Ik heb het programma niet gezien maar bijv IQ kan behoorlijk beperken in sommige situaties ja. Ik vraag me af wat iets of iemand daarmee kan voor zo'n gezin. Iemand met een IQ van 75 (ongeveer 5% van de populatie = ongeveer 850.000 Nederlanders (grove schatting dit hoor)) kan moeite hebben met financieel overzicht, organisatie en probleemoplossen. Vaak, maar niet altijd, komen deze gezinnen uit families met eenzelfde IQ (IQ is zeer genetisch) waardoor problemen misschien van generatie op generatie op dezelfde manier worden opgelost, en ze dus niet beter weten (en niet beter kunnen bedenken(!)) dat klagen dat 3100 euro voor een gezin van 5 niet voldoende is. Vragen om meer = een manier om je probleem op te lossen. Wellicht komen ze zelf niet verder qua oplossingen maar hebben ze ook nooit van hun omgeving andere manieren geleerd om te proberen. Ik vraag me af: wie of wat helpt deze mensen? Mag je zomaar deze mensen professioneel helpen / professioneel hulp aanbieden als bijv arts of leraar van de kinderen, of mag je pas iets doen als ze er zelf om vragen of als een rechter dit oplegt (na enorme schulden en problemen).
Vanuit school is er tegenwoordig mogelijk om laagdrempeling erover te praten (ook kind! Als ze zich zorgen maken) met een aangestelde functionaris. Gesprek begint dan bv met niet kunnen betalen van de schoolreis en dan zal diegene dat uitbreiden naar t grotere geheel (al dan niet met hulp/doorverwijzen laagdrempelige gemeente persoon). Je hebt gratis schuldhulpmaatjes, dat zijn vrijwilligers. Maar.. ze moeten wel willen. Mijn schoonzus heeft een prima iq, maar wou gewoonweg niet werken. Want er was geen reden toe: schuldhulpverlening, voedselbank, dierenpark, kledingbank, toeslagen.... En dat is natuurlijk voor meer t geval: ze willen wel oplossing voor hun problemen, maar een ander moet t doen. En dat is voor hulpverlening ook enorm frustrerend. Net als bij dat stel: ze willen hulp, maar een ander moet t doen. Haken af zodra ook maar iets wordt verwacht. Op dat gezin zitten meerdere hulpverleners, maar als ze zelf niet willen veranderen is t verrekte lastig. Die man heeft wel gewerkt eerder en ik kan mij voorstellen dat als je financieel niet zo hard achteruitgaat en je ipv te werken nu veel kan gamen je motivatie ook niet ernaar is.
Ja dat willen is misschien een probleem ja. Wat ik me wel kan voorstellen, ik zou het ook niet op prijs stellen als iemand aanbiedt mij te helpen met mijn financiën want volgens hun maak ik er een potje van, haha Maar lastig hoor. Voor mensen met een lager IQ kan ik me hun houding en situatie best wel voorstellen. Ook het verzet tegen hulp tot op zekere hoogte. Het is een groot deel gewoon echt niet kunnen. Ik denk dat dat best wat met je kan doen als mens, je gevoel van waarde, als je niet kan bij bijbenen en ongelijkheid ervaart. Als je constant in de knel zit maar gewoon niet begrijpt waarom, en je ziet anderen op vakantie gaan, leuke dingen doen, geen geldzorgen hebben. Dat is misschien hun conclusie: ik krijg dus niet genoeg. Het is niet eerlijk. Maar mensen zoals jouw schoonzus (niet persoonlijk hoor) daar kan ik gewoon echt niet bij. Het leven is toch totaal niet leuk op die manier? Zelf je broek ophouden is zo goed voor de psyche van een mens. Iets bereiken, meedraaien met de maatschappij, beloont worden voor je bijdrage (salaris), succes ervaren. Was ze wel gelukkig? Niet depressief of iets?
Ik denk dat je hier het punt goed verwoord! Dit maak ik ook vaak mee binnen mijn werkveld. Ze willen wel, maar ze willen er niets voor doen. Een ander moet het allemaal maar regelen, zelf zo weinig mogelijk initiatief en verantwoordelijkheid nemen. Wat ik ook vaak hoor is; ik wil wel hulp, maar financiële hulp in de vorm van bijv budgetbeheer dat wil ik niet, want ik ga niet leven van x bedrag per week.
Schoonzus was gelukkig, met weinig tevreden (ze hield toch niet van uit eten gaan of vakantie) Ik heb haar nu al 30 jaar in mijn leven. Ook voordat ze mijn schoonzus werd. Ze vindt t prima om afhankelijk te zijn. En mensen kloppen ook zelf aan voor hulp. Bij school weet ik dat t wel eens gebeurd, dat ze dan hulp kunnen krijgen van stichting leergeld. Ook de gemeente open inloop in t buurthuis met vrijwilligers. Ook daar komen genoeg mensen met (hulp)vragen. Ik heb zelf wel eens meegedraaid maar t was niet mijn ding. De mensen die hulp wilden waren top! Maar die groep die alles wou krijgen en zelf niets wou doen/veranderen trok ik minder goed en helemaal als er buitenlanders bij werden gehaald dat die ook alles kregen.... volgens hun dan. Vreselijke types.
