Dat klinkt wel heftig @Esther2901 Goed om je grenzen aan te geven idd. Wat betreft dingen persoonlijk aantrekken. Dat is idd aard van het beestje. Maar het is ook te trainen. Mij helpt het als ik mezelf voorhoud dat de dingen op het werk zakelijk zijn. En dat de manier waarop bepaalde dingen zijn gelopen ook heel veel te maken had met de aard van de beestjes tegenover mij. (Ik ben ook niet voor de grap naar een ander team overgeplaatst) Ik zou de jobcoach vragen of hij trainingen weet waar je leert beter met dit soort situaties om te gaan. En als de stress zo hard op je lijf slaat, en je ziet geen zicht op verbetering, dan kan een gesprek met de poh ook geen kwaad. Wel top van je dat je niet aan het snoepen bent geslagen. Maar eh? Ga je niet avondeten?
Het heeft inderdaad ook met het aard van het beestje van mijn collega te maken, hij heeft autisme. Kan hij ook niks aan doen natuurlijk, maar hij blijft terugvallen op dingen die in het verleden zijn gebeurd en die zijn uitgesproken. Hij wilt eigenlijk van alles geïnformeerd worden, maakt zich druk over dingen die niet voor hem van belang zijn. Vergelijkt mij met mijn voorgangers, die hem jarenlang zijn gang hebben laten gaan. En dan niet communiceren als hij ergens mee zit. Nou ja voor jou denk ik wellicht heel herkenbare issues. En dat slurpt bij mij heel veel energie. In een POH heb ik niet zoveel vertrouwen, maar dat komt door ervaring uit het verleden. Wellicht dat ik ook eens via de arbodienst van het werk laat informeren of zij wellicht iemand weten die me kan helpen. Ik had oorspronkelijk in mijn planning wel drie maaltijden staan, maar ja als de emoties zo hoog oplopen dan verdwijnt de eetlust of ik heb alleen zin in zoetigheid. En vandaag verdween de eetlust. Om 17:00 uur was ik thuis en om 17:30 uur moest ik bij de fysio zijn. Dus was de kaas een snelle oplossing. En daarna gewoon echt geen zin en energie om nog te koken. Dus vandaar geen avondeten. Maar zolang dat niet de standaard is, vind ik dat geen bezwaar.
Met mij gaat het weer een stuk beter. Die vervelende hulpverlening waar ik helemaal geen klik mee had is nu al 4 weken op pauze gezet en ik ga daar niet meer naar terug. Ik bleef daar naar toe gaan om niet als niet meewerkende ouder gezien te worden met een mogelijke OTS tot gevolg. De problemen met mijn dochter zijn nog steeds groot maar zonder deze hulpverlening voel ik niet meer zoveel controleverlies waardoor ik ging compenseren met op eten de regie te pakken. Ik ben er nog steeds wel mee bezig, ik ga het niet ineens helemaal loslaten en weer aankomen maar het rigide is er af. En dat is best wel bevrijdend want het was een soort overlevingsstrategie van me. 2 Weken geleden was ik anderhalve kilo aangekomen. Ik dacht vanwege de menstruatie maar ik ben nu al 2 weken op dat gewicht gebleven. Mijn bmi is nu 19,2 dus dat is netjes.