Ik ben nu de eerste aflevering aan het kijken. Mijn hemel ik schrik van Wilma zeg! Wat heftig dat zij zo leeft
Dit is ook mijn ervaring binnen het werkveld. Zo gewend aan een bepaalde levensstijl en daar niets in willen aanpassen want tja als je werkt moet je wel onderweg 5x koffie halen per dag, en ja je moet toch echt ook op vakantie etc etc
Ugh...Ik had tot nu toe een sympathie voor de kapster. Maar nu zit ze even in mijn irritatiezone hoor. Altijd die kutexcuses. "Nee, ik kan echt niet stoppen met roken, dat geeft stress". Stoppen met roken (of op zijn minst minderen), levert geld op!
Ik heb de serie niet gezien, maar recent mij wel verdiept in armoede en de keuzes die mensen met schulden maken. Volgend artikel vond ik hierbij interessant: https://decorrespondent.nl/511/waarom-arme-mensen-domme-dingen-doen/cdce5ea3-e5cf-0fa9-0d3b-a03cb45859e9
Ze is niet de enige die er moeite mee heeft want het blijkt een hardnekkige verslaving te zijn. Hopelijk lukt het haar alsnog. Ik koet zeggen dat ik er met een half oor naar luister. Maar is ze inmiddels wel weer aan het werk, of zit ze nog steeds thuis?
Oke, zij rookt? Dat had ik niet meegekregen, vind ik dan weer een afknapper maar goed verder doet ze het wel heel goed en voel ik wel sympathie voor haar.
Dat ligt er natuurlijk aan waar die hogere lasten hem in zitten. Als jij bijvoorbeeld een slecht geïsoleerd huis hebt en je elke maand 400 euro aan je energierekening betaald is dat niet iets positiefs. Als je een huurhuis hebt waar de huur dik is verhoogd en je elke maand 100+ euro extra kan gaan betalen, is dat niet iets positiefs. Als je een huisdier hebt die ineens ziek wordt waardoor je 230 euro per maand kwijt bent aan medicatie, is dat niet positief. Ik noem maar wat voorbeelden van situaties die hogere lasten opleveren maar dus niet positief zijn...
Ik kan wel 100 dingen bedenken waarbij hoge kosten rot zijn. Uitzonderingen zijn altijd wel te vinden. maar laten we eerlijk zijn. Meestal hebben mensen met een hoger inkomen meer mogelijkheden. En dus een groter huis, mooiere spullen, een dikkere auto en meer opbouw van vermogen. Ik heb echt geen medelijden met iemand met hogere kosten door een hogere hypotheek. Dat is namelijk geld dat direct voor vermogensopbouw zorgt.
Dat valt best mee. De drang nicotine is binnen zo'n twee weken wel weg. Het is eerder dat mensen smoesjes voor zichzelf verzinnen, aangepraat door de tabaksindustrie. Wat ik bijzonder vind is dat rokers in zulke situaties niet willen stoppen "vanwege de stress", maar financiële stress kennelijk wel voor lief nemen. Het gaat ze dus niet zozeer om de stress maar willen gewoon nog niet stoppen.
Fijn dat jij het makkelijk hebt gehad toen je stopte met roken Maar verslavingsgevoeligheid verschilt van persoon tot persoon.
Maar is het bij een verlsaving meestal geen smoesjes verhaal? Als het allemaal zo simpel was als jij beschrijft... Dan waren er geen mensen met rookproblemen, drankproblemen, drugsproblemen, overgewicht... Gewoon doorbijten en klaar... Zo werkt dat natuurlijk niet.
Gelukkig heb ik nooit gerookt, mijn moeder wel, die is inderdaad gewoon cold turkey gestopt zonder problemen. Dat van die twee weken is uiteindelijk gewoon wat de wetenschap erover zegt. Natuurlijk zal het bij de ander iets langer kunnen duren, maar na een maand zonder nicotine zal je lichaam er geen behoefte meer aan hebben. Wat wel vaak voorkomt, is dat mensen de gewoonte missen, maar dat is iets anders.
Ja, dat zijn inderdaad ook verslavingen. Je ziet niet alleen bij bovenstaande maar ook bv bij koop- en gameverslaafden meestal dezelfde soort smoesjes. Maar een nicotineverslaving is natuurlijk wel redelijk snel uit het lichaam. Ter vergelijking, een serieus drankprobleem heeft vaak toch wel medische begeleiding nodig, bij rookverslaving is dat niet nodig. Het is meer de "verslaving" aan de gewoonte. Maar dat lijkt mij met nuttige dagbesteding prima op te lossen. Tja, verslaving of niet, ik vind het moeilijk te begrijpen dat sigaretten blijkbaar worden verkozen boven eten (en al helemaal wanneer er kinderen in het spel zijn).