Herkenbaar inderdaad. Maar des te meer reden om dingen niet persoonlijk te zien. Hier dezelfde soort frustraties. Weet je wat het is? Iemand net autisme kan zich niet in een ander verplaatsen. Hij kan gedrag aanleren waardoor dat zo lijkt. (Bijvoorbeeld, als iemand ziek is dan wens je hem beterschap, en vraag je geen dingen te doen. Het lijkt inlevend zo te reageren, maar het is niets meer dan een algoritme.) Een autist vragen zich werkelijk in te leven in jouw situatie is net zoiets als een blinde vragen goed uit te kijken. En dat maakt dat reacties echt enorm bot over kunnen komen. De redenatie is altijd vanuit zijn persoon. En de omgang vereist een heel andere manier dan met neurotypische mensen. Moet ik ook nog steeds leren. Ik moet niet aan mijn zoon vragen "wil de de tafel voor mij dekken?" . Dan zegt hij gewoon "nee" en loopt weg, terwijl zoon 2 dat gewoon als opdracht ziet. Ook "ik wil dat jij de tafel gaat dekken" werkt niet. Daar reageert hij gewoon niet op. Het is een mededeling waar hij niks mee hoeft. De juiste manier is: "jij moet nu de tafel dekken". En dat voelt voor mij weer heel bot om te zeggen. In een leidinggevende functie kan zoiets ook heel lastig zijn. Vooral als je een "zachte" stijl van leidinggeven hebt. Tweede waar hij over valt is verandering. Jouw voorgangers deden het anders. En dat hij in de weerstand springt tegen die verandering is niet omdat jij het slechter doet dan je voorganger. Maar omdat hij slecht kan omgaan met veranderingen. Wij hebben hier grote problemen gehad toen de juf van zoon langdurig ziek werd. De vervangende juf kon (en kan) niets goed doen. Terwijl zij echt heel capabel en een fijne juf is. Was zij er vanaf het begin van het schooljaar, dan was er niks asn de hand. Maar door het plotselinge veranderen was er een probleem. Bij onvermijdelijke veranderingen is het belangrijkste dit goed aan te kondigen. Wanneer gaat het gebeuren? Wat gaat er gebeuren? Wat wordt er precies van hem verwacht (liefst met een eigen inbreng hoe hij dat kan aanpakken) . Alles zo voorspelbaar mogelijk houden dus. Vermoeiend.
Gisteravond toch nog wat frustratiesnaai. Bij mijn eerste zoektocht in de keuken (frustratie/stress uit zich bij mij door heel onrustig in de kasten en koelkast op zoek te gaan naar lekkers) bleef ik verstandig. Bakje aardbeien gevuld en rustig opgegeten op de bank. Maar bij de tweede ronde toch een plak cake gepakt. Nouja... schade is bij 1 plak gebleven. Dat dan weer wel. Calorieën werden intotaal teveel daardoor. 1909 verbrand. 2027 gegeten. Vandaag nieuwe ronde nieuwe kansen. O: 200g halfvolle yoghurt. 100 g aardbeien, 22 g havermout. T: water water en water L: 3 volkoren boterhammen met philadelphia en komkommer T: iets van fruit en ik denk een 0.0 biertje A: moet ik nog bedenken. Dus als er iemand nog leuke recepten heeft voor en lekkere zomer maaltijd salade dan houd ik me aanbevolen
Het is zeker heel vermoeiend en kost mij gewoon bakken vol met energie. Ik probeer het voor iedereen zo goed mogelijk te doen. Ga daarin dus ook mijn eigen grenzen voorbij. En het feest is compleet. Niet gek dat ik qua afvallen dan ook in zo'n cirkel zit van afvallen, dan weer bijkomen en weer afvallen etc etc. En de jobcoach die we hebben begeleidt meerdere autisten in hun woon- en werkomgeving dus hij heeft daar genoeg ervaring in. Maar ja hoe ga je dat aanpakken dat je dingen niet persoonlijk opvat? Ben aan het twijfelen om een afspraak bij de huisarts in te plannen. Maar eigenlijk vind ik dat vanuit mijn werkgever ook wel hulp gezocht mag worden. Dus een beetje in dubio.
Beide kan ook hé. Vraag je werkgever wat er mogelijk is. En bespreek het met je huisarts. En intussen jezelf steeds blijven voorhouden dat jij goed (genoeg) bent. Je best hebt gedaan. En dat het probleem (ook) bij de ander ligt. En geen aanval op jouw persoon is. (Blijven herhalen, ook al (of juist wanneer) dat niet zo voelt op dat moment. Knuffel ❤️